Browsing Tag

bevalling

Mama &zo

Zwangerschap en IBD

Zwangerschap en IBD vergt meer planning.

De medicijnen die ik nu gebruik zorgen ervoor dat ik niet zwanger mag worden. Als dit onverhoopt wel gebeurd zal ik de ongeboren vrucht moeten weghalen. Het voordeel van samenleven met een vrouw wat tegelijkertijd ook een nadeel kan zijn, is dat dit niet ‘zomaar’ gebeurd.

Mijn medicijnen moeten minimaal een half jaar gestopt zijn voordat we onze eerste poging mogen wagen. De meeste medicijnen voor de ziekte van Crohn heeft geen invloed op de vruchtbaarheid. Als de ziekte van Crohn actief is kan dit wel het geval zijn. Zwangerschap en IBD vergt dus net iets wat meer planning dan bij iemand die gezond is.

Als je ziekte actief is dan heb je ‘iets’ grotere kans op een spontane miskraam. Het is dus verstandig om te wachten tot het moment dat je ziekte minder of niet actief is voordat je aan kinderen begint.

Extra controles tijdens je zwangerschap.

Het is het best als je jouw arts in vertrouwen neemt en aangeeft dat er een kinderwens is. Zij kunnen dan kijken of dat kan met de medicijnen die je gebruikt en of je ziekte nu in remissie is. Het is wellicht iets minder romantisch dan je jezelf had voorsteld maar jouw gezondheid en de gezondheid van je baby gaat boven alles.

Bij mijn zwangerschap van James is er besloten om het traject via het ziekenhuis te laten verlopen. Het was noodzakelijk om iedere twee weken op controle te komen. Niet de gehele zwangerschap maar vanaf 20 weken was ik daar iedere week te vinden.

Het kindje kan bij de ziekte van Crohn wat kleiner zijn en om die reden en natuurlijk de standaart complicaties willen ze dit graag streng controleren. Een voordeel is dan meer echo’s en beeld van je kindje als alles goed verloopt!

Je ziekte wordt over het algemeen minder snel actief na de bevalling.

IBD en zwangerschap vertelt per persoon zoals de ziekte ook per persoon verschilt. De eerste weken van mijn zwangerschap had ik energie voor tien terwijl ik in het laatste trimester niet voorruit te branden was. Mijn ziekte was op dat moment in remissie, dit werd tot grote verbazing van mijn artsen vrij snel na de bevalling weer actief. Het schijnt zo te zijn dat het hormoon wat vrijkomt tijdens de zwangerschap en bevalling ervoor kan zorgen dat je een langere tijd geen last hebt van je ziekte.

Tijdens de zwangerschap had ik meer last van mijn buik. Dit kwam omdat James op een gegeven moment zo weinig ruimte had en helemaal tegen mijn darmen aan geplet zat. Dat deed ongelofelijk veel pijn kan ik je vertellen. James kwam tegen allerlei littekenweefsel, vernauwingen en wellicht nog enkele ontstekingen aan waardoor ik hier meer last van had.

Zwangerschap en IBD, mijn ervaring.

De bevalling van James eindigde na een dag lang ploeteren in een keizersnede. Dit heeft echter niets te maken met de ziekte van Crohn. Mijn bekken zijn te smal om hier via een normale weg een kind uit te persen. Jammer, ik had het graag anders gezien maar kan hier prima mee leven.

De volgende bevalling zal daarom ook eindige in een keizersnede. Het voordeel is dan dat het hoogstwaarschijnlijk een geplande keizersnee wordt wat als je het mij vraagt een stuk prettiger zal verlopen dan een spoedkeizersnede.

Mijn ervaring met Zwangerschap en IBD, het is prima te doen zolang je tijdig overleg heb met je arts en je onder strenge controle bent bij een goed ziekenhuis. Ik heb de vermoeidheid als een groot nadeel ondervonden maar onthoud dat er, al lijkt het soms van niet, ooit een betere tijd aankomt!

Zwangerschap en IBD, het breng je wellicht wat meer planning maar het is prima te doen. Heb jij ervaring met zwanger zijn en een chronische ziekte? Laat het weten in de comments!

31 oktober 2017 door Lonnekedewin

Persoonlijk

Ik heb vier keer een keizersnee gehad!

Mijn vliezen braken maar de weeën bleven uit.

Ik heb op mijn werk nogal te maken met collega’s die zwanger zijn en dan mijmer ik zo nu en dan terug naar mijn zwangerschappen en bevallingen.

Jos en ik trouwde in 1981 en in het jaar 1983 kwam onze eerste zoon, Sjef ter wereld. Het begon doordat mijn vliezen braken. De weeën bleven echter uit. Een hele nacht wachten maar er kwamen geen weeën. Ik moest naar het ziekenhuis om het te laten opwekken. Het duurde immers te lang!

De hele dag heb ik weeën gehad in het ziekenhuis maar er kwam nauwelijks of geen ontsluiting. In de avond werd er besloten om een keizersnee uit te voeren. Dit was onder algehele narcose. Ik zag Sjef drie keer toen ik wakker werd maar wat was ik blij dat alles achter de rug was.

De tweede keizersnee onder algehele narcose.

Ik moest een week in het ziekenhuis bleven. Dat vond ik super moeilijk. Ik had in die tijd enorm veel last van heimwee. Als mijn moeder langskwam vroeg ik aan haar of ze aan de zuster wilde vragen of ik naar huis mocht. Ik bleef wachten in mijn ziekenhuis bed maar mijn moeder kwam niet terug met een antwoord. Ze was naar huis gegaan omdat ze wist dat ik toch niet naar huis mocht gaan en ze vond dit erg vervelend voor mij.

De bevalling van mijn tweede zoon Bram, begon ook met het breken van mijn vliezen en ook bij deze bevalling bleven de weeën uit. We gingen direct naar het ziekenhuis. Ik mocht wachten op de weeën maar als het te lang zou duren moest het opnieuw een keizersnee worden dus wij besloten om het dan maar meteen te doen.

