Browsing Tag

baby

Persoonlijk

De band met je broer en zus!

Ik was een cadeautje!

Toen ik in mijn moeder haar buik zat te chillen, was dit het eerste jaar dat geslachtsbepaling mogelijk was. Mijn ouders konden zien of ik een jongetje of een meisje was. De beelden waren nog niet zo duidelijk en het was dan ook niet de eerste keer dat een arts zich had vergist.

Mijn ouders dachten te weten dat ik een meisje zou zijn. Ze werden geadviseerd om mijn kamer niet direct roze te verven na de echo. Ik was een cadeautje. Ik scheel 6 jaar met mijn jongste broer. De vierde!! en laatste keizersnede van mijn moeder en dus een meisje.

Trots dat ze waren! Snap ik. Ze wisten toen nog niet dat ik zodra ik kon lopen in bomen ging klimmen, slootje ging springen of kikkers ging vangen. Oh ja en ik had een hekel aan roze en poppen.

De band zoals met mijn broers gun ik James en Marlie ook.

De band die ik heb met mijn broers is hecht. Althans, zo ervaar ik dat. Ze zijn allemaal verschillend en ik bespreek ook andere onderwerpen bij een bepaalde broer. Dat is top, want ik heb de keus uit drie broers dus ik kan altijd wel met iets bij een van de drie terecht.

Lisa heeft het een lange tijd gemist en had ook graag een broer of zus gewild waarmee zij alles kon bespreken. Inmiddels heeft zij net zo goed de keus uit drie, alleen bespreekt zij het dan vaak met een van de drie schoonzussen.

De band zoals met mijn broers gun ik James en Marlie ook. Tot nu toe is het prachtig verlopen. Hij zag haar, zij voelde hem en het waren direct broer en zus. Twee handen op een buik. James werd verdrietig toen Marlie voor het eerst werd verschoond omdat er nog bloed op haar hoofdje zat. Dat moest wel pijn doen aldus James. Hij had nog wel een pleister over. De lieverd!

Twee gevoelige kinderen.

Marlie maakt ons gezin compleet en hij lijkt dat ook zo te voelen. James is nooit jaloers geweest en altijd begripvol. Nu ze wat ouder is en soms zijn bouwwerken sloopt, blijft hij lief voor haar. Een beetje te lief. Ik moet soms tegen James zeggen dat hij daar heus wel iets van mag zeggen. Nu begint hij soms te vragen of wij Marlie even weg kunnen zetten.

James ziet zijn vader om het weekend en daar geniet hij intens van. Ik merk aan Marlie dat zij hem mist. James krijgt bij papa natuurlijk de volledige aandacht en dat is heerlijk voor hem maar als hij thuis komt krijgt Marlie als eerst een dikke kus en een knuffel. Daarna zijn wij pas aan de beurt.

Het zijn twee gevoelige kinderen. Als Marlie pijn heeft, huilt James en andersom. Als er een kindje komt spelen bij James die het niet gewend is dat er nog een klein zusje bijloopt, zie ik James naar mij kijken van hoe kan ik hier nou het beste op reageren want ik vind het wel leuk. Inmiddels is hij oud genoeg om ook lekker boven te spelen. Het blijft belangrijk dat hij ook zijn eigen spel kan doen zonder dat daar altijd een zusje bij zit!

Het is nog maar afwachten hoe het gaat verlopen.

Het is nog maar afwachten hoe het gaat verlopen in de toekomst. Ik hoop dat zij net zo’n band met elkaar zullen krijgen als wij hebben met onze familie. Dat blijft toch onvoorwaardelijk.

Is de band met jou broer of zus belangrijk voor jou? Hecht je hier waarde aan? We zijn benieuwd!

18 juli 2020 door Lonnekedewin

Mama &zo

Je hoeft geen kind te baren om moeder te zijn.

Lisa en ik hebben twee kinderen, James en Marlie.

Lisa en ik hebben twee kinderen. James en Marlie. James is onlangs vijf jaar geworden en Marlie haar eerste verjaardag vieren we in augustus. het is dan een jaar geleden dat we samen in het ziekenhuis lagen, Marlie ter wereld kwam middels een geplande keizersnede en James met mijn ouders in het ziekenhuis kwamen kijken naar ons mooie meisje, Marlie.

De zwangerschap was intens. Dat was bij James ook nooit mijn favoriete onderdeel en door mijn medische situatie was het op het laatst best wel even spannend. Marlie is uiteindelijk eerder dan gepland uit mijn buik gehaald. Helemaal gezond en klaar om onderdeel te zijn van ons gezin.

Is mijn hart wel groot genoeg voor twee kinderen?

We waren ineens moeder van twee prachtige kinderen en omdat we van dichtbij hebben meegemaakt dat ouders daadwerkelijk het ene kind meer kunnen voortrekken dan het andere kind en zelfs van de een meer kunnen houden dan van de ander, was ik ergens bang dat dit bij mij ook het geval zou zijn. Hoe kon ik nou net zoveel houden van James als van Marlie. Dat leek mij onmogelijk. Is mijn hart wel groot genoeg voor twee kinderen?

Ik kreeg, net zoals bij James, direct een moedergevoel bij Marlie. Zij was direct mijn kleine meisje en ik had vanaf het allereerste begin het gevoel dat ik dacht te weten wat ze nodig had. We waren op elkaar ingespeeld want ze mocht al 8 maanden in mijn buik wonen.

Hulp inschakelen voor de hechting met je kind.

Lisa moest wennen aan het moederschap. Zij werd onzeker als Marlie huilde en bracht haar dan snel naar mij, ze had vast honger, toch schat? Hoewel James, Lisa moeder heeft gemaakt door haar zo te noemen omdat hij dit zelf zo voelt, was dit uiteraard anders toen Marlie, onze dochter, het eerste in haar armen werd gelegd toen ze uit mijn buik werd gehaald.

De hulp die zij van tevoren had ingeschakeld omdat ze dacht dat ze door haar eigen gezinssituatie niet op de juiste manier zou hechten aan Marlie, leek totaal overbodig. Het feit dat ze hulp wilde van buitenaf voor dit proces, zegt eigenlijk al genoeg. Hoe knap is dat?

We kregen uitleg over de communicatie van een baby. Een baby kijkt bijvoorbeeld vaak weg, althans dat is ons gevoel maar dat doet de baby vaak om te luisteren naar je stem. Dit is een van de vele tips die Lisa kreeg om geen afwijzing te voelen maar het te kunnen relativeren.

