Categorie

Mama &zo

hoe groot is mijn hart?
Mama &zo

De opvoeding van je kind, onze methode!

James is een echt jongetje inclusief blauwe plekken op zijn lichaam!

Ik kan er niet over uit dat het alweer 16 maanden geleden is dat onze lieve James werd geboren. Och jeetje, wat was het toch een klein propje en wat is hij groot in vergelijking met toen. Ja duhh, logisch maar soms moet ik gewoon even stil staan bij het moment want het gaat allemaal veel en veel te snel. Het lijkt wel alsof de tijd 10x zo snel gaat sinds ik moeder ben!

Als je mij op Instagram volgt dan kun je wel zien dat James een boefje is. Een echt mannetje want zijn lichaam zit vol met blauwe plekken en schrammen door het klimmen en klauteren wat hij het liefst de hele dag doet. Het is ook een kleine bikkel want hij staat zonder problemen op om het vervolgens nog eens te proberen. Wij als ouders hebben de taak om James zo goed mogelijk op te voeden want ja, als je ouder bent neem je die taak uiterst serieus maar ja, hoe werkt dat eigenlijk? de opvoeding van je kind.

De opvoeding van je kind.

Je hoort vaak dat je de opvoeding vanuit je ouderlijk huis overbrengt naar je eigen kinderen of juist het tegenovergestelde wil bieden aan je kinderen. Wij voeden James vanaf het begin af aan al op met de bekende drie R’s Rust, Regelmaat en Reinheid. Dit vinden wij ontzettend belangrijk en het belangrijkste is dat het werkt bij James want je kunt ook tot de conclusie komen dat je opvoeding niet bij je kind past. Als je je kind iedere dag 10 keer op de trap moet zetten omdat hij of zij niet luistert denk ik dat je moet nadenken of het wel de juiste manier van handelen is. Wat is de behoefte aan je kind?

Liefde staat hier in huis centraal. Ik ben benieuwd wanneer het moment komt dat James zegt: ‘Mam, stop is met al die kusjes want ik word er gek van!’ ik vind het heerlijk om James te knuffelen en liefde te geven. Mijn moederhart zit overvol liefde voor dat kleine mannetje. Ik vind het belangrijk om te laten weten dat we James lief vinden, respecteren en naar hem luisteren. Zo vind ik het ook fijn dat James ziet dat Merijn en ik liefdevol met elkaar omgaan.

Een combinatie tussen de opvoeding van jezelf en van je partner.

Merijn komt uit een gezin met gescheiden ouders. Dat maakt het nog net wat belangrijker voor ons om een liefdevol gezin te zijn. Het komt heus weleens voor dat we een discussie voeren met James erbij en dat moet natuurlijk ook kunnen mits het allemaal netjes blijft natuurlijk maar als er irritaties om de hoek komen kijken dan is een blik voldoende en weten we beide dat we dit op een later moment, als James er even niet is, beter kunnen uitspreken.

Ik heb een vrije opvoeding gehad. Mijn ouders lieten mij vrij in het maken van keuzes, school, werk en liefde. Ik mocht alles zelf bepalen en kreeg hulp wanneer ik hierom vroeg. Advies kreeg ik er wel altijd bij, gratis en voor niks. Dat is ‘ouders eigen’ denk ik. Je bent zelf ook jong geweest en hebt voor dezelfde keuzes gestaan. Je wil je kind dan natuurlijk behoeden voor de fouten die jezelf hebt gemaakt. Ik denk dat je je kind ook vrij moet laten om fouten te maken dat is juist een belangrijk leerproces.

Ik wil James meegeven dat we trots op hem zijn.

Belonen op goed gedrag zit niet in onze opvoedstijl. Kinderen die een smakgeld krijgen bij een goed rapport, zwemdiploma of een behaald rijbewijs vind ik niet nodig. Ik wil James juist meegeven trots op hem te zijn zonder dat hij hiervoor moet presteren en daarbij wil ik hem meegeven dat hij het niet voor ons moet doen maar voor hem zelf.

Ik had ‘vroeger’ op de middelbare school best wat harder kunnen studeren maar ik was toen tevreden met een 6je. Meer moeite deed ik er dus ook niet voor waar ik later vaak tegenaan ben gelopen. Dit zal ik dus ook meegeven aan James maar als hij op dat moment ook genoegen neemt met een 6je (terwijl hij beter zou kunnen) dan is het zijn keuze. Ik heb wel een top tijd gehad op de middelbare school en wellicht was dit minder geweest als ik meer tijd aan het studeren besteedde. Alles heeft zijn voor en zijn tegens!

Wat is jullie opvoedstijl? Stellen jullie het weleens bij?

verlatingsangst
Mama &zo

Verlatingsangst bij je dreumes?

James heeft altijd een goed slaapritme gehad.

James is nu 16 maanden oud en wat wordt het toch een grote jongen. Hij begrijpt al super veel. Als ik aan James vertel dat we gaan eten loopt hij naar zijn kinderstoel die hij vervolgens aan de eettafel schuift, pakt hij een slabber uit het keukenkastje en gaat hij netjes naast zijn stoel staan. Klaar voor het diner!

