Browsing Tag

Vaderschap

Een opleiding combineren met je gezin!

Terug naar school

In 2015 werd ik vader van onze zoon James. Ik was toen aan het einde van mijn eerste jaar in de schoolbanken. Voordat ik begon aan de opleiding tot Verzorgende- IG, had ik al een hele hoop gedaan. HBO- opleidingen, fietsen verkopen, horeca manager maar dit was het allemaal niet wat ik ècht wilde.

Lonneke had mij er al vaker op geattendeerd dat de zorg wellicht wel iets voor mij zou zijn. Zij had hier wat verhalen over wat mij wel aansprak en toen besloot ik een proefdag aan te vragen. De eerste paar dagen meelopen in de zorg, wist ik het direct. Werken in de zorg, daar lag mijn hart.

Ik had nog totaal geen ervaring in de zorg en dus zocht ik hier een opleiding bij. Al snel werd ik aangenomen bij diverse instellingen waarna ik uiteindelijk bij mijn huidige werkgever terecht kwam.

Werk en privé is goed te combineren.

‘Gelukkig’ staat werken in de zorg voor onregelmatigheid in diensten. Iets wat als kersverse vader wel goed uitkomt. Ik ben tamelijk vroeg thuis als ik een ochtenddienst heb en ook met een avonddienst breng ik overdag redelijk wat tijd met James door.

De weekenden bieden de mogelijkheden om afspraken door de weeks vrij te kunnen zijn zonder dat James daarvoor naar een oppas hoeft. Papa is er dan gewoon en dat vind ik heel fijn!

Vanaf het moment dat James geboren is hebben we samen als ouders de tijd zo goed mogelijk ingedeeld. Dit was een stuk moeilijk geweest als ik nog fietsen had verkocht van dinsdag t/m zaterdag van negen tot zes. Ik zou dan een stuk minder tijd met James kunnen doorbrengen.

Natuurlijk zijn er niet alleen maar voordelen. Ik ben namelijk verplicht om het weekend te werken wat er voor zorgt dat ik er niet altijd bij ben met verjaardagen. Het is ook zo dat ik niet standaard vrij ben op de feestdagen.

Kost een opleiding naast je werk veel energie?

Ja, er komt natuurlijk een hele hoop bij kijken. Ten eerste zijn dat de uren. Mijn werkgever betaald slechts een gedeelte van mijn uren die ik op school doorbreng. Dit wil zeggen dat ik 3,11 van vaak twee volle schooldagen betaald krijg. Daarnaast heb ik een contract van 28 uur waarbij ik op mijn werkplek aanwezig moet zijn.

De opdrachten zoals huiswerk en leren voor toetsen gaat mij vrij gemakkelijk af. Ik ben hier meestal niet zoveel tijd mee kwijt. De theorie is in mijn geval gemakkelijk omdat ik gekozen heb voor een MBO- opleiding terwijl ik mijn HAVO al opzak heb. Dit leek ons verstandiger omdat ik al zoveel had gedaan, niet precies wist of dit vak mij goed lag en omdat het mij dan minder tijd zou kosten.

Dit is een juiste keuze geweest aangezien ik nu niet heel veel tijd kwijt ben thuis aan school. Ik ben natuurlijk wel erg blij als ik klaar ben en mijn diploma heb.

Uiteindelijk werken als Verzorgende- IG of nog verder leren?

Als ik over een tijdje mijn diploma heb kan ik natuurlijk het werk doen wat ik leuk vind. Echter ben ik iemand die wel blijft zoeken naar nieuwe uitdagingen en daarom zou ik toch graag verder willen studeren als verpleegkundige!

Dit zal dan zeker een stuk intensiever zijn als het nu is en mijn schoolperiode zal dan weer verlengt worden met 2,5 jaar maar het biedt ook weer een hele hoop mogelijkheden als ik klaar ben. Ik denk dat ik theoretisch gezien deze vervolgopleiding wel aan kan en wij moeten tegen die tijd bepalen of het ook aantrekkelijk blijft voor ons als gezin.

Een opleiding combineren met je gezin!

De vorm van de opleiding is wel ideaal. Ik volg de opleiding namelijk in BBL- variant wat er voor zorgt dat ik iedere maand betaald krijg en eens per twee weken naar school moet. Het voelt allemaal wat vrijer dan wanneer je voor de BOL- variant zou kiezen. Hierbij krijg je dan vaak ook niet betaald en de kosten gaan door, zeker met kinderen!

Ik raad zeker iedereen aan die zich wil laten omscholen om verder te studeren. Bekijk de mogelijkheden en bespreek met je gezin of het te combineren is met thuis. Wellicht is een niveau lager beginnen dus nog helemaal niet zo’n gek idee. Ik heb hier heel veel profijt van gehad.

Het vergt soms wat van je planning maar het is best te doen en vooral als je jezelf hebt hebt gevonden in het werk wat je doet. Pak een ouderwetse agenda, schrijf je afspraken hierin op en plan je huiswerk in zodat je de overige tijd goed kunt besteden aan je gezin!

Een opleiding combineren met je gezin, hoe doe jij dat? Ik ben benieuwd. Laat je het achter in de comments?!

12 maart 2017 door Lonnekedewin

Persoonlijk

De verschillen in de opvoeding van James! – De papa van James

Dit artikel is geschreven door Merijn. De papa van James!

Ieder gezin is anders.

