Lesbisch

Ik vind het leuk om romantisch te zijn.

Ja, ik houd ervan om zo nu en dan iets romantisch te organiseren. Lonneke vindt het over het algemeen niet nodig. Tja, verschil moet er zijn natuurlijk. Iedereen is anders. Ik heb op een of andere manier de behoefte om zo nu en dan iets extra’s te regelen voor haar. Jullie kunnen dit ook zien in de video’s die wij maken op hetlevenvantweevrouwen.

Ik had een hartje met kaarsjes op onze slaapkamer gezet en met rozenblaadjes een pad gelegd van haar kantoor naar onze slaapkamer zodat het direct duidelijk was toen ze uit haar kantoor liep. Het is mooi om te zien dat ze dan totaal niet weet hoe ze moet reageren en verlegen wordt.

We hadden gisteren negen maanden verkering en toen Merijn en Lonneke samen huizen aan het kijken waren, ging ik met James alles voorbereiden. Het klinkt als iets groots maar dat was het niet. Ik had gezorgd dat de tafel leuk gedekt was, het vlees was gesneden zodat we konden bakplaten met het vlees wat we nog hadden, op haar bord stond een lieve kaart die ik had geschreven en boven op bed lagen er allerlei rozen, 9 om precies te zijn.

Zij is een stuk minder romantisch.

Hoewel ik weet dat het voor haar niet zo nodig is vind ik het leuk om zoiets te organiseren. Ik vind het leuker om te doen dan om het te ontvangen. Naja, dat is niet helemaal waar maar ik weet mezelf dan totaal geen houding te geven.

Lonneke is iets minder of beter gezegd, totaal niet romantisch. Ik vind dat niet erg. Zij heeft mij vanaf het begin duidelijk gemaakt dat cadeautjes niet nodig zijn om te laten zien dat je van elkaar houdt. Lonneke zegt bijvoorbeeld ook een stuk minder vaak dat ze van me houdt, ze zegt het op momenten waarop het voor haar ook daadwerkelijk zo voelt.

Ik niet, ik zeg het vaker. Iedereen is anders. Het voelt voor mij goed om haar vaker dan dat zij doet, te vertellen dat ik van haar hou en super verliefd ben. Lonneke ziet dat anders, zij zegt dan bijvoorbeeld: Je weet toch dat ik van je houd, dan hoef ik dat toch niet iedere dag te zeggen?

Zijn vrouwen romantischer dan mannen?

Het schijnt heel anders te zijn bij mannen. Dat weet ik natuurlijk zelf niet want ik heb nog nooit een relatie gehad met een man maar als ik Lonneke moet geloven dan is daar daadwerkelijk verschil in. De kaarsjes vind ze niet meetellen als ‘romantisch’ terwijl ik dat al best romantisch vind, vindt zij dat gewoon gezellig.

Ze kan trouwens wel romantisch zijn hoor. Dit hebben jullie ook kunnen zien in de video’s. Die ene speciale verrassing dag was echt speciaal. Als ze iets romantisch doet dan pakt ze ook goed uit heb ik gemerkt. Ik vind het leuk dat ze altijd iets origineels regelt waar ik nooit op zou komen.

Aan het einde van de dag wordt er wel gezegd dat het voor de komende tien jaar geldt. Die dosishumor van d’r is geweldig.

Ik ben benieuwd of jullie mannen een beetje romantisch zijn? Of dat je natuurlijk zelf ook hebt ontdekt dat vrouwen daar iets ‘beter’ in zijn dan mannen. Laat het weten in de comments.

Een makkelijke start hadden we niet.

Het klinkt cliché maar wat is de tijd snel gegaan. Ik kan mezelf als de dag van gisteren herinneren hoe het allemaal is gelopen tussen ons. Lisa en mij. Het begin van onze relatie is een van de mooiste dingen die ik heb meegemaakt. De klik die er vanaf het eerste moment was is nooit meer weggegaan.

In het begin leek het wel een sprookje en natuurlijk hebben we inmiddels dingetjes die ervoor zorgen dat het sprookje uiteindelijk een gezonde relatie is geworden. Inclusief dingetjes, meningsverschillen en ruzietjes maar dat hoort erbij en zelfs dat voelt goed. Een makkelijke start hadden we niet. De situatie tussen mij en de vader van James was op dat moment duidelijk maar het was ook duidelijk dat we nog enige tijd bij elkaar zouden wonen voor James. En omdat dit het niet simpel is om een huis te fixen dus als je nog iets weet..? 😉

Hobbels en beren op de weg.