Hij is dol op eten, boekjes lezen, kikker en zijn vriendjes, Nijntje, buiten wandelen en op zijn moeder. Ja echt, deze kleine grote man heeft verlatingsangst wat ’s nachts tot leven komt!

James heeft altijd een altijd slaapritme gehad. We hebben hem vanaf zijn 3e maand in zijn eigen bedje op zijn eigen kamer gelegd en dat is dus ook een veilige plek voor hem. Het ging niet zonder slag of stoot want we hebben hier best veel moeite in gestoken, slapeloze nachten gehad en uren naast zijn bedje gezeten maar het heeft uiteindelijk zijn vruchten afgeworpen!

Hoe het allemaal begon.

We zijn begonnen om James op de arm in slaap te wiegen, hem daarna in bed te leggen en na een tijdje weg te lopen. Toen dit een week goed ging, zijn we begonnen aan de volgende stap. Liedjes zingen op de stoel in zijn kamer en hem wakker in bed leggen zodat hij leerde om zelf in slaap te vallen. Deze fase heeft het langst geduurd omdat hij in die tijd zijn fiep nog niet zelf in zijn mond kon stoppen maar toen dit moment eindelijk aanbrak, zongen we drie liedjes om hem vervolgens in bed te leggen en weg te lopen met een welterusten groet.

Dit ging super goed. James sliep in het begin van 7 tot half 6 en na mate de tijd vorderde ging dit steeds beter. Nu slaapt hij van 7 tot 7 en soms zelfs wat langer! Je beseft als ouders zijnde op zulke momenten niet dat we eigenlijk in onze handjes mogen klappen dat hij dit al dit tijd al zo goed deed. Ik hoor namelijk van veel ouders dat ze problemen hebben met het slaapritme van hun kind.

James krijgt de hele straat bij elkaar.

Nou, afgelopen week besefte ik me nog eens extra dat heerlijk is als je kind zo goed slaapt. Uitzondering is natuurlijk als hij ziek is maar dat mag!

Onze kleine man ging om 7 uur prima slapen om vervolgens om 11 uur wakker te worden en de hele straat bij elkaar te krijsen. Heel sneu. We wisten natuurlijk niet meteen wat er aan de hand was en na heel veel uren aan zijn bed te hebben gezeten moesten we hem tussen ons in leggen, anders deed niemand een oog meer dicht.

James en ik hebben vanaf het begin af aan al een duidelijk slaapritme. Hier schreef ik eerder al eens over. Zo laat ik hem bijvoorbeeld altijd zelf de lamp uit doen als het bedtijd is. Afgelopen week wilde hij hier absoluut niks van weten. Zou die bang zijn in het donker? We keken het even aan, we zaten uren aan zijn bedje om uiteindelijk toch in slaap te vallen met James tussen ons in.

‘Mama komt zo terug, tot zo!’

Alle medische dingen waren uitgesloten en al snel kwamen we op de term ‘verlatingsangst’. Er zijn veel verschillende manieren om hiermee om te gaan en er wordt vooral veel aangeraden om kiekeboe spelletjes te spelen. We zijn begonnen om James af en toe en heel kort alleen te laten in de woonkamer. ‘James, mama gaat boven even wat pakken. James blijft even beneden spelen. Mama komt zo terug!’ En weg ging ik. Ik merkte dat hij hetzelfde huiltje opzette als in de avond. Oké, onze kleine grote man kampt met verlatingsangst maar wat doen we eraan?

Ik vind het belangrijk om James zijn angsten serieus te nemen en om die reden hebben we hem een aantal dagen getroost en uiteindelijk bij ons gelegd. Op zulke momenten zou het heerlijk zijn als die kon praten…

Maar goed, dit kan natuurlijk niet veel langer zo doorgaan omdat hij nu op een leeftijd is dat hij kan gaan wennen aan onze handelingen.

Even laten huilen is niet erg, toch?

We hebben uiteindelijk besloten om hem toch maar even te laten huilen. Met pijn in ons hart want geen enkele moeder wil dat zijn of haar kind huilt maar hij moet leren dat wij altijd terugkomen wanneer we dit aan hem uitleggen. Iedere 4 minuten liep ik naar binnen om te zeggen dat ik er nog was, dat James moe was en dat hij lekker moest gaan slapen.

Perfect! Het lijkt kort maar 30 minuten een huilend kind moeten aanhoren is echt een marteling. We doen dit ook alleen als we zeker weten dat hij nergens pijn heeft en we laten hem dan ook nooit zolang aan een stuk door huilen. Even binnen lopen om de zoveel minuten om te troosten werkt prima.

Inmiddels gaat James om 7 uur weer prima slapen & wordt hij ’s avonds niet meer wakker. Hij werd vanmorgen zelfs om 7:45 wakker!

Ik ben benieuwd hoe jullie omgaan met de verlatingsangst van je kind? Laat het me weten wat voor jullie heeft gewerkt.

Mama &zo

Een overbezorgde moeder of juist niet?

Ik heb mezelf ‘ingelezen’ over het moederschap.

Je hebt meerdere ‘soorten’ moeders, de een is overbezorgd en de andere juist totaal niet. Misschien moet die nonchalante moeder een beetje meer bezorgd zijn en andersom! Onder welke ‘soort’ moeder val jij? en wat ben ik eigenlijk voor moeder?

