Categorie

Zwanger &zo

Op je buik slapen tijdens zwangerschap!

Op je buik slapen tijdens zwangerschap, schrijf dat maar op je buik!

Ik ben een echte buikslaper al vanaf jongs af aan is dat mijn beste slaaphouding. Sterker nog ik kan met geen mogelijkheid in slaap vallen als ik op mijn rug lig. De eerste periode van je zwangerschap is het nog prima te doen. Niks aan het handje en daar kun je maar beter van genieten want voordat je het weet is het praktisch onmogelijk om op je buik te slapen.

Je zult dan ook merken dat je het zelf niet meer prettig vindt om op je buik te slapen. Buiten het feit dat je nadenkt over het feit dat het wellicht kwaad kan voor je kindje ben je eigenlijk gewoon bezig met ‘planking’ kennen jullie die term nog? Je ‘plankt’ namelijk gewoon op je buik en dat ligt natuurlijk vreselijk.

Lees ook: Waarom worden wij niet zwanger?

De beste slaaphouding tijdens een zwangerschap?

Het is uiterst irritant dat je juist extra vermoeid bent tijdens je zwangerschap. Je bent immers een kindje aan het maken en dit kost kneiters veel energie. Maar lekker slapen is er op een gegeven moment niet meer bij. Als je na een uur lang wroeten lekker ligt, moet je eruit om te gaan plassen en als je dan weer in bed gaat liggen, lig je lang niet meer zo lekker dan hoe je daarvoor lag. Je kunt weer overnieuw beginnen om een fijne houding te vinden, tot de volgende plaspauze zich aankondigt!

Wij zwangeren hebben het niet gemakkelijk. Op je rug slapen tijdens de zwangerschap gaat namelijk ook niet meer helemaal soepel. Het gewicht van je baby rust op je ingewanden en bloedvaten. Hierdoor kun je een vervelend gevoel krijgen en zelfs ademhalingsproblemen ontwikkelen. Je zult je nu vast afvragen hoe je in godsnaam nog aan je welverdiende rust kan komen.

De beste positie voor jezelf en voor je baby is op je zij. Als je dit niet gewend bent is het even lastig om zo in slaap te vallen. Even oefenen dus! De voorkeur is dan de linkerzij. Rechterzij is ook niet zo’n probleem maar de linkerzij is nog het beste. De doorstroming van het bloed naar de placenta verbeterd waardoor je baby beter is voorzien van zuurstof en voedingsstoffen.

Maar kan het dan ècht kwaad om op je buik te slapen?

Op je buik slapen tijdens zwangerschap is dus later in de zwangerschap onmogelijk. Ik heb in die slapeloze nachten het beste idee van Nederland bedacht. Een normaal bed alleen dan met een gat in het midden waar je je buik in kunt hangen. Dit lijkt me werkelijk ideaal als buikslaper! Zo kun je in mijn ogen heerlijk op je buik blijven slapen terwijl je baby hier geen enkele last van ondervindt.

Oké, even zonder dollen. Kan het echt kwaad om op je buik te slapen tijdens een zwangerschap? Nee, je baby zit namelijk goed beschermt. Het punt is alleen dat je het op een gegeven moment gewoon niet meer prettig vindt om zo te liggen.

Mijn ultieme tip is, en dit wordt niet gesponsord, koop een ‘Rollie’. Ja, ik heb het inmiddels een naam genoemd omdat het mijn grootste vriend, na Merijn is, in bed. Het is eigenlijk een voedingskussen. Deze duw ik heel charmant tussen mijn benen zodat mijn buik op de ‘Rollie’ leunt en ik dus alsnog half op mijn buik kan liggen zonder dat het vervelend ligt. ~~Ik lig nog altijd met mijn Rollie in bed tot ergernis van mijn man.#tegenniemandzeggenaub!~~

Lees ook: Wat je moet weten voor een keizersnee!

Lukt het jou maar niet om in slaap te komen? Hier een paar tips!

Lukt het jou echt niet om een fijne slaaphouding aan te nemen door allerlei zwangerschapskwaaltjes. Zorg er dan voor dat je ontspannen bent voordat je gaat slapen. Leg die eeuwige telefoon weg en pak voordat je gaat slapen een lekkere warme douche.

Niks is zo fijn als slapen in een schoon bed. Dus, fix dat even voor je gaat slapen en denk niet na over de bevalling die gaat komen. Die komt vanzelf en gaat hoogstwaarschijnlijk toch wel pijn doen. Dus het is zonde van je tijd om daarover te piekeren. Zet het van je af, Google vooral niet naar ervaringen want jij kan het heel anders beleven!

Klets nog even over leuke dingen met je partner en probeer ondertussen een slaaphouding te zoeken. Doe eventueel wat ademhalingsoefeningen en droom over dat heerlijkheidje wat nu in je buik zwemt!

Vond jij het ook zo vreselijk om te slapen tijdens je zwangerschap? En heb jij nog tips? laat het zeker weten in de comments zo kunnen we elkaar helpen.

2 maart 2017 door Lonnekedewin

Zwanger &zo

Wat je moet weten voor een keizersnee!

Wat je moet weten voor een keizersnee operatie!

James is een keizerkind en hoe toevallig, ik ook! Het was dan wel een spoed keizersnee maar de eventuele complicaties en het herstel blijft hetzelfde als bij een geplande keizersnee. In dit artikel deel ik met jullie wat je echt moet weten voor een keizersnee!

Het doet geen pijn maar je voelt wel dat de baby eruit wordt gehaald.

Tja, je krijgt natuurlijk een rugprik wat er voorzorg dat je operatie pijnloos hoort te verlopen. Het gene wat niet verdoofd kan worden is het duw en trek werk en geloof me, er is nogal wat geweld voor nodig om die buikspieren aan de kant te leggen. Het doet dus geen pijn maar je voelt wel degelijk dat ze met je buik bezig zijn.