We hebben al veel hobbels en beren op de weg verslagen en omdat ik vind dat Lisa een hoop accepteert, voor lief neemt en mij de tijd heeft gegeven om mezelf te kunnen zijn en hiervoor uit te komen, is het tijd voor een onvergetelijke dag samen. Ik heb een, al zeg ik het zelf, grote verrassing geregeld voor Lisa om intens te genietn met elkaar.

Het was trouwens bizar want het is Lisa al enige tijd duidelijk dat ik een verassing had geregeld. De dag, plaats en wat we gingen doen was haar tot vandaag onbekend. Op dit moment liggen we samen in een bruidsuite van een prachtig hotel. Foto’s zullen ongetwijfeld volgen en ook de video zal aankomende week op Hetlevenvantweevrouwen verschijnen.

Wat heb ik geregeld?

In het begin van onze relatie hebben we een leifde ontwikkeld voor kleine Vitage volkswagenbusjes. We hebben er al enkele gekocht die bij ons op de slaapkamer staan als verzameling. Die busjes hebben iets moois en als we ooit nog besluiten om te trouwen willen we dit zeker als vervoer.

We zijn daarna naar de Christmas Show geweest in de Ziggo Dome, vervolgens naar haar ouders gereden omdat dit vlakbij is en hen ook nog even te zien tijdens de kerstdagen. We lunchen bij elkaar om vervolgens een frietje te eten in Utopia, door te rijden naar een tatoageshop en te eindige in een prachtig hotel inclusief Jacuzzi.

Hoe wil ik dat de dag gaat verlopen.

Lisa kent mij goed en het eerste wat ze zei toen ik vertelde over de verrassing was het volkswagenbusje. Oeps! Ik schrok en heb tegen haar gelogen, sorry schat. Ik vertelde haar dat het sowieso in onze woonplaats zou zijn en dat ze moest afwachten.

Ik heb een mooie planning in mijn hoofd van hoe de dag moet verlopen en ik ben benieuwd of het ook echt zo is gegaan. Waarschijnlijk liggen we hier nu nog steeds over te kletsen terwijl we ontwaken in een sprookjeskamer.

Ik moest zogenaamd gisteren voor mijn vrijwilligerswerk naar Utrecht. Dit was achteraf niet handig voor mij dus ik zei dat de cursus in Nieuwegein was en niet zolang zou duren. Ik drop haar af in het centrum en dan heb ik twee opties waar ik op dit moment nog tussen twijfel.

Optie één: Ik haal het busje op, parkeer het bij het centrum van Nieuwegein. App Lisa waar ze is. Ik kom haar tegemoet en als zij dat busje ziet lopen we hier ongetwijfeld naar toe om te kijken. Ik pak dan nonchalant de sleutels en stap in. Ben zo benieuwd hoe haar hoofd er op dat moment uitzeit!

Ik twijfel nog tussen twee manieren om haar te verrassen.

Lisa gokt dat de verrassingsdag op de 24 is. Dus de 23 als we op weg naar Nieuwegein rijden om het busje te halen is het hoogstwaarschijnlijk een grote vis- reis waarin ze probeert om erachter te komen wat we gaan doen. Tja, dat zijn vrouwen. Dus ik heb voor de zekerheid, als ik mezelf verspreek of mijn lach niet kan inhouden een brief voor haar geschreven. Ik drop haar bij het centrum van Nieuwegein, geef haar die brief en rijd aan.

In die brief staat vermeld dat de verassingsdag is begonnen en dat ze moet wachten tot ik terugkom. Als ik voor deze optie kies zal ze ongetwijfeld vermoeden dat ik aankom rijden met een Volkswagenbusje. Ik neig voor nu naar het eerste plan maar dat horen jullie nog!

De eindbestemming.

Nadat we de avond in Utopia hebben doorgebracht, frietje hebben gegeten, gekletst te hebben met de inwoners rijden we door naar het hotel waar de rozenblaadjes op het bed al liggen te wachten! 😉

Lisa zegt weleens dat ik totaal niet romantisch ben en ze heeft een punt maar deze verassing komt toch best in de buurt? Het komt vanuit een goed hart en we hebben ongetwijfeld genoten van deze dag samen zijn!