In mijn zwangerschap begon ik met actief lezen van verschillende blogs over de opvoeding van kinderen, het ritme van een kind en nog veel meer. Zo las ik ook vervelende verhalen, eigenlijk had ik deze beter niet kunnen lezen toen ik zwanger was. Ik las bijvoorbeeld dat een kind gestikt was in een stukje appel. Sinds dien gehandicapt door het leven ging.. dat zet je wel aan het denken.

Bezorgd over James

Toen ik die afschuwelijke rugweeën aan het wegsuffen was en ze mijn vliezen gingen doorprikken, kwamen ze erachter dat James in het vruchtwater had gepoept. Nu komt dat tegenwoordig vaker voor maar fijn vond ik het niet.

Hij moest er in mijn ogen geen minuut langer in zitten en er zo snel mogelijk uit maar het ziekenhuis maakte geen haast. Een aantal uren later werd hij eindelijk bevrijdt doormiddel van een keizersnee maar was nog super misselijk door het vruchtwater wat hij had ingeslikt. Naast het feit dat ik het vreselijk vond om te zien dat James zo misselijk was, was ik ook best bezorgd. Het was ons eerste kindje en ik wist totaal niet wat me te wachten stond. Dit hield ook nog wel een tijdje aan maar gelukkig kon de verpleging mij geruststellen.

Eenmaal thuis werd ik eigenlijk wat meer ontspannen. lekker in onze eigen omgeving, in zijn mooie nieuwe kamertje en James deed het verder prima. Ik was geen moeder die ieder kwartier bij hem ging kijken of hij nog wel ademde. Maaaaaar, ik had wel een babyfoon met camera op geluid 6 staan, misschien scheelt dat? Is wel een beetje cheaten, denk ik! 😉

Je raakt eraan gewend als je een boefje hebt!

Toen het moment was aangebroken dat James zijn melkflessen langzaam mocht vervangen door vastvoedsel wilde ik het zo fijn mogelijk maken zodat het incident van die appel zo klein mogelijk zou zijn bij ons. Onzin natuurlijk want dat kind was al veel ouder en dat kan eigenlijk altijd gebeuren.. Ik was niet bezorgd en deed gewoon wat goed voelde.

Inmiddels heb ik al regelmatig een hartverzakking gekregen door James zijn fratsen. Ik heb echt een klimdreumes, hij wil overal in en op klimmen en dat gaat heel vaak goed maar soms ook fout en dan is het krijsen geblazen! Allebei hoor, James krijst omdat hij pijn heeft en ik sta met tranen in mijn ogen omdat hij pijn heeft, moederliefde zullen we het maar noemen!

Het baby/dreumesleven is vallen en opstaan, letterlijk. Als een kind nog niet kan lopen zal het ook nog niet gebeuren. Dit gaat in kleine stapjes totdat het kind voelt dat het wel lukt. Het leven is vallen & opstaan en als je maar blijft opstaan is er weinig aan te hand. Ik ga dus ook niet als een lakei naast hem staan als hij aan het spelen is. Ik ben wel alert en vaak zit ik ook met dichtgeknepen billen te kijken wat James nu weer aan het doen is, maar ik laat hem zelf ‘aanklooien’.

Ik denk dat ik onder de catorgorie ‘nonchalante moeder’ valt.

Sommige valpartijen waren niet gebeurd als ik naast hem stond maar ik wil dat James vertrouwd op zichzelf  en niet afschrikt van mijn gevoelens. Tot op zekere hoogte hoor. Als hij van de glijbaan buiten in de tuin af wil dan sta ik er uiteraard langs of achter!

Ik kan denk ik wel stellen dat ik onder de soort ‘nonchalante moeder’ val. Als hij niet wil eten, eet hij niet, als hij koorts heeft ga ik niet direct naar de dokter, als hij wil kimmen mag hij klimmen en ga zo maar door.

De momenten waarop ik bezorgd ben is als ik zelf niet bij James ben. Als mijn moeder of Merijn moet oppassen dan wil ik wel regelmatig een update hoe het met hem gaat. Ik schrijf dan nog nadrukkelijk dat ze hem goed moeten insmeren met zonnebrand en dat hij om bepaalde tijden echt naar bed moet. Dit weten zij natuurlijk allang maar dit moet ik voor mijn gevoel nog altijd nog even vertellen.

Onder welke ‘soort’ moeder val jij? Ben jij overbezorgd of juist (te) nonchalant?

kind in bad of douche?
Mama &zo

Je kind onder de douche of in bad?

In onze nieuwe woning hebben wij geen bad.

In ons, inmiddels oude huisje, hadden wij een bad en dit vond ik ideaal om James in te wassen. Hij vond dit trouwens ook helemaal geweldig. Wij waren eigenlijk al snel klaar met het babybadje van James en stapte toen over naar het ‘grote’ bad. In onze nieuwe woning hebben wij geen bad, gaan we dit missen? Doe jij je kind onder de douche of in bad?