Je kind mag niet direct op je borst worden gelegd.

In sommige gevallen kan dit wel. Het is steeds meer protocol dat een kind in ieder geval zo snel mogelijk bij de moeder op de borst ligt. In mijn geval moest James eerst gecontroleerd worden door de kinderarts. Je partner loopt dan natuurlijk mee met je kind waardoor je ‘even’ alleen ligt. Dit duurt meestal maar een paar minuten maar voor je gevoel duurt het uren. Je moedergevoel is, KLIK, geactiveerd en je wil direct weten hoe het met je kind gaat.

Naweeën na een keizersnee operatie.

Dit is wat veel mensen onderschatten denk ik. De meeste denken dat je alleen naweeën hebt bij een normale bevalling maar het tegendeel is waar. Het is wel zo dat het bij je tweede kind meer kan zijn dan bij je eerste kind. Ik had ook nog wel een tijdje last van naweeën. Helaas was ik gezegend met rugweeën, vreselijk!

Na een keizersnee lig je gemiddeld 4 dagen in het ziekenhuis.

In deze tijd mogen we nog van geluk spreken want mijn moeder moest echt een volle week in het ziekenhuis vertoeven. Het was toen zelfs zo dat haar kinderen niet op de kamer mocht hebben liggen. Gelukkig is dit nu wel het geval maar je mag dus, logisch ook, niet direct naar huis! Ik mocht met hoge uitzondering en een beetje doordrammen op de derde dag naar huis samen met James.

Je ligt na de operatie nog minimaal een dag met een blaaskather op bed.

Al denk je dat het wel moet lukken, je ben de eerste paar uren nog compleet verdoofd en je kunt dan ook niet zomaar aanlopen naar het toilet. Je hebt daarom nog een tijdje een blaaskather in zodat dat proces lekker door kan lopen. Bij mij werd deze de dag na de operatie eruit gehaald. Over toilet bezoekjes gesproken..

Ik zal het beestje maar gewoon bij de naam roepen, poepen na de keizersnee.

Nou nou nou, ik had nooit kunnen bedenken dat dit zo moeilijk en pijnlijk zou verlopen. Het lijkt wel alsof je je gehele baarmoeder eruit perst. Ik weet niet of andere moeder dit herkennen en of dit bij een normale bevalling ook zo is. Maar alleen dat poepen is al een bevalling op zich!

Je gaat daarna ook gewoon weer lekker vloeien!

Ik heb deze vraag ontzettend veel gekregen na mijn keizersnee operatie. Het is geen verschil met een normale bevalling, je begint daarna dus ook gewoon lekker met vloeien. Het was bij mij wel zo dat dit heel minimaal was. Ik had namelijk bergen bloed verwacht maar het tegendeel was waar. Bij de operatie zuigen ze dit bloed zoveel mogelijk weg dus dat kan een beetje schelen! Ik was ongeveer een weekje aan het vloeien en toen hield het op en had ik weer een mooie cyclus.

Borstvoeding na een keizersnee schijnt moeilijker te gaan.

Ik kan hier zelf niet over mee praten omdat ik Donormelk gaf. Maar het schijnt zo te zijn dat de borstvoeding moeilijker op gang komt dan bij een gewone bevalling. Ik betwijfel het.. volgens mij is het gewoon per persoon verschillend maar het is wellicht een punt om te bespreken voordat je een keizersnee ondergaat!

Gevoelloos rondom het litteken.

De eerste tijd na de operatie is het rondom je litteken volledig gevoelloos. Sterker nog, het blijft altijd voor een heel groot deel gevoelloos. Het kan dus zijn dat het jaren na de operatie nog steeds gevoelloos is. Bij mij is dit bijvoorbeeld nog steeds een dof gevoel en we zijn nu al bijna 2 jaar verder!

Hoesten, niezen en lachen is bijna onmogelijk.

Dit had ik zelf nooit verwacht. Ja mijn moeder had me hiervoor gewaarschuwd maar ik kan wel stellen dat ik dit een van de vervelendste dingen vond van de hele operatie. Je komt er dan pas achter hoe vaak je moet hoesten of niezen. Een tip wat ik zeker zou aanraden is om een zacht kussen in je buik te duwen terwijl je hoest. Op deze manier is het ‘redelijk’ te ondergaan..

Je beseft pas na de operatie hoeveel je doet met je buikspieren.

Jeetje zeg, je doet gewoon alles met je buik. Iedereen kent het gevoel wel als je na een lange tijd weer een keer hebt gesport in de sportschool. Die spierpijn de dag daarna is ongeveer x100 wat je voelt na een keizersnee. In het ziekenhuis is zo’n papegaai boven je bed ideaal om jezelf te verplaatsen of uit bed te stappen. Thuis had ik deze niet dus als je in de gelegenheid bent om een papegaai aan je bed te binden, zeker doen!

In bad gaan en seks hebben is de eerste 2 weken not done.

Ik denk trouwens ook niet dat je de eerste twee weken na de bevalling, op welke manier dan ook, al zin hebt om seks te hebben. Ik had dit in ieder geval niet maar het schijnt dus ook nog niet te mogen. Als je al wat verder bent en je wil weer een keer.. dan kan dit nog best gevoelig zijn. Praten is hierin de sleutel! In bad gaan hetzelfde. Dit heeft met je litteken te maken die dan helemaal ‘week’ wordt en daarbij is het ook gevaarlijk de eerste tijd met bacteriën. Geen zorgen, je mag gewoon douche! 😉

Je loopt vaak langer met een dik buikje rond.