Het is een cliché dat twee verschillende personen (in ons geval man en vrouw) soms anders denken over de opvoeding. Dat kan haast niet anders. Je bent als kind opgegroeid in een ander gezin waar andere regels golden en andere situaties voorkwamen.

Lonneke is bijvoorbeeld opgegroeid in een ondernemersfamilie. Hierdoor is ze zeer zelfstandig opgegroeid en mocht ze al vroeg haar eigen keuzes maken. Bij mij is dit zowat het tegenovergestelde. Ik ben namelijk enigs kind en mijn moeder had haar werk zo aangepast dat ze mij zo’n drie dagen in de week uit school kon halen. De overige twee dagen ging ik naar mijn tante die een gastouderopvang had.

Ik kon dan spelen met een stuk of vijf andere kinderen waar ook weer andere regels waren dan thuis. Je kijkt daarom soms anders tegen de dingen aan als je partner en hier kun je dan samen over sparren.

In de meeste dingen nu liggen we op èèn lijn. Dit komt vooral omdat we elkaars opvoeding respecteren en hier beide goede dingen uithalen die we willen overbrengen op James.

Dezelfde normen en waarden of juist niet!

James is echt een kleine mengelmoes van ons beide. Wij herkennen hem in ons, niet alleen qua uiterlijk maar ook zeker in zijn gedrag. Ik was zelf een rustig en makkelijk kind. Ik kon goed alleen spelen, was meegaand maar ook verlegen. Ik durfde niet snel iets te vragen aan een onbekende en als ik het durfde was dit altijd met tegenzin. Dit gevoel heb ik tot en met de middelbare school gehad en daarna heeft dit zichzelf opgelost.

Lonneke was juist heel uitbundig, stelde vragen aan iedereen en was absoluut niet verlegen. In een eerder artikel schreef zij dat dit door haar ziekte is veranderd. Dit is natuurlijk ontzettend jammer maar mede de reden dat we het belangrijk vinden dat James een goed sociaal leven krijgt.

Wij vinden het belangrijk om hem zoveel mogelijk te laten wennen aan andere kinderen. Juist omdat hij nu enigs kinds is, is het voor James goed om hem al af en toe buiten zijn neefjes en nichtjes om, met kinderen te laten spelen.
Het allerbelangrijkste is dat we hem mee willen geven dat hij niet verlegen hoeft te zijn omdat hij goed is, zoals hij is.

Lonneke vindt het vooral belangrijk dat James leert om later met twee woorden te spreken, een handje te geven, zwaaien of iemand begroeten. Juist omdat ik hier vroeger moeite mee had, vind ik het nu fijn dat James dit wèl leert. Natuurlijk mag een kind verlegen zijn maar het moet in ieder geval duidelijk zijn wat de bedoeling is.

Consequent zijn en blijven.

James heeft weleens een driftbui en ik vind het lastig om hiermee om te gaan. Ik heb dit stukje van Lonneke overgenomen. Ik geef hem de tijd om te huilen, uit te razen en rustig te worden en daarna zijn emotie te benoemen en wat er gebeurde waarom hij zo boos/verdrietig of bang was.

Ik heb er niet zoveel moeite mee als James op een stoel klimt waar hij vervolgens op gaat zitten maar ik begrijp dat Lonneke dit wel heeft omdat zij hem anders de hele dag van alle stoelen moet plukken. Soms zie ik het dan even door de vingers waardoor hij op een gegeven moment niet meer begrijpt of het nou wel of niet mag. Begrijpelijk. Ik ben dan niet consequent genoeg. Als hij dan zo lekker bezig is met spelen denk ik eerder ‘laat maar, komt wel goed’ terwijl ik weet dat Lonneke er bijvoorbeeld meteen iets van zou zeggen.

James is wel een door drammertje en een temperamentvol kind. Dit heeft hij overduidelijk van zijn moeder en het is dan ook belangrijk om hem consequent aan te pakken voordat hij stiekem zonder dat wij het door hebben, zijn eigen zin doordrijft!

Financiële bewustwording.

Ik ben vanaf kleins af aan op de hoogte dat je niet alles kunt krijgen wat je hartje begeert. En dat is maar goed ook, want zo werkt het in de meeste gevallen ook niet. Mijn moeder vertelde mij dat ik me ervan bewust moest zijn dat spullen geld kosten en dat je niet zomaar alles kunt kopen.

Als ik dan thuis op de bank zat kwam mijn moeder zo af en toe thuis met een verassing dat ze alsnog datgene had gekocht wat ik het liefst in de speelgoedwinkel wilde hebben. Het zou dan lijken alsof ik er extra dankbaar voor was omdat ik het speelgoed dus eigenlijk niet zou krijgen.

James is hier nog wat te jong voor maar het is soms onvermijdelijk. Hij wordt dan bijvoorbeeld ontzettend boos omdat hij een zak brood voor 5 seconden op de band bij de kassa moet leggen. Als hij vervolgens de zak weer terug krijgt is lacht hij vriendelijk, zwaait hij en is hij helemaal gelukkig.

Lonneke heeft vanuit haar opvoeding een extraatje gekregen toen ze 16 werd. Bij mij was dit niet het geval. Ik ging vroeg werken om zoveel mogelijk te sparen. Wij zetten nu wel iedere maand een bedrag op zij op de rekening van James. Hij hoeft dit niet te weten, pas als hij 18 is krijgt hij het te horen! Mits hij eerder deze blog leest 😉

De verschillen in de opvoeding van James!