De allereerste aankoop voor James was een mooi badje. Helemaal trots kwamen we thuis met een stijlvol bad wat bij zijn kamertje paste. De eerste keer in bad, met behulp van de kraamzorg vond James Heerlijk. Ze vertelde dat het voor James een veilig gevoel was aangezien hij in de buik zat met een hoop vruchtwater. Ik kreeg namelijk bij iedere echo te horen dat ik veel vruchtwater had, naja prima, James vond het top!

Een duidelijk ritme werkt voor James het beste.

We zijn na een maand of drie echt begonnen aan een duidelijk ritme. Dit hield in dat James in de avond in bad ging, pyjama aan, slaapzak aan, tandenpoetsen, boekje voorlezen of een liedje zingen en dan lekker naar bed. Dit was fijn voor James, zo wist hij op een gegeven moment precies wat er ging gebeuren en dat moesten we hebben, ook dat biedt een kind veiligheid!

Merijn sloeg hier een beetje in door, als hij dan een dag niet in bad kon omdat wij het te druk hadden of ergens naar toe moesten dan was Merijn bang dat hij niet goed zou slapen. Uiteraard was dat geen probleem en sliep James lekker door!

Een ‘grote mensen’ bad is wel heeeeuuulll leuk!

Ik vond het erg leuk toen hij goed kon zitten om hem eens in het ‘grote mensen’ bad te doen. Op die manier kon hij lekker spetteren met het water en spelen met zijn badeendjes. Hij voelt zich als een vis in het water dus de keuze was voor mij snel gemaakt om een aantal lessen aan babyzwemmen bij te wonen. Hij ‘zwem’ nu iedere keer zelfs even onderwater!

James kan zichzelf goed vermaken en vooral als het lekker weer is. Hij speelt het liefst de hele dag in de tuin met zijn auto’s of in zijn huisje. We gaan tegenwoordig een stukje wandelen. De buggy vindt hij helemaal niks maar aan de hand gaat het super goed. We wandelen dan naar het bos of naar een speeltuin in de buurt en gaan daar lekker ravotten, klimmen en vooral vies worden!

Ik heb niet echt een voorkeur, jij?

Een dag niet vies worden is een dag niet gespeeld en dan vind ik het fijn om de dag af te sluiten met een warm bad of natuurlijk de douche. Inmiddels wonen we al een tijdje bij mijn ouders en zij hebben alleen een douche. Eigenlijk gaat dit prima! We gaan dan wel vaak samen onder de douche, ik was mezelf als hij aan het spelen is met de lege shampoo flessen en als ik klaar ben ga ik hem wassen!

Een bad lijkt misschien wat fijner maar mij maakt het inmiddels niet meer uit. James vindt het net zo prima om onder de douche te gaan. In ons nieuwe huisje is de badkamer nog perfect en ook hier staat geen bad ingebouwd, dit gaan we ook voorlopig/nooit doen. De douche werkt prima!

Wat vind jij? Doe jij je kinderen liever onder de douche of in bad?

kind straffen
Mama &zo

Een kind van een jaar straffen?

Een kind van een jaar straffen?

Een kind van een jaar straffen? Daar zijn de meningen sterk over verdeeld, sowieso over ‘een kind straffen’ want is straffen wel de juiste methode? Moeten we niet altijd alles positief benaderen? James is nu 14 maanden oud & een echt boefje, hoe ga ik hiermee om?

James is een echt jongetje, althans. Ik denk denk dat veel jongetjes echte boefjes zijn. Daar komt de term ‘kwaad jongensstreken’ vast uit voort! Nou, die van mij is me er eentje. Een ondernemend jongetje die duidelijk bezig is om de wereld te ontdekken en zo probeert hij ook weleens (vaak) wat uit wat niet mag van mama. Die stomme mama’s ook altijd!

De keukenkastjes open en dicht doen, keukenkastjes uitladen, met stoelen schuiven, aan het wijnrek trekken, de foto’s van de vensterbank op de grond gooien, afstandsbediening pakken en wegrennen zodra ik het zie, oh ja en nog zo’n leuke, als we boven zijn allerlei spullen pakken en zo snel mogelijk naar het traphekje om vervolgens alles naar beneden te donderen.

Het opvoeden is nu echt begonnen

Tja en hoe lief, klein en schattig James is.. ontkom ik er nu niet meer aan om hem de bovenstaande dingen te verbieden. Het opvoeden is nu echt begonnen.
Een tijdje terug was ik met mijn moeder boven en James probeerde zich te wurmen tussen het traphekje, het is onmogelijk dat hij er doorheen kan maar alsnog schrik je je rot. Mijn moeder zei op een strenge toon: ‘James, Nee! Dat mag niet, stout!’ en vervolgens rende James huilend in haar armen. Hij verschoot ervan!

Bij James was het al snel over maar ik stond erbij met tranen over mijn wangen. Wat een sneu gezicht was dat! Mijn moeder had ook gelijk spijt maar ja, wat moet je dan? Er komt een punt waarop je je kind moet leren dat iets niet mag. Ik merkte dat James hiervoor nog te jong was. Hij begreep totaal niet wat we bedoelde en dan heeft het in mijn ogen weinig zin om hier mee verder te gaan.

Mijn hart breekt soms..