Helaas pindakaas. In tegenstelling tot een normale bevalling mag je de eerste 6 weken na een keizersnee operatie maar weinig doen. Zelfs daarna kan het nog flink gevoelig zijn en moet je dit echt heel langzaam gaan opbouwen. Het duurt dus wat langer voordat je je buikje kwijt bent!

Heb jij een keizersnee gehad en herken jij punten? Laat het me weten en vooral als je er nog iets wil bijvoegen natuurlijk!

lees ook: Mijn ervaring met een keizersnee!

28 februari 2017 door Lonnekedewin

bevalling, Zwanger &zo

Mijn ervaring met het herstel van een keizersnee!

Een keizersnee is een grote buikoperatie!

Eerder deze week kwam er een blog online over mijn ervaring met een (spoed) keizersnee. Dit artikel werd te lang en daarom vertel ik jullie nu wat mijn ervaring is over het herstel bij een keizersnee.

Toen mijn schoonzus was bevallen van haar derde kindje was ik onder de indruk van het feit dat zij een paar uur naar de bevalling weer ‘fris en fruitig’ voor zover dat überhaupt mogelijk is na een bevalling, op de bank zat te genieten van haar net geboren kindje.

HOEDAN? Dacht ik! Je bent urenlang bezig geweest om er een kind uit te persen en hoewel baby’s altijd zo schattig en klein zijn. Piep je tijdens de bevalling wel anders!

Maar goed, je bent er meestal beter aan toe dan na een keizersnee. Dat is immers gewoon een grote buikoperatie!

De reden dat ze bij mij zolang hebben gewacht met de keuze om een keizersnee te laten uitvoeren, is omdat ik de ziekte van Crohn heb. Hierdoor zijn er meer complicaties mogelijk. Gelukkig is de keizersnee zelf zonder problemen verlopen. James kwam rond en gezond op de wereld. Ik had vrij weinig bloed verloren tijdens de operatie dus dat ging perfect!

Mijn ervaring met het herstel van een keizersnee!

Ik werd overgedragen van de operatietafel naar een ziekenhuisbed en kreeg een morfinepomp in mijn handen gedrukt. Mij werd geadviseerd om zeer op tijd te drukken zodat ik de pijn zo minimaal mogelijk zou voelen.

Je kunt wel raden dat ik de eerste uren als een gek op die pomp heb gedrukt. Geen zorgen, er zit een begrenzer op. Achteraf heb ik hier spijt van gehad omdat ik hierdoor de eerste uren enorm misselijk was.

De enige pijn die ik me nog heel goed kan herinneren is een branderig gevoel bij het litteken. Alsof het in de fik stond. Het is erg vervelend maar prima te dragen als je zo af en toe op die knop drukt.

Als ik nu filmpjes kijk van het moment dat James nèt geboren was. Schrik ik van mezelf. Nu ziet niemand er heel charmant uit na een bevalling maar het leek wel alsof ik dronken was. Gelukkig heb ik zijn eerste flesje nog kunnen geven maar al snel moest Merijn hem overnemen. Ik was te moe, intens wit en kotsmisselijk!

Zodra ik een klein steekje pijn voelde, hoppa! Drukte ik op de knop en weg was de pijn. Die morfinepomp was mijn beste vriend op dat moment. Achteraf had ik dit dus nooit moeten doen. De pijn viel wel mee maar omdat ik was voorbereid op ernstige napijnen, deed ik dat uit voorzorg.

Na een keizersnee op je buik slapen, kan dat?

Ik voelde me voornamelijk vies. Je begint natuurlijk direct met vloeien en ligt op een bed met een ranzig matje onder je kont en een katheter in je blaas. Douche mag op zo’n moment nog niet dus ze kwamen iedere keer dat matje verschonen. Bleh!

Ik besloot de pijn maar gewoon te ervaren en ik vond het eigenlijk allemaal prima te doen. Ik stond de avond van de operatie naast mijn bed en kreeg bijna een applaus van de avonddienst. Dat was te bizar voor woorden volgens hen. Die morfinepomp was nog wel aangesloten voor ‘stel dat’ maar die hoefde ik niet meer te gebruiken.

De eerste nacht vroeg ik aan de avonddienst of ik op mijn zij mocht liggen. Ze vertelde mij dat ik dit vast niet prettig zou vinden. Het was medisch in ieder geval wel mogelijk. Vraag me niet hoe maar ik kreeg het voor elkaar. Ik lag op mijn zij. Eindelijk. Ik had namelijk al drie dagen alleen maar op mijn rug gelegen en dat is echt killing als je een buikslaper bent.

De pijn na de keizersnee viel mij ontzettend mee of kwam dit nog?

De pijn viel mee en ik vroeg me af wanneer het dan erger zou worden. Ze hadden mij toch niet voor niks gewaarschuwd?

Na een beetje aandringen bij de artsen mocht ik drie dagen na de bevalling naar huis. Dit was op hoge uitzondering omdat ik al dagen mijn morfinepomp niet gebruikte. Het mocht ook alleen maar als de kraamhulp die avond nog even zou komen helpen.

De autorit was vermoeiend. Ik zat op een kussen en daardoor waren de trillingen van de weg goed te doen.

Ik plofte zonder na te denken op de bank om lekker te genieten van mijn mooie mannetje die naast mij lag te slapen. Heerlijk tv aan en genieten, dacht ik. Helaas moest ik natuurlijk direct naar ben want ik was intens wit geworden.

In de eerste nacht was het vervelend dat ik zelf niet makkelijk uit bed kon komen om luiers, doekjes en James zijn flesje te pakken. Dit kwam dus allemaal op Merijn neer. Het voelt als enorme spierpijn in je buik. Logisch, want ze hebben je buikspieren doorgesneden of opgerekt.