Wij verschillen dus op bepaalde vlakken in de opvoeding van James. Gelukkig staan we nu nog niet voor hele ingewikkelde keuzes en gesprekken. Hij is nog maar een (bijna) peuter. Ik ben benieuwd hoe dit zich later gaat vervormen! De verschillen in de opvoeding van James zal blijven maar ik weet zeker dat als we blijven praten en goede argumenten hebben dat we samen op èèn lijn blijven zitten.

Hoe ervaren jullie dat? En hoe ga je ermee om als je niet op een lijn komt te zitten en niet overeenkomt met dat ene stukje opvoeding?

7 maart 2017 door Lonnekedewin

Persoonlijk

Ben ik bezorgder over mijn vrouw door mijn vak?

Hallo allemaal, jullie hebben mij al een tijdje niet meer gelezen hier maar het werd tijd voor een nieuw artikel. Ben ik bezorger over mijn vrouw en kind door mijn vak?

Bezorger zorgen?

Momenteel volg in een opleiding tot Verzorgende-IG en zit hiermee in mijn afstudeerjaar. Ben ik als medewerker in de zorg nou bezorgder als er iets gebeurd met mijn vrouw of kind? We kunnen natuurlijk allemaal wel eens ziek worden, maar het werken met een kwetsbare groep als ouderen zorgt wel voor het realiseren dat het leven zomaar voorbij kan zijn. Ben je daardoor extra voorzichtig, of weet je juist hoeveel erger het kan zijn voordat er daadwerkelijk iemand overlijdt.

Klinisch redeneren

Klinisch redeneren is eigenlijk een vak wat ik momenteel op school krijg, het zorgt ervoor dat je accuraat reageert op de juiste dingen. Je gaat nadenken waar iemand last van kan hebben bij bepaald gedrag of pijn. Je bepaald dan ook de prioriteit van hetgeen wat je ziet. Op het werk is dit makkelijk toepasbaar, maar wat als je eigen zoontje of vrouw iets mankeert. Precies, dan ren je al snel naar de huisarts voor wat dan eigenlijk blijkt niets ernstigs te zijn. Toch wil je de zekerheid, de bevestiging, dat alles goed gaat want stel je voor als dit niet zo is.

Gelukkig is James bijna nooit ziek.. Toen hij nog klein was had hij wel een keer een oorontsteking en kreeg hij ook een pufje voor zijn longen, echt heel erg sneu. Later bij de osteopaat (Lon schreef hier eerder al een artikel over) heeft deze op miraculeuze wijze de ‘na-invloeden’ van deze klachten laten verdwijnen. Sindsdien sliep James ook de hele nacht goed door in zijn eigen bedje.

Ziekenhuisbezoek

Helaas ben ik samen met Lonneke al heel vaak richting een ziekenhuis gereden. Lonneke is echt niet kleinzerig en heeft al veel meegemaakt met diverse artsen in het UMC. Toch blijft het elke keer erg spannend als er weer een onderzoek moet komen. Het feit dat een arts niet direct weet wat er aan de hand is zorgt toch voor spanning. Ik ben dan ook altijd erg bezorgd, want als ze het daar niet weten, waar dan wel? Uiteindelijk herken ik een hoop medicatie op mijn werk die Lonneke ook krijgt, en andersom, en dat is soms best wel even slikken..

Noodsituaties

Ik denk dat iedereen hier hetzelfde op antwoord. In een noodsituatie staat je eigen veiligheid officieel op nummer één. Ware het niet dat je er dan wel vanuit gaat dat er bijvoorbeeld bij brand of een ongeluk iemand slachtoffer is die jij niet (goed) kent.

Op het moment dat je eigen vrouw of kind zich aan de andere kant van een vuurzee bevinden dan wordt deurprocedure omgezet in een half vliegende voorwaartse trap zoals je deze in films ziet als politie de deur intrapt. Ik zou het mezelf in ieder geval niet vergeven als ik geen reddingspoging zou doen. En dat geldt natuurlijk hetzelfde voor een auto-ongeluk.

Het is altijd de vraag hoe je reageert in zo’n levensbedreigende situatie als deze daadwerkelijk plaats vindt en je hiernaar moet handelen. Vaak zie je dat de meest chaotische mensen ineens kalm worden en precies weten het juiste te doen. Ik denk dat dit voor mij ook wel geldt. Hopelijk kom ik nooit in een situatie terecht waarbij ik familie zou moeten proberen te redden.

Ben ik bezorger over mijn vrouw door mijn vak?

Soms, ja omdat ik nu beter weet wat er zomaar kan gebeuren met het menselijk lichaam jong of oud. Maar het zat al in mij om bezorgd te zijn over wat er met mijn naasten gebeurd. Het is natuurlijk ook zo dat het anders is bij mijn vrouw Lonneke dan bij onze zoon James.

Lonneke heeft namelijk, zoals jullie weten, een hele hoop medische problemen waar je automatisch meer bezorgd over wordt door de jaren heen. James is mijn eerste zoon en ik wil gewoon dat hem niks overkomt. Of dit dan daadwerkelijk voor mijn vak komt is de vraag maar ik denk zeker dat het meespeelt.

Zijn er mensen die dit herkennen? Ben jij bezorger omdat je in je vak bepaalde situaties meemaakt? Of kan je dit makkelijk scheiden?

20 februari 2017 door Lonnekedewin

Mama &zo

Opvoeden, wat zegt dat eigenlijk?

