Browsing Tag

coloscopie

hoe gaat een coloscopie onderzoek?
De ziekte van crohn &zo

Hoe gaat een coloscopie onderzoek!

Hoe gaat een coloscopie onderzoek?

Mijn ervaring met een coloscopie onderzoek, dat onderzoek heb ik inmiddels al meer dan 10x moeten ondergaan en dat ging niet iedere keer zonder slag of stoot. Sterker nog, het allereerste onderzoek is voor mij zo traumatisch geweest dat ik daardoor nu een flinke ziekenhuisangst heb opgelopen! Geen zorgen, ik vertel je precies wat je moet doen waardoor het pijnloos verloopt.

Ik ga niet uitleggen wat een coloscopie is, dit kun je beter even opzoeken op mijn vriendin, google voordat je deze blog leest! In dit artikel vertel ik hoe een coloscopie onderzoek verloopt.

Lees ook: Een pijnlijke ervaring met een coloscopie onderzoek!

Ten eerste wil ik even mededelen dat ik tijdens het eerste coloscopie onderzoek ontzettend hoge ontstekingswaardes in mijn bloed en ontlasting had en mijn darmen flink ontstoken waren. Dit wisten wij toen natuurlijk nog niet (vandaar het onderzoek) maar je kunt wel raden dat het niet prettig was voor mij om dit onderzoek te ondergaan aangezien er een dikke slang langs mijn ontstoken darm moest glijden. Roesje of niet, het deed pijn.

Laxeren voor de coloscopie.

Je moet een dag van te voren beginnen met laxeren. De arts kan immers niet met een camera in je darmen kijken als deze nog vol met eten/poep zitten. Je kunt verschillende drankjes krijgen zoals Moviprep, klean- prep, colofort en picoprep allemaal verschillende drankjes om het voor ons zo dragelijk mogelijk te maken om het naar binnen te krijgen. Want smerig, dat is het en dat is het allemaal!

Moviprep is 2 liter troep in totaal waarbij je tenminste 1 liter heldere vloeistof tot je moet nemen.
Klean prep is 4 liter troep (bij volwassenen) en dan is het meestal de avond voor het onderzoek twee liter & de ochtend voor het onderzoek nog eens twee liter.
Colofort is ook 4 liter troep (bij volwassenen) en dit is eigenlijk hetzelfde als klean prep.
Picoprep is 2x een glas met 150 milliliter met koud water & het picoprepzakje.

Het is allemaal intens smerig en nauwelijks binnen te houden maar je kunt wel raden welke ik liever wil gebruiken. De picoprep, die is in ieder geval het minste qua hoeveelheid vergeleken met de rest van de drankjes! Soms kun je dit trouwens niet kiezen hoor. De arts bepaald en zal zijn/haar eigen redenen hebben waarom een drankje wel of niet geschikt is voor het onderzoek bij jou.

Laxeren via sondevoeding kan ook!

Ik kan me nog herinneren dat ik wel picoprep mocht gebruiken (met twee pillen erbij waar ik de naam van vergeten ben) maar dat ik dan al een week moest opletten op mijn eten. Dit had ik er uiteraard graag voor over maar dit is dus niet bij iedereen mogelijk. Uiteindelijk bepaald de arts en als hij/zij kiest voor klean prep of colofort, mag hij je gewoon niet. Oke, dat is een grapje maar het is gewoon echt smerig!

Als ik ooit nog een onderzoek moet, en dat moet, dan kies ik er voor om het in het ziekenhuis te laten doen met sondevoeding. Dit is één keer vervelend met het inbrengen van de sonde en daarna is het gewoon hopen dat je niet met 5 mensen op een zaal ligt aangezien je steeds moet rennen naar het toilet. Met een gedeelde toilet.. hmm, ik denk er toch nog maar even over na.

Dormicum, een roesje?

De keren dat ik een darmonderzoek kreeg deed ik makkelijk zittende kleding aan en sokken want het kan best koud zijn op zo’n OK! Je wordt binnen geroepen door een assistente die je alles nog eens uitlegt, het eventueel een infuus aanprikt en je kleding op bergt. Ik ga eigenlijk altijd op dit moment huilen, dit is werkelijk bij iedere coloscopie onderzoek het geval, ik heb zo’n trauma van de eerste keren en dat zal ik nooit vergeten ondanks ik nu weet dat het ook pijnloos kan.

