Categorie

Mama &zo

Welke zindelijkheids methode gebruiken wij?
Mama &zo

Zindelijkheidstrainingen: Welke methode gebruiken wij?

James vindt het interessant om met mama naar het toilet te gaan.

James is twee jaar en bijna vier maanden oud. Hij vindt het ontzettend interessant om met ons mee te gaan naar de wc. James geeft nog net niet het toiletpapier aan zodat ik mijn kont af kan vegen maar doortrekken en even in de pot kijken vindt hij hartstikke leuk.

Het kan een rol spelen dat ik de ziekte van Crohn heb en regelmatig met hem naar het toilet ben gegaan toen hij nog jonger was. Ik vond het onverantwoord om hem alleen in de woonkamer te laten en de box was bij ons al vroeg de woonkamer uit. James is verschillende keren meegesleurd als ik weer een kramp had en moest rennen.

Ik merk aan James dat hij toe is aan een volgende stap. Hij zegt altijd ‘mama poep?’ voordat hij zijn behoefte in zijn pamper doet. Hij voelt blijkbaar heel goed dat hij aandrang heeft. Ik moet zeggen dat dit opvallender is als hij moet poepen dan wanneer hij plast. Dit laat hij nog niet goed blijken.

Het is tijd om een poging te wagen.

Dit zorgt ervoor dat wij de volgende stap willen zetten en James mee te helpen om zindelijk te worden. Ik schreef ooit een artikel over baby zindelijkheids communicatie. Deze methode gaat ervan uit dat de baby’s, hoe klein ook, enige controle hebben over hen bekkenbodemspieren. Wij leren dit vervolgens af door ze pampers aan te doen.

Wij hebben niet gekozen voor deze methode maar vinden het nu wel een mooie tijd om hiermee aan de slag te gaan. Met een open blik en heel veel geduld. James gaat sinds een tijdje naar de peuterspeelzaal en op zaterdag heeft hij ook nog de gym waar hij hard moet sporten.

Er breekt dus een hele andere tijd aan voor James met veel nieuwe indrukken, wat hartstikke leuk is voor James maar ook spanning mee kan brengen. Het is bijvoorbeeld nog een stressvol moment om mama te laten gaan als ik hem breng naar de peuterspeelzaal.

Wij kiezen voor een beloningssysteem.

Ik heb mezelf ingelezen en wij hebben uiteindelijk besloten om toch een beloningsysteem in te schakelen. Iedere keer als James zijn behoefte doet op het potje, krijgt hij een sticker van een diertje op het formulier wat ik hiervoor voor hem heb gemaakt.

Dit is een methode waar ik eigenlijk altijd op tegen was. Ik schreef eerder een artikel over het feit dat je soms je plan moet bijstellen. Je moet doen wat bij je kind past en ik ben van mening dat dit beter bij James past dan zonder beloningsysteem. Hij heeft namelijk veel interesse voor het diertje op zijn pamper. Hij vindt het geweldig om verschoond te worden omdat hij dan zoals hij het zegt: ‘Een vieze muis’ omruild voor een ‘schone leeuw’.

Ik vind het belangrijk dat hij het potje en het zindelijk worden leuker gaat vinden dan zijn pamper die hij nu draagt. Dit lukt naar mijn mening niet door hem te complimenteren als het hem lukt. Hij gaat nu vooral nog met zijn potje spelen en gebruikt hem als helm.

Welke methode hebben jullie uitgekozen?

De boekjes die wij lezen met hem over het konijn op het potje, vindt hij geweldig en heel interessant. Toch legt hij deze link nog niet en ik denk dat dit wel gebeurd als ik dit beloningssysteem inzet.

James is nog jong genoeg dus als het niet lukt is er geen man over boord maar we gaan er rustig en ontspannen mee om en het op deze manier proberen. Geheel vrijblijvend want het is niet zo dat ik vanaf nu eis dat hij de gehele dag op het potje moet zitten maar laten we binnen met 1x per dag even kijken of het lukt.

Wanneer zijn jullie begonnen met zindelijkheids ‘training’. Ik vind training trouwens zo’n gek woord, je helpt je kind maar traint hem toch niet? Maar goed, ik ben benieuwd naar jullie ervaringen!

21 september 2017 door
Waarom samen spelen belangrijk is
Mama &zo

Waarom samen spelen belangrijk is voor een kind?

Een peuterruzie.

James is nu twee jaar oud en je merkt dat het ‘spel’ gaat veranderen. Hij gaat zich wat meer richten op andere kinderen. James is benieuwd naar wat andere kinderen doen. Deze interesse is er al een tijdje maar voorheen was de aandacht zo weer vervlogen. Inmiddels kan James uren kijken naar kinderen die spelen. Hij observeert wat ze aan het doen is en als hij zijn kans ziet, gaat hij hen nadoen.

Bij een peuter leeftijd zie je dat het kind vooral gericht is op zichzelf en samen spelen nog niet van toepassing is. Dit is bij James ook het geval. Hij zoekt de kinderen wel op maar dan gaat het vaak over in een peuterruzie. Zij pakken het speelgoed vooral van elkaar af omdat zij nog niet kunnen samen spelen en die gevoelens ook nog niet begrijpen.

Het is goed om te weten dat je er niks aan kunt doen. Je kunt je kind van twee nog zo goed begeleiden maar het is haast onmogelijk om je kind van twee te laten samen spelen. Het is wel goed om je kind hier al zo vroeg mogelijk in te betrekken. Je kunt hem bijvoorbeeld leren om zijn speelgoed te delen met een ander kindje.

James bepaalt thuis het spel, op de peuterspeelzaal niet en daar leert hij van.

Het samenspelen helpt je kind van alles te leren zoals gevoelens uiten, vormen en kleuren te herkennen maar ook te tellen en klimmen en springen. James zit nu sinds kort op de peuterspeelzaal. Hij kan nog niet samen spelen met deze kinderen maar hij leert hier wel een hoop van. James bepaalt thuis in principe het spel. Als een kind op de peuterspeelzaal het anders ziet, loopt degene boos weg. En op deze manier leren ze al op jonge leeftijd hoe het werkt.

Ik vind het fijn dat James een kind is die graag zelf speelt. Hij kan uren bezig zijn met zijn auto’s of de duplo. Een jaar geleden vond James het helemaal niks aan om bezig te zijn met iets creatiefs zoals knutselen of tekenen. Dit is inmiddels veranderd. Het is bijna dagelijks dat we samen kleien, tekenen of verven. Lisa is meer van het knutselen en fröbelen. Als zij iets maakt zie je ook daadwerkelijk wat het is, bij mij moet je het raden.

Tijd vrijmaken om te spelen met je kind!