Het is voor iedereen anders..

Iedereen ziet de term ‘opvoeden’ anders. De ene voert direct strenge regels op en de ander laat het allemaal een beetje gebeuren, probeert goed te communiceren en de ander loopt als een politieagent door het huis.

Opvoeden is ook een heel groot begrip. Dit zegt Google over de definitie van opvoeden: Opvoeden is een uitdagende en inspirerende opdracht waar elke ouder voor komt te staan. Eigenlijk is het geheim van een goede opvoeding helemaal niet zo ingewikkeld. Wat je kind vooral nodig heeft, is liefde, steun, stimulering en sturing. Zo kan je kind opgroeien tot een zelfstandig, plezierig en sociaal mens.

Liefde, steun, stimulering en sturing dus. Het hangt allemaal samen want met alleen sturing zal het liefde missen en ook met alleen liefde denk ik niet dat het kind het redt om een zelfstandig leven te leiden op een latere leeftijd.
Ik denk wel dat liefde de basis is. Als je voldoende liefde geeft aan je kind ben je beter in staat om de rest ook te ‘vervullen’.

Duidelijkheid is belangrijk voor mij!

Iedereen, oke de meeste dan, hebben bepaalde normen en waarde die je samen mengt met die van je partner en doorgeeft aan je kind. Sommige mensen voeden hun kind op vanuit een boek en andere mensen doen dat vanuit hun gevoel. Ik vind het interessant om over dit onderwerp te lezen. Soms pik ik er iets uit en pas ik dit toe in de praktijk maar ik ben er inmiddels wel achter dat het nou eenmaal niet altijd gaat zoals in de boeken vermeldt staat. Ieder kind is anders en wat bij de een werkt hoeft niet bij de ander te werken. Je luistert dan automatisch naar je gevoel, want wat jouw kind nodig heeft weet jij als geen ander!

Ik vind het belangrijk om James duidelijkheid te geven. Duidelijkheid in alles. Hij weet precies wat hij wel en niet mag, wat van hem is en wat van ons is. Natuurlijk probeert hij weleens wat uit want het is een echt boefje. Minimaal één keer per dag rent hij er lachend met de afstandsbedieningen vandoor. Super leuk spelletje namelijk als mama er achteraan gaat rennen!

De makkelijkste is niet de juiste?

We hebben de afspraak gemaakt dat James overdag zijn fiep niet meer mag gebruiken. Hier wijk ik dan ook geen moment van af. Mits hij ziek is dus uitzonderingen daargelaten. Hij geeft nu ieder ochtend netjes zijn knuffel en fiep en gaat fijn spelen. Die duidelijkheid is prettig en ik merk dat James dit erg fijn vindt.

Ik probeer met alles wat ik doe of zeg tegen James na te denken of ik het verbied omdat het voor ons zelf makkelijker is of omdat het écht niet kan/mag. Buiten in de regenplassen springen bijvoorbeeld. Dit zou makkelijker zijn om het te verbieden, hij wordt vies en nat en dat vergt weer even wat ‘moeite’. Ik stel mezelf dan de vraag wat belangrijker is en dat is het plezier van James. Als hij vrolijk wordt van springen in de plassen, wat maakt het dan nog uit dat hij nat wordt? De makkelijkste weg is zeker niet altijd de juiste..

Kind van één in de hoek zetten?

Ik lees vaak op forum naar ervaringen van andere moeders. Zo las ik van de week dat een moeder haar kind van één jaar weleens in de hoek zet als ze niet luisterde. Nu vind ik dat persoonlijk wel héél erg jong maar goed, als jij ken daar als moeder goed bij voelt en je kind begrijpt waarom hij in de hoek staat en het helpt, moet je vooral je gevoel volgen hierin.

Bij James heeft dit bijvoorbeeld nog totaal geen zin. Hij zou nog niet begrijpen wáárom hij in de hoek/trap/time- out zou moeten staan en dat vind ik persoonlijk wel erg belangrijk. Daarbij heb ik nu nog niks meegemaakt waardoor ik de behoefte had om hem in de hoek te zetten.

James vindt het leuk om dingen uit te proberen, logisch. Tot hoe ver kan ik gaan? Wat mag van papa wel en van mama niet mag? Nu heeft James er een handje van om zo af en toe met zijn speelgoed te gooien. Dat vind ik niet goed, ik leg hem uit dat het stuk kan gaan en dat hij het moet opruimen. Soms komt er dan een driftbui en dat vind ik nog weleens lastig maar daar kan ik een gehele blog aan weide 😉

Kortom, opvoeden doe ik vanuit mijn hart. Puur op gevoel. Tot zo ver gaat het opvoeden nog gemakkelijk. Ik ben benieuwd wanneer dit lastiger gaat worden!

Zijn jullie bewust bezig met opvoeden? Of laat je het gaan zoals het komt?

19 januari 2017 door Lonnekedewin

Persoonlijk

10 vragen over mijn familie! #SOSfamilietag

Foto is gemaakt door Lisette v Aerle.

December, dat is toch wel de maand wat centraal staat voor ‘Liefde’ en ‘Familie’. Alles is liefde. Onze familie app heet bijvoorbeeld: ‘Alles is familie’ en waarom? Omdat het zo voelt. Niemand kan opgroeien zonder liefde en als dit wel gebeurd zijn de gevolgen niet te overzien. Gedrag en identiteitsontwikkeling, passief of juist erg agressief of kinderen met een zeer laag zelfbeeld. Wist je bijvoorbeeld dat als een kind zonder liefde opgroeit meer kans heeft op een groeiachterstand?