Inmiddels merk ik dat James nu heel goed weet wat het woordje: ‘Nee’ betekent. Soms vergeet hij het nog weleens maar dan herinner ik hem daar weer even aan! 😉 Als hij nu een keukenkastje open doet en ik zeg op een duidelijke manier ‘James, doe de deur maar dicht. Dat is van mama’. Doet hij het deurtje dicht en gaat op zijn allerzieligste manier huilen waardoor mijn hart breekt en ik hem eigenlijk meteen wil knuffelen. Dit doe ik uiteraard niet, ik pak zijn handje vast en ga opzoek naar een leuk speelgoedje wat van hem is. Gelukkig is het dan al snel goed!

In de hoek zetten en dat soort dingen daar is James nog veel te jong voor, daar begin ik niet aan en dat is trouwens ook nog helemaal niet nodig. James is nu nog op een leeftijd die je makkelijk kunt afleiden met iets anders leuks!

Ja, het is wat met die kleine boefjes. Heerlijk! ik kan er stiekem alleen maar van genieten.. die lach op zijn gezicht als hij donderspoed weet dat hij iets doet wat niet mag, haha geweldig!

Ik vind het lastig om hier een middenweg in te vinden, hij is nog zo lief, klein en schattig maar hij mag natuurlijk niet mijn hele huis afbreken. Hoe verbied jij je kind ‘iets’? Benader je je kind altijd positief?

Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen!

 

James aan het woord
Mama &zo

James aan het woord (deel 1) Zo mama zo zoon!

James zijn eerste blog!

Hallo allemaal, ik ben James en ik mag nu van mama eindelijk zelf eens vertellen hoe het met mij gaat. En dat kan ik goed want ik ben nu èèn jaar oud. Mijn verjaardagsfeest was trouwens helemaal leuk. Ik kreeg veel dozen met leuk papier erom en als ik dat er dan af deed, zat er een leuk speelgoedje in. Ik begreep daar eigenlijk niet zoveel van maar iedereen was aan het lachen en dus deed ik gewoon vrolijk mee! Hoewel er wel heel veel mensen waren die in mijn wangen wilde knijpen. Dat vond ik niet zo fijn dus als ik het cadeautje had gekregen, rende ik gewoon weg!

Papa en mama hebben die dag ook gefilmd en mama heeft dat volgens mij op Joetjoep gezet, zoiets was het ja. Maare, ik vind het erg leuk om een jaar te zijn want nu ben ik geen baby meer en dat vind ik gewoon leuk. Ik begrijp steeds meer van de wereld en vind het interessant om met auto’s te spelen. Oh ja en weet je wat ik het leukste vind? De bal gooien van de hond. Dan lig ik helemaal in een deuk want ik vind het zo grappig hoe de hond er dan achteraan rent!

Ik ben een boefje.

Mama noemt mij vaak een boefje maar ik weet niet wat dat betekent. Misschien komt het wel omdat ik vaak de keukenkastjes open doe en dan van alles op de grond gooi. Mama vind dat niet zo leuk maar dat begrijp ik nog niet dus ik ga steeds harder lachen als mama een beetje boos probeert te doen. Ja dat is echt zo want mama kan eigenlijk helemaal niet boos op mij zijn. Als ze ‘nee’ zegt dan geeft ze mij daarna altijd een kus omdat ze vindt dat ik lekkere dikke wangen heb.

Ik snap alleen niet goed waarom papa en mama mij James hebben genoemd, ze noemen mij altijd: Kinderkaas, Kaassouflè, bollenbeen van een kinderteen of bilskabilskie, gek he? Nou ik vind het niet erg hoor alleen als ze willen dat ik luister dan moeten ze maar gewoon James zeggen. Die naam vind ik toch wel het mooiste!

Eten doe ik het liefst de hele dag. Dat kun je ook wel zien aan mijn buikje want die is nog een beetje dik maar dat is heel normaal hoor als je een jaar oud bent. Papa en mama kunnen zo goed koken en daarom eet ik alles helemaal op. Mijn lieveling eten is Macaroni of Tagliatelle. Mama zegt altijd dat ik net zo groot en sterk word als papa, nou dat zou ik wel graag willen hoor!

Ik ben tenslotte een dreumes!

Drinken kan ik ook goed, flesjes zijn voor baby’s. Ik drink sinds mijn verjaardag alleen maar uit een beker. In de ochtend krijg ik nog wel een flesje melk. Dan vind ik wel fijn om lekker bij papa of mama te liggen en uit de fles te drinken. Ik denk dat ik daar binnenkort ook wel mee stop hoor. Ik ben tenslotte nu een dreumes!

In de avond gaan we altijd douche of in bad. Dat vind ik altijd heel leuk want ik speel dan met de eendjes en de kikker. Douche vind ik tegenwoordig ook wel gezellig, dat doe ik meestal samen met mama en dan speel ik met de flessen die daar altijd staan. Ik weet alleen niet wat dat precies is maar mama haalt daar spul uit en dan doet ze dat op mijn buik, billen en rug. Het wordt dan best wel glad maar ik kan al heel goed blijven staan.

Als ik naar opa & oma ga dan vind ik de schommel het leukste. Ik wil dat het liefst de hele dag doen maar dat kan niet zegt mama, ik weet niet zo goed waarom niet. Ze hebben ook een kinderhuisje, dat vind ik ook leuk want dat huisje heeft ook een deur & ramen, net zoals papa en mama’s huisje.

