Browsing Tag

Gezondheid

Persoonlijk

Het gaat niet goed met mij de afgelopen tijd

Luister altijd naar je moeder.

Jeetje, dacht ik het een tijdje terug weer op te pikken maar ik kreeg een ongelofelijke terugval. Er is veel gebeurd, ook wat betreft mijn gezondheid maar dit vertel ik in een later artikel als ik zelf alles op een rijtje heb. Afgelopen week werd ik, net zoals vele mensen, getroffen door de griep. Ik kreeg keelpijn, had dagen lang koorts boven de 40 graden en het leek in plaats van beter alleen maar slechter te worden.

Ik werd een dag voor het weekend ziek. Dat is een vervelende dag. Mijn moeder adviseerde mij om naar de huisarts te gaan maar ik vond dat nog wat te vroeg. Iedereen heeft immers de griep, het heerst en ik wil niet direct voor alles naar de huisarts rennen. Had ik dat maar wel gedaan, misschien was ik dan iets eerder van deze klachten af. Sorry mam.

Een bezoek aan de huisarts.

Het was vandaag zo ver dat ik de stap naar de huisarts heb genomen. Mijn lichaam is zó op dat 30 minuten met James onder de douche staan en liedjes zingen al veel te veel is. En die aantal minuten dat ik hem kan zien op de dag wilde ik nou juist zo graag benutten op een leuke manier. Helaas, mama dook met natte haren in bed. Ik had geen energie meer om mezelf compleet af te drogen. Zo intens op is mijn lichaam momenteel.

Ik slaap veel de afgelopen week maar ik heb daarbij intense en afgrijselijke nachtmerries, ook slaapwandel ik regelmatig dus het traphekje moet nu niet alleen voor James dicht maar ook voor mama, anders zijn we nóg verder van huis. De huisarts drukte mij op het hart dat ik voortaan echt sneller aan de bel moest trekken, gaf een antibiotica mee en hup ik dook direct in bed toen ik thuis kwam.

Het gaat niet goed met mij de afgelopen tijd.

De huisarts heeft mij helemaal nagekeken en gaf een antibiotica kuur omdat ik een immuunziekte heb en er bij mij sneller een bacterie overheen kan komen. Oh ja en ik heb slaaptabletten meegekregen zodat ik sneller in slaap kan vallen vanwege de pijn.

Thuis aangekomen ben ik direct in slaap gevallen en ik werd een uur later wakker met vreselijke oorpijn. Ik neem ’s avonds netjes mijn slaaptablet in en ik voel mezelf een beetje wazig worden. Een fijn gevoel maar slapen lukt niet, de oorpijn drukt er met alle macht doorheen.

Ik geef het op, loop uit bed en bel de huisartsenpost op met tranen over mijn wangen. Oh wat kan een mens zich ellendig voelen. Het doel om langs te komen heb ik niet want ik weet immers hoe dat werkt. Ik vraag me alleen af of de antibiotica kuur die ik eerder deze dag kreeg, ook helpt voor die vreselijke oorpijn.

Helaas. Dat is niet het geval en ik moet aan de zetpillen. Ik snik ja en amen en hang de telefoon op. Pff, paracetamol. Joh, alsof ik een tiktak door mijn reet duw. Het doet nauwelijks tot niks meer bij me. Maar, ik zal het toch maar doen puur voor de zekerheid.

Tot zo ver deze update. Ik hoop snel weer van mezelf te kunnen laten horen!

28 maart 2018 door Lonnekedewin

Waarom peutergym zo belangrijk en leuk is?!

Mama &zo

Waarom peutergym belangrijk en leuk is?!

We begonnen met babyzwemmen!

De tijd gaat razend snel. Toen onze peuter nog een dreumes was heb ik verschillende activiteiten uitgeprobeerd om te kijken wat James leuk vond. Zo heb ik een tijd met James onder babyzwemmen gezeten. Dit was een goede keus want hierdoor is hij niet bang voor water. Dat heeft ook zijn nadelen want hij ziet totaal geen gevaar en kan zo het water inspringen als hij daar zin in heeft. Ons boefje. Opletten geblazen dus!

Ik had alleen geen zin om iedere week twee ochtenden te priegelen in het kleedhokje. James was toen der tijd nog nèt geen dreumes en kon nog niet zelf zitten. Thuis deed ik alvast mijn badpak aan, dat scheelde tijd en je kind omkleden is ook prima te doen. Maar met een Maxicosi, alle handelingen die ik moest uitvoeren om eindelijk in het zwembad te belanden en daarna weer in de auto te zitten was het voor mij, fysiek gezien, te zwaar.

Het doel wat ik voor ogen had, was bereikt. James is niet bang voor water, ook niet om kopje onder te gaan en lekker te spetteren. De handelingen en ’theorie’ wat ik bij babyzwemmen heb geleerd pas ik nu zelf toe in de praktijk als we met z’n alle gaan zwemmen. Dus dat hoofdstuk is afgesloten.

Het begin van peutergym!

Als dreumes was James een jongetje die graag op ieder meubelstuk stond en zich op die manier overal op, onder en tussen probeerde te wurmen. Ik ging op internet zoeken en ik kwam uit bij peuterdansen. Nu leek dit mij ontzettend leuk maar aangezien Merijn en ik allebei absoluut niet kunnen dansen en James hier ook niet geïnteresseerd in leek, hebben we dat maar gelaten voor wat het was.