Laura en SOS Kinderdorpen hebben een #SOSfamilietag bedacht, waarbij we stil staan bij jouw familie of bij de mensen om jou heen die voelen als familie.

Ieder kind verdiend een liefdevol en veilig thuis. Dat is het doel van SOS Kinderdorpen. Wil je hen steunen of meer informatie? Klik dan hier.

1. Kun je jouw familie omschrijven?

Mijn Familie is eigenlijk met geen pen te beschrijven maar ik zal het proberen! Ik kom uit een gezin van totaal 6 mensen. Mijn vader & Moeder, die nog bij elkaar zijn en dat is in deze tijd best een kunst in deze tijd en 3 oudere broers. Ik ben de jongste en scheel 10 jaar met mijn oudste broer. Inmiddels hebben we allemaal ons eigen plekje en inclusief aanhang + de bijbehorende kids (7) zijn we dus een hele grote gezellige liefdevolle familie!

Merijn, ik & James vormen natuurlijk ook zelf een familie!

2. Beschrijf in èèn woord wat familie voor jou betekent.

Onvoorwaardelijk.

3. Hoe vaak zie jij jouw familie?

Mijn ouders zie ik minstens 3 keer in de week. Mijn oudste broer zie ik 1x in de week als hij zijn zoontje komt ophalen. Mijn middelste broer woont helaas in Amerika, maar ik spreek hem wekelijks via de app en we Skype minimaal 1x in de maand. En de jongste broer zie ik soms een maand niet en soms een paar dagen achter elkaar!

Het mooiste aan familie is dat het niet uit maakt wanneer je elkaar ziet. Het is namelijk altijd goed. Je bent altijd geïnteresseerd in elkaar. Je steunt elkaar en je lacht met elkaar. Je voert goede gesprekken en wanneer je elkaar op een vaste dag ziet gaat de spontaniteit er vanaf.

Merijn & James zie ik gelukkig iedere dag!

4. Wat maakt jouw familie bijzonder?

Ik denk dat onze liefde voor elkaar ons bijzonder maakt. Althans, dat krijgen we vaak te horen. We zijn hecht met elkaar. We kunnen elkaar alles vertellen, we helpen elkaar graag en hebben dezelfde humor!

5. Wat is je verdrietigste familieherinnering?

Nou, afgelopen jaar was nou niet dat je zegt het makkelijkste jaar. Het was zelfs een enorm moeilijk jaar dus heb je even? Ik denk niet dat ik kan bepalen voor de rest van de familie wat nou ècht het verdrietigste was. Ik zou willen zeggen het feit dat onze oma’s er niet meer zijn maar ik weet tegelijkertijd ook dat we er allemaal heel erg vrede mee hebben dat ze nu op een mooiere plek zijn.. Ondanks dat we er vrede mee hebben is het natuurlijk wel heel erg verdrietig dus ik denk dit!

6. Wat is jouw mooiste familieherinnering?

Oh nee, ik wist bij de vorige vraag dat deze vraag zou komen en ik kan niet kiezen! We hebben zoveel mooie momenten meegemaakt. Maar als ik nu moest kiezen was het ons familieweekend van afgelopen jaar waar ook mijn broer uit Amerika bij aanwezig kon zijn. Het voelde geweldig om even ‘compleet’ te zijn en compleet tussen aanhalingstekens omdat mijn schoonzus er helaas niet bij kon zijn!

Mooiste familieherinnering met Merijn is natuurlijk het feit dat onze familie geboren werd. De geboorte van James!

7. Wie uit de familie laat jou het meest lachen?

Simpel, dat is ongetwijfeld James en hij hoeft er niet eens iets voor te doen! Ik kan moeilijk naar hem kijken zonder te lachen.. Hij is zo eerlijk, onschuldig, grappig, lief en ondernemend. Oké, ik stop hier met slijmen want anders ben ik morgen nog niet klaar met typen! 😉

Als ik zou moeten kiezen tussen mijn ouders & broers is dat toch wel mijn moeder. Onze humor is gewoon èèn en er gaat werkelijk geen dag voor bij als ik haar zie dat we niet dubbel hebben gelegen van het lachen. Maar sorry mam, James wint het!

8. Hebben jullie een geliefd familierecept?

Bier, Wijn, Gin Tonic, Whisky en de oliebollen van oma!

9. Wat zou jij in 2017 het liefst met de familie willen doen?

Al die miljoenen verdelen die we winnen met oudjaar!

10. Wat is jouw familiewens voor 2017?

Ik wens mijn familie heel veel plezier, een goede gezondheid en super veel liefde toe. Want, Alles is familie!

21 december 2016 door Lonnekedewin

Gastblogs

Welke fase is leuker? Baby of dreumes?

Welke fase is leuker? Baby of dreumes? – Geschreven door Merijn, de papa van James!

De ontwikkelingen van baby naar dreumes!

We hadden laatst een gesprek over welke fase we leuker vinden van James. Het heeft natuurlijk allemaal zijn positieve punten. De afgelopen 7 maanden zijn snel gegaan maar de ontwikkelingen die James heeft doorgemaakt gaan nog veel sneller.