Met je kind spelen is goed voor zijn ontwikkeling. Je leert je kind op deze manier hoe je met elkaar om moet gaan. Ik vind het fijn om samen met James aan de grote tafel te gaan zitten om een spelletje te doen. Hij is even bezig met iets anders dan alleen zijn auto’s en we doen iets samen. Memory is favoriet en de kleuren bij elkaar zoeken vindt James ook leuk om te doen.

Ik hoop James op deze manier ook een goede dosis zelfvertrouwen te geven. Als ik met hem speel zie ik wat hij doet en glunderden zijn ogen als ik hem vertel dat hij heel goed kan puzzelen. James krijgt vervolgens zin om het vaker te doen en op deze manier kun je het spel steeds verbreden zodat je kind gestimuleerd blijft.

Het komt steeds vaker voor dat ouders te druk zijn om met hen kind te spelen. We zijn allemaal druk met ons werk maar daarentegen vergeten we het belangrijkste, onze kinderen. We verzorgen ze wel, op tijd eten en drinken, douche maar vergeten soms echt te spelen.

Zeg eens eerlijk, maak jij tijd vrij om echt samen met je kinderen te spelen?

16 september 2017 door
Een kind opvoeden, straffen of belonen?
Mama &zo

Het opvoeden van je kind, straffen of belonen?

Je bent als ouder het geweten van je peuter!

Een peuter opvoeden is niet zo gemakkelijk blijkt uit de statistieken. Het onderzoek is afgenomen bij meer dan duizend ouders met peuters tussen de 2,5 en 3 jaar oud. Eèn op zeven ouders vindt dat de opvoeding van een peuter hem of haar emotioneel uitput, èèn op de vier zegt lichamelijk uitgeput te zijn en  65 procent van de ouders vindt dat het ook een grote financiële inspanning vraagt.

Peuters hebben nog geen geweten. Als je peuter in jouw ogen iets stouts doet, is dat nooit met opzet. Het besef van goed of fout moet je als ouders bij je kind ontwikkelen. Je bent als ouders dus het geweten van je kind!

Je wilt je kind het liefst niet straffen maar soms kom je er niet onderuit. Bij onze peuter van twee jaar en drie maanden is het soms nodig om zijn drag te corrigeren. Het is beter om je kind te belonen in plaats van te straffen. Als je beloont, benadruk je de positieve kanten van je kind. Het kind krijgt meer zelfvertrouwen maar het is voor veel ouders onmogelijk om alleen de positieve kanten te belonen.

Hoe straf jij jouw kind?

Schreeuwen, boos worden of slaan heeft geen effect. Het werkt zelfs integendeel want je leert op deze manier juist dat je kind moet schreeuwen, boos worden of slaan als hij of zij iets wil bereiken. Je kind wordt sneller boos als de ouders ook zo reageren.

Als James echt niet wil luisteren en dat begint nu steeds vaker voor te komen, corrigeer ik hem door te vertellen dat ik het gedrag wat hij laat zien, niet leuk vindt. En als hij door blijft gaan of juist iets niet wil opruimen waarvan ik vind dat hij dit wel moet doen omdat hij bijvoorbeeld iets op de grond heeft gegooid, negeer ik hem.

In het begin vond ik dit lastig. James gaat dan huilen, wordt boos en doet er alles aan om aandacht te krijgen. Ik probeer mezelf hiervan voor af te sluiten en op dat moment, wel in de buurt, iets anders te gaan doen. Als ik mijn poot  stijf houd dan komt hij uiteindelijk naar mij toegelopen om in zijn taal uit te leggen dat hij het daadwerkelijk heeft opgeruimd. Een compliment, een kus en we gaan weer verder spelen.

Een kind van 2,5 kan best een time- out krijgen!

Ik moet zeggen dat ik tot nu toe in mijn handjes mag klappen met James. Hij vertoont nooit echt ‘vervelend’ of zeurderig gedrag. het is tot nu toe alleen nog een probleem geweest als hij iets op de grond gooit wat hij vervolgens van ons moet opruimen. En hij zeurt weleens om een koekje of snoepje maar hier is hij nog wel van af te leiden door over iets anders te beginnen.

Als je kind echt vervelend is. Kan zelfs een peuter van 2,5 best even een time- out krijgen. Je kunt hierover een speciaal stoeltje aanschaffen zodat het kind weet, als hij daarop moet zitten, dat hij stout is geweest. Laat je kind hier geen half uur op zitten want dan is hij of zij het probleem alweer vergeten. Een minuutje of twee moet geen probleem zijn.

Het klinkt misschien gek maar ik voel mezelf niet prettig bij een time- out straf. Dit komt misschien omdat het bij James ook nog niet van toepassing is. Ik kan me best voorstellen dat dit op een latere leeftijd heel handig kan zijn. Ik zou het hoe dan ook alleen maar gebruiken als het echt niet anders kan en je kind zo boos is dat hij of zij echt even moet afkoelen voordat je er weer over kan kletsen.

James zit in de uitprobeer- fase, straf ik hem te licht?

De kunst van het ouderschap is om redelijk te blijven. Als je een te lichte straf geeft aan je kind heeft het niet veel effect maar een zware straf maakt je kind op langere termijn immuun voor lichtere straffen.

Ik merk dat ik James soms te licht straf. Ik vind straf zo’n vervelend woord.. We liepen vandaag in het bos en hij mocht zijn fiets meenemen. Het rondje werd iets te lang en hij werd begrijpelijk moe. Lisa wilde hem optillen zodat ik zijn fiets kon pakken en we op deze manier iets sneller bij de auto waren. Dit wilde James graag tot het moment dat Lisa hem echt ging optillen en ik zijn fiets pakte. James maakt hier dan een spelletje van. Dit kan hij twee keer doen, de derde keer leg ik hem uit dat als hij nog een keer laat merken dat hij opgetild wil worden, wij dit ook doen.

En ja hoor, hij ging opnieuw huilen met zijn armen omhoog zodat Lisa hem kon optillen. Wederom werd hij boos als zij hem daadwerkelijk wilde optillen. Toch gedaan want op deze manier duurde het natuurlijk steeds langer en hij maakte hier gewoon een spelletje van.

Het opvoeden van je kind, straffen of belonen? Laat het weten in de comments.

13 september 2017 door
De eerste keer naar de peuterspeelzaal
Mama &zo

De eerste keer naar de peuterspeelzaal!

We maken ons klaar om naar ‘schooltje’ te gaan.

Het is zo ver. James gaat vandaag voor het eerst naar de peuterspeelzaal. Wij noemen het thuis ook wel ‘schooltje’, dat ligt nèt iets gemakkelijker in de mond. Ik had afgesproken met Merijn dat ik hem alleen zou brengen en natuurlijk de nodige filmpjes en foto’s voor hem zou maken zodat hij alsnog alles zou meekrijgen. James zou anders van twee ouders afscheid moeten nemen en het leek mij al moeilijk genoeg.