Mama vindt mij een grote jongen!

Mijn lievelingsspeelgoed is Nijntje, mama doet Nijntje dan verstoppen en dan mag ik hem gaan zoeken. Ik ben daar best wel goed in want ik vind Nijntje altijd en dan moet ik altijd heel hard lachen!

Papa en mama zijn wel erg blij dat ik zo goed doe slapen. Soms word ik weleens tevoren wakker en eigenlijk weet ik ook niet waarom. Ik kan nog geen klok kijken maar het liefst wil ik de hele dag spelen en buiten rondlopen. Mama vindt mij een grote jongen omdat ik iedere avond lief ga slapen om 7 uur. Ik word ook niet meer wakker in de nacht.
Overdag moet ik nog twee keer slapen. Van mama mag ik ook een keer slapen maar ze vindt dat ik zo druk aan het spelen ben en daardoor wat meer rust nodig heb. Ik vind dat ze gelijk heeft want ik ben ook nog maar net een dreumes. Dus soms nog een beetje moe!

Ik krijg nu pijn aan mijn kleine dreumesvingertjes dus ik moet nu stoppen met typen van mama. Ik vond het erg leuk om jullie te vertellen hoe het met mij gaat en ik hoop dat jullie dat ook vonden.

Mama &zo

Ervaring met de eerste keer dat je dreumes ziek is!

Afgelopen week hadden we een zieke dreumes in huis rondlopen. Of ja, rondlopen deed hij amper, zo ziek was hij. James kreeg een dag voor zijn eerste echte verjaardag hoge koorts en dit bleef 1,5 week aanhouden. Erg sneu en vooral omdat het voor ons eigenlijk niet duidelijk was waar de koorts vandaan kwam. Een zieke dreumes..

Van een energiek, fit en ondernemend mannetje werd hij heel ingetogen en stil.

Gelukkig hadden we de verjaardag van James al uitgebreid gevierd een weekend voor zijn echte verjaardag. Heb je deze vlog nog niet gezien? Klik dan hier. Maar toch, we wilde samen met James op zijn echte verjaardag gaan zwemmen en eindige in het pannenkoekenhuis samen met opa & oma. Helaas liep dat even wat anders maar alsnog kwamen opa & oma ’s avonds even proosten op zijn verjaardag terwijl James uitgeteld in bedje lag.

James was echt James niet meer. Van een energiek fit ondernemend klein mannetje was hij heel intogen, stil en wilde absoluut niet spelen. Knuffelen met mama was eigenlijk het enige wat hij fijn vond en dat terwijl hij daar normaal gesproken niks van wil weten!

Ik heb het een weekje afgewacht en toen er nog geen verbetering in zat maakte ik een afspraak bij de dokter. Ik vertrouwde het niet helemaal. Ik ben de laatste die voor ieder klein dingetje naar de dokter gaat maar dit vond ik wel even belangrijk. Mijn kleine zieke dreumes..

Hand en hand liepen we de dokterspost binnen..

Het gaat allemaal zo snel dat ik nog even moet wennen aan het feit dat James nu gewoon kan lopen, als ik mijn rug voel betrekken terwijl ik naar de dokter naar binnen loop besluit ik hem maar neer te zetten. Samen, hand in hand, lopen we de dokterspost binnen. We gaan samen in de wachtkamer zitten & spelen in de speelhoek met duplo. Ik probeer James op zijn gemak te stellen en vertel wat de dokter straks gaat doen. Tja, dat is dan weer het voordeel als je als moeder zijnde al een heel ziekenhuisleven moet doorstaan. Ik kan James nu prima voorbereiden op wat er gaat komen en wat er pijn doet en juist niet.

James lacht af en toe en ik zie mensen in de wachtkamer vertederend kijken naar hoe wij spelen. Ondertussen staat James uitgebreid te kakken, altijd fijn bij de dokter! Ahum!

Ik heb geen tijd meer om hem te verschonen, we worden al naar binnen geroepen! Helaas is onze eigen dokter op vakantie en hebben we een vervanger…

James zijn eerste onderzoek.

Er werd goed geluisterd naar wat ik te vertellen had. James was alert maar het was gewoon een heel ander mannetje. Uiteindelijk werd hij onderzocht, precies wat ik hem had verteld dus daar was ik blij mee. Het deed geen pijn, hij hielt zich sterk. Hij lijkt op zijn moeder 😉

Ook de dokter kon niks vinden waar de koorts vanaf kon komen en dat vond ze, net als ik, erg vervelend.

Ik moest voor de zekerheid James zijn plas opvangen om te kijken of hij misschien een blaasontsteking zou hebben. Het was een kleine kans maar ze wilde het graag uitsluiten. Zijn plasje opvangen, HOE DAN?!

We kregen een potje mee met zijn naam erop, ach gerum.. James zijn eerste onderzoekje. Gek genoeg werd ik er emotioneel van. Hij is nog zo klein… en hoewel het totaal niet erg is om in een potje te plassen, deed het iets met me. Misschien omdat ik hetzelf al zovaak heb moeten doen…?
Bij de apotheek haalde we plaszakjes. Deze moest ik om zijn tangelang binden om zo zijn plasje op te kunnen vangen. James vond het prima maar fijn was anders. James besloot drie keer vlak nadat ik het plaszakje had opgeplakt, kei hard te kakken. Heel fijn, dat ging dus niet door. Ik kon daar moeilijk met een zakje plas vol met.. oke, je snapt wat ik bedoel!