We kwamen bij peutergym terecht. Als een dreumes die al ontzettend vroeg kon lopen liep hij tussen de nèt wat oudere peuters rond en klauterde op zijn eigen manier op de gymtoestellen. James vond het spannend, was terughoudend en iets wat verlegen maar ik zag dat hij genoot.

James is tot op heden enigszins, op zijn neefje Sam na die een halfjaar ouder is dan hijzelf heeft hij maar weinig leeftijdsgenoten waar hij mee kan spelen. De kinderen op de peutergym overvielen hem met hen enthousiaste geschreeuw. Dit was even wennen maar inmiddels is hij uitgegroeid tot een volwassen- peuter(puber) die met veel plezier mee doet aan dat enthousiaste geschreeuw.

Waarom peutergym zo belangrijk en leuk is?!

Ik heb even getwijfeld om ons opnieuw in te schrijven voor een seizoen peutergym. Ik was bang dat het teveel zou worden in combinatie met de nieuwe indrukken op de peuterspeelzaal. Kinderen en met name peuters en kleuters zijn dol op bewegen, klimmen en rennen. Het is goed voor de ontwikkeling en dat heeft mij overstag gehaald om door te gaan.

Hij vindt het geweldig. Als ik het nu vergelijk met het eerste seizoen peutergum is het een wereld van verschil. Waar hij toen nog stevig aan mama’s hand van toestel naar toestel liep, rent hij nu door de gehele zaal als een zelfverzekerd mannetje. Aan kinderen is hij inmiddels gewend door de peuterspeelzaal wat het eigenlijk alleen maar leuker maakt voor hemzelf!

James leert op de peutergym ontzettend veel. Hij moet in het begin in de kring zitten, vertellen dat hij aanwezig is. We beginnen met een liedje, dan even wachten op de uitleg van de gymjuf over de toestellen en dan kan het gymmen beginnen. James leert hier wat ‘wachten’ betekent doordat hij moet wachten op de kinderen die voor hem zijn.

Het duurt in totaal drie kwartier. Dat is precies goed, want daarna is hij afgemat en al zijn energie kwijt op een positieve gezonde manier. Aan het eind van de peutergym gaan we opnieuw in een kring zitten, zingen we een liedje en zeggen we elkaar gedrag.

Ik ben blij dat ik toch ben gegaan als ik zie wat voor voldoening hij haalt uit de gym. Het is gezond, hij kan zijn energie kwijt en leert ontzettend veel van de kinderen om zich heen.

5 november 2017 door Lonnekedewin

Persoonlijk

Afvallen met IBD, mijn ervaring.

Ik ga weer een poging wagen.

Oké lezers. Het is zo ver. Ik ga de zoveelste poging wagen om af te vallen. De vorige keren ben ik begonnen op maandag. Deze keer op donderdag dus misschien werpt dat zijn vruchten af. De doorslag tot daadwerkelijk afvallen want deze poging moet (wederom) écht lukken!

Het is nodig dat is een ding wat zeker is. In dit artikel vertel ik hoe ik dit ga vormgeven. Ehm, we want Lisa doet ook mee. Afvallendoejesamen. Het is fijn om dit moeilijke proces aan te gaan met iemand die je kunt vertrouwen. Je wil immers niet dat jouw vetpercentages in je vriendengroep een hot item wordt natuurlijk.

Afvallen met je partner.

Afvallen met je partner heeft zo zijn voor en nadelen. Je kunt jezelf optrekken aan de ander, elkaar uit de put halen maar het kan ook extra frustrerend zijn als het bij je partner wel lukt en bij jezelf niet.

Lisa en ik zijn nu een dik half jaar samen. Buiten dat dit super schattig is, is dit onze eerste poging tot afvallen die we samen aangaan. Ik denk dat dit in ons voordeel werkt. We kunnen elkaar stimuleren om door te zetten, daarnaast vinden we sporten beide leuk en het avondmaal hoeven we niet te splitsen omdat de een juist meer moet eten. Ik zie het tot zo ver positief in, máááár dit is pas de vierde dag!

Afvallen met IBD.

Als IBD-er loop je met afvallen tegen wat problemen aan. Medicijnen spelen een grote rol. Als je iedere dag aan een hoge dosis Prednison gebonden zit, wordt het afvallen moeilijker. Je houdt dan meer vocht vast en dat is te zien, niet alleen in je gezicht maar ook op de weegschaal.

In mijn beginjaren als IBD-er zat ik dagelijks aan een hoge dosis Prednison. In zat ik huilend aan mijn vierde boterham. Dit was de laatste maar ik had zo ontzettend veel honger terwijl ik al vier boterhammen achter mijn kiezen had. Kortom, het is een vreselijk medicijn.

Sporten met Prednison moet altijd in overleg met je arts. Je botten wordt zwakker en je hebt meer kans op botbreuken en dergelijke. Bewegen is een must als je gaat afvallen dus kalktabletten zijn dan een goed begin.

Bewust zijn van wat je eet en drinkt.

Als IBD-er is het extra belangrijk om de juiste hoeveelheid voedingsstoffen binnen te krijgen. Een actieve periode kan ervoor zorgen dat je juist veel afvalt in een korte tijd omdat je gewoonweg niet kunt eten. Dit is dan te pijnlijk of omdat je zoveel naar het toilet moet dat de voedingsstoffen die je inneemt niet goed genoeg worden opgenomen.