Mijn keizersnee herstel ging voorspoedig!

Mijn ervaring met het herstel van een keizersnee is dus best positief! Het litteken was netjes aan het helen en de pijn was dragelijk. Mijn herstel liep voorspoedig. Ik was snel moe en kon de eerste weken nog niet zelf mijn voeten afdrogen maar verder mocht ik niet klagen. Alles is mij dus uiteindelijk wel mee gevallen. Het gaat allemaal misschien wat moeilijker dan bij een normale bevalling en je hebt de eerste weken echt wat meer hulp nodig maar het is prima te doen.

Ik merkte vooral de eerste weken duidelijk wanneer ik teveel deed. Mijn litteken begon dan pijn te doen waardoor ik echt weer even moest gaan zitten/liggen. Als ik hier gehoor aangaf was er niks aan deh and!

Mocht ik ooit nog zwanger worden, dan zal ik sowieso in het ziekenhuis moeten bevallen. Dit moest al door de ziekte van Crohn maar nu al helemaal door de keizersnee. Er geldt een nieuwe regel in het ziekenhuis. Namelijk dat je voortaan mag kiezen tussen een normale bevalling of een keizernsee. Dit is alleen zo als je al een keizersnee hebt gehad.

Zoals ik het nu bekijk ga ik zeker voor nog een keizersnee. De meeste vrouwen zullen mij misschien voor gek verklaren maar ik weet nu precies wat ik ka nverwachten en dat voelt voor mij heel prettig!

Daarbij is het voor mij onmogelijk om op een normale manier te bevallen aangezien mijn bekken te smal zijn.

Mocht jij binnenkort een keizersnee moeten ondergaan. Valt het in mijn ogen best mee! Het is zwaar en je moet even door de eerste dagen heen geholpen worden maar je zult merken dat het steeds een beetje beter gaat! Laat vooral jouw ervaring hieronder achter zodat we elkaar kunnen steunen!

11 februari 2016 door Lonnekedewin

Zwanger &zo

Zwangerschapscursus wel of niet?

Bekijk de verschillende zwangerschapscursussen!

Een zwangerschapscurus is een manier om je voor te bereiden op de bevalling. Er zijn verschillende soorten zwangerschapscursusen dus voordat je belist of je het wel of niet wil doen. Zou ik me eerst verdiepen of er een cursus is die echt bij jou past.

Je kunt er bijvoorbeeld voor kiezen om een zwangerschapscursus ‘Samen bevallen’ te volgen. Hierin speelt je partner ook een grote rol.

Als je het liever alleen hebt kun je een cursus volgen in de vorm van yoga, gymnastiekoefeningen, zwemmen of ademhalingstecheknieken. Er zijn nog talloze andere mogelijkheden voor een goede zwangerschapscursus!

Je kunt bevallen niet leren maar je kunt je wel goed inlezen en je zo goed mogelijk voorbereiden op wat er zou kunnen komen. Ik zeg kunnen komen, want voor mij was het al vanaf het eerste moment dat ik zwanger was duidelijk dat ik graag op cursus wilde.

Ik koos voor de ademhalingstechniek

Ik koos voor de ademhalingstechniek. Je hoort dit eigenlijk niet zo vaak maar ik had hierbij over nagedacht. Omdat ik natuurlijk al jarenlang kamp met heftige buikpijn door de ziekte van Crohn, heb ik al enige ervaring om de pijn weg te puffen. Dus ik dacht, als ik hier nou een cursus in volg dan wordt het gewoon appeltje eitje om mijn baby eruit te puffen en wellicht heb ik hier in de toekomst ook nog wat aan als mijn Crohn weer opspeelt.

De cursus bestond uit drie dagen. We krijgen thuis opdrachten en waren daar eigenlijk het gehele uur aan het puffen terwijl wij informatie kregen van wat er zou gaan gebeuren en hoe je daarop moest handelen. Het bekende ‘Puf altijd is kort jakje puf ziek puf’ kwam natuurlijk ook voorbij!

Het waren gezellige dagen waarin je ook nog leuke contacten hebt over mensen in dezelfde situatie.

We kregen veel tips en tricks. Als je goed kunt ontspannen tussen de weeën dan krijg je de meeste ontsluiting. Stel het ‘in bed liggen’ zolang mogelijk uit omdat het anders wel heel lang zou kunnen duren..

Ik heb niks aan de zwangerschapscursus gehad!

Aan het eind van het liedje, heb ik er werkelijk helemaal niks aan gehad. Ik heb ook eigenlijk geen moment gedacht aan wat ik allemaal had geleerd op het moment dat ik weeën had. Ik had rugweeën en daar hadden ze helemaal niks over verteld. De ademhalingstechniek was echt gebasseerd op buikweeën en hoewel dit wellicht de meest voorkomende weeën zijn, vind ik wel dat er bij geen enkele cursus vanuit gegaan moet worden dat je standaard buikweeën krijgt.

In mijn beleving is het allemaal gebaseerd op een natuurlijke bevalling. Ik lag bijvoorbeeld met 41,5 week aan het infuus om de weeën op de wekken. Dit zijn dus geen natuurlijke weeën en je komt niet veel verder dan een klein kamertje waar je de weeën moet weg puffen. Ik had vrij weinig keus dan alleen in bed te liggen.

Ik vind achteraf dat de cursus het wat idealiseerde. Het loopt in de praktijk meestal anders dan je van te voren had gedacht en ik vind dat een degelijke cursus daarop in moet spelen. Het kan zijn dat ik pech heb gehad met de cursus en dat andere vormen hier wel beter en dieper op in gaan. Ik zou dit zeer zeker onderzoeken als je geïnteresseerd bent in een zwangerschapscursus!