Ik wilde zo snel mogelijk mijn kindje vasthouden. Ze stonden er versteld van dat ik mijn sierraden en nagellak al ging afdoen. Dit wist ik natuurlijk nog van de eerste keer dat ik een keizersnee kreeg. Dit keer was de keizersnee wederom onder algehele narcose want van een plaatselijke verdoving was op dat moment nog geen sprake. Of ja, misschien wel maar in mijn geval kreeg ik beide keren een spoedkeizersnede.

Ik heb onze keizersnee kunnen laten filmen!

Bij onze derde zoon Pim, had ik moeite met het feit dat ik mijn kind niet bewust geboren zag worden. Ik besprak deze struggle met mijn gynaecoloog en hij vond het handig om de keizersnee deze keer te plannen. Ik kon dan een plaatselijke verdoving krijgen doormiddel van een ruggenprik waardoor ik alles zag gebeuren.

Dit was voor mij spannend maar een geweldige ervaring. Ik kreeg hem direct in mijn armen en kon meteen genieten van dat moment. Jos en de andere twee broers mochten al meteen komen kijken. Een bijzonder moment.

Ik was al eerder toe aan een vierde kind maar Jos dacht dat ik het liefst een meisje zou willen. Hij was bang dat ik teleurgesteld zou zijn als het opnieuw een jongen bleek te zijn. We besloten een tijd te wachten en maar liefst acht jaar verder begon het opnieuw te kriebelen. Negen jaar na Sjef, kwam onze enige dochter Lonneke.

Een vriend van ons werkte in het ziekenhuis en die heeft de keizersnee helemaal gefilmd zodat de kinderen, als ze dit zouden willen, ooit de bevalling kunnen zien. Lonneke wilde dit als enige graag bekijken. Het is niet niks om je moeder te zien liggen terwijl er zeven lagen diep in buik werd gesneden. Alsnog is het mooi om te hebben natuurlijk!

Ik besef dat mijn taak om kinderen te krijgen al een lange tijd geleden is gestopt. Het is op dit moment een fantastische ervaring om mee te mogen maken dat je eigen kinderen, kinderen krijgen. Wij genieten met volle teugen van onze lieve kleinkinderen.

Dit artikel is geschreven door mijn moeder, Monique.

19 oktober 2017 door Lonnekedewin

Mama &zo

De emotionele en psychische gevolgen van een keizersnee!

Ik heb de keizersnee niet gezien als falen, totdat..

Ik had al twee ruggenprikken gehad maar de pijn kwam daar dwars doorheen. Het hielp niks. Ik lag uren lang te puffen en te kreunen totdat er werd gesproken over een spoedkeizersnede. Dit was eerder nooit ter sprake gekomen en dus moesten we allemaal even ‘schakelen’. Ik had hier zelf al snel vrede mee aangezien mijn ontsluiting niet vorderde. Het had dus ook geen zin om op deze manier door te gaan met bevallen.

Ik heb de keizersnee in de eerste tijd na de bevalling niet gezien als falen. Het kwam niet eens in mijn hoofd op, totdat ik bevallingsverhalen ging lezen van andere moeders. Ik las hoe zwaar, moeilijk maar ook hoe geweldig en intens het was om hun eigen kindje zelf te mogen aanpakken en op de borst neer te leggen.

Dit gevoel had ik ook wel willen voelen. Ik had James ook graag zelf op mijn borst gelegd en meteen willen vasthouden. Ik heb urenlang gestreden en afgezien om James eruit te persen. Wat zeg ik, om überhaupt ontsluiting te krijgen want deze bleef al die tijd steken op ‘een krappe 5 centimeter’.

Iedere vrouw is in staat om een normale bevalling te doorstaan..

Op een gegeven moment heb je niks meer te willen en moet je jezelf neerleggen bij de situatie. Bij een situatie die je misschien anders voor ogen had en ook anders had gewild.
Ik ben echt weleens jaloers op vrouwen die zo’n prachtige bevalling hebben meegemaakt. Een bevalling is toch iets wat vrouwen horen te kunnen, een kindje baren, daar zijn wij voor gemaakt! Dit waren de woorden van de gynaecoloog toen ik mijn angst over de bevalling uitsprak.

Zolang dat dit zo wordt uitgesproken zullen wij vrouwen, die een keizersnee moeten ondergaan, onzeker blijven over ons lichaam. Niet iedere vrouw is blijkbaar in staat om een bevalling via de normale weg te doorstaan en dat heeft helemaal niks te maken met zwakheid of geen echte vrouw zijn. Het is iets medisch wat dit doet blijken.

Ik hoor weleens verhalen van moeders met een ‘normale’ bevalling dat de bekende rozenwolk niet (meteen) aanwezig was. Die gevoelens zijn voor iedereen anders en het heeft er dus niets mee te maken met op welke manier je bent bevallen. Het is nou eenmaal het meest intense en heftigste wat je mee kunt maken als ouder en op welke manier een bevalling zich uit, doet er niet toe!

De emotionele en psychische gevolgen van een keizersnee!

Het zijn eigenlijk de vooroordelen die deze twijfel veroorzaken. Ik had een keizersnee wat ik psychisch (en lichamelijk) prima aankon en waar ik geen moment moeite mee heb gehad maar omdat er vanuit (onder andere) het ziekenhuis weinig uitgesproken wordt over een keizersnee omdat vrouwen toch wel ‘gewoon kunnen bevallen’. Ging ik twijfelen aan mijn kunnen.

Wat is er mis met mijn lichaam dat het mij niet lukt om zelf een kind op de wereld te zetten? Waarom kan mijn lichaam niet wat andere moeders wel kunnen? En wat je hoort te kunnen als vrouw?

Ik heb er werkelijk alles aan gedaan om James er op een normale manier uit te krijgen. Dit is niet gelukt. Ik heb de geboorte van mijn eigen zoon niet eens kunnen zien. Er hing namelijk een lelijk blauw schort voor mijn neus. Dit is vervelend en dat is zacht uitgedrukt. Ik had het liever anders gezien en dat is zacht uitgedrukt. Maar ben ik daarom minder moeder? Heb ik daarom een mindere band met mijn zoon?