Je hoeft geen kind te baren om moeder te zijn.

Het gezin waaruit jezelf komt kan je niet meer veranderen maar het gezin wat je zelf vormt daar heb je wél een keuze in. Lisa heeft die gemaakt, voor haar dochter al voordat zij er was en dat zegt meer dan genoeg.

Lisa en Marlie zijn net zo hard moeder- en dochter dan dat ik dit ben met Marlie. Inclusief de intense moederliefde die iedereen hoopt te krijgen voor zijn of haar kind. Bij mij was dit er direct, bij Lisa ook maar groeide dit door haar beter te leren kennen. Inmiddels zijn ze twee handen op een buik en een prachtig stel om te zien.

Biologisch of niet. Je hoeft geen kind te baren om moeder te zijn. Soms ben je de biologische moeder en voel je niet de liefde die je voor je andere kind wel voelt, of die je kind verdient dus dat zegt niks. Wij hebben hier in ieder geval zowel James als Marlie in ons hart gegraveerd en zouden hier nooit onderscheid in maken.

Dit betekent niet dat het vanzelf is gegaan. We hebben een heftige tijd gehad samen, boeken moeten sluiten en nog veel meer. Dit lees je morgen op LonnekeSchrijft!

16 juli 2020 door Lonnekedewin

Mama &zo

Wij zijn zwanger en jullie stellen asociale vragen!

We hadden 95% kans op een miskraam.

Lisa en ik zijn zwanger! Nee, niet allebei naja ook weer wel maar ik, Lonneke, draag het kleine wondertje. De start van onze zwangerschap was trouwens iets minder leuk. De allereerste echo was er namelijk geen hartje te zien, sterker nog, er was überhaupt nauwelijks íets te zien. Er zou 95% zeker een miskraam volgen. Dat was verdrietig en nadat ik met lappen maandverband heb rondgelopen terwijl er niets gebeurde hebben we een gesprek aangevraagd bij de huisarts. Er was nét iets te veel onduidelijkheid. Wij wisten namelijk niet of er wel een vruchtje was maar geen hartje, of dat er helemaal niks zat omdat ze zo weinig zagen.

De tweede echo werd een feit, zo’n 4 dagen later en onze hoop was ver te zoeken. Ik had helemaal geen hoop meer en Lisa nog een beetje. De optimist. Ik ging liggen, Lisa hield mijn hand vast en.. ‘Hier is wel degelijk een vruchtje te zien en kijk, het hartje klopt!’. Totaal verbaasd en blij verlieten wij het ziekenhuis. Ik was achteraf een stuk vroeger dan dat we dachten.. Ik besef me maar al te goed dat het niet voor iedereen zo rooskleurig afloopt als bij ons. Het is een vreselijk slopende en emotionele tijd.

Ik ben sowieso een stuk onzekerder in deze zwangerschap dan bij James. Het kan zijn door de slechte start maar het is ook een dik besef momentje dat er al een gezonde zoon rondloopt en dat het niet vanzelfsprekend is dat dit kleine wondertje dat ook gaat zijn. Hoe dan ook zijn we bijna de 12 weken gepasseerd en dat geeft een iesiepiesie geruster gevoel. Het zegt nog niet alles natuurlijk maar het is een goed begin!

Wie is de vader? Wie is de donor? Wie wie wie wie wie?

Een zwangerschap met twee mama’s is wel even een stukje anders merk ik. Het is niet alleen: ‘Gefeliciteerd, leuk voor jullie en geniet ervan!’ nee, we worden met verschillende vragen gebombardeerd. En ik moet bekennen, dit heb ik onderschat. Ik had niet verwacht dat iedereen het zo onwijs belangrijk zou vinden wie de donor zou zijn, of die een rol speelt, of we het James gaan vertellen, hoe we het samen gaan doen en nog veel meer.

Ik snap dat familie en vrienden die dichtbij ons staan nieuwsgierig zijn over hoe of wat maar aan de andere kant, is de mededeling dat wij zwanger zijn niet voldoende? Ik bedoel, je vraagt toch ook niet aan een moeder die een partner/vriend/man heeft of het kind wel daadwerkelijk van hem is? Geloof mij er komen onwijs veel situaties voor waarin er een samengesteld gezin is. Men gaat er dan vanuit dat de kids van de desbetreffende man/vriend is maar dat is lang niet altijd het geval. Is dat dan wel een vraag die echt niet door de beugel kan of is dat minder interessant?

Afin, ik snap dus heus wel dat familie en vrienden die vraag stellen maar als er laatst iemand via marktplaats iets bij ons thuis komt ophalen en degene vraagt ongegeneerd: ‘Oh is het van dezelfde vader als de eerste?’ Dan valt mijn mond open van verbazing. Ik vind het zelfs stiekem een beetje asociaal. Hoezo is dàt zo interessant om te weten? Omdat het zo onwijs anders is als anders?

Ik heb jullie vragen flink onderschat.

Kortom, ik heb jullie vragen een beetje onderschat. En hoewel Lisa hierin iets meer een blijkbaar realistisch beeld had, dus dat die vragen inderdaad gesteld zouden worden.. Denken mensen ook niet na over hoe pijnlijk het zou kunnen zijn voor Lisa. Ik bedoel, wij zijn zwanger, wij worden moeders en het gaat al niet op de manier waarop je het zou willen, dat het biologisch van ons samen is. En dan is de allereerste vraag van bijna iedereen is: wie is de vader? Nu hebben Lisa en ik hier meerdere gesprekken over gevoerd en gelukkig weet zij dat mensen het niet vragen om haar pijn te doen maar uit nieuwsgierigheid maar tóch.. ik begrijp dat gewoon niet goed.

Mensen, ben je er van bewust dat iemand gekwetst kan worden door zo’n vraag. Dat het niet zo prettig overkomt als iemand zo’n vraag werkelijk als aller aller allereerste stelt. En de woorden: ‘Jullie kiezen er zelf voor, jullie willen moeders worden, jullie willen een kind’. Nee, wij kiezen er helemaal niet zelf voor om persé twee moeders te worden. Wij zijn nou eenmaal twee vrouwen die stapelgek zijn op elkaar. En tja, dat je dan twee moeders wordt is bijzaak voor ons. Als we een keuze hadden, jep zelfs in 2019, hadden we gekozen voor een man, want geloof mij, ik wil niemand afschrikken om uit de kast te komen, in tegendeel, maar dat blijft echt het aller makkelijkste in heel veel opzichten. Moet je eens voor die grap een keuken proberen te kopen als twee vrouwen. Kan niet, ja het kan wel. Wat is Uw naam? En wat is de naam van Uw partner? Een van de twee namen moet staan bij het vakje: ‘man’ omdat dàt nog altijd normaal is.