Als het ooit mag lukken om een tweede kindje te krijgen. Zal ik geen cursus meer volgen. De volgende bevalling gaat in mijn geval hoogstwaarschijnlijk weer keizersnee worden. Mocht het anders lopen en uiteindelijk toch nog een kans hebben op een natuurlijke bevalling, zou ik zeker weer een cursus willen volgen alleen dan wel een die het plaatje wat breder bekijkt en rugweeën ook meeneemt in het verhaal!

Ik ben benieuwd of jullie hebben gekozen voor een zwangerschapscursus? Waarom wel of waarom juist niet? laat het weten in de comments zodat we ervaringen kunnen uitwisselen!

7 januari 2016 door Lonnekedewin

Zwanger &zo

Waarom worden wij niet zwanger?

Zwanger worden is niet vanzelfsprekend als het doet lijken.

Zwanger worden is niet zo vanzelfsprekend als dat bij velen doet lijken. Inmiddels zijn wij trotste ouders mogen worden van James maar daar ging wel een hoop tijd aan vooraf. Zwanger worden lukte ons gewoonweg niet.

Ik weet het nog goed. Het was zomer 2012 toen Merijn en ik hadden besloten om voor een kindje te gaan. We hadden dit al vaker besproken maar nu wisten we het zeker. We wilde ervoor gaan. Ik stopte met de pil en zo konden wij werken aan een mini versie van ons.

Super enthousiast over het feit dat het ieder moment raak zou kunnen zijn, gingen we aan de slag met een babynamen boek. We wilde immers op onze bruiloft, die vijf maanden later gepland was, vertellen dat we zwanger zijn. Dat moest vast wel lukken..

En zo naïef als ik was had ik nog nooit nagedacht dat het weleens niet zou kunnen lukken. Na de eerste maanden waarbij ik gewoon ongesteld werd, begon ik al wat rond te snuffelen op internet. Ik las dat het heel normaal was dat het een jaar kon duren voordat het raak zou zijn.

Shit, daar had ik niet op geregeld. Dit zal bij ons niet het geval zijn. De volgende maand zijn wij vast zwanger en dan zijn we nog ruim op tijd om onze zwangerschap aan te kondigen op onze bruiloft.

Waarom worden wij niet zwanger?

Het lukte niet. En een half jaar later besloten we het helemaal los te laten. We gingen door met knutselen aan onze mini versie maar we zouden er niet de hele tijd mee bezig zijn. Helaas hielp dat ook niet en een jaar later was er nog geen celletje van onze mini versie te bekennen.

Ik begon me ondertussen zorgen te maken. Het kan toch niet zo zijn dat mijn ook al geen baby kan maken?

De ziekte van Crohn was relatief rustig. Ik moest wel mijn dagelijkse medicijnen naar binnenwerken maar deze medicijnen zouden geen probleem moeten zijn om zwanger te worden.

Ik had al die tijd mijn cyclus bijgehouden en met die informatie gingen we toch maar eens naar de huisarts. Hij concludeerde dat mijn cyclus er in ieder geval goed uitzag. We kregen een bloedonderzoek mee om te kijken of hij iets kon vinden waarom het nog niet was gelukt..

Mijn onderzoeken waren allemaal prima..

Er kwam niks uit waar we iets mee konden. Ik bleek vruchtbaar te zijn en er was volgens die bloeduitslagen niks aan de hand. Super goed nieuws maar.. Waarom lukte het dan niet? Waarom worden wij niet zwanger? De dokter gaf ons nog wat tips en tricks om op de beste momenten te knutselen en als we over een jaar nog niet zwanger waren, moesten we nog maar eens terug komen.

Iedere maand werd echt een teleurstelling. We waren inmiddels gestopt met namen zoeken en gesprekken over adopteren en pleegzorg kwamen steeds vaker ter spraken. En zo hier en daar werd er weleens naar onze kinderwens gevraagd. Dat was pijnlijk. We wilde niets liever dan een mini versie van ons maar het lukte niet!

Hoe vaak we ook knutselde, het maakte niks uit. Ik kon er iedere maand de klok op gelijk zetten en ik werd weer ongesteld. Inmiddels waren we twee jaar verder en besloten we Merijn zijn.. Tja, hoe zeg je dat netjes? Kwakje sperma te onderzoeken.

Dit was een spannende week. Als het namelijk aan hem zou liggen hadden we niet heel veel opties meer. We wilde tenslotte een mini versie van ons allebei. Merijn zou wel echt 100% de vader moeten zijn anders hoefde het voor mij niet en zouden we naar complete andere scenario’s gaan kijken..

Zijn onderzoeken waren allemaal prima..

Uit het eerste onderzoek bleek dat Merijn wat minder zaadcellen had dan meestal het geval is. Dit kon een moment opname zijn en inderdaad, bij het tweede spermaonderzoek waren deze aantallen wel zoals hoort. Alles was dus ook helemaal in orde bij Merijn.

De moed zakte ons ondertussen wel in de schoenen. Er was niks aan de hand maar het lukte niet om zwanger te worden.

Ik kon doorgestuurd worden naar een geanaecoloog die vervolg onderzoeken zou kunnen uitvoeren om erachter te komen wat er precies aan de hand was. Dit hebben we afgeslagen. Ik was bang voor de uitslag en we vonden ons ook nog te jong om al definitief te horen dat het echt nooit zou kunnen lukken..

We besloten het op zijn beloop te laten. Hoewel dit natuurlijk ontzettend moeilijk is maar na zo’n lange tijd had ik het ook wel even gehad met al die vruchtbare dagen, verplichte knutselmomenten en negatieve zwangerschapstesten.

Out of the blue een positieve zwangerschapstest.