Van een klein hoopje mens wat alleen nog maar sliep, at of huilde naar een kruipend vrolijk jochie. In het begin zeiden we tegen elkaar: ‘We hebben nu een kind maar eigenlijk kennen we hem nog niet’. Ik vond dat in het begin best lastig, ik wist helemaal niks van James behalve dat hij mijn zoon was.

Ik wist niet of hij huilde vanwege krampjes, honger, te warm of te koud. Iedere dag leerde we onze kleine man steeds beter kennen door van alles uit te proberen. Natuurlijk waren de nachten in het begin stukken minder lang dan nu en dat maakt voor mij ook wel een groot verschil moet ik zeggen.

Met een dreumes meer interactie.

Het mooiste van de dreumesfase is dat je ziet dat hij geniet, je weet wanneer hij vrolijk is, waarom hij huilt en ziet hem de wereld te ontdekken. Waar hij in de babyfase alleen wat struiptrekjes had, schatert hij nu soms minuten lang om zijn speelgoed, de hond of om ons.

Het fijne aan aan de babyfase was dat hij uren lang op je schoot kon slapen met zijn lieve kleine koppie. Toch denk ik dat vele mannen met mij, deze fase ‘fijner’ vinden, de dreumesfase dus. Omdat je nu wat meer interactie met je kind krijgt. Het kan natuurlijk ook zo zijn dat dit zo voelt omdat het ons eerste kindje is en ik eigenlijk nog helemaal niks wist van hoe je een kind moest verzorgen.

Ik vind het prachtig om te zien hoe James voor het eerst ging omdraaien, tijgeren, kruipen en straks gaat hij staan en kletsen. Onwerkelijk dat er in zo’n korte tijd zo ontzettend veel bij een kindje wordt aangeleerd.

Welke fase is leuker? baby of dreumes?

Je kan hem zo blij maken met een nieuw knuffeltje waar hij dan een half uur mee kan spelen. Over een tijdje gaat hij natuurlijk staan en lopen en dan moeten we helemaal goed opletten dat hij niet alle kastjes opentrekt. Ons kleine boefje. Natuurlijk wordt het dan ook wat spannender dat hij niet valt en zal ik waarschijnlijk meer beschermend worden.

Kortom, iedere fase heeft zijn charmes. Een baby is heerlijk om mee te knuffelen en alles is nog zo lief, schattig en klein. Met een half jaar zie je veel verschil; groei en emoties bij je kindje en als hij een dreumes wordt begint die wat meer te kletsen en dat lijkt me helemaal geweldig.

Het gaat allemaal zo snel dat ik er intens van probeer te genieten. Vandaag kwam ik thuis en toen had James samen met mama zijn eerste tekening gemaakt, dat is toch geweldig?

Ik ben een trotse vader!

25 januari 2016 door Lonnekedewin

Persoonlijk

2015, wat was je mooi. Ik zal je nooit vergeten!

Het is alweer de laatste en een na mooiste maand van het jaar. De mooiste is natuurlijk juni, de maand waarin James ter wereld kwam. Het is tijd om eens terug te blikken op dit onvergetelijk mooie maar moeilijke jaar. Het zal lastig woorden om een heel jaar in één blogpost te beschrijven, het jaar waarin wij onder andere ouders werden en er helaas een lieve kennis overleed.

Januari: We startte het jaar wat minder positief. Onze lieve Jet overleed aan die vreselijke rotziekte, kanker. Ze mocht maar 73 jaar worden! Gelukkig heeft ze mijn dikke buik nog gezien want op de begrafenis van Jet kregen wij te horen dat James helemaal gezond was doormiddel van de 20 weken echo! Helaas wist ze niet of het een jongetje of een meisje zou worden. Het is moeilijk, leven en dood liggen dicht bij elkaar want..
Mijn schoonzus beviel van een heel mooi kindje genaamd: Sam! Fantastisch, dat was iedere dag even kort knuffelen! Mijn broer was zo lief om Jet op haar sterfbed de naam van hun kindje te vertellen. Ze wist dus nog dat Sam Sam zou worden.

Februari: In deze maand stonden er maar liefst: 10 afspraken in het UMC. Het was een ziekenhuismaand. Ik kreeg steeds meer last van mijn gewrichten maar dat maakte niks uit, ik ging officieel de laatste periode van mijn zwangerschap en in deze maand maakte wij ook de babykamer helemaal af! De laatste trimester van de zwangerschap hebben we lekker genoten met z’n tweeën. Ik vroeg ‘verlof’ in het ziekenhuis.. na de bevalling zou het pas weer tijd zijn voor medisch gedoe. Nu eerst genieten en een kind op de wereld zetten.

Maart: Ik ging deze maand met mijn moeder naar de negenmaandenbeurs. Er stond daar een kraampje waar je een mooie 3D echo kon laten maken. Dit wilde we wel! Net voordat we weer zouden aanrijden kregen we een echo. ‘Oh, daar is kareltje’ ik vergeet het nooit meer. Wij wilde namelijk het geslacht niet weten en dat had zij verprutst.. Maar goed, het was alsnog een heel mooi moment! Ik schreef er ook een blogje over check deze link maar: kareltje of karelientje?

April: We gingen naar ‘zwangere zaterdag’ wat ik trouwens iedere zwangere vrouw aanraad. Het is een rondleiding in het WKZ, omdat ik wist dat ik daar zou bevallen kregen wij alles te zien wat met de bevalling te maken had maar ook als je daar niet gaat bevallen is het erg leuk om daar een kijkje te nemen. Er waren allerlei leuke lezingen en kraampjes te zien.