Uiteindelijk is het gelukt & was de uitslag goed. James knapte iedere dag een beetje meer op en is nu alweer helemaal de oude. Het was een fixe griep met hoge koorts! Het enige positieve wat hierin is uitgekomen is het feit dat hij het nu wel fijner vindt om af en toe te knuffelen. Waar een griep allemaal wel niet goed voor is! 😉

Is jouw dreumes weleens goed ziek geweest? Wat deed je dan anders dan normaal?

Mama &zo

Jongens spelen met meisje speelgoed?!

Is het nou aangeboren of aangeleerd gedrag?

Jongens spelen met auto’s, treinen en garages en meisjes spelen met barbies en poppen. De wetenschappers worden het niet eens. Is het nou aangeboren of aangeleerd?

Ik denk dat de meerste ouders naar de afdeling gaat wat bij het geslacht van hen kind hoort. Je zou zeggen dat dit dan aangeleerd gedrag is. Mijn ouders hebben vier meisjes kleinkinderen en 3 jongens kleinkinderen. De tuin ligt vol allerlei speelgoed voor zowel jongens als meisjes en ieder kind mag hiermee spelen.

James is tot zover ook echt een jongensjongen. Hij speelt alleen met auto’s, vrachtwagens of balletjes en het liefst klimt hij overal in en op. Als je hem een poppenwagen inclusief pop geeft, dan moet hier hier niks van weten. Hij gooit hoogstens de pop uit de wagen en dat is het dan..

Er zijn genoeg ouders die het erg vinden als hen zoon met een pop speelt of hen dochter met auto’s. Ik vind dit absoluut geen enkel probleem. Merijn gelukkig ook niet. Als ik later met James in de speelgoedwinkel loop en hij wil graag een pop, helemaal prima.

Ik zag trouwens laatst dat je tegenwoordig ook een jongens Baby Born hebt! Deze wil ik sowieso nog eens aanschaffen met stoere kleding erbij om te kijken of James het inmiddels wel leuk vindt.

James heeft van zijn verjaardag een keuken gekregen van zijn peetoom en tante. Dit is tegenwoordig ook niet persè meisjespeelgoed meer. Er zijn immers genoeg mannen die in de keuken staan! James vind het dan ook geweldig om in zijn eigen keuken te rommelen met zijn potten en pannen!

Jongens spelen met meisje speelgoed?!

Ik vind het bizar om te zien dat hier wel degelijk verschil in zit. Het schijnt ook goed te zijn voor de ontwikkeling van je kind om eens te wisselen en speelgoed van het andere geslacht aan te bieden. Jongens die met poppen spelen leren bijvoorbeeld de verzorgende rol.

Waarom gaan wij als ouders vanaf het begin al naar de jongensafdeling bij het speelgoed als we zelf een zoon hebben? Omdat het zo hoort? Omdat het normaal is? Ieder kind is anders. Ik vind het interessant om hierover na te denken want ik doe namelijk precies hetzelfde.

Mijn voornemen is dus als hij oud genoeg is om een cadeautje te kunnen uitzoeken hem de gehele winkel te laten doorlopen zodat hij zelf een keuze kan maken. Hij wordt dan niet beinvloed voor de jongens en meisjes kant. Hoewel dit op school wel weer zal gebeuren maar dat zien we dan wel weer..

Ik ben benieuwd wat James gaat doen als ik een jongenspop voor hem koop. Misschien vindt hij dat nu wel een stuk leuker!

Hoe denken jullie hierover? Vind jij het erg als jouw zoon met poppen speelt of jouw dochter met auto’s?

James is 6 maanden oud
Mama &zo

Peuterspeelzaal of niet?

Mijn kind naar de peuterspeelzaal of niet?

Laat jij je kind naar een peuterspeelzaal gaan of niet? Als je peuter de leeftijd heeft bereikt van 2,5 sta je voor die keuze om je kind twee dagdelen in de week naar een peuterspeelzaal te brengen. Is het goed of juist niet? De leerplicht begint vanaf 4. Is dat niet tijd genoeg om je kind te laten ‘leren’?

Als je kind 4 begint het echte leventje. Je kind moet iedere dag naar school om van allerlei dingen te leren. Best jong, vind ik. De meeste basisscholen hebben hebben wat regeltjes wat je kind minimaal moet kunnen voordat hij naar school komt.

Hierbij een aantal voorbeelden: Je kind moet zichzelf kunnen aan en uit kleden, schoenen aan doen, omgaan met een schaar, zijn of haar drinkbeker zelf open maken, jas en en uittrekken en je kind moet zindelijk zijn.

Och wat zal ik brullen!