Ik ben meteen ‘aan de slag’ gegaan als moeder. Ik heb hem innig geknuffeld toen hij op mijn borst lag. Ik hem tegen hem verteld hoe mooi, lief, sterk hij is en hoe welkom hij is in ons gezin. Ik heb hem bedankt voor het feit dat hij ons ouders heeft gemaakt. Juist hij.

Ik ben niet meer of minder moeder omdat ik een keizersnee heb gehad. Ik heb een kei (zer) sterke band met mijn zoon al vanaf het eerste moment. En het is emotioneel, het is zwaar en het is intens maar dat is iedere bevalling op haar manier. Het feit dat jij of ik een keizersnee hebben gehad, zegt niks over ons als moeder en zegt al helemaal niks over het on- kunnen of falen van ons lichaam!

Heb jij een keizersnee gehad en heb jij daar moeite mee gehad? Of juist helemaal niet? Laat het weten in de comments, ik ben benieuwd hoe jullie hierin staan en hoe jullie dit hebben ervaren!

Lees ook: Wat je moet weten voor een keizersnee!

6 maart 2017 door Lonnekedewin

Zwanger &zo

Wat je moet weten voor een keizersnee!

Wat je moet weten voor een keizersnee operatie!

James is een keizerkind en hoe toevallig, ik ook! Het was dan wel een spoed keizersnee maar de eventuele complicaties en het herstel blijft hetzelfde als bij een geplande keizersnee. In dit artikel deel ik met jullie wat je echt moet weten voor een keizersnee!

Het doet geen pijn maar je voelt wel dat de baby eruit wordt gehaald.

Tja, je krijgt natuurlijk een rugprik wat er voorzorg dat je operatie pijnloos hoort te verlopen. Het gene wat niet verdoofd kan worden is het duw en trek werk en geloof me, er is nogal wat geweld voor nodig om die buikspieren aan de kant te leggen. Het doet dus geen pijn maar je voelt wel degelijk dat ze met je buik bezig zijn.

Je kind mag niet direct op je borst worden gelegd.

In sommige gevallen kan dit wel. Het is steeds meer protocol dat een kind in ieder geval zo snel mogelijk bij de moeder op de borst ligt. In mijn geval moest James eerst gecontroleerd worden door de kinderarts. Je partner loopt dan natuurlijk mee met je kind waardoor je ‘even’ alleen ligt. Dit duurt meestal maar een paar minuten maar voor je gevoel duurt het uren. Je moedergevoel is, KLIK, geactiveerd en je wil direct weten hoe het met je kind gaat.

Naweeën na een keizersnee operatie.

Dit is wat veel mensen onderschatten denk ik. De meeste denken dat je alleen naweeën hebt bij een normale bevalling maar het tegendeel is waar. Het is wel zo dat het bij je tweede kind meer kan zijn dan bij je eerste kind. Ik had ook nog wel een tijdje last van naweeën. Helaas was ik gezegend met rugweeën, vreselijk!

Na een keizersnee lig je gemiddeld 4 dagen in het ziekenhuis.

In deze tijd mogen we nog van geluk spreken want mijn moeder moest echt een volle week in het ziekenhuis vertoeven. Het was toen zelfs zo dat haar kinderen niet op de kamer mocht hebben liggen. Gelukkig is dit nu wel het geval maar je mag dus, logisch ook, niet direct naar huis! Ik mocht met hoge uitzondering en een beetje doordrammen op de derde dag naar huis samen met James.

Je ligt na de operatie nog minimaal een dag met een blaaskather op bed.

Al denk je dat het wel moet lukken, je ben de eerste paar uren nog compleet verdoofd en je kunt dan ook niet zomaar aanlopen naar het toilet. Je hebt daarom nog een tijdje een blaaskather in zodat dat proces lekker door kan lopen. Bij mij werd deze de dag na de operatie eruit gehaald. Over toilet bezoekjes gesproken..

Ik zal het beestje maar gewoon bij de naam roepen, poepen na de keizersnee.

Nou nou nou, ik had nooit kunnen bedenken dat dit zo moeilijk en pijnlijk zou verlopen. Het lijkt wel alsof je je gehele baarmoeder eruit perst. Ik weet niet of andere moeder dit herkennen en of dit bij een normale bevalling ook zo is. Maar alleen dat poepen is al een bevalling op zich!

Je gaat daarna ook gewoon weer lekker vloeien!

Ik heb deze vraag ontzettend veel gekregen na mijn keizersnee operatie. Het is geen verschil met een normale bevalling, je begint daarna dus ook gewoon lekker met vloeien. Het was bij mij wel zo dat dit heel minimaal was. Ik had namelijk bergen bloed verwacht maar het tegendeel was waar. Bij de operatie zuigen ze dit bloed zoveel mogelijk weg dus dat kan een beetje schelen! Ik was ongeveer een weekje aan het vloeien en toen hield het op en had ik weer een mooie cyclus.

Borstvoeding na een keizersnee schijnt moeilijker te gaan.

Ik kan hier zelf niet over mee praten omdat ik Donormelk gaf. Maar het schijnt zo te zijn dat de borstvoeding moeilijker op gang komt dan bij een gewone bevalling. Ik betwijfel het.. volgens mij is het gewoon per persoon verschillend maar het is wellicht een punt om te bespreken voordat je een keizersnee ondergaat!

Gevoelloos rondom het litteken.

De eerste tijd na de operatie is het rondom je litteken volledig gevoelloos. Sterker nog, het blijft altijd voor een heel groot deel gevoelloos. Het kan dus zijn dat het jaren na de operatie nog steeds gevoelloos is. Bij mij is dit bijvoorbeeld nog steeds een dof gevoel en we zijn nu al bijna 2 jaar verder!

Hoesten, niezen en lachen is bijna onmogelijk.

Dit had ik zelf nooit verwacht. Ja mijn moeder had me hiervoor gewaarschuwd maar ik kan wel stellen dat ik dit een van de vervelendste dingen vond van de hele operatie. Je komt er dan pas achter hoe vaak je moet hoesten of niezen. Een tip wat ik zeker zou aanraden is om een zacht kussen in je buik te duwen terwijl je hoest. Op deze manier is het ‘redelijk’ te ondergaan..