Ondanks we jaren hebben gedaan om de kilo’s erbij te krijgen willen we deze het liefst binnen een dag weer kwijt. Helaas is dat niet de realiteit en dat vereist geduld en doorzettingsvermogen.

Mijn ervaring is dat een bepaald dieet niet goed werkt voor mij op de langere termijn. We moeten onze levensstijl omgooien en dit moet op een manier dat dit in principe voor altijd vol te houden is. Dit houdt in om ‘gewoon’ gezond te eten. Overdag twee liter water drinken en komkommers en wortels naar binnen kachelen. Nee, dat is gekheid.

De eerste stap naar succes op de weegschaal is bewust worden van wat je eet.

Heb jij ervaring met afvallen? Laat het weten in de comments dan kunnen we ervaringen met elkaar delen. Waar liep jij tegenaan?

23 oktober 2017 door Lonnekedewin

De ziekte van crohn &zo

Sporten met IBD, kan dat zonder problemen?

Als IBD-er sporten kan best, toch?!

Sporten is gezond voor iedereen. Dat is niet anders als je chronisch ziek bent maar als IBD-er is het een stuk lastiger. Je zit vaak te kampen met een lage conditie en weinig energie. In mijn geval spelen mijn gewrichten ook een grote rol waar ik zeker voor moet waken. Ik ben ooit uit een auto gestapt en alleen door dat te doen heb ik mijn achillespees gescheurd. Ik kijk dus wel uit!

Het betekent niet dat je helemaal niets kunt doen aan sport of bewegen. Je moet alleen het juiste moment kiezen en accepteren dat je misschien niet in staat bent om drie keer in de week naar de sportschool te vliegen, je daar uit te sloven en dat de volgende dag kunt herhalen.

Een goede planning en een beetje begeleiding is op zijn plaats. De meeste mensen in de sportschool hebben tot op zekere hoogte verstand van waar jij extra op moet letten als IBD-er. Ga het gesprek aan, spreek open over je situatie zodat zij je wellicht kunnen helpen. Een beetje sportschool helpt hieraan mee.

Zoek een sport wat bij je past en wat je lichaam aan kan!

Sporten moet leuk zijn maar je moet sporten ook leren. Het is niet vanzelfsprekend dat iedereen houdt van sporten. Verre van zelfs. De meeste liggen liever ’s avonds op de bank naar een slechte soap te kijken dan in de sportschool te hangen. Ga iets doen wat je leuk vindt of wat je leuk lijkt en geef het ook daadwerkelijk een kans. Je houdt sporten immers langer vol als je er plezier in hebt. Zoek desnoods een sportmaatje zodat je elkaar kunt stimuleren!

Je hebt verschillende soorten sport. Ik heb bijvoorbeeld jaren getennist en gevoetbald, ik vond het geweldig en zou er voor tekenen als ik dit nu weer fulltime zou kunnen doen. Dat lukt niet meer. Ben realistisch in wat je wel of niet kunt en volhoud. Ik kan best een potje tennissen of een balletje trappen maar vaak zie je bij contactsporten dat je dit minder lang volhoudt omdat het intensiever is.

Contactsport kan ook lastig zijn als je een stoma hebt. Het is absoluut niet onmogelijk want je hebt speciale zakjes en middelen waardoor het geen probleem moet zijn maar ik kan me voorstellen dat je hier niet op zit te wachten als je net begint met een beter leven door te gaan sporten.

Heb jij IBD en wil je sporten, overleg met je arts!

Begin met iets wat je langer kunt volhouden, denk aan: hardlopen, fietsen, wandelen of zwemmen. Zorg ervoor dat je niet meteen volgas in de sportwereld springt maar dat je het rustig aan doet. Je hebt er niets aan om na twee dagen intensief sporten op de bank te liggen omdat je jouw lichaam hebt overbelast.

Een goede warming- up ziet er misschien ongemakkelijk uit maar het helpt echt om je spieren op te warmen voor wat er gaat komen. En vooral in het begin, je moet alles opnieuw opbouwen wat tijd kost. Drink goed. Ik neem meestal een liter water mee en aldus mijn personal trainer móet deze helemaal op zijn aan het eind van de training.

Sporten is gezond. We doen niet alleen onze darmen een groot plezier met sporten maar ook onze botten. Het is goed om te sporten en zeker als je prednison gebruikt, je hebt dan als bijwerking botontkalking. Je moet echter wel verantwoord bewegen en als je twijfelt, overleg met je arts over hoe je dit het beste kunt aanpakken. Met Prednison moet je bijvoorbeeld ook uitkijken. Je hebt meer kans op botbreuken dus in die zin is een contactsport misschien een minder strak plan.

Bewegen is goed voor je conditie, verminderd vermoeidheidsklachten mits je de juiste balans vindt. Bepaalde voeding of drankjes die men vaak gebruikt na het sporten kunnen dan wel weer darmklachten veroorzaken. Wees bewust van wat je doet. Jij kent je lichaam het best!

Ben jij IBD-er en sport jij regelmatig? Laat jouw ervaring achter in de comments. Op deze manier kunnen we ervaringen uitdelen en elkaar helen.