Geen zorgen, het ligt aan mij!

Natuurlijk hebben we ook enorm veel leuke en lieve reacties gekregen en de mensen die het hebben gevraagd, voel je alsjeblieft niet schuldig het ligt totaal aan mezelf. Ik had het ergens kunnen weten en ik ben ook gewaarschuwd maar het maakt mij soms gewoon verdrietig dat men blijkbaar toch (al zeggen ze van niet) het zó interessant vinden wie de vader is in een zwangerschap van twee moeders. Ik weet in ieder geval dat ik mijn gedachte hierin moet bijstellen om het voor mezelf gemakkelijker te maken.

4 februari 2019 door Lonnekedewin

Mama &zo

Je huis babyproof maken is belangrijk!

Jouw kind vindt jouw spullen interessanter dan zijn eigen speelgoed!

Zodra jouw kind een beetje begint te kruipen is er niks meer veilig in je huis. Dingen waar je waarde aanhecht kun je maar beter zo hoog mogelijk neerzetten of helemaal verbannen uit je woonkamer. Je baby, dreumes of peuter vindt jouw spullen namelijk een stuk interessanter dan zijn eigen speelgoed.

Je huis babyproof maken is het halve werk. Je kunt een hoop ongelukken voorkomen als je je huis babyproof maakt. Het is wel zo dat ondanks het feit dat wij het zo veilig mogelijk maken in huis we nog steeds James verbieden om aan een stopcontact te komen, aan een trekhekje trekken of de spullen in de woonkamer te verplaatsen. Hij moet, ondanks de beveiligingen, weten dat het niet mag en gevaarlijk is.

In het begin lukt dit nog niet goed. Je kind vindt het gewoon interessant en hij of zij begrijpt nog niet dat het gevaarlijk is. Ik denk dat je hier het beste consequent mee kan beginnen zodra een kindje 1 jaar is. Dan kun je het wat beter uitleggen!

Het eerste wat belangrijk is om te doen, de stopcontacten afsluiten met beschermdopjes. Wij hebben stopcontactbeveiligers zodat je het nog wel kunt gebruiken maar het veilig is voor James.

James is nu op een leeftijd dat hij heel goed weet wat wel en niet mag maar dat betekent niet dat hij nog iets doet wat niet mag. Het is immers een kind, een dreumes, een bijna peuter en een ongelofelijk boefje!

Zodra James op de eerste verdieping komt, loopt hij meteen naar de babyfoon die hij eruit haalt om het vervolgens weer terug te duwen. Dit lukt hem gelukkig (nog) niet maar dit stopcontact hebben we voor de zekerheid nu maar weggemoffelt zodat James er niet mee bij kan. Op een of andere manier voelt dat toch prettiger!

Voorkom dat je met je broek op half elf je kind van de trap moet halen!

Traphekjes zijn ook geen overbodige luxe. Wij hebben momenteel drie traphekjes. Twee op de eerste verdieping en eentje op de zolder. Ik zou niet weten hoe je goed kan functioneren zonder traphekje en een baby!

Die trekhekjes zijn leuk en aardig maar je moet ze absoluut niet vergeten dicht te doen. Het is bij ons al weleens voorgekomen dat James de deur open doet en gewoon naar boven loopt. Gelukkig kwamen wij daar op tijd achter maar alsnog wel iets om even bewust van te zijn!

Ik zou graag nog op de beneden verdieping een traphekje willen. Normaal gesproken komen we nooit op de gang maar daar zit wel het toilet en aangezien James niet graag alleen blijft in de woonkamer en altijd dus gezellig in de gang ‘speelt’ is het wel handig als daar ook een traphekje zit. Ik moet geregeld met mijn broek of half elf mijn dreumes van de trap halen, niet erg charmant en zeker niet relaxed!

Wij hebben het geluk gehad dat James nooit echt spullen in zijn mond heeft gedaan. Hier staan baby’s en dreumesjes toch wel om bekent. Een mond vol met zand, want ja, zand uit de zandbank moet je natuurlijk even proeven en andere kleine dingen die je rond laat slingeren. Zodra je een kind hebt zijn dit allemaal dingen waar je op moet letten!

James klom verschillende keren uit zijn ledikant. Dit was echt schrikken er had van alles kunnen gebeuren als hij op zijn hoofd terecht kwam. Inmiddels slaapt hij in een peuterbed, waar hij zich inclusief slaapzak, makkelijker uit kan laten glijden zonder zich te bezeren.

Je huis babyproof maken is belangrijk!

Ik check altijd James zijn bed voordat hij gaat slapen. Als ik bezig ben om de was in te ruimen of even aan het douche ben terwijl hij (uiteraard met deur open) op de eerste verdieping speelt, gooit hij zo nu en dan wat in zijn bed. Zo van: ‘Ha, dat zien ze nooit en dan kan ik daar vannacht mooi mee spelen!’

Hoekbeschermer. Ik moet toegeven dat wij dit niet hebben maar het wellicht wel handig is om aan te schaffen. Ik trek vaak mijn tenen krom om als hij nèt de dicht bij die scherpen punten bij de tafel komt. Zeker een dingetje om naar te kijken als je een kindje hebt gekregen!

Een babyfoon. Ik denk dat iedere ouder dit wel heeft, toch? Wij hebben een variant met een camera erbij waardoor we hem gemakkelijker in de gaten kunnen houden. In het begin vond ik dit vooral fijn i.v.m wiegendood en verslikken etc. Daarbij is het ook ontzettend schattig om te zien wat je kind doet zodra het in bed ligt.

Wij zien James regelmatig nog even tegen zijn knuffels kletsen of hij speelt nog even met het plaatje was op zijn bedbed staat en hij vervolgens andersom in bed ligt.

Een koolstofmonoxidemeter en rookmelder is ook echt een must om in het huis regelmatig te monteren. De koolstofmonoxidemeter is minstens zo belangrijk, helaas vergeten veel mensen dit wat ontzettend gevaarlijk is. Koolstofmonoxidevergifting is namelijk dodelijk. Het gas is kleur-, geur- en smaakloos waardoor je het meestal niet merkt als het in je bloed komt.

Kortom, een je huis babyproof maken is super belangrijk. Mis ik nog punten en heb jij nog een goede aanvulling? Laat het weten in de comments zodat we elkaar kunnen helpen!