Je beseft pas na de operatie hoeveel je doet met je buikspieren.

Jeetje zeg, je doet gewoon alles met je buik. Iedereen kent het gevoel wel als je na een lange tijd weer een keer hebt gesport in de sportschool. Die spierpijn de dag daarna is ongeveer x100 wat je voelt na een keizersnee. In het ziekenhuis is zo’n papegaai boven je bed ideaal om jezelf te verplaatsen of uit bed te stappen. Thuis had ik deze niet dus als je in de gelegenheid bent om een papegaai aan je bed te binden, zeker doen!

In bad gaan en seks hebben is de eerste 2 weken not done.

Ik denk trouwens ook niet dat je de eerste twee weken na de bevalling, op welke manier dan ook, al zin hebt om seks te hebben. Ik had dit in ieder geval niet maar het schijnt dus ook nog niet te mogen. Als je al wat verder bent en je wil weer een keer.. dan kan dit nog best gevoelig zijn. Praten is hierin de sleutel! In bad gaan hetzelfde. Dit heeft met je litteken te maken die dan helemaal ‘week’ wordt en daarbij is het ook gevaarlijk de eerste tijd met bacteriën. Geen zorgen, je mag gewoon douche! 😉

Je loopt vaak langer met een dik buikje rond.

Helaas pindakaas. In tegenstelling tot een normale bevalling mag je de eerste 6 weken na een keizersnee operatie maar weinig doen. Zelfs daarna kan het nog flink gevoelig zijn en moet je dit echt heel langzaam gaan opbouwen. Het duurt dus wat langer voordat je je buikje kwijt bent!

Heb jij een keizersnee gehad en herken jij punten? Laat het me weten en vooral als je er nog iets wil bijvoegen natuurlijk!

lees ook: Mijn ervaring met een keizersnee!

28 februari 2017 door Lonnekedewin

De ziekte van crohn &zo

Keizersnee is niet het einde van de wereld!

Het begon met weeën op het terras!

In augustus 2014 hadden wij een positieve zwangerschapstest in onze handen. Ons geluk kon niet op en we genoten met volle teugen van de zwangerschap. Ik moest door mijn ziekenhuis geschiedenis in een academisch ziekenhuis bevallen. Gezien het feit dat de zieke van Crohn toen zeer actief was, had ik hier geen problemen mee. Het gaf me een veilig gevoel.

Onze kleine man vond het wel prima in mijn buik, hij bleef tot dik 41 weken lekker zitten en maakte zelfs toen nog geen aanstalte om een poging tot ontsnapping te wagen. Ik kreeg het uiteraard wat zwaarder de laatste weken maar alles verliep eigenlijk prima!

Een van de laatste controles in het WKZ werd ons verteld dat onze kleine man klaar lag voor de start. Hij was ingedaald en het zou eerdaags toch echt moeten gebeuren. Omdat wij 1,5 uur moesten rijden om naar het WKZ (Wilhelmina Kinderziekenhuis) te komen besloten we nog even een terrasje te pikken in de buurt.

Eenmaal lekker aan een broodje gezond en een verse jus kreeg ik buikkrampen. Het zal wel wegtrekken, dacht ik maar het werd steeds erger tot het moment dat ik midden in een overvol terras mijn weeën aan het wegpuffen was. Terwijl mijn man Merijn de weeëntimer erbij pakte strompelde ik naar de auto. Was het nu dan echt begonnen? Op het terras?

Zwangerschapsvergiftiging

In de auto werd het wat minder maar ik durfde nu niet zo’n langstuk terug te rijden. Wellicht begint het vanavond opnieuw en moet ik weer zolang in de auto zitten. We besloten een hotel te boeken in Zeist zodat we dichtbij het ziekenhuis waren. Twee dagen hebben we in het hotel gezeten voordat ik weer weeën kreeg en incombinatie met mijn hoofdpijn belde we het WKZ op waar we direct konden komen.

Ik had wat symtonen van zwangerschapsvergifiting en we kregen dan ook zelf te horen, gezien de aantal weken zwangerschap, dat ik het ziekenhuis niet meer zou verlaten zonder kindje. Dezelfde avond werd er gel op mijn baarmoedermond gesmeerd om de weeën wat sterker te laten worden. Ik had een kleine 3cm ontsluiting maar het was niet voldoende om mijn vliezen door te prikken.

Gelukkig mocht Merijn blijven slapen en vielen we al fantaserend over ons mooie wonder samen in slaap. Ik heb in totaal drie keer gel toegediend gekregen voordat de weeën echt doorzette. Mijn moeder kwam deze kant in, zij zou ook bij de bevalling zijn. Ze was nog geen uur binnen voordat de weeën echt serieus werden. Oh ja, ik had alleen maar rugweeēn, lucky me! Not, het was verschrikkelijk. Mijn man hing met zijn volle gewicht op mijn rug terwijl mijn moeder het met mij aan het mee puffen was.

Rugweeën non stop maar geen ontsluiting..

Helaas bleef te ontsluiting steken op 3cm en werd ik aangesloten op een weeënopwekinfuus om het sneller te laten verlopen. Nou, dat heb ik geweten! Rugweeën zonder pauze en ik maar puffen. Uiteindelijk heb ik een ruggenprik gekregen die het allemaal wat zou moeten verlichten en in de hoop dat mijn lichaam kon ontspannen zodat de ontsluiting zich kon uitbreiden.

Al vanaf het moment dat ik zwanger was had ik het gevoel dat ik een keizersnee zou krijgen. Mijn moeder heeft namelijk ook 4x een keizersnee moeten doorstaan omdat haar bekken te smal waren en ik had zo’n gevoel dat dit bij mij weleens hetzelfde kon zijn. Die dag heb ik bewust niet veel gegeten en weinig gedronken omdat alles in mij schreeuwde dat het op de ‘normale’ manier niet zou gaan. Ik had gelijk!

Op naar de OK!