18 oktober 2017 door Lonnekedewin

Mama &zo

Duidelijkheid over de gezondheid van onze peuter!

Je wil dat je kind lekker speelt en fijn in zijn vel zit.

In dit artikel heb ik verteld hoe het gaat met onze peuter James. Hij is ontzettend ziek geweest de afgelopen week. We zijn verschillende keren naar de huisarts geweest om een eventuele uitdroging op tijd te signaleren. James heeft de hele week als een dood vogeltje bij ons op schoot gezeten en zelfs het spelen met zijn auto’s zat er niet meer in.

Als je besluit om aan kinderen te beginnen en een poging gaat doen om zwanger te worden, sta je nog niet stil bij deze dingen. Je hebt de leuke dingen in je hoofd zitten en de minder leuke neem je voorlief en verdwijnen naar de achtergrond tot het moment dat het zo ver is.

De minder leuke dingen van het ouderschap is dat je kind ziek wordt. Iedereen kan weleens ziek worden maar je neemt dit graag van je kind over. Je wil dat je kind lekker speelt en fijn in zijn vel zit. Niet dat je kind te ziek is om te spelen en niet kan slapen van de pijn.

Bloedprikken bij zo’n klein persoon, doen ze liever niet!

Je weet ergens in je achterhoofd dat ziek zijn er allemaal bij hoort maar je beseft dan nog niet wat het precies inhoud en dat is maar goed ook. Het gaat door merg en been om je kind letterlijk te zien lijden van de pijn. Je kunt niet voldoende doen want je wil alles wegnemen maar zo werkt het niet. Het enige wat je kunt doen is er zijn voor je kind waneer hij of zij erom vraagt.

James begint steeds meer te kletsen maar echt hele zinnen vertellen over wat hij voelt, lukt hem nog niet. De taak van jou als ouder is om hierachter te komen en dat gaat vaak gepaard aan een bezoek aan de huisarts. James bleek een fixen keelontsteking te hebben en wellicht Pfeifer. Een antibiotica zou niet goed zijn omdat dit de klachten van Pfeifer verergerd. Bloedprikken bij zo’n klein persoon, doen de artsen liever niet als het niet nodig is.

Geen Pfeifer maar de zesde kinderziekte?

Het is ook belangrijk te kijken wat het lichaam doet. Lukt het zijn lichaam om het zelf op te lossen of zijn er medicijnen of een ziekenhuisopname nodig om hem beter te maken? Gelukkig is dat laatste niet van toepassing geweest bij James maar hij is wel flink afgezwakt. Met hele kleine muizenstapjes gaat hij voorruit. Nu een week nadat de eerste hoge koorts begon, heeft hij even gespeeld met zijn auto’s.

We weten het nog niet 100% zeker maar volgens ons heeft hij nu geen Pfeifer. James heeft namelijk eergisteren uitslag gekregen op zijn rug, wat inmiddels ook op zijn buik en gezicht zit. Dit staat bekend om de zesde kinderziekte en dat is niks om jezelf zorgen over te maken. Je kunt er weinig aan doen dan accepteren wat er gaande is en je kind vooral laten eten en drinken waar hij of zij trek in heeft.

De situatie van James werd zorgelijk toen hij enkele dagen minder dan de helft dronk. Dit is nog steeds niet wat het moet zijn maar hij komt inmiddels over de helft heen. Dat veranderd de situatie want uitdrogen is nu zeer onwaarschijnlijk. De koorts is gezakt waardoor hij ook niet meer extra hoeft te drinken om zijn vochtgehalte bij te vullen.

Morgen naar de huisarts om Pfeifer uit te sluiten.

Jeetje, wat is dat kleine vriendje van mij ziek geweest. Dit was de eerste keer dat James echt ziek was. Je leert je kind op een andere manier kennen en iedereen is op een andere manier ziek. Het zit bij ons in de familie dat als we ziek zijn, we ook goed ziek zijn met hoge koorts, ijlen en bijwerkingen waardoor een zorgelijke situatie ontstaat.

Ik had gehoopt dat hij dit van zijn vader had geërfd want hij is bijna nooit ziek maar helaas. Ik ga morgen voor de zekerheid naar de huisarts om te laten vaststellen dat het gaat om de zesde kinderziekte dan kunnen we dit in zijn papieren vermelden én Pfeiffer wellicht officieel uitsluiten. James heeft waarschijnlijk pure pech gehad om én een fixen keelontsteking en de zesde ziekte onder de leden te hebben.

Gelukkig heeft zijn lichaam het voor zover zelf opgelost zonder medicijnen. Dat is goed voor zijn afweersysteem en immuunsysteem. Hij wordt hier sterker van, daar ben ik van overtuigd!

Wordt vervolgt.

Mijn peuter heeft Pfeifer?

Twee is wat dat betreft een lastige leeftijd.

Het begon afgelopen week bij de peuterspeelzaal. James had diaree gehad. Iets wat bij James nauwelijks voorkomt maar het kan gebeuren. Later op de dag werd hij steeds zieker. James had geen honger en ging steeds minder drinken. Uitgeput en lusteloos.

Bij het meten van zijn temperatuur kwamen wij erachter dat James zieker was dan wij hadden verwacht. Hij had 39 graden koorts maar koorts is op zichzelf geen ziekte. Het geeft aan dat er ergens in het lichaam iets mis is waardoor de temperatuur stijgt.