Mei: Ik was deze maand uitgerekend en stiekem hadden we hem ook wel verwacht! Deze maand had ik het ontzettend zwaar en kwam ik nauwelijks de deur nog uit. Lekker de hele dag relaxen en maar wachten..
De maand mei staat ook in teken van verjaardagen, er zijn in onze familie maar liefst 5 mensen jarig. Achteraf is het dus best handig dat James besloot nog even in mijn buik te bivakkeren. In het einde van deze maand werd ik wel opgenomen in het ziekenhuis met zwangerschapsvergiftiging

Juni: De mooiste maand van het hele jaar voor de rest van mijn leven. Hoewel.. als ik ooit nog een tweede kindje krijg in een andere maand zal dit natuurlijk veranderen. 17 juni met een dikke 42 weken werd onze kleine lieve jongen doormiddel van een keizersnee geboren. Ik schreef hier uiteraard een blogje over: James is geboren!

Juli: We hielden een kraamfeest zodat we de rest van de avonden in de week lekker als gezinnetje konden genieten. Dat is me trouwens wel enorm goed bevallen! In een keer alle familie op bezoek en daarna weer lekker met z’n drietjes. Ook werden James zijn eerste prikjes een feit, super sneu!
Helaas werd ik deze maand ook weer voor het eerst ongesteld. Bleh! Maar ach, ik ben blij dat dát in ieder geval wel goed werkt bij mij 😉 Wil je mijn ervaring weten met het consultatiebureau? Ik schreef er een blog over consultatiebureau James

Augustus: Merijn kreeg te horen dat hij het eerste jaar van zijn studie had gehaald. Super knap ondanks de geboorte van James! In deze maand werd ik onder narcose behandeld bij de tandarts. Hier schreef ik niet alleen een blogje over maar er kwam ook een video online! Deze keer had ik alleen wat meer last van de narcose dan normaal en ik werd geïrriteerd van mijn buurvrouw die de hele tijd aan het praten was, haha. Ik weet er zelf niks meer van (gelukkig!)

September: James werd gedoopt in de kerk in ons dorp! Het was een hele mooie bijzondere dag. Helaas moest ik deze maand weer beginnen aan mijn ziekenhuisleven.. ik moest in deze maand 6x naar het UMC voor onderzoeken en controles. De knoop werd doorgehakt. Ik kreeg een laatste kans en daarbij werd mijn eerst Vedozilumab/Entyvio infuus een feit. Dat was super spannend!

Oktober: Ik werd afgekeurd door het UWV. Dat was een stukje rust voor ons.. In deze maand ging ik wat serieuzer bloggen. Ik kreeg af en toe wat opdrachtjes en ik zorgde ervoor dat er dagelijks een artikel online kwam! Mijn eerste artikel schreef ik in 2013!

November: Ik maakte het besluit om samen met James op zwemmen te gaan. Iedere maandag gaan we lekker spelen in het water, super gezellig! Helaas kreeg ik slecht nieuws van het UMC, ik moest aan de sondevoeding! Het ging slecht met mijn darmen en ik kon niet meer zelfstandig voor James zorgen. Het is voor mij een hele stap om samen met James te gaan zwemmen, helaas ben ik door mijn ziekte veranderd waardoor dit voor mij extra moeilijk is. Ook hier schreef ik een blogje over: mezelf kwijt geraakt

December: James werd 6 maanden oud, kan omrollen van zijn rug naar zijn buikje, tijgert op de vloer, heeft zijn eerste pakjesavond meegemaakt, zijn eerste kerstmis is een feit en we laten nu zijn geboortejaar achter als mooie herinnering en gaan met z’n drieën nog mooiere herinneringen maken in 2016!

Het was een moeilijk maar bijzonder jaar. 2015, je was mooi. Ik zal je nooit vergeten!

31 december 2015 door Lonnekedewin

Mama &zo

Een kind is duurder dan een Ferrari!

Een kind heeft alleen maar liefde nodig. Een beetje naïef!

Een kind is duurder dan een Ferrari. De duurste maand van het jaar is bijna aangebroken en dat heeft invloed op je portemonnee. Ik ben altijd de eerste die riep: ‘Een kind heeft alleen maar liefde nodig’ als mensen om mij heen het ‘excuus’ hadden om geen kinderen op de wereld te zetten omdat er niet (genoeg) geld binnen kwam.

Super naïef natuurlijk want een kind moet regelmatig een schone pamper aan, de blikken melk vliegen als kool over de toonbank en dan hebben we het nog niet over de garderobe van meneer die onderhand iedere maand vernieuwd moet worden.

Ik zag laatst toen ik ging wandelen met James aan de overkant van de weg een moeder lopen met haar kind van een jaar of zes. De haren waren vluchtig in een staart gepropt, een losse trui vol met vlekken, de bekende grijze joggingbroek en niet te vergeten knalgele gaten- Crocs mét sokken.

Ik draag al jaren dezelfde kleding terwijl James er hip uitziet.

Niks tegen Crocs hoor. Het is handig als je in de zorg werkt, als je thuis bent of jonger bent dan 10 jaar maar daarbuiten, liever niet. Een grijze joggingbroek zit heerlijk, blauwe en zwarte trouwens ook als je thuis lekker onderuit zit met een bak chips en Cola.

Toen ik ‘thuis’ kwam zei ik tegen mijn moeder: ‘Als ik er zo ooit bij ga lopen, wil je mij dan herinneren aan dit moment’. Nu we een tijd verder zijn begrijp ik de onverzorgde moeder iets beter.