De ruggenprik was inmiddels bijna uitgewerkt en nog steeds had ik nog maar een kleine 4cm ontsluiting. Het was midden in de nacht, de OK werd klaargemaakt, Merijn en ik werden in een groenoperatie pak gehesen en mijn moeder wachtte zenuachtig op de gang en dat is nog zacht uitgedrukt! 😉

Aangekomen bij de OK werd ik ontvangen door een anesthesist, dit bleek de vriend te zijn van mijn nichtje. Een hele leuke kennismaking, hij zag me meteen helamaal naakt!
Ik kreeg nog een ruggenprik om de boel te laten verdoven en werd aangesloten op talloze apparatuur wat ervoor zou zorgen dat het met mij allemaal goed zou gaan.

Is die chirurg wel uitgeslapen?

Wij waren er klaar voor, onze zoon zou binnen een paar minuten geboren worden! Voordat de chirug begon met snijden heb ik hem nog gevraagd of hij goed was uitgeslapen en wel instaat was om mijn zoon nu te halen. Laten we het er maar ophouden dat dit de zwangerschapshormonen waren èn ik zenuwachtig was voor de komst van ons kleine jongetje.

‘Mevrouw, let op. Hier komt uw zoon!’ en een paar seconde later op 17-6-2015 om 5:29 werd onze kleine man James geboren. Hij was pràchtig, had bruine haartjes, een mooi gaaf gezichtje en míjn neus. James werd direct meegenomen door de kinderarts voor de eerste controles. Dit was even een moeilijk moment, achteraf duurde het maar een paar minuten maar het leek voor mij uren te duren.
Merijn was bij James terwijl ze mij nog aan het dichtnaaien waren. Ik hoorde James niet huilen en maakte me zorgen. De kinderarts vertelde mij dat het normaal is dat een baby niet direct huilt bij een keizersnede en een paar minuten later had ik een gezonde James op mijn borst liggen.

Herstel & naar huis als gezin!

Ik werd aangesloten op een morfinepomp met de instructie: ‘Een paar keer drukken als je pijn voelt!’ en we reden samen, met James in mijn armen, terug naar de afdeling.
Mijn herstel verliep perfect, ik kon op dezelfde dag ’s avonds al naast mijn bed staan, De dag erna werd de morfinepomp verwijderd en mocht ik douche en de derde dag mocht ik al samen met James naar huis.

Voor alle vrouwen die voor het eerst een keizersnee gaan kragen, het is ècht niet het einde van de wereld. Het was dan wel geen ‘normale’ bevalling maar wel ontzettend mooi. Ik vertel jullie de volgends keer meer over mijn herstel!

Een keizersnee is dus ècht niet het einde van de wereld!

14 januari 2017 door Lonnekedewin

bevalling

Mijn ervaring over mijn keizersnee deel 2

Ik heb een keizersnee gehad.

Ik schreef al eerder mijn ervaring met een keizersnee, deze kun je hier teruglezen. De meeste van jullie zullen weten dat James middels een keizersnee is geboren. Dit werd uiteindelijk een spoedkeizersnee omdat James niet vertelde wilde komen dan een kleine 5cm ontsluiting. Gek genoeg had ik in mijn zwangerschap al het idee dat James niet via de normale uitgang mijn buik zou verlaten.

Misschien ligt het aan het feit dat mijn moeder 4 keer een keizersnee is ondergaan en aangezien ik veel op haar lijk dacht ik, 1 + 1 = een keizersnee. Dat is natuurlijk onzin. De artsen hebben mij verteld dat er niks mee te maken heeft en dat het bij iedereen anders is. Toch kwamen mijn vermoedens uit.

James zijn hartje ging als een razende te keer!

Na 24 uur te hebben afgezien met een lange weeën storm en enkel alleen maar rugweeën. Voelde die keizersnee als een verlossing! Ik wist al vrij veel van mijn moeder. Die ruggenprik had die dag al 3 keer gehad dus ik had niet veel meer om bang voor te zijn. James had in het vruchtwater gepoept en zijn hartje begon steeds sneller te kloppen dus het wat hoogtijd om hem te verlossen van mijn buik.

Ik weet nog dat ik van mijn ‘opwek infuus’ werd afgehaald, in mijn mooie groene operatie pakje werd gehesen en zei: ‘Hey back, die weeën gaan gewoon door!’. Ik had daar totaal niet bij stilgestaan. Ik dacht, dat apparaat geeft mij weeën en nu ze mij hiervan hebben afgekoppeld is het klaar. Helaas, de verpleegkundige deelde mee dat dit is wat mijn eigen lichaam deed.. gelukkig waren deze weeën niet zo heftig als via het infuus.

Klaar voor de keizersnee operatie!

Mijn moeder was bij de bevalling. Hierover schreef ik eerder een artikel. Zij moest nu op de gang blijven wachten en dat vond ik super sneu, we hadden immers na veel gesprekken besloten dat zij erbij mocht zijn. Zij hield zich groot, achteraf heeft ze meteen huilend mijn vader opgebeld. Ze was bang.. het is toch een buikoperatie en in combinatie met mijn ziekte van Crohn vond ze dat maar akelig. Ik vind het vervelend dat zij een dik uur op de gang heeft moeten wachten totdat wij klaar waren.

De verpleegkundige, die ik toen had vertelde mij dat het normaal gesproken zo gaat dat de vader naar de afdeling gaat nadat het kindje is geboren. Hallo, en ik dan?! dacht ik. Dat zou betekenen dat mijn moeder mijn kind eerder zag dan dat ik mijn eigen kind zou zien. Dat klopt toch niet? Achteraf is het gelukkig anders gegaan en mocht James gewoon op mijn borst blijven liggen terwijl ik naar de afdeling reed. Perfect!

Ik moest nóg een ruggenprik

Ik moest zelf op de operatietafel gaan liggen maar ik had al 2 ruggenprikken gehad die scheef waren gezet en die zijn werk niet goed deden. Er werd mij verteld dat deze ruggenprik anders zou zijn omdat ik nu echt volledig verdoofd werd voor operatie. Maar goed, ik moest zelf op die operatietafel klimmen terwijl ik mijn benen nog niet kon bewegen. Dit omdat ik al 2x een ruggenprik had gehad dus dat ging niet helemaal soepel. Met een beetje hulp van het team lukte het en was het moment daar dat ik mijn 3e ruggenprik kreeg van die dag.