Twee jaar is wat dat betreft een lastige leeftijd. James kan veel duidelijk maken maar het is moeilijk voor hem om aan te geven waar hij last van heeft. Het is gissen en dingen uitproberen om hierachter te komen. De diarree was eenmalig dus zijn buik was het probleem niet.

James zijn amandelen zijn vergroot.

De koorts liep op tot 39,9 graden en James dronk liever niet dan wel. Het waren korte momenten op de dag waarop hij even wilde spelen maar het liefst lag hij de hele dag op de bank met zijn knuffels en zijn fiep. Musti kijken.

Het is algemeen bekend dat veel drinken belangrijk is als je koorts hebt. Als je koorts hebt verlies je meer vocht, je gaat dan zweten en voelt klam aan. Het is zaak om ervoor te zorgen dat je dan genoeg vocht binnenkrijgt om dit aan te vullen. Maar ja, leg dat maar eens uit aan een kind van twee jaar!

Ik besloot de huisarts te bellen voor advies. Zij wilde graag dat wij langs kwamen. Je kent het wel, eenmaal aangekomen bij de huisarts, leek James topfit en ging met iets wat waterige oogjes, spelen in de wachtkamer. Onvoorstelbaar. De dokter ziet mij aankomen, dacht ik nog.

James huppelde nog net niet vrolijk naar binnen. De dokter heeft James helemaal nagekeken. Alles was prima. Het viel haar op dat zijn amandelen wat waren vergroot maar zij zag hier nu niks vreemds aan. Ik werd naar huis gestuurd met het advies om hem zonodig een zetpil te geven en ik moest zijn plas- luiers in de gaten houden. Het bekende zinnetje: ‘Vertrouw je het niet, ook al is het ’s nachts, gewoon bellen!’.

Zijn gezicht verkleurde en veranderde in een ijskoud blauw gelaat.

De volgende ochtend zat er iets meer leven in James. We hebben samen een kleuren- spelletje gedaan en hij begon enthousiast met zijn auto’s te spelen. Helaas was dit voor korte duur en wilde hij weer samen op de bank zitten. Ik ben later op de dag samen met James een stuk gaan wandelen. De dokter had verteld dat hij écht meer moest drinken en dat het even niet uitmaakt of het gezond is of niet.

Hij krijgt normaal gesproken altijd water overdag en als wij weggaan een Fristi als uitzondering. Ik kocht Fristi in de hoop dat hij dan in ieder geval wat meer zou drinken. Een aantal slokken van zijn pakje Fristi waar je James normaal gesproken ’s nachts wakker voor kunt maken. Helaas hielp dat niet.

James begon te trillen van de kou terwijl hij duidelijk hoge koorts had. Zijn gezicht verkleurde. De mooie zachte roze wangen die hij normaalgesproken heeft, veranderde in een ijskoud grauw gelaat. Blauwe lippen, blauwe handen en trillend lag hij bij mij op schoot. ‘oeh koud’ klaagde James.

Ik heb James onder een lauwe douche gezet zodat hij wat warmer kon worden. Dit vond hij heerlijk. James houdt van douchen, hij vindt het geweldig om ondertussen met zijn auto’s te spelen in de douchecabine. Dit keer niet. Hij bleef als een doorvogeltje onder de douche staan. Het was een drama om hem uit de douche te halen want dat is natuurlijk super koud. Het is niet anders. we kunnen niet de hele dag douchen en het moment van naar bed gaan, brak aan.

James is ziek, heel ziek.

Ik was niet gerust op de kleur van zijn gezicht en ik besloot de huisarts te bellen voor advies. Zij wilde dat wij opnieuw langskwamen, ook omdat James nauwelijks had gedronken. Het mannetje opnieuw in de auto en alweer een onbekende vrouw die hem helemaal ging onderzoeken.

Dit keer liep hij iets minder vrolijk de wachtruimte binnen. James wilde vooral bij mij blijven. De onderzoeken wezen niets uit maar zijn mondje, die hij nu een stuk minder graag wilde open doen, was helemaal rood. Hier zit duidelijk het probleem. Een irritatie aan zijn amandelen. Ik kreeg als tip mee ORS te gebruiken zodat het vocht beter wordt opgenomen. ‘Bij twijfel bellen of bij koorts die hoger is dan 40 graden, bellen!’

James is ziek, heel ziek. Dit is de vierde dag en het gaat niets beter. Hij lijkt alleen maar zieker te worden. Een zetpil gezet om hem wat beter te laten voelen maar dat blijkt niks te helpen. De koorts liep op tot 40.2 graden. Opnieuw hang ik aan de lijn met de spoed- post en opnieuw moeten we langskomen in het ziekenhuis.

Mijn peuter heeft Pfeifer of keelontsteking?!

Gelukkig kregen wij een plekje tussendoor en werden wij meteen naar binnengeroepen. Als een suf doorvogeltje lag hij op mijn borst terwijl ik zat te praten met de arts. James moest alweer op de brancard liggen zodat de arts hem goed kon onderzoeken. Alles ging prima tot hij zijn mondje moest open doen.

‘James heeft ongetwijfeld een fixen keelontsteking. Dit mannetje moet ontzettend veel pijn hebben, dat kan niet anders!’. De bikkel, hij geeft geen kick. Het enige wat James wil is bij mama zijn en dat vindt hij alles wel prima. ‘Het kan ook goed zijn dat hij Pfeifer heeft’.