9 maart 2017 door Lonnekedewin

Mama &zo

De eerste nacht thuis met je baby!

We mochten naar huis en dat klonk als muziek in mijn oren!

James en ik lagen samen twee nachten in het ziekenhuis. Ik lag daar zelf al een dikke week doordat ik werd opgenomen met zwangerschapsvergiftiging. Uiteindelijk is James middels een keizersnee geboren en dan kan je natuurlijk niet dezelfde dag naar huis. Ik moest eerst aansterken en herstellen. Op de derde dag mochten we al naar huis en dat klonk als muziek in mijn oren.

Wij kwamen later op de dag pas thuis aan omdat er discussie was of wij überhaupt wel mochten gaan. Gelukkig kregen we groenlicht van de artsen met als voorwaarden dat de kraamhulp die avond nog zou komen. Prima, dat was zo geregeld!

Eenmaal thuis moest ik van mijn moeder meteen bellen naar de kraamzorg. Dit was immers de afspraak maar daar had ik nog even geen zin in. Ik vond het heerlijk om even samen met Merijn en James thuis te zijn. Na ongeveer een half uurtje te zijn bijgekomen van de lange rit kwam de kraamhulp langs.

Lees ook: mijn bevallingsverhaal deel 1 weeën begonnen op het terras!

De eerste nacht thuis met je baby!

Ik schreef eerder in een artikel dat ik moeite had met kraamzorg te regelen. Het leek mij echt verschrikkelijk om iemand in je huis te hebben die je niet kent en er gewoon de hele dag is. Maar goed, ik was herstellende van een keizersnee en had weinig keus dus ik accepteerde de situatie zoals het was. Er zou kraamhulp komen..

Ik liet natuurlijk vol trots onze kleine James zien en al kletsende liepen we naar boven om te controleren of we alles klaar hadden liggen voor de komende nacht. Het was een gezellig mens en nadat ze alles had uitgelegd van flesjes melk tot, kruiken en buikkrampjes ging ze naar huis. Huh, naar huis? en wij dan?

Je kon ons toch niet zomaar achterlaten met een baby? Ik had er werkelijk nog geen moment bij stilgestaan dat wij de eerste nacht thuis met James gewoon alleen waren. Dit kon toch helemaal niet? Ik was nog helemaal geen ervaren moeder en wist nog niet precies hoe ‘moeder zijn’ moest. Ik had overigens nog geen pamper verschoond. In het ziekenhuis deed Merijn of de verpleegkundige dit omdat ik met een keizersnee wond lag te herstellen.

BOMVOL adrenaline gingen wij de eerste nacht in!

BOMVOL adrenaline gingen wij de eerste nacht thuis doorbrengen met onze kleine James. Dit was ontzettend spannend. Ik was voornamelijk bang dat ik James niet zou horen als hij ’s nachts begon te huilen. Dit moedergevoel had ik toch niet plotseling gekregen? Dit moest toch groeien? Nou èn of dat ik wakker ben geworden ’s nachts. Geloof mij, net- moeders die dit nu lezen, niet bang zijn. Je wordt ècht meteen wakker bij de eerste kick van je kind!

De eerste nacht was zwaar. James vond het namelijk net zo wennen als wij en krijste heel de buurt bij elkaar. De kleine lieverd lag plotseling in een wiegje naast papa en mama terwijl hij drie dagen geleden nog heerlijk warm in mijn buik zat. We hebben die nacht voornamelijk wakker geleden en waren dan ook best blij dat de deurbel ’s ochtends om 7:00 uur ging. Die kraamzorg was toch niet zo vreselijk als ik dacht.

De eerste nacht thuis met je baby is super spannend. De enige tip die ik kan meegeven is dat je echt op je moedergevoel moet vertrouwen. Want geloof me, dat is een soort functie die direct wordt geactiveerd zodra je moeder bent geworden.

Lees ook: Mijn ervaring met de kraamhulp!

Hoe heb jij de eerste nacht met je baby ervaring? ik ben benieuwd. Laat zeker achter in de comments! Vond jij het net zo spannend als wij? En is het even spannend bij een tweede of gaat het dan makkelijker?

27 februari 2017 door Lonnekedewin

Mama &zo

Mijn ervaring met de welbekende tropenjaren!

Naïeve gedachtes over het ouderschap, een klein beetje dan!

De eerste jaren met een kind worden tropenjaren genoemd. Slopende jaren, anders gezegd. Het schijnt zelfs zo te zijn dat een derde van de stellen met kinderen uit elkaar gaat voordat het oudste kind drie is. Ik kon dat nooit begrijpen, een beetje meer uithoudingsvermogen mag wel, dacht ik.

Inmiddels ben ik erachter gekomen dat het (soms) ontzettend zwaar is met jonge kinderen. Toen wij elkaar in 2012 het ja- woord gaven kwam er geen moment naar boven dat het weleens moeilijk zou kunnen worden. We waren al flink op de proef gesteld, dacht ik. Door alles wat wij hadden gemaakt op het gebied van gezondheid, nou ja, vooral ziekte.

Het geluk kon niet op toen we uiteindelijk een positieve zwangerschapstest in onze handen hadden. Nu werd alles beter, mooier, leuker en intenser. Laat de baby maar komen, wij waren er klaar voor en vol verwachting en een beetje naïef droomde we over het ouderschap.

Ik moest wennen aan de verantwoordelijkheid.

James was vanaf moment één een echte liefdesbaby. Gek genoeg hoefde wij niet te wennen aan het feit dat hij er was. Het voelde direct vertrouwd, compleet en zo moest het zijn. Ik moest vooral wennen aan de verantwoordelijkheid als moeder. Als James huilde wilde ik er alles aan doen om ervoor te zorgen dat hij zou stoppen met huilen. Ik wilde hem vertroetelen, eten geven, wiegen en verzorgen.

Kortom, wij leefde vooral in de eerste paar maanden langs elkaar heen. Ik leefde van voeding tot voeding en ik mocht blij zijn als ik de kans had om even te douche of naar het toilet kon. En dan te denken dat James niet eens een huilbaby was. Echt, de dagen zijn niet te tellen dat ik nog in mijn pyjama zat toen als Merijn thuis kwam van het werk.

Dit was uiterst charmant en dit zorgde er ook voor dat de intimiteit verminderde. Swoieso had ik daar helemaal geen tijd voor. Ik was de hele dag bezig met melkflessen uitkoken, speentjes verzamelen, spuugdoeken wassen, James verzorgen en dan ging ik 20:00 naar bed om voor te slapen voor de gebroken nacht die er ongetwijfeld aan kwam.