De ontmoeting van de vriend van mijn nichtje.

Wat trouwens wel leuk was om te weten. Ik ontmoette daar voor het eerst de vriend van mijn nichtje, hij was degene die de ruggenprik moest zetten. Anesthesist dus. Hele prettige eerste ontmoeting, ik naakt en hij in een smurfenpak. Jeetje wat was ik bang. Ik vond het echt verschrikkelijk om weer een ruggenprik te moeten krijgen maar goed, ik had weinige keus. Het moest nu gebeuren. James zou geboren worden. De ruggenprik heeft hij uiteindelijk in een keer goed gezet, dat viel best mee en toch heb ik daar nu nog steeds nachtmerries over. Ik begrijp niet goed waarom want het deed helemaal niet zoveel pijn. Niks vergeleken met die weeënstorm die ik de afgelopen 24 uur had gehad.. Mijn moeder heeft daar ook nog veel last van gehad na de operatie. Het zal er wel bijhoren denk ik?

Tijdens de keizersnee wilde ik graag dat de anesthesist met mij bleef praten. Ik was volgens mij echt heel irritant, ik vroeg steeds: ‘Hoe gaat het met mij?’. Hij was tenslotte degene die al mijn waardes in de gate moest houden en zorgen dat ik niet opeens alles ging voelen. Ik voelde me soms een beetje wegzakken, best een naar gevoel. Ik heb ook nog een paar pakjes vol gespuugd maar verder liep alles prima.

Nachtmerries over de keizersnee.

Eenmaal dat prachtige mannetje op mijn borst was eigenlijk alles weer goed. Ik was alleen bang dat ik James liet vallen omdat ik zo slap was maar Merijn had zijn armen er ook bij liggen. Het duurt volgens mij langer om mijn buik weer dicht te maken dan dat James er was.

Als ik er nu op terugblik kan ik niet anders dan zeggen dat het zonder complicaties en problemen goed is gelopen. Helaas is er voor mij teveel kapot gemaakt. Ik heb ik heel veel moeite met het vertrouwen van (nieuwe) artsen die ik nog niet goed ken en zij mij ook niet. Het is me wel duidelijk dat ik echt een trauma heb opgelopen van mijn ziekenhuisleven vanaf 2010.

Gelukkig lukt het me om mijn dromen een beetje te sturen maar het komt steeds vaker voor dat ik een nachtmerrie heb over de keizersnee.

Hoe zit dat bij jullie? Ik ben benieuwd of mensen die een normale bevalling hebben gehad dit zelfde probleem hebben?

18 oktober 2016 door Lonnekedewin

Mama &zo

Baby Alfabet

Baby Alfabet tag!

In de bloggerwereld gaan er altijd wat leuke tags het internet over en het leek mij erg leuk om de Baby- ABC tag te doen. Een leuke tag met woorden die te maken hebben met ouderschap, zwangerschap en hoe James nu is. Ik spreek naar James toe omdat het eigenlijk ook om hem gaat.

A: Altijd. Ik zal wat er ook gebeurd altijd zijn moeder zijn. Jij zal wat er ook gebeurd altijd mijn zoon zijn en we zullen hem zijn hele leven altijd voorzien van oneindig veel liefde.

B: Blog. Tja mijn blog staat wel centraal voor deze gehele periode. Dit alles, de zwangerschap, bevalling en het moederschap, gaf mij zoveel inspiratie dat ik dagelijks ben gaan bloggen. Ik had toen ik zwanger was ontzettend veel vragen aan mijn moeder over ‘vroeger’ toen ik nog een kleine babyspek was. Gelukkig hield zij allerlei geboorteboeken bij en had ik genoeg informatie. Hoe leuk is het dat James later van alles kan teruglezen over zijn leven?

C: Cadeau. Dit was een van de moeilijkste letters maar eigenlijk zegt het woord al genoeg. James is ons grootste cadeau ooit!

D: Dreumes. Het duurt niet lang meer voordat James alles ‘zelluf’ wil doen en het baby-zijn achter zich laat. Hoewel hij nu al eigenlijk niks meer doet wat een baby wel doet.. Knuffelen met mama bijvoorbeeld! Nee, hij heeft het veel te druk om lekker te knuffelen. Hij wil de wereld ontdekken!

E: Eten. James kan vanaf je allereerste hapje al super goed eten. Ik hoor van veel mensen dat er altijd een mindere eet- periode komt bij een kind. Nou ik moet het bij onze kleine grote man nog zien! Spruitjes, broccoli, bloemkool of boontjes? Hij eet het allemaal net zo lief!

F: Fiep. Ik zweer bij een fiep. Gelukkig is James niet zo gehecht aan zijn fiep, het staat natuurlijk een stuk leuker zonder en dat doet hij prima. Als hij gaat slapen is het wel een must, dan vindt James het heerlijk om lekker tuttend in slaap te vallen. Overdag laat ik zijn fiep in bed liggen en dat gaat eigenlijk altijd wel goed.

G: Gezond. In mijn situatie met allerlei medicijnen en infusen is James toch gezond ter wereld gekomen. Het was tot op de laatste moment ontzettend spannend aangezien er geen studies konden uitwijzen dat deze heftige medicijnen niks met James zijn gezondheid zouden doen. Gelukkig is alles rond en gezond en nu is het onze taak om dit voort te zetten!

H: Hoera. James kon eerder zijn handjes omhoog doen als wij ‘HOERA!’ riepen dan dat hij zwaaide of zelf met de vork kon eten. We zijn bewust zo vroeg begonnen met dit ‘kunstje’ omdat ik het zo leuk zou vinden als hij op zijn verjaardag zijn handjes omhoog doet bij het zingen. Dit moeten we nog even afwachten maar ik denk dat we wel een mooie foto kunnen schieten!

I: Intelligent. Dit moet later op school nog blijken en dat vinden wij overigens ook totaal niet belangrijk, als hij maar plezier heeft en zijn best doet is het prima. Toch vind ik je nu al een intelligent mannetje. James begrijpt veel voor zijn leeftijd en kan alles goed duidelijk maken.