We zitten zitten nog steeds in onze oefen- week. Heb je dit artikel nog niet gelezen? klik dan hier. James werkt ons rond een uur of 7:00 en we gaan samen naar beneden. Het fruit was de dag daarvoor al voorbereid en zijn Nijntje rugtas stond klaar voor vertrek.

Rustig opstarten samen. Tijdens het ontbijt leg ik aan James uit dat hij straks naar schooltje gaat om lekker te spelen met andere kindjes. ‘Mama?’ vroeg hij. Ik heb James vertelt dat ik hem ga wegbrengen, even mee speel met de auto’s en daarna weer naar huis ga maar hem altijd weer kom ophalen.

‘Ja’ zegt James en gaat verder aan zijn boterham.

James lijkt ineens drie jaar ouder.

Tja en dan komt het moment dat je moet vertrekken. Rugtas mee, jas mee alles is gelabeld en we kunnen in de auto James is vrolijk. Hij heeft er volgens mij wel zin in en ik heb het idee dat hij ook begrijpt waar wij nu naar toe rijden. James lijkt ineens drie jaar ouder met zijn haartjes in de gel, stoere kleding aan en met zijn Nijntje rugzak op zijn rug. Even slikken voor mama.

Hand in hand liepen we naar zijn schooltje. James herkende het gebouw omdat wij vorige week een gesprek hadden met zijn juffrouw. Het voelde daarom vertrouwd, denk ik, want hij ging meteen spelen. Bizar om zijn rugzak en jasje aan de kapstok te hangen. James wordt ineens heel groot.

Ik kijk wat om mij heen en zie de meeste moeders meteen vertrekken. Deze kinderen waren al wat ouder en gewend aan het feit dat ze daar een ochtend gaan spelen. James was samen met nog vier kindjes, nieuw. Deze moeders bleven ook wat langer plakken. Hij gaat meteen op ontdekkingstocht en ik liep achter hem aan om samen met de auto’s te spelen.

Hij is er echt aan toe om naar de peuterspeelzaal te gaan!

James is echt toe aan de peuterspeelzaal. Hij kan zich thuis prima vermaken maar toch merk ik dat hij soms wat meer uitdaging nodig heeft. James is enigszins en daarom vind ik het extra belangrijk dat hij leert om met andere kindjes te spelen en daarvan te leren.

Het leek mij verstandig om er geen toestand van te maken. Ik ging door mijn knieën, pakte zijn handjes en vertelde hem dat mama nu naar huis gaat en James lekker gaat spelen zoals de andere kinderen ook doen. Hij wilde dat ik hem optilde, dat deed ik en vertelde hem nogmaals dat ik hem straks weer kom ophalen. ‘Doei mam’ zei James. De juffrouw nam het over maar toen ik naar buiten liep stond hij met zijn koppie net boven het raam te zwaaien. Even slikken hoor!

Ik kreeg een brok in mijn keel toen ik James in de kring zag zitten.

James heeft geen traan gelaten. Ik dacht dat dit nog wel zou komen als het echt doordrong dat ik weg was maar toen ik na een uurtje belde hoe het ging, was James druk aan het spelen en had nog steeds geen traan gelaten. Fijn. Dan is het voor mij ook gemakkelijker om weg te lopen. Hoewel het geen garantie is dat het de volgende keer net zo goed gaat dan het nu ging.

In de uren dat James op schooltje zat heb ik niks gedaan. Ik moest wennen aan het feit dat hij er niet was en heb wat op mijn computer gezeten. Iets eerder vertrok ik naar schooltje om James op te halen.

Ik zag hem net zoals alle andere kindjes in de kring zitten. Ik kreeg een brok in mijn keel en dat verergerde toen de juffrouw zei dat iedereen zijn stoeltje moest opruimen en James dit gewoon nadeed. Wellis waar op een andere plek maar hij deed het wel!

Zijn ogen straalde toen ik binnenliep. Hij liet mij vol trots en tekening zien die hij had gemaakt. ‘Mama huis?’ Ja jongen, we gaan lekker naar huis. James had het goed gedaan. De laatste 10 minuten kreeg hij het zwaar omdat hij helemaal uitgeput was door alle indrukken die hij had opgedaan. Het is natuurlijk ook wennen voor zo’n kleintje van twee jaar en drie maanden. Oh ja, en hij kon niet stilzitten maar dat herkennen wij als ouders wel!

Ik ben benieuwd hoe het de volgende keer gaat. Ik ben blij dat ik heb gekozen voor twee ochtenden, zijn middagslaapje heeft hij zeker nog nodig!

6 september 2017 door
Mijn kind heeft een tic!
Mama &zo

Mijn kind heeft een tic ontwikkeld!

Ik voelde mezelf schuldig.

James is een gezonde kleine grote jongen van 2 jaar oud. Ik schreef afgelopen week al eerder een artikel dat hij in de peuterpubertijd zit en hierdoor af en toe wat fratsen uithaalt.

Als dreumes van 1 jaar oud, brak er een periode aan waardoor James ineens wat jammerig werd. Hij had geen koorts maar kwam niet goed tot spel. James kon toen nog niet duidelijk maken wat er aan de hand was en dus gingen we voor de zekerheid op bezoek bij de huisarts.

Onze bikkel liep met een ooronsteking rond. Jeetje, wat hebben wij ons schuldig gevoelt. De huisarts gaf aan dat hij enorm veel pijn heeft moeten hebben maar dit heeft hij aan ons niet doen blijken. Ja, hij was jammerig maar dat was hij ook als hij ziek was.

De huisarts gaf op dat moment geen recept mee, het ergste was al achter de rug en al het vuil moest er spoedig uitlopen. Dit was ook het geval en James werd met de dagen vrolijker.

Ik voelde mezelf zo schuldig dat ik dit niet had gemerkt. Als wij eerder aan de bel hadden getrokken dan had James in ieder geval iets kunnen krijgen tegen de pijn. De huisarts gaf aan dat hij ècht heeft moeten krijssen. Dit was volgens ons absoluut niet het geval. Wat ik eerder vertelde, hij was jammerig maar kon zelfs prima in slaapvallen en doorslapen.

Het viel mijn moeder op dat James vaak aan zijn oor zat.

Mijn moeder past iedere woensdag op neefje Sam, scheelt een half jaar met James en ik zorg dat ik dan ook bij mijn moeder ben. Op deze manier groeien ze samen op en dat vinden ze fantastisch.

Dit keer moest ik zelf wat dingen regelen waardoor ik niet de hele dag bij James ben geweest. Op het moment dat ik naar huis wilde gaan gaf mijn moeder aan dat het haar opviel dat James constant aan zijn oor zat. Ik heb het even aangekeken, zag verder niks bijzonders en James ging zonder problemen slapen.