De meeste mensen kiezen voor een roesje en ik raad je ook aan om dit te doen, ik bedoel waarom niet?! Dat spul heet in de meeste gevallen Dormicum dit hoort rustgevend te werken. Vermindert angstgevoelens, ontspant de spieren en maakt je suf. Als je hiervoor kiest moet je ook een aantal uur op de uitslaapkamer verblijven.
Bij mij heeft dit roesje NOOIT geholpen omdat mijn darmen zó ontstoken waren en ik niet goed kon ontspannen. Door de eerste keer ben ik hier zo tegenop gaan zitten dat mijn lichaam sterker was als het roesje en ik zoveel adrenaline aanmaakte dat ik na een dubbele dosis nog steeds klaar wakker in bed lag. (volgens de arts was dit onmogelijk)

Propofol is mijn held, zonder propofol? geen onderzoek!

Uiteindelijk heb ik gekozen voor Propofol. Ik raad iedereen aan om dit aan te vragen bij je arts. Dit is een narcose vorm. Als je dit middel gebruikt moet er een anesthesist aanwezig zijn om het toe te dienen. Je arts zal het dus waarschijnlijk zelf niet aanbieden aangezien deze kosten natuurlijk hoger zijn dan een gewoon roesje omdat er dan ook nog een anesthesist aan te pas moet komen. Ik vond het fantastisch want na 10x een rot onderzoek te hebben gehad, voelde ik eindelijk niets en kon ik heerlijk slapen! (zoals het hoort!)

Als je eenmaal naar de OK bent gereden dan vragen ze normaal gesproken of je op je zij wil gaan liggen, ze maken het eventuele roesje klaar, wachten even tot dat je lekker duf wordt (of slaapt met propofol) en dan gaan ze beginnen. Je zou er eventueel ook voor kunnen kiezen om mee te kijken op het scherm wat voor je hangt!

Er is bij mij maar een bepaalde arts die dit darmonderzoek bij mij mag uitvoeren, zij weet dat ik niet op mij zij ga draaien. Ik blijf gewoon op mijn rug draaien tot dat de anesthesist het propofol middel in laat lopen zodat ik zeker weet dat ik slaap. Hoe ze de rest doen? Geen idee. Ik maak er niks van mee!

Bij Propofol mag je eerder naar huis.

Ze checken je gehele dikke darm op allerlei ziektes. Als ze het gezien hebben word je naar de uitslaapkamer gebracht. Bij Propofol word je in de OK al wakker gemaakt en de anesthesist bepaald dan de score hoe je wakker bent geworden. Ik heb dit nog nooit bewust meegemaakt. Ik word altijd wakker in de uitslaapkamer en na een uurtje mag ik het ziekenhuis weer verlaten!

Lees ook: Ervaring coloscopie onderzoek onder Propofol

De dag van het onderzoek lekker vrij houden.

Als je een Dormicum roesje hebt gehad dan moet je wat langer blijven. Ik geloof twee uur maar dit zal ook per ziekenhuis verschillen.. Ik zou die dag van het darmonderzoek ook verder niks meer plannen. Lekker thuis blijven want je kunt nog wat darmkrampen krijgen aangezien je weer langzaam gaat beginnen met eten!

Dit was mijn ervaring met een coloscopie onderzoek. Het is bij mij misschien een wat vertekent beeld aangezien de eerste keren niet pijnloos verliep maar zoals eerder gezegd. Propofol is mijn wondermiddel!

Ik hoop dat jullie de informatie hebben gevonden die je zocht. Hoe gaat een coloscopie onderzoek. Wil jij mijn ervaring lezen met een coloscopie onderzoek onder Propofol. Klik dan op de bovenstaande link in het artikel. Wat is jouw ervaring? Laat het weten in de comments!

 

Pijnlijke ervaring coloscopie onderzoek
De ziekte van crohn &zo

Een pijnlijke ervaring met een coloscopie onderzoek!

Voorbereiding op het darmonderzoek.

Het begon gisterenavond met het drinken van twee liter zeewier. Hier heb ik eerder overgesproken dus als je dit wil lezen, klik dan hier of hier.

Neus dicht, een paar slokken zeewier en na spoelen met Appelsap. Ik ben actief gaan zoeken op internet naar tips om dit ondragelijke drankje naar binenn te werken. De eerste twee liter gingen redelijk met behulp van Ranja en een rietje.