J: James. James, de naam die wij met grote trots aan hem hebben gegeven. Maandenlang allerlei namenboekjes bekeken en vele discussies later zijn we allebei super blij met deze naam. Hij is ook gewoon echt een James!

K: Keizersnee: James is doormiddel van een keizersnee ter wereld gekomen. Het proces bleef steken op 4cm steken en hoeveel weeën ik ook weg pufte, niets hielp. Gelukkig mocht ik bijblijven en werd ik niet onder algehele narcose gebracht. James mocht na het onderzoek bij de kinderarts direct op mijn borst liggen. Die eerste ontmoeting is om nooit meer te vergeten.

L: Liefde & Lachen. Liefde & Lachen zijn twee belangrijke ‘emoties’. Hier kan ik wel een heel verhaal over typen maar wij hebben gewoon heeeeeeel veeeeeel liefde voor jou James. En een dag niet gelachen is een dag niet geleefd!

M. Mama. Jij bent degene die mama, mama heeft gemaakt. Jij bent degene die mama voor het eerst mama gaat noemen en jij laat mama, mama voelen! Moederschap is een heel bijzonder iets. Ik kan het moeilijk omschrijven maar het is gewoon geweldig, prachtig en voor altijd.

N. Nee. James kan al heel goed duidelijk maken als je iets niet wil en dus is het woordje ‘nee’ een vaak gezegd woordje thuis. Ik probeer het zoveel mogelijk te vermijden omdat ik het vreselijk vind als er de hele dag ‘nee’ wordt geroepen, dat brengt onnodig een negatieve sfeer in huis. Ik geef aan wat je wel mag en leidt je af met jouw speelgoed. Soms is dat lastig want hij je bent een klein boefje! En jij zegt ook nee als je ja bedoelt, je lijkt wel een vrouw, hihi!

O: Opa & Oma. James kan zo genieten als je bij opa & oma bent. Lekker spelen in de tuin met het huisje. Nee als we bij opa & oma zijn zie je mama niet meer staan hoor! Behalve als je jezelf pijn doet, dan mag mama je troosten!

P: Papa. Jeetje, die kunnen we natuurlijk niet vergeten! Met papa ga jij ’s avonds altijd in bad en dat vind jij geweldig. Lekker gek doen en stoeien en het liefst spelen jullie ‘pakkertje’. Wat kan je toch schateren van het lachen, heerlijk!

Q: Quote. Dit is een engels woord en dit heb ik ook afgepakt van de vorige tagbloggers Kelly en Shirley. Het is natuurlijk super gaaf dat jij uiteindelijk grappige zinnen kunt kletsen.

R: Rust, Regelmaat en reinheid. Op deze manier hebben we jou opgevoed en het is de bedoeling dat we dit, totdat je op eigen benen kunt staan, volhouden. Je ligt op tijd in bed, je krijgt op vaste tijden eten en gaan iedere dag even naar buiten. Dit werkt voor ons het beste en jij doet het er super goed op James!

S: Swip, Sterk en speciaal. Dit was een letter die te moeilijk was om echt één woord te kiezen. Je zal altijd een heel klein beetje een Swip blijven. Zo noemde we James toen we nog niet wisten dat het een James zou worden. Sterk, ben je sowieso door alle medicijnen ben je toch gezond ter wereld gekomen en fysiek begin je ook al een beetje babyballen op je armen te krijgen 😉 Speciaal was je, ben je en blijf je voor altijd.

T: Temperamentvol. Dat ben jij ongetwijfeld.. Jij weet precies wat je wil en laat je niet zomaar iets vertellen. Met alleen maar een ‘nee’ ga jij niet akkoord. Nu is het nog leuk om te zien dat jij echt een eigen willetje hebt en op de grond gaat zitten omdat je niet akkoord gaat met onze ‘regeltjes’. Ik ben benieuwd hoe het gaat als je straks 16 bent!

U: Uitstapjes. Dat vinden we heerlijk om te doen en vooral als papa vrij is van zijn werk. We gaan dan vaak met z’n drietjes zwemmen bij Centerparcs, naar de dierentuin of gewoon een dagje rondlopen in de stad. Nu jij steeds meer begrijpt en beter kunt lopen zijn de uitstapjes extra leuk. Jij geniet hier intens van en wij dus ook!

V: Verjaardag. Je eerste verjaardag is bijna een feit en dat is natuurlijk wel heel speciaal dus dat gaan we vieren met heel veel Nijntje en een suikervrije cupcake!

W: Wens. De grootste wens voor papa en mama was dat jij ooit in ons leven zou komen. Gezond, knap, lief, schattig dat is allemaal bijzaak en leuk dat het zo goed is ‘uitgepakt’ maar onze grootste wens heb jij laten uitkomen. Makkelijk he? Je hoeft er alleen maar te zijn!

X: Xylofoon. Nog zo’n moeilijke beginletter. Dit is meer een goed woord voor galgje dan dat het op jou slaat. Hoewel je wel houdt van muziek maken op je trommel, sambaballen, gitaar en piano dus wellicht komt er ooit nog een Xylofoon optreden bij? 😉

Y: Youtube. Papa en mama leggen alles vast op camera, je eerste hapje, de eerste keer zwemmen, de eerste stapjes en nog veel meer leuke momenten. We hebben niet alles op YouTube gezet hoor, ben maar niet bang! De leukste momenten die verantwoord zijn op het internet, kun je daar terugvinden!

Z: Zoon. Jij bent onze, tot nu toe, allerliefste zoon! Je zult ook altijd onze zoon blijven als zal je daar vast niet altijd blij mee zijn in je puberjaren! 😉

Ik had verwacht dat ik wel een tijdje bezig zou zijn met het invullen van deze tag. Het tegendeel is waar, het was zo af. Alles ging vanzelf! Ik vond het leuk om in te vullen dus voel je vrij om deze tag over te nemen. Link je mij er dan even in? Ik ben benieuwd naar jullie baby alfabet!