De dag daarna gingen we samen naar de speeltuin waar het mij inderdaad ook opviel dat James de hele tijd aan zijn rechteroor zat. Het leek alsof hij, na iedere handeling, zijn oor aanraakte. Dit ging de hele dag door en toen wij ’s avonds een pannenkoek ging eten was zijn oor inmiddels helemaal rood geworden.

Ik dacht direct terug aan een jaar geleden.

Ik dacht natuurlijk direct terug aan een jaar geleden toen wij dus te laat naar de huisarts zijn gegaan en het ergste al achter de rug was. Dit wilde ik voorkomen en dus ging ik samen met Merijn en James naar de huisarts om zijn oren te controleren.

James vond alles prima, hij speelde met zijn auto’s op de tafel van de dokter en liet het rustig gebeuren dat de dokter in zijn oren keek. Gelukkig was er niks te zien. Ik gaf aan dat ik dit ook niet had verwacht. James had op zijn minst vaker moeten huilen of koorts moeten hebben maar goed, dat was een jaar geleden ook niet het geval.

Mijn kind heeft een tic ontwikkeld.

De huisarts gaf aan dat het een tic is die hij heeft ontwikkeld. Wij kunnen dit voor nu negeren maar als het zover komt dat hij zijn oren kapot maakt door er iedere keer aan te komen, moeten wij het gaan afleren.

Een tic is een plotselinge, onwillekeurige, snelle, herhaalde, niet ritmische motorische beweging. Een persoon met een tic heeft het gevoel dit niet te kunnen tegenhouden.

Je hebt verschillende tics, zo is heet het bijvoorbeeld anders (bewingstics) als een kind knippert met de ogen, trekken met de mond of zijn hoofdschud. Er zijn ook vocale tics waarbij gedacht moet worden aan kuchen, grommen, keel schapen of andere geluiden.

Een tic komt regelmatig voor en verdwijnen gemiddeld binnen een jaar.

Een tic komt vrij regelmatig voor bij kinderen en verdwijnen gemiddeld weer binnen een jaar. James is echter wel vroeg met het ontwikkelen van een tic. De meeste tics komen voor tussen de zeven en elf jaar. Hierin zit geen verschil tussen een jongen of een meisje.

Tics ontstaan in de hersenen en zijn een kind dan ook niet aan te rekenen. Tics nemen wel toe in periodes van stress of vermoeidheid. De tweede factor kan zeker kloppen omdat James, zoals eerder in een artikel geschreven, aan het uit proberen is wat betreft het bed- ritueel.

Het feit dat James nu een tic heeft, hoeft zeker niet te betekenen dat een kind een tic- stoornis heeft. De meeste kinderen hebben enige tijd last van enkele tics die na dan na maanden weer verdwijnen. Je hebt pas een tic- stoornis wanneer je kind veel tics heeft, dit dagelijks voorkomt en het functioneren in de weg staat.

Heeft jou kind een tic ontwikkeld, hoeft dat dus absoluut niet te betekenen dat dit blijvend is. Ik zou zelf adviseren om het even aan te kijken en pas dan naar de huisarts te gaan. Doe wat goed voelt voor jezelf. Het kind kan er niks aan doen en het kan zo weer overwaaien!

27 augustus 2017 door
De peuter pubertijd
Mama &zo

Mijn peuter valt ineens moeilijk in slaap, peuterpubertijd?

James ging naar een osteopaat om beter te kunnen slapen.

James is inmiddels alweer een peuter van twee jaar oud. Hij gaat nu ontzettend snel met zijn ontwikkeling. Iedere dag leert hij talloze woordjes bij en kan er sinds kort ook halve zinnen van maken. Super leuk want nu wordt ons mannetje ineens heel snel groot.

Het slaapritueel was nooit een probleem geweest. Hoewel wij wel ooit naar een osteopaat zijn geweest om te vragen of hij ons kon helpen. Er was een tijd dat James ineens niet meer soepel ging slapen. Dit probleem hield zolang aan dat het voor ons allemaal uitputtend was en het de sfeer bepaalde. De osteopaat heeft dit uiteindelijk verholpen en daar zijn wij hem nog altijd enorm dankbaar voor. Ik schreef hier al eerder een artikel over, deze kun je hier nogmaals bekijken.

James liep al los met 8,5 maand. Dat is natuurlijk vreselijk vroeg. Het was een grappig gezicht want het was gewoon een wandelende baby. Dit was niet altijd handig en vooral niet voor hemzelf. Hij wilde hierdoor niet meer in de buggy omdat hij alleen maar wilde lopen om alles te ontdekken.

De box hadden wij op dat moment al weggehaald. Dit was niet de meest slimme zet aldus de osteopaat. James moest leren om het speelgoed eerst goed te onderzoeken en dan pas door te gaan naar een altijd speeltje. De box stond binnen no- time weer terug in onze huiskamer maar James was diep ongelukkig als hij hierin moest. Logisch, hij was al weken weg en nu moest hij ineens weer af en toe ‘gevangen’ zijn.

Onze peuter is vaak overprikkelt omdat hij geen rust neemt.

James is altijd een kind geweest die heel druk is met alles om zich heen. Hij wil alles ontdekken en het liefst de hele dag spelen. Hij kent hierin zelf zijn grenzen niet en speelt net zolang dat hij helemaal overprikkelt raakt. Dit is nu, twee jaar later, nog steeds het geval. James heeft geen rust om even op de bank te zitten, met mama de knuffelen of een tekening te maken. Hij rent het liefst de hele dag door achter de hond en zijn auto’s aan.

Wij moeten James op bepaalde momenten in de dag verplichten om zijn rust te nemen. Hij hoeft niet te slapen maar een aflevering van Nijntje op de bank kijken, rustig een tekening maken in zijn stoel of samen een boekje lezen is soms echt een ‘must’. James zijn ontwikkeling gaat nu ineens heel snel waardoor hij alles veel beter ‘binnen’ krijgt en hij in zijn peuterhoofd gaat nadenken over wat hij allemaal heeft gedaan die dag.

Dit merken wij nu hij weer gaat fratsen als hij naar bed moet. Wij hebben sinds het prille begin al hetzelfde ritueel wat altijd zijn vruchten heeft afgeworpen. Maar nu valt onze peuter ineens moeilijk in slaap. Hij is weer even overprikkelt van de dag, dat merk ik als hij veel heeft gezien of gespeeld op die dag, dat hij die avond dan ook moeilijker gaat slapen.

Mijn peuter valt ineens moeilijk in slaap, peuter pubertijd?

De peuterpubertijd speelt natuurlijk ook een grote rol. Hij gooit zijn fiep op de grond als wij hem in bed leggen, zijn knuffels vliegen minimaal 2x per avond door zijn kamer en hij verzint vaak smoesjes zoals ‘mama auw teen’. Hij doet er in ieder geval alles aan om niet te hoeve slapen. James zoekt zijn grenzen maar ook zeker die van ons op!