James vindt het tegenwoordig supervet om in een spiegel te kijken en dus ben ik ook genoodzaakt om naar mezelf te kijken. Ik zag ineens dat ik ook al jaren dezelfde kleding draag terwijl James er helemaal hip uitziet.

Als moeder wil je dat je kind er goed uitziet. James heeft nu nooit meer een joggingbroekje aan of iets. Hij draagt iedere dag nette kleding lees: Spijkerbroek met een trui, blouse of T-shirt en zijn haren zitten in een scheiding. Ik loop daarentegen de hele dag met een T-shirt aan waar minstens drie vlekken kots op zit.

Sinterklaas cadeautjes kopen.

Ik heb geen geld voor een nieuwe garderobe. Al het geld gaat naar James. Pampers, blikkenmelk, eten, kleding, billendoekjes, vitamines en speelgoed. En als je vijf maanden bent dan is rustig liggen in de bos met misschien een leuk fleurig knuffeltje niet meer genoeg. Een boek die liedjes zingt of een bal die licht geeft is veel interessanter om mee te spelen.

James vindt het ook heel leuk om tijdschriften te verscheuren en het liefst door de hele kamer te verspreiden. Maar ja, dat is een beetje vreemd voor Sinterklaas om zoiets te geven aan een kind van 6 maanden jong.

Sinterklaas heeft mij gevraagd of ik een aantal cadeautjes wil voorschieten. Ik snap dat wel, het is best duur en er komen per jaar veel kinderen bij. Ik ben de beroerdste niet en ging opzoek naar cadeautjes voor James.

Je kunt het zo duur maken als je zelf wil.

Ik keek op internet en deed zo’n 6 cadeautjes in de winkelmand. ’s Avonds overlegt met Merijn en alles wat prima. We kochten 6 cadeautjes voor 78,- euro. Jeetje, hoe hebben mijn ouders dat vroeger gedaan? Wij waren met vier kinderen en ik kan me herinneren dat iedereen een zak vol cadeautjes kreeg.

We pakken ook een aantal dingen in die James nog heeft liggen. Dat heeft hij vast niet door en als hij het wel door heeft hebben wij het geluk dat hij nog niet kan praten! 😉 Je wil als ouder zijnde, hoe jong je kind ook is, toch cadeautjes geven voor Sinterklaas. De baby in kwestie maakt het niks uit maar het is je eigen gevoel vaak. Het hoort er gewoon bij.

Het is voor een groot deel zeker naïef om te denken dat liefde het enigste is wat een kind nodig heeft. Ik denk niet dat James het een strak plan vindt als ik hem niet meer verschoon en hem de hele tijd kusjes geef. Het hoeft echter niet zo duur te zijn want je kunt natuurlijk ook op tweedehands winkels kijken.

Inmiddels gaan wij ieder jaar naar de speelgoedmarkt waar wij dan grote inkopen doen voor dat jaar Sinterklaas. Dit leggen wij op zolder en komt pas weer naar beneden als het zo ver is. Extra leuk want je weet vaak zelf niet meer wat je hebt gekocht voor je kind.

25 november 2015 door Lonnekedewin

Zwanger &zo

The pregnancy tag!

Momenteel zijn tags helemaal hot in de blog- wereld en zo las ik deze ‘after pregnancy tag’ op YouNailedIT en het leek mij wel leuk om deze ook even in te vullen. In deze tag lees je hoe ik op de zwangerschap terug kijk, wat mijn genietmomentje is met James en een tip voor de aanstaande moeders! Lees verder

18 oktober 2015 door Lonnekedewin

Mama &zo

Mijn ervaring als jonge vader!

Mijn ervaring als jonge vader – geschreven door papa Merijn.

Na een hectische periode van de afgelopen maanden komt nu beetje bij beetje alles op zijn pootjes terecht. Van een gewone man van 25 naar plotseling vader worden is een grote stap en er is ook een hoop veranderd! Lees verder

16 oktober 2015 door Lonnekedewin

bevalling, Zwanger &zo

Bevallingsverhaal door papa Merijn

Mijn bevallingsverhaal en geboorte van James – Geschreven door papa.

Na lang wachten was het dan eindelijk zover, de 42 weken naderde en ik wist dat ik voor vrijdag papa zou worden.
Op mijn werk werd me iedere dag de vraag gesteld of hij er al was, waarop ik telkens weer antwoordde: ‘Nee, anders was ik nu niet aan het werk!’. Mijn collega’s, vrienden en familie leefde allemaal enorm mee en bereidde me erop voor wat ik allemaal kon verwachten als hij er eenmaal zou zijn.
De zwangerschap van Lonneke was inmiddels zo zwaar aan het worden dat de gebroken nachten al een feit waren. Toch liep het allemaal niet zoals verwacht en gehoopt.
Natuurlijk wisten we van te voren dat we in het Wilhelmina Kinderziekenhuis in Utrecht zouden bevallen maar de vraag wat ik moest doen als het allemaal eerder zou beginnen terwijl ik bijvoorbeeld niet in de buurt van Lonneke zou zijn maakte mij bang. Bij Lonneke gebeurd er namelijk altijd wel íets en hoewel ik heus wel wist dat een baby er niet zomaar komt uitvallen bleef ik liever in de buurt.
Lees verder

21 juli 2015 door Lonnekedewin

Oudere artikelen