De nacht verliep moeizaam. Ik kon niet slapen door de buikkrampen en natuurlijk de spanning voor wat er zou gaan komen. Zou het weer zo vreselijk gaan als toen?

Ik begon vanmorgen iets eerder met de laatste twee liter zodat ik iets meer de tijd had om het op te drinken. Drie uur later had ik nog steeds een halve liter voor mijn neus staan die ik echt onmogelijk weg kreeg. Mijn ontlasting had inmiddels al een appelsap kleur en dus besloot ik te bellen naar de endoscopieadeling.

‘Zo, heb jij al 3,5 liter gedronken? Dat lukt bijna niemand!’ zei de secretaresse. Top, ik gooi de rest mooi weg. Wat een heerlijk gevoel om die troep weg te spoelen door de gootsteen.

Het darmonderzoek wordt gedaan door mijn eigen arts, anders ben ik weg!

Ik had zoveel buikpijn en wederom met mijn ziekenhuistas, een teiltje en een WC- rol in de auto reden we aan naar het ziekenhuis. Gelukkig was het teiltje nog schoon en de wc- rol nog ongebruikt toen we aankwamen.

‘Mevrouw de Win, komt u mee’ riep de assistent. ‘Liever niet’ snikte ik terug. Na overleg mocht mijn moeder mee naar binnen. Je zult het wellicht kinderachtig vinden maar ik heb werkelijk een trauma opgelopen van dit onderzoek. Dit onderzoek zal nóóit meer zonder stress en tranen verlopen.

Nou daar lag ik dan op mijn zieligst in een ziekenhuisbed waar talloze mensen met de meest uiteenlopende ziektes hebben ingelegen. Tja, ik heb smetvrees. Wachtend op mijn arts die het darmonderzoek zou uitvoeren.

‘Dokter O doet toch het onderzoek, he?’
‘Ow dat weet ik niet. Ik zal het zo even nakijken’ antwoordde de assistente vriendelijk.
Ik pakte ondertussen mijn broek en schoenen die ik net had uit gedaan en riep: ‘Kijk het nu maar na, anders ben ik weg!’. Terwijl zij het ging nadenken stootte ik mijn moeder aan en zei: ‘Mam, nu kunnen we nog weg hè!’.

Op naar de operatiekamer!

Het infuus zat in mijn hand. Op naar de operatiekamer. Gelukkig mocht mijn moeder nog even mee naar binnen. Geloof me, zelfs als je 21 bent, getrouwd bent, op jezelf bent en het onderzoek al drie keer ondragelijk is verlopen. Wil je bij dit soort dingen gewoon je moeder erbij hebben!

Twee assistenttes, van mijn leeftijd, bleven bij het onderzoek. Zij vertelde precies wat er ging gebeuren en hoe ik het liefst had hoe ze mij aanspraken. ‘Ik hoor het toch niet als je mijn naam roept want dan slaap ik!’. Zei ik stellig.
‘Maar stel nou dat je wel wat hoort, hoe wil je dan dat wij jou noemen?’ vroeg ze nogmaals rustig.
‘IK HOOR NIKS WANT IK SLAAP, DAT IS MIJ BELOOFD. DUS NOEM MIJ ZOALS JE WIL!’ huilde ik uit.

Mijn arts kwam binnenlopen en ik maakte hem eop attent dat hij mij nadrukkelijk heeft beloofd om het onderzoek pijnloos te laten verlopen. ‘Lonneke, we gaan ons best doen en we doen niks wat jij niet wil!’ antwoordde hij rustig. Nou, dan kan ik nu beter vertrekken want ik wil hier uberhaubt helemaal niet liggen, dacht ik.

Het ging wederom verkeerd. Het was verschrikkelijk!

Het roesje werd in mijn infuus gespoten en ik werd slaperig. Ik word moe en dit gaat dus helemaal goedkomen.. dacht ik. Helaas was het tegendeel waar. Niet lang daarna lag ik wederom te schreeuwen van de pijn!

Een tweede roesje. Een derde roesje en zelfs een vierde roesje tegen de regels in werd toegediend. Het kwaad was al geschied. Er werd een dunnere slang gepakt, HOEZO WERD DIT NIET METEEN GEDAAN?! Bedenk ik me nu.

Kom op Lonneke, nog even doorbijten dacht ik bij mezelf maar toen ze op mijn buik moesten drukken omdat mijn darmen niet goed laten werd het wederom onmenselijk. Ik heb zoveel pijn gehad. Ongelofelijk dat dit in deze tijd nog kan. Het onderzoek werd afgebroken!