Pfeifer is een virus infectie wat vaak gepaard gaat met vage klachten zoals vermoeidheid, lusteloosheid, hoofdpijn en koorts. Daarbij komt er een keelontsteking aan die in alle heftigheid toeneemt. Erg vervelend dus en vooral bij een peuter. Dit kan enkele weken duren voordat het over gaat. Ik hoop dat het geen Pfeifer is. Het enige voordeel is dat hij levenslange immuniteit heeft als dit nu Pfeifer is. Hij krijgt het dan nooit meer!

Mijn kleine zieke mannetje, ligt met hele hoge koorts het liefst bij mama op schoot. Hij wil amper eten of drinken. We moeten dit nu goed in de gaten houden en iedere dag naar de huisarts om zijn situatie te bekijken. James ligt nu lekker te slapen, ik hoop dat hij zijn roes uitslaapt en snel weer opknapt. Dit wordt vervolgt.

Heb jij ook een peuter gehad met Pfeifer? Laat het weten in de comments. Ik ben benieuwd hoe dit proces bij jullie is verlopen. Wensen jullie hem beterschap in de comments?!

22 september 2017 door Lonnekedewin

Persoonlijk

Een MRI-scan van mijn hoofd!

Een drukke dag voor de boeg.

Ik heb een lange dag voor de boeg. De wekker gaat vroeg. James moet naar de peuterspeelzaal. Merijn is vrij en Lisa heeft een avonddienst. Ik vind het fijn om hem zelf naar de peuterspeelzaal te brengen. Hij is nu net een beetje gewend aan het feit dat ik hem wegbreng, even mee speel en weer wegga.

Als ik terugben doen we een simpel spelletje met z’n drieën: Wormen. Het is in ieder geval afleiding. De tijd gaat snel en voordat ik het weet moet James weer opgehaald worden. Deze keer ga ik samen met Merijn. We gaan wat eerder zodat we nog even kunnen spieken hoe hij erbij zit.

Ze hebben het over de herfst. Oh ja, James had huiswerk vorige week. We moeten naar het bos om van alles wat betrekking heeft tot de herfst, mee te nemen. Ze zullen wel gaan knutselen, gok ik. James heeft het naar zijn zin gehad. Ik zie het in zijn ogen en hij laat ons vol trots zijn verfwerk zien.

Ik ben zenuachtig voor de MRI- scan.

Eenmaal thuisgekomen plof ik even op de bank naast James, nog heel even want ik moet naar het ziekenhuis. Lisa pakt ze spullen, ik kleed mezelf om want je mag geen metale dingen aan je broek hebben zitten en we kunnen gaan.

Ik ben zenuwachtig. Ik app mijn moeder waar ik een goede dosis geruststellende woorden van mee krijg. ‘Denk maar aan iets leuks Lon, het is zo weer voorbij!’. Ik vind het gek dat ik zo zenuwachtig ben want ik weet immers hoe het onderzoek verloopt.

Bij de arts had ik aangegeven dat ik een MRI-scan van mijn hoofd niet prettig vindt. Ik kreeg een recept mee: Oxezepam. Hier wordt je lekker rustig van. Het onderzoek stelt in principe weinig voor. Je gaat op een soort brancard liggen, wordt in een tunnel geschoven en 25 minuten later rol je er weer uit en is alles klaar.

Toch ben ik zenuwachtig. Ik denk dat ik teveel heb meegemaakt in het ziekenhuis waardoor mijn zenuwen komen. En het speelt mee dat we opnieuw naar de kelder moeten van het ziekenhuis. In een vorig artikel beschrijf ik waarom ik dit zo vervelend vind. Ik heb hierbij een trauma opgelopen waardoor ik deze plek liever vermijd.

Een eindeloze cirkel waar ik in zit.

Helaas. Ik heb geen keus. Wederom niet. Het is toch wat als je chronisch ziek bent, op een of andere manier kom je nooit meer los van het ziekenhuis. Letterlijk en figuurlijk. Je bent er vaker mee bezig dan men zou denken. Ik ben bijvoorbeeld al dagen bezig met de gedachte over de uitslag van de MRI-scan.

Het brengt nou eenmaal een hoop spanningen met zich mee die dan weer niet goed zijn voor de ziekte van Crohn en zo blijf je in die cirkel. Die eindeloze cirkel die ik prima rond kan fietsen met af en toe een hobbel maar soms misselijkmakend is en te veel wordt!

Lisa mag mee naar binnen. Een geluk bij ongeluk zullen we maar zeggen. Ik ga op de koude brancard liggen, doe een sexy badmutsje op, Lisa ook. Ik krijg uitleg en ik rol de tunnel in.

Ik heb een spoedknop in mijn handen. Een fijn gevoel want het is énorm krap in die tunnel. Het vervelende aan dit onderzoek is, dat je nog een kap over je hoofd krijgt. Je zit dus echt gevangen. Een soort van ijshockeyhelm alleen dan anders en dan ook nog eens in een tunnel.