Met hulp van De volkswagenbus heb ik deze dag onvergetelijk kunnen maken!

Weinig mensen weten hoe wij elkaar precies hebben leren kennen.

Hoe het allemaal precies is gelopen tussen mij en Lisa heb ik nooit helemaal duidelijk vermeld. In mijn ogen deed het er niet toe op welke manier wij elkaar hebben ontmoet. Het is lastig als je een blog hebt waar je al enkele jaren een deel van je leven in beschrijft en als er dan iets vervelends gebeurd zoals onze scheiding is het even passen en meten om dit naar buiten te brengen.

Ik draai hier sowieso altijd omheen en ik denk dat mijn famillie, buiten mijn ouders om, niet eens weten hoe wij elkaar hebben ontmoet. Ik bedoel, Tinder kom op daar zit je toch alleen op als je intimiteit wil? Nou, blijkbaar niet. Ofja, niet alleen maar want ik had heus wel aanspraak van mensen die puur en alleen daarop uit waren maar dan is er een handige block functie die je kunt gebruiken!

De Tinder- app heb ik misschien een dag of drie gebruikt. Het was voor mij absoluut niet de insteek om en relatie te zoeken. Ik vulde hier voor het eerst in mijn zoekprofiel ‘vrouwen & mannen’ en toen ik erachter kwam dat de meeste mannen inderdaad wat anders zochten dan ik heb ik zelfs alleen ‘vrouwen’ ingevuld.

Dat was best wel heel erg spannend kan ik je vertellen! 😉 Maar het liep een stuk beter met de vrouwen dan met mannen. Ik had regelmatig een gezellig gesprek en zocht speficiek naar vrouwen in mijn omgeving om mijn netwerk een beetje te verbreden. Het is nogal lastig als je een kind hebt en je interesses van het uitgaan en opstap gaan verminderen waardoor je soms niet meer matcht met je huidige vrienden.

Help, mijn hartjes waren op toen ik Lisa haar foto zag!

En daar was ze dan. Lisa. Ik weet nog precies welke foto ze had geplaatst op haar profiel. Het was een foto die ze met Carnaval had gemaakt en mijn eerste indruk was: Met haar ga ik sowieso klikken en heel veel lachen. Gek eigenlijk maar dat was het eerste wat ik dacht. Misschien ook omdat ze op dat moment leek op hoe ik vroeger was, dat las ik terug in haar profiel en dat was iets wat me aansprak.

Mijn hartjes waren op dat moment op. Blijkbaar had ik al talloze vrouwen geliked en mocht Lisa er niet meer bij. Ik moet je eerlijk bekennen dat ik geen flauw benul had wat ik op dat moment aan het doen was. De hele app kende ik niet en crashte regelmatig. En natuurlijk ook op het moment dat ik aan Lisa een hartje wilde geven.

Bizar maar waar, ik moest regelmatig 8 minuten wachten totdat ik verder kon maar omdat die app op die dag constant weg viel en ik persé Lisa wilde bekogelen met een hartje, heb ik een hele dag gewacht en constant op de app gekeken of ik alweer nieuwe hartjes had. Schattig hé?

Wij zijn een Tinder- match, het bestaat écht!

BAM, een match! En dan is het nog een dingetje: Wie begint er met kletsen? Maar nog voordat ik mijn app opende had ik al een berichtje van Lisa. ‘Hey, hoe is het? Wat zoek je hier?’. Heerlijk, recht voor zijn raap & lekker duidelijk dat was precies wat ik zocht.

Ik vertelde haar dat ik gezellig contact zocht! Dit was het moment dat we de hele dag hebben gesproken op Tinder. Later op de dag vroeg Lisa of ze mijn nummer wilde. Ik draaide daar nog even omheen omdat zij de eerste zou zijn met wie ik op Whatsapp verder zou kletsen. Ik ging overstag en daarna volgende eindeloze gesprekken waarvan we die avonds zelfs al direct gebeld hadden, dat werd Facetime en dat werd uiteindelijk maanden daarna een relatie!