Ik ben in de eerste avonden waarin hij dat gedrag vertoont altijd heel voorzichtig. James heeft al eens eerder oorontsteking gehad zonder dat hij daar duidelijke klachten bij liet zien. Ik heb natuurlijk zelf zijn oortjes nagekeken en gevoelt of dit pijn doet maar ik kreeg geen duidelijke reactie. Ik vind het ook niet prettig als iemand in mijn oor aan het wroeten is dus dat sloot niks uit.

In de eerste avonden heb ik hem na een half uur huilen uit bed gehaald omdat ik wilde kijken wat er aan de hand was. Foutje bedankt, want nu denkt hij, als ik een half- uurtje huil dan word ik vanzelf weer naar beneden getild om te spelen. Het kostte ons vier dagen van een uur (ieder kwartier getroost) huilen, drama, knuffels uit bed gooien, fiepjes die door zijn kamer vlogen om hem weer zelf in slaap te laten vallen.

Gelukkig ging het gisteren goed. Ik ben benieuwd hoe het vanavond gaat! Op de dagen dat James heel veel heeft gedaan valt hij moeilijker in slaap omdat hij overprikkelt is maar de peuterpubertijd speelt ook zeker een rol.

Herkennen jullie dit probleem? Hoe gaan jullie hiermee om?

23 augustus 2017 door
Het ritme van een peuter
Mama &zo

Het ritme van een peuter van twee!

Bijzonder om te zien hoe het proces van je kind verloopt.

Jeetje wat is er veel veranderd de afgelopen periode. Sowieso veranderd het ritme van een kind vaak als ik terugkijk naar de afgelopen twee jaar. Ik weet nog hoe radeloos ik af en toe was als de hele kamer vol lag met spuugdoekjes, slabbers, pampers en flesjes melk. Het is bijzonder om te zien hoe dat proces van je kind verloopt en hoe het stapje voor stapje gaat zijn zoals wij willen dat het in ons gezin gaat.

Ik heb al eerder artikelen geschreven over onze ervaring met een osteopaat. James had een tijd van slapeloze nachten waarbij wij ècht radeloos werden. We wilde alles voor hem doen maar niks bleek goed genoeg. Ik heb geen idee wat of hoe maar het heeft geholpen. Ik zal het in ieder geval aanraden mocht jij nu in een zelfde soort positie zijn.

Lees: Met je baby naar een osteopaat!

Het wordt makkelijker namate je kind ouder wordt.

James gaat steeds beter praten en hij begrijpt werkelijk alles wat wij zeggen. Dit geeft wat mij betreft het laatste zetje voor de rust en regelmaat in onze dag. Ik vond maar vind nog steeds dat het belangrijk is om een ritme in je dag te hebben. Op deze manier weet James precies waar hij aan toe is en verloopt het allemaal een stuk soepeler. Het ligt natuurlijk wel aan de omstandigheden want als James ziek is, klamp ik mezelf echt niet vast aan het ritme wat er altijd voor hem is.

Ik merk dat het een stuk gemakkelijker is namate je kind wat ouder wordt. In het begin mocht hij geen enkel slaapje overslaan en ging ik in de middag nergens naar toe omdat James perse in zijn bed moest slapen. Nu kan ik daar wat beter mee omgaan en laat ik de ’teugels’ soms wat losser. Het gaat dan niet perse zoals ik het graag heb als ik kijk naar zijn ritme maar dan hebben we wel een hele leuke dag gehad en dat is het mij meer dan waard.

Het werkt voor ieder kind anders!

Het hangt natuurlijk van meerdere factoren af en vooral wat voor je kind je hebt. Wat voor de een werkt, hoeft voor de ander niet perse te werken en daarom raad ik aan om vooral je eigen gevoel te volgen i.p.v alle adviezen die andere je geven, op te volgen. Filter zelf wat jij graag doet en wat bij je kind past. Het liefst wil ik iedere dag naar buiten met James, iets creatiefs doen zoals tekenen, knutselen of verven èn heb ik graag dat hij even zelf gaat spelen dus probeer ik hem daarin te stimuleren. Wat de ene keer beter lukt als de andere keer maar dat geeft niet..

De ochtend.

7:00 – James wordt wakker. Ik haal hem uit bed in zijn slaapzak en met zijn speen en knuffels gaan we beneden op de bank samen ‘wakker worden’. Netflix en Chill Nijntje kijken op de bank.

7:30 – Ik ga het ontbijt klaarmaken voor ons samen. James eet twee boterhammen met een beker melk en dit eten we samen op aan de eettafel. Ik stimuleer hem nu steeds vaker om daarna zijn eigen handen en gezicht te wassen met een washand. De overgebleven restjes poets ik bij hem af en dan kan hij spelen. Ik haal de vaatwasser leeg, rommel de keuken op en dan gaan de rolluiken omhoog.

8:00 – James en ik gaan naar zolder en terwijl hij op zolder speelt met zijn speelgoed doe ik de was opvouwen en een nieuwe erin. We gaan een verdieping omlaag zodat ik hem kan wassen en aankleden. Ik zorg dat zijn kamer er netjes uit ziet voordat we weer naar beneden gaan. Doe zijn raam open en dek zijn dekbed goed op en ga mezelf dan aankleden als hij ondertussen speelt.

9:30 – Meestal ben ik deze tijd wel beneden en heb ik de bovenverdieping precies zoals ik het wil. We gaan samen een boekje lezen of ik zet de deur open zodat we ook in de tuin kunnen zitten.

10:00 – James en ik gaan samen fruit eten en zingen het liedje, een appel & een peer en een Mandarijn. Eet maar fijn. Eet maar fijn. Daarna gaat hij zelf spelen, meestal met zijn auto’s want dat blijft favoriet.

De middag.

12:00 – Lunch tijd! James eet tussen de middag twee boterhammen met een beker melk. Nadat we hebben gegeten gaan wij meestal naar buiten. Als het mij lukt, een rondje naar het dorp om boodschappen te halen, naar de kinderboerderij of naar het park om de eendjes te voeren. Het verschilt of hij op zijn loopfiets gaat, met de wandelwagen of juist lopend.

13:30 – James heeft zijn middag slaapje nog hard nodig. Hij gaat in zijn ogen wrijven en non- stop gapen. Als wij op die dag iets hebben gepland dan kan hij soms het slaapje overslaan maar als wij gewoon thuis zijn, stop ik hem lekker in bed.

15:30 – In de meeste gevallen slaapt James twee uur. Ik haal hem uit bed in zijn slaapzak en met zijn knuffels gaan we beneden ‘bijkomen’ met Nijntje op de beeldbuis.

De avond.

17:30 – Etenstijd voor James. Meestal eten we gezamenlijk maar het komt ook weleens voor dat wij James op dat moment eten geven en wij pas eten nadat hij in bed ligt. Hierna blijven we lekker binnen. De televisie staat aan of we gaan samen spelen op de grond. Wederom met zijn auto’s!