Dik 2,5 jaar later, op 29 augustus 2014 lag er een prachtige positieve zwangerschapstest in onze handen en werd op 17-juni-2015 onze zelf geknutselde James ter wereld.

En waarom het nu wel lukte? Geen idee! Jarenlang proberen zwanger te worden zonder resulataat en plots, out of the blue, een positieve test. We zullen het nooit weten..

Wij zijn natuurlijk ontzettend blij dat het uiteindelijk is gelukt. Maar zwanger worden is niet zo vanzelfsprekend als mensen doen lijken. Het kan een moeilijke, pijnlijke en lange weg worden met zowel een positief als negatief einde.. Hoe snel werden jullie zwanger? Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen. Zijn er ook mensen waarbij het nog steeds niet lukt?

4 november 2015 door Lonnekedewin

Zwanger &zo

The pregnancy tag!

Momenteel zijn tags helemaal hot in de blog- wereld en zo las ik deze ‘after pregnancy tag’ op YouNailedIT en het leek mij wel leuk om deze ook even in te vullen. In deze tag lees je hoe ik op de zwangerschap terug kijk, wat mijn genietmomentje is met James en een tip voor de aanstaande moeders! Lees verder

18 oktober 2015 door Lonnekedewin

bevalling, Zwanger &zo

Mijn moeder was bij de bevalling, haar verhaal!

De geboorte van James – Geschreven door Monique.

Op vakantie met een kop koffie, op mijn terrasje zitten en in mijn dagboek schrijven is voor mij een geluksgevoel.
Ook dwalen mijn gedachten af naar het thuisfront en wat een hectische tijd het afgelopen jaar weer is geweest.
Zo gaan mijn gedachten terug aan de dag dat Lonneke langskwam en volop begon te kletsen.
Plots zei ze: ‘Oh, ik moet even iets uit de auto halen’ en liet me enkele minuten later een zwangerschapstest zien! Zwanger? mijn meisje? Ik kon het niet geloven en kon huilen en lachen tegelijk! Niet snel daarna liepen we samen door Prenatal alles te bekijken, alsnog te baby al snel zou komen! Lees verder

3 augustus 2015 door Lonnekedewin

bevalling, Zwanger &zo

Bevallingsverhaal door papa Merijn

Mijn bevallingsverhaal en geboorte van James – Geschreven door papa.

Na lang wachten was het dan eindelijk zover, de 42 weken naderde en ik wist dat ik voor vrijdag papa zou worden.
Op mijn werk werd me iedere dag de vraag gesteld of hij er al was, waarop ik telkens weer antwoordde: ‘Nee, anders was ik nu niet aan het werk!’. Mijn collega’s, vrienden en familie leefde allemaal enorm mee en bereidde me erop voor wat ik allemaal kon verwachten als hij er eenmaal zou zijn.
De zwangerschap van Lonneke was inmiddels zo zwaar aan het worden dat de gebroken nachten al een feit waren. Toch liep het allemaal niet zoals verwacht en gehoopt.
Natuurlijk wisten we van te voren dat we in het Wilhelmina Kinderziekenhuis in Utrecht zouden bevallen maar de vraag wat ik moest doen als het allemaal eerder zou beginnen terwijl ik bijvoorbeeld niet in de buurt van Lonneke zou zijn maakte mij bang. Bij Lonneke gebeurd er namelijk altijd wel íets en hoewel ik heus wel wist dat een baby er niet zomaar komt uitvallen bleef ik liever in de buurt.
Lees verder

21 juli 2015 door Lonnekedewin

Zwanger &zo

Wondroos met een baby!

Ja, je leest het goed. Ik heb weer wat!
Het begon als een onschuldig wondje op mijn voet wat wel vervelend was maar ik kon nog gewoon goed functioneren voor zover dat mogelijk is net na een keizersnee.
Afgelopen weekend werd dit wat erger en kon ik niet goed meer lopen. Maar goed, wie gaat er nou naar de dokter voor een klein wondje op je voet? De dokter ziet me aankomen nadat mijn buik 6 lagen is doorgesneden om mijn zoon ter wereld te brengen, langskomen voor een wondje op mijn voet, haha wat een giller!
Lees verder

17 juli 2015 door Lonnekedewin

bevalling, Zwanger &zo

Mijn bevallingsverhaal deel 4 – Een keizersnee!

In mijn bevallingsverhaal deel 3 lezen jullie dat de hartslag van de baby wegviel en ik in paniek raakte. Heb je dit nog niet gelezen? Beijk dan eerst even het vorige deel voordat je verder leest!

Toucheren- tijd! Er moest nu toch wel vooruitgang inzetten want ik had zoveel weeën. Helaas had ik wederom een krappe 5cm ontsluiting en dat ging dus veel te langzaam. De liefste witte jas die er die avond rondliep ging naast me zitten en bereidde mij voor op een keizersnee.
‘Je hebt je best gedaan. Het is genoeg geweest!’ zei ze.

Het was op dat moment echt een opluchting kan ik je vertellen. Ik had sowieso nooit het geval gehad dat ik er een kind uit zou persen. Hoe gek het misschien ook klinkt, ik kreeg gelijk. Of toch niet?

De arts kwam deze keer mee naar binnen omdat ze toch even zelf wilde voelen. Natuurlijk, zijn er nog meer witte jassen, stagiaires of vrienden die even mee willen voelen? Ik lig hier nu toch!’ Zei ik geïrriteerd.

Ze voelde uiteraard hetzelfde als die andere witte jassen en een krappe 5cm na 16 uur vond ze kennelijk niet langzaam genoeg gaan want ze besloot een andere anethesist te bellen om te vragen hoe het mogelijk was dat ik nog zoveel pijn had.
‘Lees mijn dossier, bij mij is niks onmogelijk!’ riep ik haar na.

