Persoonlijk

De band met je broer en zus!

Ik was een cadeautje!

Toen ik in mijn moeder haar buik zat te chillen, was dit het eerste jaar dat geslachtsbepaling mogelijk was. Mijn ouders konden zien of ik een jongetje of een meisje was. De beelden waren nog niet zo duidelijk en het was dan ook niet de eerste keer dat een arts zich had vergist.

Mijn ouders dachten te weten dat ik een meisje zou zijn. Ze werden geadviseerd om mijn kamer niet direct roze te verven na de echo. Ik was een cadeautje. Ik scheel 6 jaar met mijn jongste broer. De vierde!! en laatste keizersnede van mijn moeder en dus een meisje.

Trots dat ze waren! Snap ik. Ze wisten toen nog niet dat ik zodra ik kon lopen in bomen ging klimmen, slootje ging springen of kikkers ging vangen. Oh ja en ik had een hekel aan roze en poppen.

De band zoals met mijn broers gun ik James en Marlie ook.

De band die ik heb met mijn broers is hecht. Althans, zo ervaar ik dat. Ze zijn allemaal verschillend en ik bespreek ook andere onderwerpen bij een bepaalde broer. Dat is top, want ik heb de keus uit drie broers dus ik kan altijd wel met iets bij een van de drie terecht.

Lisa heeft het een lange tijd gemist en had ook graag een broer of zus gewild waarmee zij alles kon bespreken. Inmiddels heeft zij net zo goed de keus uit drie, alleen bespreekt zij het dan vaak met een van de drie schoonzussen.

De band zoals met mijn broers gun ik James en Marlie ook. Tot nu toe is het prachtig verlopen. Hij zag haar, zij voelde hem en het waren direct broer en zus. Twee handen op een buik. James werd verdrietig toen Marlie voor het eerst werd verschoond omdat er nog bloed op haar hoofdje zat. Dat moest wel pijn doen aldus James. Hij had nog wel een pleister over. De lieverd!

Twee gevoelige kinderen.

Marlie maakt ons gezin compleet en hij lijkt dat ook zo te voelen. James is nooit jaloers geweest en altijd begripvol. Nu ze wat ouder is en soms zijn bouwwerken sloopt, blijft hij lief voor haar. Een beetje te lief. Ik moet soms tegen James zeggen dat hij daar heus wel iets van mag zeggen. Nu begint hij soms te vragen of wij Marlie even weg kunnen zetten.

James ziet zijn vader om het weekend en daar geniet hij intens van. Ik merk aan Marlie dat zij hem mist. James krijgt bij papa natuurlijk de volledige aandacht en dat is heerlijk voor hem maar als hij thuis komt krijgt Marlie als eerst een dikke kus en een knuffel. Daarna zijn wij pas aan de beurt.

Het zijn twee gevoelige kinderen. Als Marlie pijn heeft, huilt James en andersom. Als er een kindje komt spelen bij James die het niet gewend is dat er nog een klein zusje bijloopt, zie ik James naar mij kijken van hoe kan ik hier nou het beste op reageren want ik vind het wel leuk. Inmiddels is hij oud genoeg om ook lekker boven te spelen. Het blijft belangrijk dat hij ook zijn eigen spel kan doen zonder dat daar altijd een zusje bij zit!

Het is nog maar afwachten hoe het gaat verlopen.

Het is nog maar afwachten hoe het gaat verlopen in de toekomst. Ik hoop dat zij net zo’n band met elkaar zullen krijgen als wij hebben met onze familie. Dat blijft toch onvoorwaardelijk.

Is de band met jou broer of zus belangrijk voor jou? Hecht je hier waarde aan? We zijn benieuwd!

(Visited 383 times, 1 visits today)

Vorig artikel Volgend artikel

You Might Also Like