Je hoeft geen kind te baren om moeder te zijn.

Lisa en ik hebben twee kinderen, James en Marlie.

Lisa en ik hebben twee kinderen. James en Marlie. James is onlangs vijf jaar geworden en Marlie haar eerste verjaardag vieren we in augustus. het is dan een jaar geleden dat we samen in het ziekenhuis lagen, Marlie ter wereld kwam middels een geplande keizersnede en James met mijn ouders in het ziekenhuis kwamen kijken naar ons mooie meisje, Marlie.

De zwangerschap was intens. Dat was bij James ook nooit mijn favoriete onderdeel en door mijn medische situatie was het op het laatst best wel even spannend. Marlie is uiteindelijk eerder dan gepland uit mijn buik gehaald. Helemaal gezond en klaar om onderdeel te zijn van ons gezin.

Is mijn hart wel groot genoeg voor twee kinderen?

We waren ineens moeder van twee prachtige kinderen en omdat we van dichtbij hebben meegemaakt dat ouders daadwerkelijk het ene kind meer kunnen voortrekken dan het andere kind en zelfs van de een meer kunnen houden dan van de ander, was ik ergens bang dat dit bij mij ook het geval zou zijn. Hoe kon ik nou net zoveel houden van James als van Marlie. Dat leek mij onmogelijk. Is mijn hart wel groot genoeg voor twee kinderen?

Ik kreeg, net zoals bij James, direct een moedergevoel bij Marlie. Zij was direct mijn kleine meisje en ik had vanaf het allereerste begin het gevoel dat ik dacht te weten wat ze nodig had. We waren op elkaar ingespeeld want ze mocht al 8 maanden in mijn buik wonen.

Hulp inschakelen voor de hechting met je kind.

Lisa moest wennen aan het moederschap. Zij werd onzeker als Marlie huilde en bracht haar dan snel naar mij, ze had vast honger, toch schat? Hoewel James, Lisa moeder heeft gemaakt door haar zo te noemen omdat hij dit zelf zo voelt, was dit uiteraard anders toen Marlie, onze dochter, het eerste in haar armen werd gelegd toen ze uit mijn buik werd gehaald.

De hulp die zij van tevoren had ingeschakeld omdat ze dacht dat ze door haar eigen gezinssituatie niet op de juiste manier zou hechten aan Marlie, leek totaal overbodig. Het feit dat ze hulp wilde van buitenaf voor dit proces, zegt eigenlijk al genoeg. Hoe knap is dat?

We kregen uitleg over de communicatie van een baby. Een baby kijkt bijvoorbeeld vaak weg, althans dat is ons gevoel maar dat doet de baby vaak om te luisteren naar je stem. Dit is een van de vele tips die Lisa kreeg om geen afwijzing te voelen maar het te kunnen relativeren.

Je hoeft geen kind te baren om moeder te zijn.

Het gezin waaruit jezelf komt kan je niet meer veranderen maar het gezin wat je zelf vormt daar heb je wél een keuze in. Lisa heeft die gemaakt, voor haar dochter al voordat zij er was en dat zegt meer dan genoeg.

Lisa en Marlie zijn net zo hard moeder- en dochter dan dat ik dit ben met Marlie. Inclusief de intense moederliefde die iedereen hoopt te krijgen voor zijn of haar kind. Bij mij was dit er direct, bij Lisa ook maar groeide dit door haar beter te leren kennen. Inmiddels zijn ze twee handen op een buik en een prachtig stel om te zien.

Biologisch of niet. Je hoeft geen kind te baren om moeder te zijn. Soms ben je de biologische moeder en voel je niet de liefde die je voor je andere kind wel voelt, of die je kind verdient dus dat zegt niks. Wij hebben hier in ieder geval zowel James als Marlie in ons hart gegraveerd en zouden hier nooit onderscheid in maken.

Dit betekent niet dat het vanzelf is gegaan. We hebben een heftige tijd gehad samen, boeken moeten sluiten en nog veel meer. Dit lees je morgen op LonnekeSchrijft!