Mijn ervaring met de welbekende tropenjaren!

Ik begrijp in ieder geval nu wat ze bedoelen met de welbekende tropenjaren. Ik heb verschillende keren gedacht: ‘Is dit het nou?’ Komt dit nog wel goed?’ ‘Kan ik ooit nog 8 uur aan een stuk door slapen?’.

Het duur niet lang meer voordat James 2 jaar wordt. Ik vind het een stuk gemakkelijker worden na het eerste babyjaar. James begint nu te kletsen en het is heerlijk om te zien dat hij begrijpt wat wij zeggen. Ook al doet hij soms alsof hij ons niet begrijpt! 😉

Ik besef me goed dat het heel bijzonder is dat ik iedere ontwikkeling die James doorbracht en brengt, hoe klein ook, ik dat van dichtbij mag meemaken. Dit is dan ook het enige voordeel van ziek zijn. Ik zie mijn zoon opgroeien, ik kan iedere dag bij hem zijn en dat is heerlijk.

Er komen nog wat tropenjaren tegemoet maar inmiddels zijn we ervaren. We moeten elkaar niet verliesen in al die spuugdoekjes en melkflessen. Maar zwaar? Dat vond ik het echt, vooral in het begin!

12 februari 2017 door Lonnekedewin

Mama &zo

Voorkeur voor het geslacht van je baby!

Dit artikel is geschreven vanuit mijn eigen ervaring. Het is niet de bedoeling mensen te kwetsen!

Wij wilde het geslacht niet weten.

Als je zwanger bent dan hoor je direct allerlei speculaties waarom het juist een meisje of een jongen zou worden. Wij hadden niet de behoefte om het in onze zwangerschap al te weten en het leek ons leuk om het tot het einde als verassing te houden. ‘Helaas’ gebeurde dit niet zoals gepland want ik kreeg het geslacht plotseling te horen toen we een echo kregen op de negenmaandenbeurs! Merijn was er niet eens bij en dat was verre van leuk..

‘Nou, Pietje is er druk bezig in je buik hoor!’ zei de echoscopiste enthouast. ‘Ehm, noem jij iedere baby Pietje?’ Nee, alleen jongetjes de meiden noem ik truus! Nou en bedankt. Ahum!

Ik heb toen direct Merijn gebeld om het verhaal te vertellen en terwijl hij op het perron de trein vanuit zijn werk naar huis nam, hoorde hij dat hij een zoon kreeg.

Een misselijke uitspraak op tv.

Ik vind het totaal niet jammer dat we geen meisje hebben gekregen en ik had waarschijnlijk precies hetzelfde gezegd als het andersom was geweest. En zelfs al zou er ooit een tweede aankomen, maakt het me nog steeds helemaal niks uit! Ik vind twee broertjes net zo leuk als een jongen & een meisje maar dat wil er bij sommige absoluut niet in.

Laatst hoorde ik de uitspraak uit het programma Vier handen op een buik: ‘Ja het is een meisje. Op zich wel jammer dat het een meisje is want het was bijzonderder geweest als het een jongen was geweest. Ja ik weet niet, voor een vader is het wel gaaf om een zoon te krijgen’. Ik vond het zo’n misselijke uitspraak. Dat je een voorkeur hebt vind ik al vreemd maar goed, dat kan. Maar waarom is het een meer bijzonder dan het ander? Dat kan er in mijn ogen niet in.

Voorkeur voor het geslacht van je baby?!

Onze geslachtsbepaling ging dus iets anders dan gepland. Ik hoor van steeds meer mensen dat ze een voorkeur hebben voor een geslacht. Degene die een voorkeur hebben beweren dat íedereen een voorkeur moet hebben. Nou, dat was in ons geval absoluut niet waar!

Totdat de echoscopiste zich versprak, heb ik altijd gedacht dat het een meisje was en dat is eigenlijk best gek want ik vind mezelf meer een jongensmoeder! Ik ben zelf geen meisjesmeisje, nooit geweest ook en ik zag al op tegen de staartjes en de vlechtjes die ik zou moeten maken. Ik vind alle roze zachte fleurige pakjes dan wel weer helemaal geweldig.

We hadden toen nog geen naam voor James en het enige voordeel was dat we nu gericht een naam konden bedenken. Een lijstje met jongensnamen was er al maar die meisjesnamen konden we maar niet verzinnen dus op zich kwam dat wel goed uit.

Het is uberhaubt al een wonder om zwanger te worden.. het geslacht doet er in mijn ogen ook niet zo toe! James is een gezonde knul en ik denk dat dàt het allerbelangrijkste is!

Had jij een voorkeur voor een jongen of een meisje? en zo ja, waarom? ik ben erg benieuwd.

5 februari 2017 door Lonnekedewin

Mama &zo

James aan het woord (deel 1) Zo mama zo zoon!

James zijn eerste blog!

Hallo allemaal, ik ben James en ik mag nu van mama eindelijk zelf eens vertellen hoe het met mij gaat. En dat kan ik goed want ik ben nu èèn jaar oud. Mijn verjaardagsfeest was trouwens helemaal leuk. Ik kreeg veel dozen met leuk papier erom en als ik dat er dan af deed, zat er een leuk speelgoedje in. Ik begreep daar eigenlijk niet zoveel van maar iedereen was aan het lachen en dus deed ik gewoon vrolijk mee! Hoewel er wel heel veel mensen waren die in mijn wangen wilde knijpen. Dat vond ik niet zo fijn dus als ik het cadeautje had gekregen, rende ik gewoon weg!

Papa en mama hebben die dag ook gefilmd en mama heeft dat volgens mij op Joetjoep gezet, zoiets was het ja. Maare, ik vind het erg leuk om een jaar te zijn want nu ben ik geen baby meer en dat vind ik gewoon leuk. Ik begrijp steeds meer van de wereld en vind het interessant om met auto’s te spelen. Oh ja en weet je wat ik het leukste vind? De bal gooien van de hond. Dan lig ik helemaal in een deuk want ik vind het zo grappig hoe de hond er dan achteraan rent!

Ik ben een boefje.