Een draadje plakken op het hoofdje van de baby!

Ik voelde me hopeloos op dat moment. Merijn hing inmiddels met zijn volle gewicht tegen mijn rug aan. Mijn moeder stond bij het hoofdeinde mee te puffen en er kwam geen einde aan. Ik zat midden in een weeēn- stom en het hielt niet meer op!

De liefste witte jas stond niet achter het besluit maar zij heeft kennelijk niks te zeggen. ‘We gaan een draadje op het hoofd van de baby plaatsen zodat we kunnen checken of je echt goede weeën hebt, dan zetten we het infuus wat harder maar dat doen we uiteraard pas als je nogmaals een ruggenprik hebt gekregen!’
‘Vindt de baby dat wel goed? Voelt hij daar iets van?’ vroeg ik.

Dit keer was het een mannelijke anesthesist, hij deed een aantal testen met ijsklontjes en concludeerde dat de vorige ruggenprik verkeerd is gezet. Dit was de reden waardoor ik aan een kan niks voelde en aan de andere kant wel. Hij kon het oplossen door de ruggenprik wat terug te trekken zodat de vloeistof zich kon verspreiden.

Ik voelde direct verschil. Heerlijk. Dit keer heb ik maar niet gezegd dat ik van hem hield want ik kon niet geloven dat het nu uren aan eenstuk zou helpen. We moesten maar gaan slapen, haha die is gek! Ik hield mijn ogen niet van de hartmonitor af. Merijn en mijn moeder probeerde mij af te leiden maar dat lukte niet. Ik bleef kijken naar de monitor voor het geval dat de artsen iets zouden missen.

Opnieuw een ruggenprik?

Ik draaide naar mijn zij omdat ik misselijk werd op mijn rug. Ik had ongelofelijk veel dorst en hoewel ik gewoon mocht drinken besloot ik dat niet te doen. Ik had een voorgevoel dat ik straks een keizersnee zou krijgen en wilde niet teveel drinken en eten omdat ik bang was dat het daardoor niet kon doorgaan.

Het duurde inderdaad niet lang voordat de rug- weeën weer door de ruggenprik heen kwam. Ik drukte direct op de knop.
‘Wat is er?’ vroeg de witte Jas.
‘Wat denk je? Die ruggenprik helpt geen flikker man!’ zei ik chagrijnig.
‘Ik ga even bellen met de aneshesist’.
‘Als hij de ruggenprik nu opnieuw wil zetten hoeft hij niet meer te komen. Ik ben er helemaal klaar mee. Het helpt NIET’ zei ik.

Toucheren!

‘Als er nu voorruitgang in zit gaan we nog eens overleggen met de anethesist en anders haal ik de arts er weer bij’ zei de witte jas.

‘Is het nu gek dat ik hoop dat er geen voorruitgang is?’ vroeg ik huilend.
De twee liefste witte jassen lachte naar elkaar. Ze begrepen mij volledig en vonden het ook genoeg geweest zo!’
‘Nog steeds 4cm’.
Jeetje, nu 4 cm en net was het nog een krappe 5.. en schoot gewoon echt niet op. Mijn moeder had dit precies hetzelfde. Haar bekken waren te smal en een normale bevalling zou dus ook onmogelijk zijn.

Eindelijk de verlossende woorden: Het wordt een keizersnee!

‘Het wordt een keizersnee Lonneke’. Yes! Jammer dat je mij 20 uur hebt laten lijden maar kom maar op! Alles ging heel snel. Ik werd klaargemaakt voor de OK. Ik nam afscheid van mijn moeder en we reden aan.

Op de operatietafel moest ik WEER een ruggenprik. ‘Luister, ben jij zojuist opgeroepen uit je bed want als dat zo is wil ik een andere. Jij zal wellicht een ochtendhumeur hebben’ heb ik blijkbaar gezegd. Ik weet hier gelukkig niks meer vanaf!

Na de ruggenprik heb ik gezegd dat ze niet zomaar moeten snijden. Maar ja, hun weten natuurlijk wel beter! Terwijl zij aan het kletsen waren over het concert van Guus Meeuwis hield ik de anesthesist in de gaten en vroeg om de seconde: ‘Gaat het goed met mij? Gaat het goed met de baby?’.

En toen was daar HET moment waar wij al zolang op hebben gewacht. En jullie ook als je de vorige drie delen eerst hebt gelezen. Ons prachtige kindje werd geboren. Onze James. James de Win! Hij werd direct meegenomen door de kinderarts voor controles. Merijn liep mee en kon onze zoon voor het eerst aanraken!

Eindelijk was het allemaal voorbij. Niet beseffend dat mijn buik nog helemaal open lag. Al mijn buikspieren, voor zover ik die had, waren doorgesneden dus het zal nog wel even duren voordat het ècht allemaal voorbij was.

Hoe was jullie bevalling? Ik wil alles weten dus stuur mij een e-mail of laat het weten in de comments!

Mijn bevallingsverhaal deel 3 – De hartslag van de baby viel weg.

In mijn bevallingsverhaal deel 2 lezen jullie dat ik met zwangerschapsvergiftiging in het ziekenhuis lig. Heb je dit nog niet gelezen? Bekijk deze dan eerst even voordat je verder leest.

De afgelopen nachten waren heftig en schrok ik steeds wakker van een witte jas die plotseling aan mijn bed stond. Heel irritant. Gelukkig lieten ze ons vanacht een keer met rust en konden we heerlijk doorslapen voor zover dat dit lukt in een ziekenhuis.

