Sondevoeding verstopt.
In mijn vorige gastboog hebben jullie kunnen lezen over de periode voordat ik de diagnose Crohn kreeg en over mijn ziekenhuisopname. In deze blog vertel ik wat er gebeurde nadat ik ontslagen werd uit het ziekenhuis. Heb jij mijn vorige blog nog niet gelezen? Klik dan hier!
Op vrijdag 27 mei 2011 mocht ik eindelijk naar huis. Heerlijk om het ziekenhuis te verlaten maar dat was helaas niet voor lang.. Ik was nog geen uur thuis of de pomp van de sondevoeding begon te piepen. Het slangetje was alwèèr verstopt en dat betekende dat ik terug moest naar het ziekenhuis. De verpleegkundige keek me dan ook erg vreemd aan toen ik de afdeling weer op liep. Net zoals de vorige keer was de verstopping met geen mogelijkheid te verhelpen en moest er wederom een nieuwe sonde ingebracht worden.
Een sonde gaat maximaal 6 weken mee en daarna moet hij vervangen worden. Aangezien ik nog iets minder dan zes weken te gaan had, was mijn doel dat dit de laatste sonde zou zijn. Voordat ik de voeding aansloot aan de pomp, haalde ik het even door een zeefje. Alle klonten bleven achter in de zee en zodoende is de sonde niet meer verstopt geraakt.
Een ijsje was een hoogtepunt!
Het niet mogen eten was in het ziekenhuis niet zo’n probleem. De verhalen die daar hoort over het eten zijn alles behalve goed. Thuis was het niet-eten wat lastiger, mede omdat mijn eetlust langzaam terugkwam. Ik keek en rook vaak aan alles wat ik niet mocht hebben. Ook kookte ik ’s avonds geregeld om vervolgens toe te kijken hoe de rest van het gezin aan het smullen was.
Het hoogtepunt van de dag was het moment waarop ik een lolly of waterijsje mocht eten. Dit waren namelijk de enige twee dingen die ik van de kinderarts mocht hebben, om toch iets te proeven op een dag. Later werd hier een soepstengel en een droog koekje aan toegevoegd.
Naast het feit dat ik niet mocht eten, had de sondevoeding nog een nadeel. Iedereen, maar dan ook echt iedereen staart je aan. De eerste weken was ik veel thuis maar er kwam een moment dat ik het binnen zitten een beetje zat begon te worden. Ik wilde eruit! Even naar de stad of wandelen met de hond. Het went wel dat iedereen je aankijkt, maar fijn is het niet.
Tussen al de ziekenhuisafspraken en sondevoeding is er ook nog..
En dan was er ook nog school. Van januari t/m april was ik vaak ziek en van mei tot de zomervakantie was ik helemaal niet meer naar de lessen geweest. Toch ben ik dat jaar overgegaan van havo 4 naar havo 5. Hoe? Nadat ik weet thuis was uit het ziekenhuis heb ik alle stof bijgehouden, om zo toch de laatste proefwerkweek en het schoolexamen wiskunde te kunnen maken. De proefwerkweek en het examen moest ik ondergaan met sondevoeding. Dat was best wel even eng en daarom ging ik voor de proefwerkweek naar het vak kunst, dit was namelijk mijn mentorklas en hier wist iedereen wat er aan de hand was. Zo kon ik al even wennen.
Van de zeven vakken die ik had, heb ik ervan uiteindelijk vijf een toets gemaakt. Een week voor de vakantie was het inkijk moment van de proefwerken en kon ik zien welke cijfers ik gescoord had. Mijn leraar wiskunde kwam die dag meteen naar me toe om te zeggen dat ik het hoogste punt van de klas had gehaald. Daar stond ik natuurlijk wel even versteld van! De overige vier vakken had ik ook goed gemaakt en daarom besloot de directeur dat ik over mocht naar het examenjaar. De twee vakken die ik niet gemaakt had, kon ik na de vakantie inhalen. Dit was natuurlijk goed nieuws!
Ik kan stress moeilijk hendelen.
In juli, de eerste week van de zomervakantie zouden we een midweek weggaan. Ik hoopte dat ik voor die tijd weer normaal kon eten en dat was ook het geval. Een paar dagen voordat we zouden vertrekken werd ik verlost van de sonde. Volgens de kinderarts kon ik meteen weer alles eten maar dat bleek niet het geval te zijn. Het eten van vast voedsel moest opgebouwd worden en de sondevoeding afgebouwd.
De zomervakantie was een periode van uitrusten en aansterken. Voorbereiden op mijn examenjaar. Om de paar weken moest ik bloed laten prikken en op controle komen bij de kinderarts. Mijn havo diploma heb ik uiteindelijk binnen èèn jaar gehaald! Ik heb wel twee keer een prednisonkuur gehad omdat mijn darmen de stress niet aankonden!
Nadat ik te horen had gekregen dat ik geslaagd was stond er een lange vakantie voor de deur. Na de HAVO was ik graag naar de kunstacademie gegaan. Een droom die ik al vanaf kinds af aan had. Helaas werd ik niet toegelaten en heb ik ervoor gekozen om een jaar atheneum te doen en op zoek te gaan naar een andere HBO opleiding.
Dit is geschreven door door Anniek. Ben je benieuwd hoe het nu met haar gaat? Houd LonnekeSchrijft.nl in de gate!
Wil jij nou ook graag een gastblog schrijven? Dat kan en het onderwerp mag je zelf beslissen! Je kunt een e-mail sturen naar: insturen@lonnekeschrijft.nl
Geen reacties