Wij zijn een Tinder- match, het bestaat dus écht. Ik had op het moment dat ik Lisa op Whatsapp had gekregen direct de app verwijderd. Het was niet helemaal mijn ding en ik moet toegeven dat de vrouwen daar niet heel veel afwijken van de mannen en het vooral seksgerelateerd is.

Hoe heb jij je geliefde leren kennen? Laat het weten in de comments. Ik ben benieuwd!

Ik moest wennen aan de kusjes!

Wat gaat de tijd toch ongelofelijk snel. Als ik bedenk dat het alweer acht maanden geleden is dat onze dochter aangaf verder te gaan met een vrouw en gaat scheiden van haar ex- man. Mijn man en ik hebben er totaal geen problemen mee gehad toen we dit nieuws hoorde.

Ik moest in het begin even aan wennen als ze elkaar een kus gaven. Dit paste niet in het plaatje van wat ik altijd dacht en had gezien bij Lonneke. Ik weet zeker dat dit niks te maken had met het feit dat het een vrouw was. Het was precies hetzelfde geweest als het een man was geweest.

Gelukkig heeft Lonneke ons de tijd gegeven om het een plekje te geven en hebben we hier ook altijd goed over kunnen praten. Inmiddels zijn we ook gewend aan de kusjes en de knuffels die zij elkaar geven en doet dat ons juist goed komt te zien. Ze zijn gelukkig samen.

Ze kan James niet meer uit haar leven denken, prachtig toch?

Als ik terugkijk is het allemaal heel natuurlijk verlopen. We waren al snel gewend aan Lisa en natuurlijk waren wij erg benieuwd hoe ze James zou omgaan en met Lonneke die chronisch ziek is maar het verloopt allemaal heel soepel. Een agenda met z’n drieën zorgt ervoor dat ze alles goed rondom het kleine mannetje kunnen regelen.

Lisa is bij ons ook helemaal zichzelf, niet verlegen al vraagt ze soms nog netjes of ze iets mag pakken maar na acht maanden is dat vanzelfsprekend in ons gezin. Ze is gelukkig helemaal gek van James, zorgt goed voor hem en ze zei laatst dat ze James niet meer kan wegdenken uit haar leven. Een mooier compliment is er geloof ik niet, toch?

Het is bijzonder hoe snel we wennen aan de nieuwe situatie maar als je ziet dat je kind gelukkig is doet het er niet toe of dat met een man of vrouw is. De rest van onze grote familie waar ze inmiddels kennis mee heeft gemaakt reageert normaal en dat zorgt ervoor dat ze helemaal geaccepteerd is als de vriendin van onze dochter.

Ik ben dus nu gezegend met vier schoondochters en dat bevalt prima!

Met de feestdagen in het vooruit zicht kan ik beter met Lisa overleggen. Zij is handig in de keuken dus dat is een leuke bijkomstigheid. Lonneke houdt daar niet van dus dat kan ik nu allemaal met Lisa bespreken. Het is een leuke lieve vrolijke meid. Ze speelde voor het eerst als piet in ons Sinterklaasteam en paste helemaal bij de club.

Dit jaar zullen zowel Merijn en Lisa bij ons de feestdagen vieren. Gelukkig hebben onze andere kinderen ook geen problemen mee. Dit komt omdat we alles met elkaar bespreken en er daarom geen reden is om het niet te doen. Ik vind het voor James ook belangrijk om de belangrijkste mensen in zijn leven erbij te hebben.

Sinterklaas vieren we dit jaar zelfs nog gewoon met de ouders van Merijn erbij. Dat vinden we gezellig en belangrijk voor James. Ik ben zo blij dat dit op deze manier kan!

Ik ben nu dus gezegend met vier schoondochters en dat bevalt prima!

Xx je schoonmoeder

Ik had niemand in mijn omgeving waarmee ik over homoseksualiteit kon praten.

Het was voor mezelf duidelijk toen ik in de eerste klas van de middelbare school zat. Dit was voor mij een struggle want ik voelde me anders dan de rest en als je iets niet wil in je puberteit is jezelf anders voelen. Ik hield het voor mezelf maar steeds vaker kreeg ik dé vraag die mij aan er steeds opnieuw aan herinnerde: ‘Lisa, heb je al een vriend? of ‘Wordt het niet eens tijd voor een leuk vriendje?’.