Mama noemt mij vaak een boefje maar ik weet niet wat dat betekent. Misschien komt het wel omdat ik vaak de keukenkastjes open doe en dan van alles op de grond gooi. Mama vind dat niet zo leuk maar dat begrijp ik nog niet dus ik ga steeds harder lachen als mama een beetje boos probeert te doen. Ja dat is echt zo want mama kan eigenlijk helemaal niet boos op mij zijn. Als ze ‘nee’ zegt dan geeft ze mij daarna altijd een kus omdat ze vindt dat ik lekkere dikke wangen heb.

Ik snap alleen niet goed waarom papa en mama mij James hebben genoemd, ze noemen mij altijd: Kinderkaas, Kaassouflè, bollenbeen van een kinderteen of bilskabilskie, gek he? Nou ik vind het niet erg hoor alleen als ze willen dat ik luister dan moeten ze maar gewoon James zeggen. Die naam vind ik toch wel het mooiste!

Eten doe ik het liefst de hele dag. Dat kun je ook wel zien aan mijn buikje want die is nog een beetje dik maar dat is heel normaal hoor als je een jaar oud bent. Papa en mama kunnen zo goed koken en daarom eet ik alles helemaal op. Mijn lieveling eten is Macaroni of Tagliatelle. Mama zegt altijd dat ik net zo groot en sterk word als papa, nou dat zou ik wel graag willen hoor!

Ik ben tenslotte een dreumes!

Drinken kan ik ook goed, flesjes zijn voor baby’s. Ik drink sinds mijn verjaardag alleen maar uit een beker. In de ochtend krijg ik nog wel een flesje melk. Dan vind ik wel fijn om lekker bij papa of mama te liggen en uit de fles te drinken. Ik denk dat ik daar binnenkort ook wel mee stop hoor. Ik ben tenslotte nu een dreumes!

In de avond gaan we altijd douche of in bad. Dat vind ik altijd heel leuk want ik speel dan met de eendjes en de kikker. Douche vind ik tegenwoordig ook wel gezellig, dat doe ik meestal samen met mama en dan speel ik met de flessen die daar altijd staan. Ik weet alleen niet wat dat precies is maar mama haalt daar spul uit en dan doet ze dat op mijn buik, billen en rug. Het wordt dan best wel glad maar ik kan al heel goed blijven staan.

Als ik naar opa & oma ga dan vind ik de schommel het leukste. Ik wil dat het liefst de hele dag doen maar dat kan niet zegt mama, ik weet niet zo goed waarom niet. Ze hebben ook een kinderhuisje, dat vind ik ook leuk want dat huisje heeft ook een deur & ramen, net zoals papa en mama’s huisje.

Mama vindt mij een grote jongen!

Mijn lievelingsspeelgoed is Nijntje, mama doet Nijntje dan verstoppen en dan mag ik hem gaan zoeken. Ik ben daar best wel goed in want ik vind Nijntje altijd en dan moet ik altijd heel hard lachen!

Papa en mama zijn wel erg blij dat ik zo goed doe slapen. Soms word ik weleens tevoren wakker en eigenlijk weet ik ook niet waarom. Ik kan nog geen klok kijken maar het liefst wil ik de hele dag spelen en buiten rondlopen. Mama vindt mij een grote jongen omdat ik iedere avond lief ga slapen om 7 uur. Ik word ook niet meer wakker in de nacht.
Overdag moet ik nog twee keer slapen. Van mama mag ik ook een keer slapen maar ze vindt dat ik zo druk aan het spelen ben en daardoor wat meer rust nodig heb. Ik vind dat ze gelijk heeft want ik ben ook nog maar net een dreumes. Dus soms nog een beetje moe!

Ik krijg nu pijn aan mijn kleine dreumesvingertjes dus ik moet nu stoppen met typen van mama. Ik vond het erg leuk om jullie te vertellen hoe het met mij gaat en ik hoop dat jullie dat ook vonden.

18 juli 2016 door Lonnekedewin

Mama &zo

Ervaring met de eerste keer dat je dreumes ziek is!

Afgelopen week hadden we een zieke dreumes in huis rondlopen. Of ja, rondlopen deed hij amper, zo ziek was hij. James kreeg een dag voor zijn eerste echte verjaardag hoge koorts en dit bleef 1,5 week aanhouden. Erg sneu en vooral omdat het voor ons eigenlijk niet duidelijk was waar de koorts vandaan kwam. Een zieke dreumes..

Van een energiek, fit en ondernemend mannetje werd hij heel ingetogen en stil.

Gelukkig hadden we de verjaardag van James al uitgebreid gevierd een weekend voor zijn echte verjaardag. Heb je deze vlog nog niet gezien? Klik dan hier. Maar toch, we wilde samen met James op zijn echte verjaardag gaan zwemmen en eindige in het pannenkoekenhuis samen met opa & oma. Helaas liep dat even wat anders maar alsnog kwamen opa & oma ’s avonds even proosten op zijn verjaardag terwijl James uitgeteld in bedje lag.

James was echt James niet meer. Van een energiek fit ondernemend klein mannetje was hij heel intogen, stil en wilde absoluut niet spelen. Knuffelen met mama was eigenlijk het enige wat hij fijn vond en dat terwijl hij daar normaal gesproken niks van wil weten!

Ik heb het een weekje afgewacht en toen er nog geen verbetering in zat maakte ik een afspraak bij de dokter. Ik vertrouwde het niet helemaal. Ik ben de laatste die voor ieder klein dingetje naar de dokter gaat maar dit vond ik wel even belangrijk. Mijn kleine zieke dreumes..

Hand en hand liepen we de dokterspost binnen..

Het gaat allemaal zo snel dat ik nog even moet wennen aan het feit dat James nu gewoon kan lopen, als ik mijn rug voel betrekken terwijl ik naar de dokter naar binnen loop besluit ik hem maar neer te zetten. Samen, hand in hand, lopen we de dokterspost binnen. We gaan samen in de wachtkamer zitten & spelen in de speelhoek met duplo. Ik probeer James op zijn gemak te stellen en vertel wat de dokter straks gaat doen. Tja, dat is dan weer het voordeel als je als moeder zijnde al een heel ziekenhuisleven moet doorstaan. Ik kan James nu prima voorbereiden op wat er gaat komen en wat er pijn doet en juist niet.

James lacht af en toe en ik zie mensen in de wachtkamer vertederend kijken naar hoe wij spelen. Ondertussen staat James uitgebreid te kakken, altijd fijn bij de dokter! Ahum!

Ik heb geen tijd meer om hem te verschonen, we worden al naar binnen geroepen! Helaas is onze eigen dokter op vakantie en hebben we een vervanger…

James zijn eerste onderzoek.