18:30 – We lopen rond deze tijd naar boven. James wandelt op de eerste verdieping en speelt in zijn slaapkamer terwijl ik alles klaar maak voor de nacht. Ik doe de ramen en gordijnen dicht. Ik pak zijn slaapkleding, zet de douche aan en kleed hem daarna uit. We zijn nu bezig om hem te stimuleren zichzelf uit te kleden. Het lukt hem al vaak om zijn sloffen en sokken uit te krijgen. Als hij is uitgekleed loopt hij zelf naar de douche.

18:50 – James is klaar. Ik droog hem af in de douche, neem hem mee naar de commode waar ik zijn oren nog extra goed droogmaak etc. Ik smeer hem heerlijk in met een bodylotion en doe zijn pyjama aan. James slaapt nog steeds in een slaapzak. Ik merk dat hij dit nog erg prettig vindt dus dan laten we het zo!

19:00 – We lezen samen een boekje die hij uitkiest. Ik leg de kleding voor de dag erna klaar op zijn paddestoel krukje. Samen doen we het licht uit en zingend loop ik naar zijn bed. Ik leg hem in bed terwijl ik de avond de dag met hem doorneem en de andere avond een liedje voor hem zing. ‘Welterusten James, slaap lekker, tot morgen, dag dag!’

Het ritme van een peuter van twee!

Dit is het ritme van een peuter van twee! Ik ben benieuwd of jullie het ritme herkennen of totaal anders doen? Laat het weten in de comments.

20 augustus 2017 door
Mijn kind gaat naar de peuterspeelzaal
Mama &zo

Help mijn kind gaat naar de peuterspeelzaal!

Ja, ik het is goed voor zijn ontwikkeling. Ik weet het. 

Ja, het is goed voor zijn ontwikkeling. Ja, het is goed voor zijn groeiproces. Ja, het is goed dat hij leert om met andere kinderen te spelen. Ja, het is een goede voorbereiding op school. Ja, ik weet het allemaal maar ik vind het ook verschrikkelijk!

Aangezien ik geen baan heb, gaat James ook niet naar een kinderdagverblijf. Hij is altijd met mij of met papa thuis. We doen leuke dingen met hem, proberen hem zoveel mogelijk te leren en hoevaak hij ook speelt met zijn leeftijdsgenoot- neef, Sam, komt hij sociale contacten te kort.
Dit is zo’n nadeel van het jonge ouderschap. Er zijn maar weinig vrienden in onze omgeving die ook een kind hebben van 2 en hoewel kinderen op deze leeftijd nog niet echt samen kunnen spelen, leren ze daar natuurlijk wel van!

Lees ook: James aan het woord. Zo mama zo zoon! (deel 2) 

Ik ben vanaf zijn geboorte altijd met hem samen geweest.

James is enigskind en krijgt van ons natuurlijk alle aandacht. Het is ook belangrijk dat hij leert dat hij soms even moet wachten. Dit kan hij naar mijn idee beter leren op de peuterspeelzaal dan dat hij straks direct in het diepe wordt gegooid op de kleuterschool.
Hij gaat wel naar een peuterspeelzaal die samenwerkt met zijn toekomstige school in de hoop dat meer ouders hetzelfde denken als ik. Als hij met zijn groep van de peuterspeelzaal naar groep 1 van de kleuterschool gaat, dan zijn er in ieder geval alvast wat bekende gezichten voor James. Op deze manier hoop ik de stap voor hem wat kleiner te maken.

De meeste moeders die naast het moederschap nog werken zijn het gewend om af en toe hen kind weg te brengen en later op te halen. Ik niet, ik ben vanaf zijn geboorte altijd samen met James geweest en ik heb ieder klein stapje van zijn ontwikkeling kunnen zien van heel dichtbij. Dit is een geweldig gegeven maar dat maakt het nu misschien nog net wat lastiger..

Help mijn kind gaat naar de peuterspeelzaal!

Het is dus even slikken als ik hem straks voor het eerst weg ga brengen naar de peuterspeelzaal. Aankomende week hebben we een gesprek met de leidsters. James kan dan ook mee in de hoop dat hij al wat op onderzoek uitgaat.

James is allang dat kleine schattige baby’tje niet meer maar de peuterspeelzaal zal deze stap tot grote jongen nog wat groter maken. Ik denk dat vooral zijn taal- ontwikkeling dan als een tielelier gaat en hij binnen de kortste keren de oren van onze koppen af kletst. Hartstikke leuk natuurlijk!

Op zich sta ik er redelijk nuchter in met dit soort dingen. Ik goed naar James overbrengen dat het allemaal oke is maar dat neemt niet weg dat ik straks brullend wegloop als ik hem heb weggebracht.

Lees ook: Kijkt mijn dreumes teveel televisie? 

Hoe gingen jullie hiermee om? Had je hier veel moeite mee of viel het 100% mee? Ik denk dat het tijd nodig heeft. Als James na een tijdje lekker gaat spelen en gewend is. Dan zal het voor mij ook steeds makkelijker worden om hem weg te brengen. Maar goed, dat is natuurlijk geen garantie want ik hoor ook weleens dat een kindje absoluut niet op zijn of haar plek is bij een peuterspeelzaal.

3 augustus 2017 door
Een schuldgevoel tegenover mijn kind!
Mama &zo

Een schuldgevoel tegenover mijn kind!

Ik zou eigenlijk een stoma operatie krijgen. 

De keuze om een kindje te willen opvoeden en verzorgen hebben wij heel bewust gemaakt. Mijn ziek- zijn speelde hierin ook zeker een rol en wij zijn dan ook gezegend dat het ons is gegund. De komst van James is een godsgeschenk en een groot wonder.

Het duurde lang, lees: dik 2 jaar, voordat wij een positieve zwangerschapstest in handen hadden. We wilde dus eigenlijk nog jonger ouders worden dan dat we nu zijn. De ziekte van Crohn heeft mij maar ook onze relatie sneller volwassener gemaakt waardoor de drang om een kindje in ons midden te hebben steeds heviger werd.

James kwam uiteindelijk totaal onverwachts in mijn buik terecht, niet helemaal natuurlijk maar het was nogal een verassing. Ik zou een maand later geopereerd worden aan mijn darmen. Een stoma was onvermijdelijk en de afspraak met de chirurg stond gepland.

Lees ook: Waarom worden wij niet zwanger?

De angsten die ik had over het moederschap. 

We hebben nooit getwijfeld over onze kinderwens ondanks dat het aanwezig is dat James nu een vergrote kans heeft op een darmziekte. Die kans is overigens niet eens zeker wat de wetenschappers zijn het er nog niet over eens of de ziekte van Crohn daadwerkelijk erfelijk is of niet.

