Mijn bevallingsverhaal deel 2 – Zwangerschapsvergiftiging!

Mijn bevallingsverhaal deel 2 – Zwangerschapsvergiftiging!

 In mijn bevallingsverhaal deel 1 lees je dat ik dus met hoofdpijn opstond. Ik voelde mezelf opgejaagd en ik dacht dat dit misschien onbewust toch zenuwen waren. Het moest immers deze week echt gebeuren!

Wij hadden nog een stok Kamasutra kaarten in onze tas zitten. Ik bedoel, je gaat nergens heen zonder Kamasutra kaarten, toch? Mijn vader heeft ons nog kei hard uitgelachen. ‘En jij denkt dat je onder de bevalling nog een potje gaan kaarten?!’. Nou ik denk dat we wel 100 potjes hebben gespeeld dit afgelopen weekend.

Nu vraag je je natuurlijk af waarom wij in godsnaam Kamasutra kaarten bij hadden?! Nou we waren de talloze potjes Rummikub (reiseditie) helemaal zat en waren een stok kaarten vergeten. De enige winkel die gisteren open was, was ene hele nette boekenwinkel en daar verkochten ze Kamasutra kaarten, aparte combi he?!

Ik had zwangerschapsvergiftiging.

In de avond werd de hoofdpijn weer erger en 10 minuten later zaten we in de auto op weg naar het WKZ. Ik moest meteen komen en we moesten alle spullen alvast meenemen. Ik, eigenwijs als ik ben, zei tegen Merijn dat dit niet nodig was. We zouden immers zo weer thuis (bij het hotel) zijn en stel dàt we moeten blijven dan kon Merijn makkelijk nog even op en neer rijden. Onze kamer liep tot maandag dus hij moest sowieso nog terug om uit te checken.

Eenmaal in de vloskamers ging het redelijk snel. Er werden allerlei onderzoeken gedaan en binnen een half uur wisten we al dat ik sowieso moest blijven. Mijn bloeddruk was veel te hoog en er zat eiwit in mijn urine. Ik had zwangerschapsvergiftiging.

‘We starten vanavond nog met de inleiding! De enige oplossing tegen zwangerschapsvergiftiging is dat we jullie kindje zo snel mogelijk halen!’ zei de gynaecoloog.

Heel apart. Je weet dat het echt gaat gebueren en toch schrik je ervan. Ik zou het ziekenhuis dus niet meer verlaten zonder mijn kleine man in de Maxicosi. Hoe bijzonder is dat?!

‘Even snel’ een ballonkather inbrengen!

‘Hallo, ik ben gynaecoloog in opleiding en ik ga een ballonnetje in jouw baarmoeder plaatsen. Deze pomp ik dan op en met genoeg ontsluiting valt het ballonetje er vanzelf weer uit. Als dat gebeurd kunnen we jouw vliezen gaan breken!’

Ho Ho, stop. Dit gaat mij te snel. Hoe ver ben je in je opleiding? Vroeg ik.

‘Ha ha goed dat je het vraagt. Ik zit in mijn laatste jaar en heb al talloze ballonnetjes ingebracht’ antwoordde de gynaecologe in opleiding.

Terwijl de arts komt binnenlopen vertelt zij ons nogmaals dat de bevalling zo snel mogelijk van start moet gaan om te voorkomen dat het met mij nog slechter gaat. De kleine man deed het gelukkig nog perfect! Zoals vaak in een ziekenhuis wordt de arts weg gepiept en zegt nog gauw: ‘Breng jij dan even snel de ballonkatheter naar binnen? Dan kan ze daarna douche en proberen te slapen!’ Bam, deur dicht.

‘Nou je gaat niet ‘even snel’ bij mij een ballonkather naar binnenbrengen hoor, je moet voorzichtig zijn en rustig doen. Als ik zeg SToP dan stop je direct’ vertel ik tegen haar.

Angstig in het ziekenhuis!

Dit komt bij jullie wellicht over alsof ik helemaal in paniek ben maar je moet begrijpen dat door mijn gehele ziekenhuisverleden ik een bepaalde angst heb opgebouwd. Ik bewaak mijn lichaam, laat alles toe en werk volledig mee maar vertel wel hoe mijn situatie is en dat ik angstig ben als mensen/artsen aan mijn lijf zitten.

Ik kan hier van alles over vertellen maar een dik half uur later zat er nog niks (behalve onze kleine man) in mijn baarmoeder. Het lukte niet omdat mijn baarmoeder te ver naar achtere zat en besloten ze de welbekende gel in te brengen. Dit KAN er voorzorgen dat de weeēn uit zichzelf gaan beginnen.

Gelukkig mocht Merijn blijven slapen, hij ging even op en neer naar het hotel om spullen te pakken en uit te checken. Ik belde mijn moeder op om te vertellen wat er was gebeuren en daarna ben ik lekker lang gaan douche.

De maandagmiddag kwamen mijn ouders op bezoek. Achteraf hoorde ik dat mijn vader verschoot hoe ik er aan toe was. Ik had veel rugpijn en nog steeds hoofdpijn. We besloten even naar buiten te gaan om een frisse neus te halen. Strompelend liepen we naar de auto waar ik in de kofferbak ging zitten om de weeën zo nu en dan weg te puffen.

Bij het toucheren was er nog niet voldoende ontsluiting en werd er opnieuw gel inbracht. We werden overgeplaatst naar de ‘zwangere afdeling’. Die avond bleef het wederom rustig en hebben we een heerlijke avond tv gekeken, gelachen en gekletst.

Dit was mijn bevallingsverhaal deel 2. Wil je verder lezen? Klik dan op mijn bevallingsverhaal deel 3 – De hartslag van James viel weg.