Toen ik ’s morgens wakker werd keek ik uit het raam. Ik zag dat we uitkeken op de kamer waar ik precies een jaar geleden lag op de MDL- afdeling. Wat had ik toen veel pijn. Nu ook maar nu onderga ik het graag voor mijn mooie kleine mannetje. Ik besef me dat er een hoop is gebeurd het afgelopen jaar. Wie had dit ooit kunnen bedenken? Ik had het in ieder geval nooit durven dromen!

Flinke krampen onder de douche!

Merijn wordt gewerkt door een witte jas die eten aanbiedt. Daar is hij blij mee aangezien hij al drie dagen amper heeft gegeten. Ik besluit ook maar wat te bestellen met de gedachte dit toch aan Merijn te kunnen geven. Ik word misselijk van de stank van het ontbijt en besluit een stukje te gaan waggelen op de gang. Het gaat redelijk!

Ik krijg onderweg te horen dat ik straks voor de laatste keer gel krijg toegediend. Oké prima en terwijl ik terug waggel naar onze kamer zie ik dat mijn moeder binnenkomt. Fijn, ze heeft wat nachthemden meegebracht en met behulp van mijn moeder stap ik onder de douche.

We hebben het erover dat we het gek vinden dat het zolang moet duren. Mijn bloeddruk is nog steeds te hoog en toen ik hier opgenomen was wilde ze onze kleine man er zo snel mogelijk uithalen. Nu zijn we eigenlijk nog geen stap verder maar goed, we wachten af.

Onder de douche krijg ik flinke krampen waarin ik nauwelijks nog rechtop kan staan. We kijken elkaar aan, we denken hetzelfde maar durven niks te zeggen. Het zal toch wel niet..

De bevalling is begonnen!

Als ik klaar bent met douche staat er een witte jas in mijn kamer. Ze vertelt ons dat de vloskamers vol liggen en zij hier de gel gaat toedienen. Prima, ik lig hier veel liever dan op een kamer waar ik geconfronteerd wordt met een bakje naast het bed waar mijn kleine mannetje allang in had moeten liggen.

Jippie, de witte jas vertelt ons dat er bijna 3cm ontsluiting is en dat we straks de vliezen kunnen doorpikken. Eindelijk een beetje vooruitgang.

Op het moment dat we even met z’n alle naar beneden gaan krijg ik weer krampen. Merijn gaat een luchtje scheppen maar ik blijf toch maar op de kamer. We kletsen wat totdat de krampen sneller achter elkaar komen en dan begint mijn moeder met time.

‘Is het begonnen?’ vraagt Merijn enthousiast.

‘Ze heeft nu een uur weeën die om de vijf minuten komen’ antwoord mijn moeder.

Ik heb in totaal 6 uur lang rug- weeën opgevangen op de afdeling waar we samen lagen. Het werd steeds pijnlijk en ik zowel mijn moeder als Merijn nodig om de weeën op te vangen. Merijn duwde met mijn knokkels op mijn rug en mijn moeder stond aan het hoofdeinde mee te puffen.

Ik kreeg een ruggenprik.

Uiteindelijk werd ik pas laat in de avond overgeplaatst naar de vloskamer waar ze een kleine 4cm constateerde. Dit ging ik niet volhouden en dus werd de anesthesist gebeld om een ruggenprik te zetten.

Nadat ik ongeveer 80 vragen had gesteld en haar gedwongen had direct te stoppen als ik een wee kreeg, zat de ruggenprik er eindelijk in. 20 minuten daarna voelde ik me fantastisch, ik vertelde de anesthesist dat ik van haar hield en dat zij mijn grootste held was.
Ondertussen werden mijn vliezen doorgeprikt. De kleine man vond het allemaal niet zo leuk meer want hij had in het vruchtwater gepoept.

Ik had ongeveer een half uur profijt van de ruggenprik en daarna kwamen de weeën en kei hard doorheen. Ik kreeg nog een keer een aantal stoot- kuren door mijn pompje heen maar het hielp helemaal niks. Ik heb nog geen buikwee gevoelt, ik had slechts alleen maar rugweeën.

De hartslag van de baby viel weg!

De hartslag van James werd steeds lager en lager. Zo laag dat er binnen no time twee jassen in onze kamer stonden.
‘Draai eens op je rug’
‘Draai eens op je zij’
‘Draai eens op je andere zij’

Niets hielp en de kleine man zijn hartslag was nu onder de 100 gedaald. Ze ging met spoed overleggen met de arts. ‘De hartslag van de baby is zo laag dat we hem wellicht moeten gaan halen, ik kom zo terug!’ vertelde de gynaecoloog.
‘Schiet op dan!’ riep ik haar na.

Ik raakte in paniek. En samen met Merijn & mijn moeder hebben we flink gehuild. We legde de assistante uit, die er constant bij was om zijn hartslag in de gaten te houden, dat we onlangs een nare ervaring hebben meegemaakt. In onze vriendenkring is uiteindelijk een kindje overleden bij de bevalling.

‘We wachten nog even af. Als zijn hartslag zo blijft is er niet veel aan de hand. Geloof ons. Als er iets is, zien wij het direct en ondernemen wij meteen actie!’ vertelde de arts.

Ik geloof geen enkele witte jas meer. Dat was het probleem. Ze hadden mij al zovaak voorgelogen met onderzoeken die pijnlijk waren en niet pijnlijk hoorde te zijn. Nadat ze ze mij 10 keer heeft uigelegd dat er niet veel aan de hand was ging ze door met haar werk. Het heeft toch geen zin om mij gerust te stellen. Ik zie toch ook op het scherm dat zijn hartslag steeds naar beneden vliegt!

Hier kunnen jullie mijn laatste bevallingsverhaal lezen!

10 juli 2015 door Lonnekedewin

Oudere artikelen