Er werd goed geluisterd naar wat ik te vertellen had. James was alert maar het was gewoon een heel ander mannetje. Uiteindelijk werd hij onderzocht, precies wat ik hem had verteld dus daar was ik blij mee. Het deed geen pijn, hij hielt zich sterk. Hij lijkt op zijn moeder 😉

Ook de dokter kon niks vinden waar de koorts vanaf kon komen en dat vond ze, net als ik, erg vervelend.

Ik moest voor de zekerheid James zijn plas opvangen om te kijken of hij misschien een blaasontsteking zou hebben. Het was een kleine kans maar ze wilde het graag uitsluiten. Zijn plasje opvangen, HOE DAN?!

We kregen een potje mee met zijn naam erop, ach gerum.. James zijn eerste onderzoekje. Gek genoeg werd ik er emotioneel van. Hij is nog zo klein… en hoewel het totaal niet erg is om in een potje te plassen, deed het iets met me. Misschien omdat ik hetzelf al zovaak heb moeten doen…?
Bij de apotheek haalde we plaszakjes. Deze moest ik om zijn tangelang binden om zo zijn plasje op te kunnen vangen. James vond het prima maar fijn was anders. James besloot drie keer vlak nadat ik het plaszakje had opgeplakt, kei hard te kakken. Heel fijn, dat ging dus niet door. Ik kon daar moeilijk met een zakje plas vol met.. oke, je snapt wat ik bedoel!

Uiteindelijk is het gelukt & was de uitslag goed. James knapte iedere dag een beetje meer op en is nu alweer helemaal de oude. Het was een fixe griep met hoge koorts! Het enige positieve wat hierin is uitgekomen is het feit dat hij het nu wel fijner vindt om af en toe te knuffelen. Waar een griep allemaal wel niet goed voor is! 😉

Is jouw dreumes weleens goed ziek geweest? Wat deed je dan anders dan normaal?

17 juli 2016 door Lonnekedewin

Mama &zo

Babyproducten, favoriet of juist niet?

Favoriet of juist niet?

Babyproducten, je hebt een tijdje nodig om te weten wat prettig werkt. Waar jij achterstaat en wat fijn is voor je kindje. Het gaat niet alleen maar over de verzorging van je kind maar ook over de ‘echte producten’ die je nodig hebt. Hebben wij echt een miskoop gedaan of zweren we juist bij een product? Ik ga het jullie in deze blog vertellen!

Dit artikel wordt niet gesponsord!

Lees mijn eerdere blogpost!

Het duurde even voordat wij zwanger raakte. wil je hiervan meer weten dan kun je het beste mijn eerdere blogpost lezen. Toen we dus uiteindelijk zwanger waren kon ons geluk niet op. En wilde we het liefst alles zo snel mogelijk kopen voor onze kleine, toen nog Swip.

Ik kocht zo af en toe wat leuke kleding want we wilde toch niet weten wat het zou worden en ik hoefde dus ook niet te wachten tot ik zeker wist dat het roze of blauwe spulletjes kon kopen. Met de ‘echte grote’ dingen wilde we eerst wachten tot de 20 weken echo. Alsof die echo alles uitsluit, dus niet maar op een of andere reden vonden we dat een prettige tijd om te beginnen met de aankopen!

De producten.

Babybadje.
Dit was gek genoeg onze eerste echte aankoop voor James. We gingen naar een grote babyketen en kochten daar een badje. Het badje wat we hadden gekocht was best duur en daar heb ik achteraf best spijt van. Het is een super mooi badje maar als ik nu kijk hoelang hij in dat badje heeft gepast, is dat absoluut niet lang! We hadden dus beter een goedkoper badje kunnen kopen omdat hij al snel overging in ons grote bad!

Naïfproducten.
Ik dacht hier eigenlijk nooit over na want het eerst wat bij mij op komt als er ‘baby’ wordt gezegd is ‘Zwitsal’ dat is denk ik wel de bekendste van baby verzorgingsproducten. Het ruikt heerlijk maar er zitten allerlei stoffen in die eigenlijk niet zo best zijn voor een babyhuidje. In de eerst week gebruikte wij ook Zwitsal en James had ook geen last van irritaties. Toch vond ik het jammer dat de Zwitsalgeur overheerste. Ik ruik lieve de eigen geur van James en daarom hebben we gekozen voor Naïfproducten, dit is wat mij betreft echt een uitkomst. Het ruikt lekker en het zijn allemaal natuurlijkestoffen!

Babykamer.
Het is natuurlijk super tof om een babykamer te kopen. Wij zijn heel wat winkels afgestruind om een leuke te vinden maar toen bedachten we dat je zo’n kamertje relatief kort gebruikt en daarbij, wat is er mis met een tweedehands kamertje? Wij zijn toen dus ook gaan zoeken op Marktplaats voor een leuke kinderkamer waar we nu nog steeds heel blij mee zijn. Ik vind het leuker om straks een peuterkamertje voor hem te kopen waar hij ook wat langer mee kan doen. Binnenkort komt de roomtour van James zijn kamer op Lonnekefilmt, abonneer dus alvast! (het is gratis)

Spijt van aankoop wandelwagen!

Wandelwagen/Maxi Cosi.
Hier hebben we echt spijt van gehad. Onze Maxi Cosi kosten bij ook op MP en dit was een combinatie van een Maxi Cosi, wandelwagen en iets wat luxere buggy. Dit was echt een verschrikkelijk ding en hoewel we hem toen we hem kochten goed hebben uitgeprobeerd, ging het steeds minder soepel. Dit zou ik voortaan ook echt nieuw in een winkel kopen zodat je zeker weet dat het allemaal goed werkt. Het weerhield mij ervan om met James een boodschap te gaan doen omdat ik er dan 15 minuten mee aan het rommelen was voordat alles goed zat.

Voedingskussen.
De beste aankoop van het jaar kan ik wel zeggen. Ik slaap hier namelijk nu nog steeds mee! Het is heerlijk als je zwanger bent en zo’n grote buik hebt om met het voedingskussen te slapen en voor mij was het echt een uitkomst aangezien ik normaal gesproken op mijn buik sliep. Door mijn been op het voedingskussen te leggen kwam ik alsnog een heel eind. Hier is het uiteraard helemaal niet voor bedoeld maar wij hebben hem ook veel gebruikt om James op te voeden omdat je anders een lamme arm krijgt als je hem zijn flesje of de borst geeft.