Ik werd er door die vragen steeds opnieuw aan herinnerd. Ik vond meisjes gewoon leuker, veel leuker maar ik was nog niet zo bezig met ‘verkering’ hebben. Ik was meer bezig met voetballen en MSN- en dus het antwoord op de bovenstaande vraag was altijd: Nee, ik ben daar nog niet aan toe!’.

Met mijn diploma en een groot geheim op zak ging ik door naar mijn vervolgopleiding. Ik had niemand in mijn omgeving waarmee ik over homoseksualiteit kon praten tot dat ik op een dag stage moest lopen en een collega begon over ‘haar vrouw’.

Tussen de potten en de pannen kwam ik uit de kast voor mijn ouders.

Ik dacht, het bestaat het! Ik wilde daar alles van weten. Het werd meer dan een collega door de gesprekken die wij voerde. We hebben uren gepraat en ik vond het reuze interessant. Dit was precies wat ik nodig had op dat moment. Iemand waarmee ik kon praten over homoseksualiteit. De grootste struggle op dat moment in mijn leven.

Het ging daarna sneller dan ik had verwacht. Ik wilde het mijn ouders en mijn zusje vertellen maar ja, hoe doe je zoiets? Het had even tijd nodig maar op een dag voelde ik dat ik het moest vertellen. Ik was er klaar voor.

Het was op een avond. We gingen eten. Mijn zusje vroeg die avond toevallig ook of het niet eens tijd werd voor een vriendje. Dit was een inkoppertje. ‘Nee, ik wil een vriendinnetje’ antwoordde ik en ik schrok direct van wat ik zei. Mijn moeder stond op en ging de tafel afruimen en mijn zusje ging naar boven. Daar zat ik dan aan tafel.

Ik voelde me slecht want ik kreeg niet de reactie die ik had gehoopt. Ik heb mijn moeder en zusje de hele avond niet meer gezien of gesproken. Mijn vader was aan het werk en zou rond een uur of acht thuis komen. Ik moest die avond oppassen maar mijn vader belde op. ‘Lisa, moet je mij niet iets vertellen?’.

‘Ach meisje het maakt niet uit. Ik wist het ergens wel!’

Mijn coming out verhaal. Ik had het eerder moeten doen!

Ik kwam die avond laat thuis en viel mijn vader huilend in de armen. Ik kon geen woord uitbrengen en na een goed gesprek kon ik redelijk slapen. Mijn moeder sprak een aantal dagen nauwelijks tegen mij. Die vond het moeilijk. Ik was op dat moment geraakt door haar reactie maar achteraf begrijp ik het een stuk beteren.

Ik kan mezelf voorstellen dat het als een shock overkwam. Het was ook zo ‘out of the blue’ tijdens het eten maar ik kon geen beter moment vinden. Ik moest van mijn geheim af en ik was klaar om mezelf te zijn. Dit zijn dingen die soms tijd nodig hebben maar inmiddels accepteert mijn familie mij zoals ik ben en zijn Lonneke en ik meer dan welkom samen bij mijn ouders.

Mijn grootste angst was mijn opa. Hij was heel gelovig en dat maakte mij bang voor zijn reactie. Ik belde mijn opa op om het te vertellen. Ik durfde niet langs te gaan om het te vertellen. ‘Opa, ik denk dat ik op vrouwen val. Nu wil je mij zeker nooit meer zien?’

‘Lisa, doe niet zo raar. Jij bent nog steeds dezelfde Lisa en als jij gelukkig bent dan ben ik dat ook!’

Ik heb achteraf spijt van dat ik het zolang heb verzwegen. Dit had alles gemakkelijker gemaakt voor mezelf en uiteindelijk kreeg ik een jaar later inderdaad gevoelens voor een vrouw.

Ik wil iedereen aanraden het er gewoon te laten zijn. Het is niet raar, vies, stom of anders. Het is wie jij bent. In mijn geval is dat lesbisch zijn.

Love just grows, so accept it, i’m in to Lonneke my chick! 😉

Waarom is het belangrijk om jezelf in een hokje te plaatsen?

Het is voor de één heel duidelijk wat zijn of haar geaardheid is en voor de andere niet of minder duidelijk. Ik heb de titel van mijn artikel zelf ook zó vaak gegoogeld. Het was op een of andere manier belangrijk om te weten of ik lesbisch was of niet maar waarom?