Nu ben ik niet alleen gekroond met de ziekte van Crohn maar ook met de ziekte van Bechterew en Hydradenitis Suppurativa. De ziekte van Crohn is toch wel de hoofdziekte. Als deze onder controle is dan volgt de rest ook wel redelijk. De kans dat James een immuunziekte krijgt zal wat verhoogd zijn aangezien ik een vakkenpakket aan ziektes beheer!

In het begin van onze kinderwens heb ik wel mijn angsten uitgesproken over het moederschap. Ik was bang dat ik geen volwaardige moeder kon zijn doordat ik niet alle energie heb die een gezonde moeder wel heeft. De eerste periode overleef je op adrenaline, je lichaam, ook mijn ziekte lichaam, werd gezet op de automatische piloot en die eerste periode van James zijn leven kwamen we dus prima door.

De lastige dingen van mijn leven als chronisch zieke moeder… 

Je krijgt handigheid in het moederschap waardoor het je steeds beter afgaat maar ik voel me weleens schuldig tegenover Merijn maar vooral tegenover James. Ik kan niet wachten tot ik het hem beter kan uitleggen maar dat zal mijn schuldgevoel niet minder maken.

Er zijn dagen geweest dat ik alleen maar in bed lag of op het toilet zit. Het zijn de dagen die ik doorbreng boven op bed terwijl ik James beneden MAMM hoor roepen. Ik ben dan te moe om een leuke dag voor James te organiseren. Hierdoor krijg ik het gevoel alsof ik hem te kort doe en dat voelt als moeder vervelend aangezien je alles wil doen voor je kind. Het is voor mij dan moeilijk om te merken dat ik dat niet altijd kan bieden.

Een schuldgevoel tegenover mijn kind! 

Ik weet dat ik er niks aan kan doen en dat ik er alles aan doe om er zoveel mogelijk voor James te zijn. Ik weet ook dat mijn schuldgevoel ongetwijfeld onterecht is maar het is nou eenmaal wel aanwezig. Dit zijn de lastige dingen van mijn leven als chronische zieke moeder!

Het is een feit dat ik moeilijk met mijn dag planning kan omgaan. Ik heb nog steeds, na al die jaren ziekte, niet geleerd om mijn energie voldoende te verdelen. Het gaat steeds beter maar als ik dit onder de knie heb, ben ik ervan overtuigd dat het schuldgevoel ook wat weg ebt.

James en Merijn betekenen ontzettend veel voor mij en ik wil een zo goed mogelijke partner en moeder zijn. Dit is eigenlijk niet te combineren als je ziek bent. Dit zorgt ervoor dat als ik mezelf goed voel, ik de dag te vol in plan met leuke dingen om mijn schuldgevoel tegenover hen weg te moffelen.

Lees ook: Leren plannen en vooruitdenken! 

Ben jij chronisch ziek en heb je hetzelfde ‘probleem’. Laat het dan vooral weten in de comments. Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen.

14 maart 2017 door
je opleiding combineren met je gezin
Mama &zo, Persoonlijk

Een opleiding combineren met je gezin!

Terug naar school

In 2015 werd ik vader van onze zoon James. Ik was toen aan het einde van mijn eerste jaar in de schoolbanken. Voordat ik begon aan de opleiding tot Verzorgende- IG, had ik al een hele hoop gedaan. HBO- opleidingen, fietsen verkopen, horeca manager maar dit was het allemaal niet wat ik ècht wilde.

Lonneke had mij er al vaker op geattendeerd dat de zorg wellicht wel iets voor mij zou zijn. Zij had hier wat verhalen over wat mij wel aansprak en toen besloot ik een proefdag aan te vragen. De eerste paar dagen meelopen in de zorg, wist ik het direct. Werken in de zorg, daar lag mijn hart.

Ik had nog totaal geen ervaring in de zorg en dus zocht ik hier een opleiding bij. Al snel werd ik aangenomen bij diverse instellingen waarna ik uiteindelijk bij mijn huidige werkgever terecht kwam.

Werk en privé is goed te combineren.

‘Gelukkig’ staat werken in de zorg voor onregelmatigheid in diensten. Iets wat als kersverse vader wel goed uitkomt. Ik ben tamelijk vroeg thuis als ik een ochtenddienst heb en ook met een avonddienst breng ik overdag redelijk wat tijd met James door.

De weekenden bieden de mogelijkheden om afspraken door de weeks vrij te kunnen zijn zonder dat James daarvoor naar een oppas hoeft. Papa is er dan gewoon en dat vind ik heel fijn!

Vanaf het moment dat James geboren is hebben we samen als ouders de tijd zo goed mogelijk ingedeeld. Dit was een stuk moeilijk geweest als ik nog fietsen had verkocht van dinsdag t/m zaterdag van negen tot zes. Ik zou dan een stuk minder tijd met James kunnen doorbrengen.

Natuurlijk zijn er niet alleen maar voordelen. Ik ben namelijk verplicht om het weekend te werken wat er voor zorgt dat ik er niet altijd bij ben met verjaardagen. Het is ook zo dat ik niet standaard vrij ben op de feestdagen.

Kost een opleiding naast je werk veel energie?

Ja, er komt natuurlijk een hele hoop bij kijken. Ten eerste zijn dat de uren. Mijn werkgever betaald slechts een gedeelte van mijn uren die ik op school doorbreng. Dit wil zeggen dat ik 3,11 van vaak twee volle schooldagen betaald krijg. Daarnaast heb ik een contract van 28 uur waarbij ik op mijn werkplek aanwezig moet zijn.

De opdrachten zoals huiswerk en leren voor toetsen gaat mij vrij gemakkelijk af. Ik ben hier meestal niet zoveel tijd mee kwijt. De theorie is in mijn geval gemakkelijk omdat ik gekozen heb voor een MBO- opleiding terwijl ik mijn HAVO al opzak heb. Dit leek ons verstandiger omdat ik al zoveel had gedaan, niet precies wist of dit vak mij goed lag en omdat het mij dan minder tijd zou kosten.

Dit is een juiste keuze geweest aangezien ik nu niet heel veel tijd kwijt ben thuis aan school. Ik ben natuurlijk wel erg blij als ik klaar ben en mijn diploma heb.

Uiteindelijk werken als Verzorgende- IG of nog verder leren?

Als ik over een tijdje mijn diploma heb kan ik natuurlijk het werk doen wat ik leuk vind. Echter ben ik iemand die wel blijft zoeken naar nieuwe uitdagingen en daarom zou ik toch graag verder willen studeren als verpleegkundige!

Dit zal dan zeker een stuk intensiever zijn als het nu is en mijn schoolperiode zal dan weer verlengt worden met 2,5 jaar maar het biedt ook weer een hele hoop mogelijkheden als ik klaar ben. Ik denk dat ik theoretisch gezien deze vervolgopleiding wel aan kan en wij moeten tegen die tijd bepalen of het ook aantrekkelijk blijft voor ons als gezin.

