Zo gezond mogelijk eten, dat is ons streven!
Oke, oke hij eet nog wel iets maar zijn avondeten waar hij voorheen altijd zo dol op was, gaat nu ontzettend moeizaam of zelfs helemaal niet. Mijn moeder had me voor deze fase al gewaarschuwd maar ik dacht, onze James? Die slaat deze fase vast over! Hij is gek op eten.
Ik heb vanaf het begin af aan alleen maar gezonde producten aan James gegeven. Ik dan ook best trots op mezelf dat hij nog nooit in zijn leven kennis heeft gemaakt van de welbekende ‘eet potjes’ uit de supermarkt. Gelukkig zijn deze inmiddels een stuk minder slecht dan vroeger maar er gaat niks boven gezonde maaltijd met verse producten.
James krijgt van ons zo min mogelijk suikers. Ik weet immers zelf hoe lastig het is om suikervrij te eten of te moeten afvallen. Ik wil James hiervoor behoeden en hem bewust maken van het feit dat gezond eten beter is voor je lichaam en je jezelf dan ook vaak prettiger voelt. Als ik bijvoorbeeld een frietje eet voel ik me daarna vreselijk opgeblazen en vies maar als er een gezonde maaltijd voor mijn neus staat heb ik daarna een veel fijner gevoel.
Iets verbieden werkt averechts, denk ik.
Maar goed, het is niet zo dat James helemaal geen suikers binnen krijgt. Buiten het dagelijkse fruit momenten, geef ik hem ook weleens een koekje. Snoep krijgt hij daarentegen nog niet en daar wil ik ook nog zolang mogelijk mee wachten. Als hij straks naar school gaat is dat nauwelijks meer tegen te houden ben ik bang. Ik zal geen moeder worden die hem verbied snoep of andere suikers te eten als hij mij een vriendje gaat spelen. Dat werkt averechts, denk ik.
Hoe goed ik ook mijn best doe in de keuken, zijn avondmaal slaat hij bijna altijd af. Ik krijg zelfs de zelfgemaakte macaroni er niet meer in terwijl hij hier altijd zo gek op was.
Ik heb even opgezocht hoe het kan dat een kind, meestal een dreumes of peuter, plotseling minder of niet meer wil eten. Wat ik heb gevonden is dat er spanning aan tafel zou zijn, ze zelfstandig worden en minder behoefte aan eten krijgen.
Spanningen aan tafel is de boosdoener?
Nou, spanningen aan tafel is bij ons niet het geval. We vinden het juist heel gezellig om iedere avond met z’n drietjes te eten. We proberen de onderwerpen die spanningen op kunnen leveren voor James vooral te bespreken als hij op bed ligt.
Ik kan mezelf wel vinden in het feit dat hij gewoon minder behoefte heeft aan eten. In het eerste jaar komen ze zo’n 7 kilo aan terwijl ze tussen het eerste en tweede jaar maar 1 of 2 kilo aankomen. Dat is natuurlijk nogal een verschil!
Moeite met consequent zijn. Ik laat wat steken vallen!
Consequent zijn is belangrijk, ik kan van mezelf best zeggen dat ik een consequente moeder ben. Regels zijn regels. Nee is nee en uitproberen, schreeuwen of huilen heeft geen zin. Ik geef nooit toe. Maar nu het gaat om eten, voedingsstoffen die hij nodig heeft, vind ik dat een stuk lastiger en laat ik soms weleens wat steken vallen!
Ondanks dat ik heel goed weet dat hij het misschien niet zoveel meer nodig heeft i.vm groeiontwikkeling. Gaat het tegen mijn moedergevoelens in om mijn kind ’s avonds niks te laten eten. James krijgt als hij zijn avondeten niet wil soms toch nog een boterham terwijl ik heel goed weet dat ik dit eigenlijk niet moet doen. Het voelt zo verkeerd om hem zonder avond eten in bed te leggen…
Maar als ik hiermee door blijf gaan leert hij het natuurlijk nooit. Hij krijgt overigens nooit beleg op zijn boterham, het enige wat ik hem geef is een saaie bruine boterham zonder enig beleg. Hij eet het wel, dus dan moet je wel honger hebben.. denk ik dan!
Wordt het beter als je kind kan praten?
Ik vind het nu vooral lastig omdat James nog niet kan praten. Althans, niet goed kan duidelijk maken dat hij het niet lust, geen honger heeft of moe is. Als hij straks ouder is en wat beter kan praten kan ik het als moeder het probleem ook beter in schatten.
James moet nu meestal drie hapjes van zijn avondeten nuttigen en dan heeft die het goed gedaan…
Hoe gaan jullie om met een kind die nauwelijks eet? Heb jij wel de ballen om je kind na zijn avondeten wat hij of zij heeft laten staan niks meer te geven? Of vind je het net zo moeilijk als ik en ben je soms totaal niet consequent?
Geen reacties