De eerste keer naar de peuterspeelzaal!

We maken ons klaar om naar ‘schooltje’ te gaan.

Het is zo ver. James gaat vandaag voor het eerst naar de peuterspeelzaal. Wij noemen het thuis ook wel ‘schooltje’, dat ligt nèt iets gemakkelijker in de mond. Ik had afgesproken met Merijn dat ik hem alleen zou brengen en natuurlijk de nodige filmpjes en foto’s voor hem zou maken zodat hij alsnog alles zou meekrijgen. James zou anders van twee ouders afscheid moeten nemen en het leek mij al moeilijk genoeg.

We zitten zitten nog steeds in onze oefen- week. Heb je dit artikel nog niet gelezen? klik dan hier. James werkt ons rond een uur of 7:00 en we gaan samen naar beneden. Het fruit was de dag daarvoor al voorbereid en zijn Nijntje rugtas stond klaar voor vertrek.

Rustig opstarten samen. Tijdens het ontbijt leg ik aan James uit dat hij straks naar schooltje gaat om lekker te spelen met andere kindjes. ‘Mama?’ vroeg hij. Ik heb James vertelt dat ik hem ga wegbrengen, even mee speel met de auto’s en daarna weer naar huis ga maar hem altijd weer kom ophalen.

‘Ja’ zegt James en gaat verder aan zijn boterham.

James lijkt ineens drie jaar ouder.

Tja en dan komt het moment dat je moet vertrekken. Rugtas mee, jas mee alles is gelabeld en we kunnen in de auto James is vrolijk. Hij heeft er volgens mij wel zin in en ik heb het idee dat hij ook begrijpt waar wij nu naar toe rijden. James lijkt ineens drie jaar ouder met zijn haartjes in de gel, stoere kleding aan en met zijn Nijntje rugzak op zijn rug. Even slikken voor mama.

Hand in hand liepen we naar zijn schooltje. James herkende het gebouw omdat wij vorige week een gesprek hadden met zijn juffrouw. Het voelde daarom vertrouwd, denk ik, want hij ging meteen spelen. Bizar om zijn rugzak en jasje aan de kapstok te hangen. James wordt ineens heel groot.

Ik kijk wat om mij heen en zie de meeste moeders meteen vertrekken. Deze kinderen waren al wat ouder en gewend aan het feit dat ze daar een ochtend gaan spelen. James was samen met nog vier kindjes, nieuw. Deze moeders bleven ook wat langer plakken. Hij gaat meteen op ontdekkingstocht en ik liep achter hem aan om samen met de auto’s te spelen.

Hij is er echt aan toe om naar de peuterspeelzaal te gaan!

James is echt toe aan de peuterspeelzaal. Hij kan zich thuis prima vermaken maar toch merk ik dat hij soms wat meer uitdaging nodig heeft. James is enigszins en daarom vind ik het extra belangrijk dat hij leert om met andere kindjes te spelen en daarvan te leren.

Het leek mij verstandig om er geen toestand van te maken. Ik ging door mijn knieën, pakte zijn handjes en vertelde hem dat mama nu naar huis gaat en James lekker gaat spelen zoals de andere kinderen ook doen. Hij wilde dat ik hem optilde, dat deed ik en vertelde hem nogmaals dat ik hem straks weer kom ophalen. ‘Doei mam’ zei James. De juffrouw nam het over maar toen ik naar buiten liep stond hij met zijn koppie net boven het raam te zwaaien. Even slikken hoor!

Ik kreeg een brok in mijn keel toen ik James in de kring zag zitten.

James heeft geen traan gelaten. Ik dacht dat dit nog wel zou komen als het echt doordrong dat ik weg was maar toen ik na een uurtje belde hoe het ging, was James druk aan het spelen en had nog steeds geen traan gelaten. Fijn. Dan is het voor mij ook gemakkelijker om weg te lopen. Hoewel het geen garantie is dat het de volgende keer net zo goed gaat dan het nu ging.

In de uren dat James op schooltje zat heb ik niks gedaan. Ik moest wennen aan het feit dat hij er niet was en heb wat op mijn computer gezeten. Iets eerder vertrok ik naar schooltje om James op te halen.

Ik zag hem net zoals alle andere kindjes in de kring zitten. Ik kreeg een brok in mijn keel en dat verergerde toen de juffrouw zei dat iedereen zijn stoeltje moest opruimen en James dit gewoon nadeed. Wellis waar op een andere plek maar hij deed het wel!

Zijn ogen straalde toen ik binnenliep. Hij liet mij vol trots en tekening zien die hij had gemaakt. ‘Mama huis?’ Ja jongen, we gaan lekker naar huis. James had het goed gedaan. De laatste 10 minuten kreeg hij het zwaar omdat hij helemaal uitgeput was door alle indrukken die hij had opgedaan. Het is natuurlijk ook wennen voor zo’n kleintje van twee jaar en drie maanden. Oh ja, en hij kon niet stilzitten maar dat herkennen wij als ouders wel!

Ik ben benieuwd hoe het de volgende keer gaat. Ik ben blij dat ik heb gekozen voor twee ochtenden, zijn middagslaapje heeft hij zeker nog nodig!