Dit kun je allemaal stapsgewijs oefenen in de vakantie en je kunt je kind daarvoor naar de peuterspeelzaal laten komen zodat hij het samenspelen al een beetje kan leren. Hij leert dat hij zijn speelgoed moet opruimen, samen liedjes zingen en een knutselwerkje maken. Ik denk dat dit ongetwijfeld goed is voor je kind zodat hij ook vast een beetje kan wennen aan het ‘schoolleven’ waar ze ook samen fruit eten en hij samen met andere kindjes moet spelen.

Je kunt je kind dit natuurlijk ook zelf leren. De regeltjes die je allemaal moet kennen voor de basisschool dat moet wel lukken en als jij in je omgeving een hoop kinderen kent waar je zoon of dochter mee kan spelen dan hoeft het geen probleem te zijn wanneer je niet voor de peuterspeelzaal kiest.

Ik vind het lastig en wat zal ik staan brullen als ik hem daar moet achterlaten. Het zou geweldig zijn als je kind daar vanaf dag een vrolijk naar binnenloopt en geen kick geeft als je weggaat zodat het voor jezelf wat dragelijker is maar dat zal niet gebeuren. Ik kan me vast voor James sterk houden maar wat zal ik huilen op weg naar huis!

Spelenderwijs leren!

2,5 jaar is nog zo jong en dan zijn ze nog steeds zo klein en kwetsbaar.. maar goed, ik ben er wel van overtuigd dat het goed is voor de sociale ontwikkeling van je kind. Het is heel wat waard je kind met andere kindjes te zien spelen hoewel dat dan nog steeds een beetje lang elkaar heen gaat.. is het toch anders dan dat je kind alleen maar met papa of mama speelt.

Het is voor mij wel belangrijk dat dit echt spelenderwijs gebeurd en dat ze dan niet al allerlei verplichtingen hebben. 4 jaar is jong genoeg om van alles te ‘moeten’ en daar zal ik voor proberen te waken.

Hoe dan ook denk ik zoals het er nu uit ziet dat ik wel voor een peuterspeelzaal zou kiezen. Er zijn voors en tegens maar als ik alles afweeg denk ik dat James er beter uit zal komen. Mits hij er helemaal niks aan vindt. Als we het een aantal weekjes proberen en het blijkt dan echt nog niet te lukken dan zal ik er ook mee stoppen. Ieder kind is tenslotte anders en wij als ouders doen slechtst het gene waarvan je denkt dat goed is.

Heb jij voor de peuterspeelzaal gekozen? Peuterspeelzaal of niet? ik ben benieuwd!

Leven met Lon in een fotodagboek
Mama &zo

Mijn kind heeft een hekel aan de auto en buggy

Mijn kind heeft een hekel aan de auto en buggy!

James heeft een hekel aan de auto en de buggy en dat is best lastig kan ik je vertellen! Dit weerhoudt je een beetje om de deur uit te gaan en dat is natuurlijk niet de bedoeling. De auto vindt hij het ergste dat is eigenlijk altijd huilen geblazen.

 Ik zorg dan dat ik allerlei speeltjes in mijn tas op de autostoel heb zitten die ik hem iedere keer kan aangeven. Max 30 minuten gaat het dan prima maar daarna wil hij eruit en lopen! Best onhandig als je wat verder moet rijden. Gelukkig gebeurd het niet vaak dat ik alleen zulke lange stukken moet rijden met James en als Merijn erbij is kan een van ons erlangs gaan zitten, wat liedjes zingen en dan gaat het redelijk.

Hij moet er niks van weten!

We hebben een schermpje die we achter onze rugleuning kunnen hangen zodat hij wat televisie kan kijken. Dit hebben we nog niet geïnstalleerd omdat ik eigenlijk niet wil dat dit een gewoonte word en dat al op deze leeftijd maar ik moet toegeven dat ik er steeds vaker aan zit te denken om dat wel te doen. Dan is het in ieder geval rustig in de auto!

De buggy hetzelfde. Als we gaan wandelen als hij eigenlijk moet slapen en we lopen in een rustige omgeving valt hij vaak wel inslaap. In het begin prima maar als we daarna winkels inlopen wordt hij wakker en wil hij eruit en echt meteen. Dit kan natuurlijk niet altijd en ‘winkelen’ met een huilende dreumes in de buggy is niet zo relaxed.

Hij wil perse zelf lopen.

Als hij écht moe is. Als we bijvoorbeeld een dagje naar de Efteling zijn geweest dan slaapt hij direct na iedere attractie die we hebben gehad. James ziet dan natuurlijk totaal andere dingen en dan vindt hij het prima om in de buggy te slapen.

Ik heb in het begin gewoon veel moeite gedaan om hem in bedje te laten slapen. Te gaan wandelen wanneer hij gewoon wakker is. Het lijkt mij superrelaxed om zo wat om me heen te kijken in zo’n wagen maar James vindt het dus wat minder.

Ik ben benieuwd of jullie dit herkennen en wellicht tips en tricks hebben om dit ‘probleem’ een beetje te tackelen?!

Mama &zo

James is jarig! – Lonnekefilmt

James is jarig! Precies één jaar geleden lag hij nu op mijn borst bij te komen van de bevalling. Een prachtig moment en eindelijk konden we zijn naam van de daken schreeuwen! 

Afgelopen weekend hebben we zijn verjaardag groot gevierd, alles is gefilmd dus geniet van deze vlog!