Er wordt een spiegeltje geinstalleerd waardoor ik Lisa kan zien. Dat geeft een veilig gevoel. Het onderzoek gaat van start. In mijn oren zitten oordopjes en we krijgen allebei een koptelefoon op. De MRI-scan maakt een hard geluid tijdens het scannen, de koptelefoon laat het geluid verdempen. Dat doordringende geluid hoor ik nu nog steeds als ik mijn ogen dicht doe.

Bang voor de uitslag van de MRI- scan.

Tijdens het onderzoek gaan mijn gedachtes overal heen. De geruststellende woorden van mijn moeder ben ik even kwijt. Wat als er iets de zien is in mijn hoofd wat daar niet hoort? Laten we eerlijk zijn. De meeste angst zit bij een tumor in je hoofd. Niet dat mijn gedachte hier dagelijks naar toe gaan maar op dit soort momenten met zulke onderzoeken kan ik niet ontkennen dat ik hier nooit overnadenk.

En ja, ik vroeg mezelf ook af of de arts naderhand kon aflezen van mijn hersenen waar mijn gedachte naar uit gingen. Ik probeerde mezelf niet gek te maken en iedere keer als ik afgleed naar andere gedachtes haalde ik James zijn gezicht tevoorschijn. Dat hielp. Hoop ik. Ik zal het eens bespreken als ik de uitslag krijg van deze MRI.

Het is algemeen bekend dat er vanuit een MRI- scan een hoop lawaai komt. Ik vraag mezelf af waarom de toon van dat geluid bij iedere opname verschild. Het schijnt zo te zijn dat een MRI- beeld enkele tienduizenden keren moet schakelen. Het snelle schakkelen zorgt voor het repeterende geluid. Het kan per onderzoek verschillend zijn, het ligt eraan wat de radioloog wil zien.

Lisa en ik hebben meerder malen oogcontact. Ze gebaard dat ik mijn ogen dicht moet doen en dat lijkt mij een goed plan. Het viel mee. De tijd gaat snel. Ik rol de MRI-scan uit, doe mijn kleding aan en stap in mijn auto op weg naar mijn vrijwiligerswerk.

Ik heb het weer gehad voor vandaag. Lekker knuffelen met James en dan op bed rusten. Dit is een typische zware dag voor mij. De uitslag laat nog even op zich wachten en ik probeer dit ook in mijn hoofd te parkeren. Wordt vervolgt.

20 september 2017 door Lonnekedewin

Persoonlijk

Wandel je hoofd leeg!

Ieder seizoen heeft zijn charmes.

De zomer eindigt en de herfst is begonnen. De kleurrijke bladeren vallen langzaam van de bomen. Het bos ligt er vol mee en dat is vaak een prachtig gezicht. De herfst staat er ook om bekend dat er depressieve gevoelens naar boven kunnen komen.

Het wordt eerder donker, de dagen korter, de temperatuur daalt en het ziet er somber uit als je vanaf je bank naar buiten kijkt. Ik heb hier nooit last van gehad hoewel ik altijd een liefhebber ben geweest van de zomer. Nu ik een kind heb, mis ik de zomer nog een beetje extra. Het is zo fijn om wakker te worden van de zon die door je slaapkamerraam schijnt, de deuren in de ochtend meteen open kunnen om vervolgens de hele dag lekker buiten te kunnen spelen.

Ieder seizoen heeft zijn charmes en de winterdagen staan natuurlijk bekend om de feestdagen. Gezellig met je familie, sfeervol maar ook vaak koud, heel koud. Dit zorgt er bij mij voor dat ik minder trek heb in een lange wandeling en wat is nu leuk aan een speeltuintje als de speeltoestellen ijskoud aanvoelen? Niks toch!

De grootste vijand van de hersenen is routine.

Wij moeders moeten leuke activiteiten verzinnen die je peuter binnen kunt doen en de dagen worden intensiever omdat je nu geen stuk kan wandelen als het dagenlang regent. De knutselspullen worden van zolder gehaald en de tenten worden in de kamer opgebouwd zodat de kinderen kunnen spelen.

De grootste vijand van de hersenen is routine. Doordat je iedere dag dezelfde dingen doet en beland in een sleur, vallen we in een soort depressie. Je hersenen worden trager en je bent wellicht een stuk minder actief als in de zomer waarin je vrolijk wakker wordt door de zon.

De meeste zelfmoordpogingen worden gepleegd in de zomer.

Mensen denken vaak dat er in de winter de meeste zelfmoorden wordt gepleegd. Het tegendeel is waar. Onderzoek heeft uitgewezen dat de meeste zelfdodingen juist worden gepleegd in de zomer. Men zegt: ‘Als je de kille winterdagen hebt overleefd en in de zomer nog niet blij bent, zegt het hen genoeg’

Bewegen is goed voor ieder mens. Een half uur per dag wandelen is goed voor je lichaam. Je hart en longen worden sterker, je geheugen wordt beter en het is goed voor je humeur.

Wandel je hoofd leeg!

Een studie heeft uitgewezen dat mensen die 90 minuten in de natuur lopen, minder last hebben van malende gedachtes. ‘Even een frisse neus halen’ dit is belangrijk voor zowel lichaam als geest. Ik probeer iedere dag een stukje te wandelen met James en sinds kort zoeken we een gaatje om iedere week naar het bos te gaan met Max, de hond.

James kan op deze manier lekker uitrazen, rennen en kabouters zoeken, Max doet zijn behoeftes en wij wandelen ons hoofd leeg. Mijn ervaring met wandelen is dat je vaak over hele andere dingen praat. Het lijkt wel alsof je thuis minder tijd maakt voor een goed gesprek.