XL Hydrofielluiers.
Dit is echt weer een perfecte aankoop geweest, hebben we veel gebruikt en nog steeds zit er standaard een in de babytas. Je kunt hem gewoon voor alles gebruiken. In het begin voor het spugen want zeg nou eerlijk, zo’n spuugdoekje is veel te klein op je schouder! Onze ervaring is in ieder geval dat het spuug alsnog vaak op de kleding terecht komt. Daar heb je met een XL doek geen last meer van. Ik gebruik het om hem op te verschonen als we een dagje op pad gaan in de auto of in een winkel, het is ook handig als je ergens buiten gaat spelen of gaat picknicken en ik gebruik het ook altijd als James in bad gaat om hem daarna in te wikkelen en af te drogen.

Wat is jullie miskoop?

Pampers.
Tja dit is een dingetje. Je ziet zoveel verschillende merken in de winkels liggen en qua prijs scheelt het super veel. Wij vonden de Kruitvat of de Etos luiers prima. Het zo dat je bij deze luiers de zijkantjes moet ‘uitvouwen’ waardoor de boodschap die je kindje heeft achtergelaten er niet zomaar langs kan lopen. Dit vergaten wij super vaak. Omdat we alles nog een beetje moesten leren bij James kochten wij de echte pampers. We hebben dit de eerste maanden gebruikt omdat hij toen veel meer poepluiers had dan nu. Nu gebruiken we toevallig ook pampers omdat ik het in de zomer belangrijk vindt dat het zo luchtig mogelijk is. Pampers zijn naar mijn ervaring een stuk dunner!

Stokke Kinderstoel.
Dit is denk ik wel de beste aankoop geweest. We hebben hier heel veel plezier van gehad. Ook toen James nog een kleine baby was kon hij in de stokke kinderstoel. Super handig want etenstijd is vaak een huiluurtje bij baby’s. Je kunt op deze manier dus nog prima eten en het is gezellig dat je kindje er ook bij kan zitten aan tafel!

Dit waren de producten waar ik of spijt van heb of juist als heel fijn heb ervaren. Je komt er vaak toch pas achter als je de producten gebruikt hebt en dat is voor iedereen verschillend. Ik ben benieuwd wat jullie miskoop is geweest of wat je juist echt heel fijn vond?

13 juni 2016 door Lonnekedewin

Mama &zo

En, komt er nog een tweede kind?

En en en? James is nu één jaar oud dus wanner komt de tweede? Willen jullie nog een tweede? ben je al zwanger? Heb je al plannen? En, wanneer komt er gezinsuitbreiding? Dit zijn de meest normale vragen als je eerste kind nét een jaar is geworden.

Jeetje, ik ben nog bezig om de eerste bevalling te verwerken. Oke, dat is een grapje maar het lijkt allemaal nog als de dag van gisteren zo dichtbij. Het is voor mij ook nog niet helemaal te bevatten dat James nu echt aan zijn dreumes jaar gaat beginnen maar goed, het levende bewijs loopt hier vrolijk rond.

Ik heb nooit beseft dat een kind krijgen zo heftig en intens kan zijn dan dat het is. Althans, voor ons en daar heeft mijn gezondheid eigenlijk helemaal niks mee te maken. De eerste periode, na de bevalling, was de allermooiste maar ook de allerheftigste periode van mijn hele leven en dat zegt nogal veel in mijn situatie denk ik zo! 😉

Het is natuurlijk ook ‘leuk heftig’ want het kindje dat je samen, uit liefde hebt geknutseld kun je eindelijk vasthouden en liefde geven. Toch heb ik mezelf daar op verkeken en dat terwijl James eigenlijk een hele makkelijke baby was als ik het vergeleek met andere gezinnen.

Hoezo genieten van zwangerschap, ik wil hem zien!

Als je geen kinderen hebt weet je nou eenmaal niet wat je te wachten staat en dan kun je nog zoveel verhalen lezen, op Google zoeken en mensen kunnen het nog zo vaak tegen je zeggen maar je kunt jezelf er dan op dat moment gewoon nog niks bij voorstellen.

Toen ik 41,5 weken zwanger was, zei iedereen: ‘Geniet er nog maar even van hoor, als hij er straks uit is dan kan je niet meer lekker uitslapen of een filmpje kijken’ en ik dacht: ‘Genieten? met zo’n buik? HOE DAN?!’ en ik dacht: Hij moet eruit, ik wil hem zien en dan kunnen we pas beginnen met genieten.

Dat laatste is zeker zo. Ik was opslag verliefd op James maar dat neemt niet weg dat je hele leven van de een op de andere dag compleet veranderd. Je hebt een grote verantwoordelijkheid en kinderen hebben is zorgen hebben. Dat zou zo een synoniem kunnen zijn. Hoewel je kind kerngezond is, zijn kinderen ook zorgen en dat zal altijd zo blijven als ik mijn ouders moet geloven.

Minder snel dingen ondernemen met twee kids?

Kleed ik hem nu te warm aan? Heeft hij het nu toch koud? Zal hij honger hebben? Is hij moe? Is hij nu blij of juist niet? Wat is dit vlekje nou weer? Plast hij wel genoeg en ziet zijn poepluier er wel gezond uit? Je moet werkelijk alles van je kind leren kennen.
De eerste nacht thuis met James was echt heel zwaar. Hij was nauwelijks te troosten, wilde niet in zijn wiegje liggen, ik lag erbij als een verrotte zoutzak door de operatie en Merijn was helemaal kapot door de hele hele ziekenhuisweek.

Na mate de tijd vordert en je je kind beter leert kennen wordt alles nou eenmaal een stuk makkelijker James is nu één jaar oud en kan alles prima duidelijk maken, slaapt altijd de klok rond, mits hij ziek is, eet en drinkt prima en we kunnen overal gaan en staan waar we willen. Dit zal je toch minder snel doen als je twee kids hebt, toch? of niet?

Wij willen zeker weten nog kind(eren) als het zo mag zijn want zwanger worden is en blijft een groot wonder. Voorlopig vinden we het zo wel prima en daarbij wil ik eerst echt de hoognodige kilo’s afvallen voordat ik opnieuw zwanger word. Voor nu genieten we intens iedere dag van James en alles wat bij het ouderschap komt kijken maar mochten het ooit lukken dan willen we zeker een broertje of zusje voor James in elkaar knutselen.

Wanneer voel je dat het goed is zoals het is? En wat zijn voor jou nou eigenlijk rammelende eierstokken?

12 juni 2016 door Lonnekedewin

Oudere artikelen