Wondroos met een baby!

Ja, je leest het goed. Ik heb weer wat!
Het begon als een onschuldig wondje op mijn voet wat wel vervelend was maar ik kon nog gewoon goed functioneren voor zover dat mogelijk is net na een keizersnee.
Afgelopen weekend werd dit wat erger en kon ik niet goed meer lopen. Maar goed, wie gaat er nou naar de dokter voor een klein wondje op je voet? De dokter ziet me aankomen nadat mijn buik 6 lagen is doorgesneden om mijn zoon ter wereld te brengen, langskomen voor een wondje op mijn voet, haha wat een giller!

Ik had toch wéér naar mijn moeder moeten luisteren..
Zondagnacht. Ik werd wakker van een stekende pijn in mijn voet. Terwijl mijn mannen nog heerlijk aan het slapen waren, strompelde ik naar beneden. Maxwang was blij met mijn komst en stond te trippelen onderaan de trap. Niet echt hygiënisch voor mijn voet maar ik had teveel pijn om weer terug naar boven te lopen voor een sok. Ik liet Max in de tuin en ging daarna zelf op een tuinstoel zitten met mijn voeten in een badje met Soda.
Het verlichtte in ieder geval even de pijn..

Deze dag zouden we alvast mijn verjaardag vieren met mijn broers en hun gezin bij ons ouderlijkhuis. Iedereen die mij kent weet dat het mij totaal niet interesseert en dus kwamen we gewoon gezellig samen om te kletsen. Gesprekken over het stappen dat weekend, het nieuws of jezelf verdiepen in de ander is verledentijd. Het gesprek gaat nu meer: ‘Hoe lang heeft die van jou geslapen?’ ‘Oh kijk, hij lacht’ ‘Haha moet je eens zien, die van jou draait al op zijn buikje’ ‘Wat een mooie tekening!’.
Ik vraag me af of ik het gekras op een wit- vel van James ooit oprecht mooi zal vinden of dat alle moeders gewoon kei hard liegen op zo’n moment.

Het lopen ging steeds moeilijker en na een gezellige dag moest ik echt weer naar huis, zo snel mogelijk in de SODA en met mijn voet omhoog want daarna voelde het de vorige keer ook wat beter.

Maandagnacht. Ik werd wakker van een stekende pijn in mijn voet. Terwijl mijn mannen allebei wakker waren, strompelde ik naar beneden. Shit, mijn voet is inmiddels vermenigvuldigt, super dik en rood. Ik kon nu écht niet meer lopen. Hoe doe je dit? Merijn moest gaan werken en ik zou die dag samen zijn met James.
Het was gewoon niet verantwoord om James op te tillen en dus belde ik mijn redende engel moeder op. Gelukkig kon zij iets regelen zodat ik in ieder geval even naar de dokter kon gaan met dat wondje op mijn voet.
Hoe ik uiteindelijk zelf naar de dokter heb gereden zal ik maar niet uitleggen, dit was ook zeker onverantwoord maar ja, James lag zo heerlijk te slapen in de box dus die liet ik maar lekker liggen met oma in de buurt. Alles voor je kind hé!
Wel grappig. Mijn moeder vond het absoluut niet goed dat haar kind op deze manier alleen naar de dokter ging en ik vond het absoluut niet goed als James acuut uit zijn slaap werd getrokken om mee te gaan naar een ruimte waar ik zo min mogelijk wil komen. Hij had vast en zeker heerlijk doorgeslapen in de auto maar toch..

‘Dit is geen wondje, je voet is helemaal ontstoken tot je enkel. Je hebt te lang gewacht Lonneke, dit is wondroos!’
‘Oke, dus wat doen we ermee?’ ik denk graag in oplossingen.
‘Je mag er absoluut niet op staan, houd je voet omhoog en ik schrijf je een penicilline- kuur voor. Ik weet dat je hier allergisch voor bent en vooral met je crohn is dit geen pretje maar anders gaat dit niet over!’
‘Hm jammer, maar ik móet lopen want ik heb nu een kind!’
‘Lonneke, zo min mogelijk als je nog langer wacht kan de ontsteking op je botten slaan en dan ben je nóg verder van huis!’ zegt mijn dokter streng.

Dus.. en toen? Ik heb nog even getwijfeld om het wat minder erg te laten overkomen maar dat was onmogelijk. Ik kon niks anders dan mijn wondroos inclusief de pillen die ik kreeg waar ik allergisch voor ben, op te biechten.

Gelukkig denkt mijn moeder ook in oplossingen en heb ik een geweldige familie die ons direct wil helpen. We besloten om deze week bij mijn ouders te slapen zodat zij mij overdag konden helpen met de zorg van James. Mijn moeder pakte heel het huis in, we wachtte nog op de online boodschappen die ik al had besteld om het mezelf wat makkelijker te maken en toen vertrokken we naar mijn ouderlijkhuis. Oh ja, nog even bij mijn broer mijn krukken ophalen want zo kon ik me wat beter verplaatsen. Dacht ik. Nou, dat dacht ik verkeerd! Toen ik dát probeerde dacht ik dat heel mijn buik- wond uitelkaar spatte. Nee, je kan kennelijk nog niet hinkelen 4 weken na een keizersnee dus mocht je dat van plan zijn, gewoon niet doen.
Het was een zware week. Ik had ontzettend veel last van mijn voet, kon niet lopen maar door de pillen die ik kreeg moest ik ook dichtbij het toilet zijn en ondertussen lag er een lief schattig klein mannetje in zijn bed die mama’s aandacht ook nodig had.

Merijn kwam na zijn werk eten, even knuffelen en dan toch weer naar huis voor onze Max- wang (hond) die we maar thuis lieten i.v.m de bacteriën en het wondje in mijn voet wat achteraf dus een dikke ontsteking was. Mijn moeder ging er ’s nachts uit voor de fles en hielp James een handje met in slaap vallen. Ondanks veel pijn en de slapelozennachten hebben we weer ontzettend veel lol gehad. Op een of andere manier gaan we ons nooit aan elkaar irriteren en slaat de stemming juist om in alleen maar kei hard lachen als mijn moeder bijvoorbeeld voor de 10e keer naar beneden moest om de pampers te pakken, de fles te verwarmen, de fiep te zoeken of James te moeten verschonen terwijl dat net was gebeurd.
Een moeder van goud, dat heb ik en ik hoop dat James dit later over mij ook zal zeggen.

Sinds vandaag zijn we weer thuis vadertje en moedertje aan het spelen hoewel ik nog steeds niet kan lopen terwijl ik toch af en toe naar het toilet moet rennen door die penicilline, is het altijd fijn om weer thuis te zijn.

Ik vraag me ook oprecht af hoe andere moeder dit doen, hoe zorg je voor je kindje als jezelf iets mankeert?