Van de trap af vallen met je kind!

Ik denk dat de grootste nachtmerrie van iedere moeder hetzelfde is en dat is je net geboren kindje laten vallen. Dat is natuurlijk verschrikkelijk en als zoiets gebeurd doe je dat absoluut niet expres maar ja, je hebt wel een schuldgevoel voor een hele lange tijd. Helaas is voor mij die nachtmerrie uitgekomen en ben ik samen met James van de trap gevallen. 

Het is al een tijdje geleden maar ik wilde dit niet direct op mijn blog vertellen. Ik voelde me er heel vervelend bij en dat moest ik even ‘verwerken’.
We verbleven toen gewoon nog thuis. Merijn zat op school dus ik was alleen met James die dag. Nadat hij lekker had gespeeld in de box, zette ik de fles aan en nam ik hem mee naar boven om zijn kleren uit te zoeken.

We liepen samen de trap af, zoals zo vaak natuurlijk maar deze keer zakte ik op een van de laatste tredend door mijn linkerbeen heen. Gelukkig kon ik mezelf via de leuning rustig naar beneden laten zakken en zo James nog goed vasthouden.
Mijn linkerbeen lag in een rare stand omhoog en ik wist al meteen dat mijn teen gebroken was, die zag er direct al heel vreemd uit.
Gelukkig was er dus met James niks aan de hand, die zat lachend op mijn schouder met een blik ‘Mam, wat doe jij nou?’
James had honger maar ik kon niet anders dan hem toch even laten huilen in de box. Ik kon mijn tranen ook niet bedwingen, mijn voet deed enorm veel pijn om nog maar te zwijgen over de gedachte wat er had kunnen gebeuren.

Ik kroop naar de flessenwarmer om zijn fles te pakken, strompelde naar de box om James op te halen en ging vervolgens op de bank zitten zodat hij zijn flesje kon drinken. Ondertussen belde ik mijn moeder op om te vertellen wat er was gebeurd. Ze kon mij amper verstaan door mijn gesnik en vroeg alleen maar waar James was. Ze had hem namelijk niet gehoord dus ze dacht dat er iets met hem aan de hand was. Thank God was dat dus niet het geval maar ik kon op deze manier niet voor James zorgen. Mijn teen was niet om aan te zien zo dik en blauw en mijn scheenbeen deed ontzettend veel pijn.

Gelukkig kon Merijn met spoed naar huis komen zodat ik het kon laten zien bij de dokter. Mijn teen was gebroken, dat was duidelijk en mijn scheenbeen geneusd.

Ik heb nachten lang nachtmerries gehad over wat er had kunnen gebeuren. Ik nam het mezelf ontzettend kwalijk maar dat heb ik uiteindelijk maar uit mijn hoofd uit laten praten. Het is niet dat ik mezelf niet vasthield of de trap afrende en onverantwoordelijk bezig was. Ik hield mezelf goed vast maar mijn benen lieten het afweten.

Gelukkig is het allemaal goed afgelopen en leven we nog lang en gelukkig!