Een opleiding combineren met je gezin!

De vorm van de opleiding is wel ideaal. Ik volg de opleiding namelijk in BBL- variant wat er voor zorgt dat ik iedere maand betaald krijg en eens per twee weken naar school moet. Het voelt allemaal wat vrijer dan wanneer je voor de BOL- variant zou kiezen. Hierbij krijg je dan vaak ook niet betaald en de kosten gaan door, zeker met kinderen!

Ik raad zeker iedereen aan die zich wil laten omscholen om verder te studeren. Bekijk de mogelijkheden en bespreek met je gezin of het te combineren is met thuis. Wellicht is een niveau lager beginnen dus nog helemaal niet zo’n gek idee. Ik heb hier heel veel profijt van gehad.

Het vergt soms wat van je planning maar het is best te doen en vooral als je jezelf hebt hebt gevonden in het werk wat je doet. Pak een ouderwetse agenda, schrijf je afspraken hierin op en plan je huiswerk in zodat je de overige tijd goed kunt besteden aan je gezin!

Een opleiding combineren met je gezin, hoe doe jij dat? Ik ben benieuwd. Laat je het achter in de comments?!

12 maart 2017 door
Je huis babyproof maken
Mama &zo

Je huis babyproof maken is belangrijk!

Jouw kind vindt jouw spullen interessanter dan zijn eigen speelgoed!

Zodra jouw kind een beetje begint te kruipen is er niks meer veilig in je huis. Dingen waar je waarde aanhecht kun je maar beter zo hoog mogelijk neerzetten of helemaal verbannen uit je woonkamer. Je baby, dreumes of peuter vindt jouw spullen namelijk een stuk interessanter dan zijn eigen speelgoed.

Je huis babyproof maken is het halve werk. Je kunt een hoop ongelukken voorkomen als je je huis babyproof maakt. Het is wel zo dat ondanks het feit dat wij het zo veilig mogelijk maken in huis we nog steeds James verbieden om aan een stopcontact te komen, aan een trekhekje trekken of de spullen in de woonkamer te verplaatsen. Hij moet, ondanks de beveiligingen, weten dat het niet mag en gevaarlijk is.

In het begin lukt dit nog niet goed. Je kind vindt het gewoon interessant en hij of zij begrijpt nog niet dat het gevaarlijk is. Ik denk dat je hier het beste consequent mee kan beginnen zodra een kindje 1 jaar is. Dan kun je het wat beter uitleggen!

Het eerste wat belangrijk is om te doen, de stopcontacten afsluiten met beschermdopjes. Wij hebben stopcontactbeveiligers zodat je het nog wel kunt gebruiken maar het veilig is voor James.

James is nu op een leeftijd dat hij heel goed weet wat wel en niet mag maar dat betekent niet dat hij nog iets doet wat niet mag. Het is immers een kind, een dreumes, een bijna peuter en een ongelofelijk boefje!

Zodra James op de eerste verdieping komt, loopt hij meteen naar de babyfoon die hij eruit haalt om het vervolgens weer terug te duwen. Dit lukt hem gelukkig (nog) niet maar dit stopcontact hebben we voor de zekerheid nu maar weggemoffelt zodat James er niet mee bij kan. Op een of andere manier voelt dat toch prettiger!

Voorkom dat je met je broek op half elf je kind van de trap moet halen!

Traphekjes zijn ook geen overbodige luxe. Wij hebben momenteel drie traphekjes. Twee op de eerste verdieping en eentje op de zolder. Ik zou niet weten hoe je goed kan functioneren zonder traphekje en een baby!

Die trekhekjes zijn leuk en aardig maar je moet ze absoluut niet vergeten dicht te doen. Het is bij ons al weleens voorgekomen dat James de deur open doet en gewoon naar boven loopt. Gelukkig kwamen wij daar op tijd achter maar alsnog wel iets om even bewust van te zijn!

Ik zou graag nog op de beneden verdieping een traphekje willen. Normaal gesproken komen we nooit op de gang maar daar zit wel het toilet en aangezien James niet graag alleen blijft in de woonkamer en altijd dus gezellig in de gang ‘speelt’ is het wel handig als daar ook een traphekje zit. Ik moet geregeld met mijn broek of half elf mijn dreumes van de trap halen, niet erg charmant en zeker niet relaxed!

Wij hebben het geluk gehad dat James nooit echt spullen in zijn mond heeft gedaan. Hier staan baby’s en dreumesjes toch wel om bekent. Een mond vol met zand, want ja, zand uit de zandbank moet je natuurlijk even proeven en andere kleine dingen die je rond laat slingeren. Zodra je een kind hebt zijn dit allemaal dingen waar je op moet letten!

James klom verschillende keren uit zijn ledikant. Dit was echt schrikken er had van alles kunnen gebeuren als hij op zijn hoofd terecht kwam. Inmiddels slaapt hij in een peuterbed, waar hij zich inclusief slaapzak, makkelijker uit kan laten glijden zonder zich te bezeren.

Je huis babyproof maken is belangrijk!

Ik check altijd James zijn bed voordat hij gaat slapen. Als ik bezig ben om de was in te ruimen of even aan het douche ben terwijl hij (uiteraard met deur open) op de eerste verdieping speelt, gooit hij zo nu en dan wat in zijn bed. Zo van: ‘Ha, dat zien ze nooit en dan kan ik daar vannacht mooi mee spelen!’

Hoekbeschermer. Ik moet toegeven dat wij dit niet hebben maar het wellicht wel handig is om aan te schaffen. Ik trek vaak mijn tenen krom om als hij nèt de dicht bij die scherpen punten bij de tafel komt. Zeker een dingetje om naar te kijken als je een kindje hebt gekregen!

Een babyfoon. Ik denk dat iedere ouder dit wel heeft, toch? Wij hebben een variant met een camera erbij waardoor we hem gemakkelijker in de gaten kunnen houden. In het begin vond ik dit vooral fijn i.v.m wiegendood en verslikken etc. Daarbij is het ook ontzettend schattig om te zien wat je kind doet zodra het in bed ligt.

Wij zien James regelmatig nog even tegen zijn knuffels kletsen of hij speelt nog even met het plaatje was op zijn bedbed staat en hij vervolgens andersom in bed ligt.

Een koolstofmonoxidemeter en rookmelder is ook echt een must om in het huis regelmatig te monteren. De koolstofmonoxidemeter is minstens zo belangrijk, helaas vergeten veel mensen dit wat ontzettend gevaarlijk is. Koolstofmonoxidevergifting is namelijk dodelijk. Het gas is kleur-, geur- en smaakloos waardoor je het meestal niet merkt als het in je bloed komt.

Kortom, een je huis babyproof maken is super belangrijk. Mis ik nog punten en heb jij nog een goede aanvulling? Laat het weten in de comments zodat we elkaar kunnen helpen!

9 maart 2017 door