Ik krijg steeds vaker e-mailtjes waarin meisjes hen situatie beschrijven en aan mij vragen of ze dan nu lesbisch zijn. Ik herken mezelf in die meisjes. Ik heb namelijk precies hetzelfde gedaan, in de pubertijd maar ook toen ik Lisa leerde kennen en gevoelens voor haar kreeg.

In onze maatschappij is het blijkbaar belangrijk om jezelf in een hokje te plaatsen en handiger om in hokjes te denken, want? Is het leven daardoor gemakkelijker? Heb je dan pas het gevoel alsof je ergens bij hoort? Word je dan meer geaccepteerd?

Ik denk dat dit alles helemaal niks uitmaakt en los staat van het feit of je op vrouwen, mannen of allebei valt. Je hoeft helemaal niet uit de kast te komen als jij er nog niet zeker van bent. Sterker nog, je hoeft er nooit helemaal zeker van te zijn. Niemand verplicht jou om er zeker van te zijn dat je op mannen of vrouwen valt, als je maar verliefd bent op je partner, welk geslacht dan ook!

Zolang wij uit de kast willen komen, blijft het een ‘dingetje’.

Het is sowieso onzin dat als je lesbisch of homo bent, je een coming- out verhaal moet hebben. Zolang wij uit de kast komen, er een ‘dingetje’ van maken en tegen iedereen vertellen dat je op vrouwen, mannen of allebei valt, blijft het een bijzonder onderwerp waar mensen struggles van ondervinden.

Stel nou dat je uit de kast komt omdat je op internet leest dat wat jij voelt of denkt, echt typisch homo of lesbisch is en je later, als je wat ouder bent, toch merkt dat je hetero bent? Moet je dan opnieuw op de kast komen? Maar dan als hetero? Dat lijkt me wat ingewikkeld, niet alleen voor jezelf maar ook voor de mensen in je omgeving.

Blijf lekker in de kast zitten totdat je een relatie krijgt met een vrouw of een man waarvan je voelt dat het klopt. Het is niet erg om niet zeker te zijn van je geaardheid. Dat komt vanzelf, of niet, en dan is het ook goed.

Het is altijd goed om te praten over iets waar je jezelf mee bezig houdt. Zoek een maatje of vertrouwenspersoon in je omgeving waar je jouw verhaal mee kan delen. Dat lucht sowieso al op!

Ben ik lesbisch?

In mijn puberjaren keek ik vooral naar jongens. Ik was ook altijd verliefd op een jongen. Nooit op een meisje. Ook niet als ik nu eerlijk en oprecht terugkijk. Ik heb nooit gevoelens gehad voor een meisje of vrouw. Ik kon een vrouw wel aantrekkelijk vinden maar ja, wat zegt dat?

Ik denk dat er vast meer hetero- vrouwen zijn die ‘de vrouw’ ook aantrekkelijk kunnen vinden zonder dat ze hier gevoelens bij krijgen. Dit had ik precies hetzelfde, tot Lisa. Ik heb wel een keer eerder met een vrouw gezoend en dat was zeker een fijne ervaring maar niet meer dan dat.

De boodschap die ik wil meegeven is eigenlijk: Bekijk, ontdek en voel wat je voelt. Als jij een vrouw aantrekkelijk vindt hoeft het niet te betekenen dat je lesbisch bent. Het is een ontdekkingstocht die alleen jij kan bewandelen en voelen. En als je het nog niet zeker weet? Boeie, lekker verder gaan met je ontdekkingstocht en er komt vast ooit duidelijkheid voor jezelf!

Til niet te zwaar aan de hokjes die mensen ooit hebben bedacht. Aan het eind van de dag zijn we allemaal mensen. Mensen die allemaal gaan slapen, die allemaal opstaan, die allemaal studeren of werken, die allemaal zijn wie ze mogen zijn, ook als je dat nog niet duidelijk hebt voor jezelf.

Lees ook: Ik ben bang voor mijn gevoelens voor een vrouw! deel 1 

Wat is jullie tip aan de jongere meisjes of jongens die twijfelen aan hen geaardheid? Laat het weten in de comments. Op deze manier kunnen we elkaar helpen!