9 juni 2016 door Lonnekedewin

Persoonlijk

Een stukje uit mijn dagboek (deel 2)

Een tijdje geleden poste ik een blog online en dit was letterlijk een stukje uit mijn dagboek. Ik vertelde over het einde van mijn zwangerschap en de gedachtes die ik daarbij had. Mijn schriftje gaat overal mee naar toe om dit later over te schrijven in mijn dikke dagboek, mijn notities van mijn telefoon staat ook gevuld met allerlei gedachtes die ik zo nu en dan met jullie wil delen. Lees verder

1 mei 2016 door Lonnekedewin

Persoonlijk

Een stukje uit mijn dagboek over de bevalling.

We spraken toen nog over Swip de baby!

Het is alweer bijna een jaar geleden dat onze kleine lieve James werd geboren. We spraken toen nog over Swip, weten jullie dat nog? Ik houd al een langere tijd een dagboek bij. Schrijven is mijn lust en mijn leven en ondanks ik een heleboel deel op mijn blog wil ik sommige dingen liever privé houden maar wel van mezelf afschrijven.

Merijn en ik lagen een week voordat James ter wereld kwam, in een hotel. De weeën begonnen namelijk op het terras waar wij na een ziekenhuisbezoek heengingen. Wil je dit lezen? Klik dan hier.

Angst voor de bevalling.

Heey, helaas kan ik je niet vertellen hoe mooi en lief onze kleine zoon is want hij zit nog steeds veilig in mijn buik. Ik heb even behoefte om mijn hart te luchten; Ik lig in een mooi hotel in Zeist, de weeën waren namelijk vanmorgen begonnen op het terras bij het van der Valk hotel. Althans, dat dacht ik. Tja, ik heb geen flauw idee hoe het voelt, zo’n bevalling… ja het doet pijn maar goed… Het begint rustig, toch? meestal dan. Denk ik. Hoop ik.

Lonneke, zie geen beren op de weg als je de weg nog niet eens bent in geslagen. Pff best eng hoor zo’n bevalling. Zwanger zijn gaat prima maar nu het einde nadert komt er ook een beetje angst bij kijken. Die mensen hier in het hotel zullen wel denken… We komen hier aan met drie volle koffers en natuurlijk de vluchtkoffer die al helemaal compleet is, ze zien een vrouw die hoogzwanger is… Dat moest er vast gek uit zien!

Kamusutra kaarten gekocht.

Het was alsnog een gezellige dag samen met Merijn. We zijn een stukje gaan wandelen en uiteindelijk hebben we heerlijk gegeten in een tentje in Zeist. Ohja, en niet te vergeten wat spelletjes gekocht in de Bart Smit. Je weet wel, om de tijd te doden en als ik straks lichten weeën heb, is het misschien een goede afleiding.

In het hotel kwamen we er trouwens achter dat we per ongeluk een stok Kamasutra kaarten hadden gekocht. Merijn grapt dat we er een aantal kunnen uitproberen, misschien wekt het de weeën op maar ik moet er niet aan denken. Leuk zo’n buik maar ik voel me totaal niet sexy!

Later op de avond voelde me ik niet lekker, ik kreeg knallende koppijn en werd misselijk. Een lekkere warme douche hielp ook niet het werd steeds erger. Mijn broer belde om te vragen hoe het ging, ik vertelde dat ik wat hoofdpijn had en twijfelde om het ziekenhuis even op te bellen. We hangen op met ‘Misschien tot vannacht’ dat is eigenlijk de standaard eind zin de afgelopen weken.

Zwangerschapsvergiftiging, nu moest het gebeuren!

James heeft het kennelijk naar zijn zin in mijn buik en dat doet mij goed. Ik zorg goed voor hem, dat voelt fijn. Het is heerlijk om James zijn naam hardop te noemen, ik kan niet wachten om het straks van de daken te schreeuwen en ik ben zo benieuwd wat onze familie van de naam vindt.

Merijn vindt dat ik het ziekenhuis moet bellen maar ik wil niet voor ieder klein dingetje bellen, dat voelt niet prettig. Nu geef ik toe dat ik niet meer normaal kan functioneren en na een belletje met het ziekenhuis moesten we meteen komen.

Wat een rollercoaster, ik werd opgenomen met zwangerschapsvergiftiging en ze wilde direct de bevalling gaan inleiden. Wat opluchting, nu gaat het echt gebeuren. Dacht ik. Morgen heb ik mijn kindje in armen. De uren worden, dagen en de dagen wordt een week. Het gaat niet voorspoedig en ik ben bang. Gelukkig mag Merijn blijven slapen, ik vind het nu niet meer leuk in het ziekenhuis. Het duurt me te lang. Zal alles nog wel goed komen?

Dit was een stukje uit mijn dagboek. Ik was niet in de veronderstelling dat ik in die termijn van de zwangerschap mijn dagboek bij zou werken maar het tegendeel is waar. Ik schreef alles op in de notitiefunctie in mijn telefoon. Vinden jullie het leuk zo nu en dan wat stukjes te lezen? Ben je benieuwd wat ik hierna schreef? Laat het weten dan zal ik dit vaker doen!

6 april 2016 door Lonnekedewin

Mama &zo

Draagmoeder worden, kan jij dat?

‘Ik neem denk ik drie kinderen’ dat is een zin die ik tot mijn grote frustratie vaak heb gehoord. Je neemt namelijk helemaal niks, het is een enorm groot wonder om überhaupt zwanger te worden en te bevallen van een gezonde baby. Je hebt hierin helemaal niks te kiezen! Draagmoeder worden, kan jij dat? Lees verder

4 april 2016 door Lonnekedewin

Mama &zo

Nederlandse app gaat vrouwen helpen bevallen?!

Bevallen doet pijn en vrouwen die beweren dat het anders is, liegen. Je kunt natuurlijk goed omgaan met de pijn die je op dat moment hebt maar dat betekent niet dat het geen pijn doet. De ene vrouw heeft haar man/vrouw ontzettend hard nodig tijdens de bevalling en de andere vrouw doet het liever op eigen houtje. Er schijnt al een tijdje een Nederlandse app gaat vrouwen helpen bevallen app te zijn?! ken jij dat? Lees verder

28 februari 2016 door Lonnekedewin

Oudere artikelen