Ik belangrijk om iedere dag een frisse neus te halen maar met die regen is dat haast niet te doen. Een middag met zijn kaplaarzen in de plassen stampen is leuk maar niet voor iedere dag. Als ik een drukke dag heb gehad op het werk en daarna nog bezig ben om artikelen te schrijven werkt een boswandeling heel rustgevend.

Wandel jij ook je hoofd leeg? Even weg uit de dagelijkse sleur, een stuk wandelen in stilte of juist een goed gesprek voeren?! Laat weten in de comments!

14 september 2017 door Lonnekedewin

De ziekte van crohn &zo

Ervaring EEG- onderzoek voor epilepsie?!

Flauwvallen door stress.

Ik heb in een eerder artikel geschreven dat ik regelmatig flauwval en dan moet ik ik ècht regelmatig. Er was een tijd dat ik zes keer per dag flauwviel. Heb je dat nog niet gelezen? klik dan hier.

De huisarts heeft mij vertelt dat dit te maken kan hebben met stress en gezien de situatie van de afgelopen maanden kan dit inderdaad kloppen. Het is wel zaak om andere nare dingen uit te zoeken en daarom ben ik doorgestuurd naar de neuroloog.

Bij de neuroloog werden mijn klachten besproken, ook hij denkt dat het te maken heeft met stress maar wil alsnog een aantal onderzoeken doen om epilepsie en of andere hersenaandoeningen uit te sluiten. Ik kreeg een EEG- onderzoek.

Een EEG- onderzoek geeft informatie over de hersenactiviteit. Op deze manier is te achterhalen wanneer de epilepsie- aanval begint en op welke wijze dit zich verspreid in de hersenen. Je kunt bijvoorbeeld tijdens een epilepsie- aanval je urine laten lopen of je gaat schudden maar je kunt ook onrustig bewegen, lichtflitsen zien of een tinteling voelen in je arm.

Je hebt verschillende EEG- onderzoeken.

Een slaap- EEG na slaaponthouding: Hierbij mag je een hele nacht niet slapen en is het de bedoeling dat je tijdens het onderzoek in een diepe slaapt valt.
Een 24-uurs EEG: In sommige gevallen is een standaard EEG te kort om te meten wat er gebeurd. Het blijft namelijk een moment opname. Bij een 24-uurs EEG wordt, je raad het wel, 24 uur de hersenactiviteit opgenomen in een recorder die je bij je draagt. Je houdt dan een dagboek bij met de eventuele aanvallen.
Een EEG met videoregistratie: Wordt voor een korte of langere periode opgenomen in het ziekenhuis. Als je een paar maanden opgenomen moet worden moet dit gebeuren in een epilepsiecentra. ‘Gewone’ ziekenhuizen doen dit onderzoek niet, sommige academische ziekenhuizen hebben deze mogelijkheid. Met hulp van videobeelden wordt er vastgelegd wat er gebeurd tijdens een aanval en wat er dan veranderd in je gedrag.

Het doet geen pijn maar prettig is anders.

En dan heb je nog een standaard EEG. Dit onderzoek heb ik ondergaan. Het onderzoek duurt uiterlijk 45 minuten. Ik moest voor het onderzoek mijn haren wassen. Dit deed ik de avond voor het onderzoek zodat het de tijd heeft om te drogen. Je haren moeten namelijk droog zijn voor het onderzoek en er mag geen haarlak of gel inzitten.

Je krijgt een sexy- badmuts op met allemaal gaatjes daarin. Het lijkt een beetje op een muts die je bij de kapper op moet doen om je haren te blonderen. In deze gaatjes worden elektrodes geplaatst die doormiddel van een beetje pasta blijven plakken. Dit doet geen pijn maar prettig is het niet. Ik kan mezelf voorstellen dat dit voor kinderen pijnlijk kan zijn. Je voelt kleine korte krasjes op je hoofdhuid.

Heel charmant, not! Ik was klaar voor het onderzoek en mocht op een bed gaan liggen waar ik nog twee pleisters onder mijn ogen en op mijn buik geplakt werden. Ik werd aangesloten op de apparatuur en het onderzoek kon beginnen.

Mijn ervaring met een EEG- onderzoek.

Ben je bang in het ziekenhuis of zie je tegen het onderzoek op? Dan mag er altijd iemand naast je zitten. Je moet het meest van de tijd je ogen dicht houden, de verpleegkundige achter het glas vraagt af en toe je ogen kort te openen. Ik moest ook een aantal keren diep in en uit ademen en op het laatst krijg je licht- flitsen te zien van een lamp die boven het bed hangt. Dit gaf bij mij een vervelend gevoel, je ogen mogen overigens gewoon dichtblijven.

Ik vond het onderzoek reuze meevallen maar dit komt misschien omdat ik hoogstwaarschijnlijk geen epilepsie heb, heb je dit wel? Dan zou het kunnen gebeuren dat je een aanval krijgt tijdens het onderzoek. Dit is natuurlijk niet prettig maar je bent dan in ieder geval op de juiste plek.

Heb jij ervaring met een EEG- onderzoek? Laat het weten in de comments zodat we ervaringen kunnen delen.

7 september 2017 door Lonnekedewin