Op de uitslaapkamer.

Eenmaal op de uitslaapkamer kwam mijn moeder al snel aanlopen. ‘Het is niet goed gegaan hè meisje?’ zei mijn moeder met een trillende stem. Nee het is zeker niet goeg gegaan. Ze hadden maar 60cm van mijn darm kunnen zien en ondanks de hoogste dosis slaapmiddel was het onhoudbaar voor mij.

Hij had het beloofd. Huilde ik. Hij had het ècht beloofd! Dit is nu de vierde keer dat het onderzoek bij mij ondragelijk was.

Ik moest nog twee uur blijven om mijn roes uit te slapen. Welke roes? Ik wilde naar huis en wel meteen. Ik lag tussen allemaal snurkende mensen en vroeg of ik mijn kleding mocht hebben. Dat mocht maar naar huis gaan was nog geen optie.
Op weg naar het toilet probeerde ik zo recht en mooi mogelijk te lopen zodat ze konden zien dat ik al best naar huis toe kon.

Een roesje helpt voor mij niet goed genoeg.

Mijn arts kwam vertellen dat die 60cm er in ieder geval goed uit zag. Maar ja, mijn dikke darm is wel 6/7/8 meter lang dus nu weten we nog niet veel. Hij vond het apart dat ik nu al zo wakker was ondanks de hoeveelheid slaapmiddel wat hij had toegediend.

Hij vertelde dat er een middel komt vanuit Amerika wat geen narcose is maar waar je wel heel diep slaapt. Nou dat zien we nog wel… ik vertrouw niemand meer aan mijn lichaam. Niemand!
Volgens de arts was het onderzoek pijnlijk omdat ik zo gespannen was. Hier heeft hij uiteraard een punt. Mijn moeder verteld mij later dat ik lag te shake op mijn bed. Dit zal vast mede de oorzaak zijn maar ik blijf erbij dat een roesje bij mij niet goed genoeg meer werkt.

De vorige darmonderzoeken waren ook zo pijnlijk omdat ik gewoonweg niet slaperig werd en zelfs bij de tandarts wordt voel ik alles omdat de verdoving niks bij mij doet. Mijn arts heeft zich in ieder geval aan de afspraak gehouden als het gaat om het feit dat hij direct is gestopt toen ik niet meer kon. Dit is goed om te weten maar dan nog..

Een MRI- scan van dikke en dunne darm!

Ik krijg binnenkort een MRi- scan van de dikke & dunne darm. Hopelijk kunnen ze hierdoor wat wijzer worden. Na de MRI- scan wordt er gelukkig toch een plan opgesteld. Wederom, afwachten.

Op de terug weg ben ik in een diepe slaap gevallen. Een klein beetje gegeten bij mijn ouders en daarna weer verder gaan slapen.

Ik mocht vandaag geen belangrijke beslissingen meer maken maar dat heb ik toch gedaan: Een coloscopie? Prima, maar dan onder ALGEHELE narcose!

Colofort drankje
De ziekte van crohn &zo

Zenuwachtig voor darmonderzoek!

Hidradenitis Suppurativa

Ik heb fixen ontstekingen op mijn benen en mijn MDL- arts vond het een strak plan om een afspraak te maken met de dermatoloog.

Ken je dat? Dat als je naar de arts gaan de plekken opeens een stuk minder lijken te zijn? Ik wel en dat is jammer want ook dit moet straks meegenomen worden in mijn behandelplan en nu kon ze vrij weinig doen.

De dermatoloog gaf mij een brief mee waarin de uitslag stond van de bioptie. Ze hadden namelijk een hapje uit die ontsteking genomen om te kijken wat het precies was. Er staat onderandere ‘Gist- schimmerkweek; negatief’. Altijd lastig want een negatieve uitslag vanuit het ziekenhuis is uiteindelijk positief. Maar goed als ik de brief verder lees dan kom ik tot de conclusie dat deze ontstekingen wederom horen bij de ziekte van Crohn. Hidradenitis Suppurativa is de officiële naam.

De ziekte van Crohn is zoveel meer dan alleen maar een beetje buikpijn. Ik ben nu als ‘spoedboeker’ in het grote ‘spoedboek’ geschreven. Zodra de plekken op mijn benen er weer heftiger uitzien dan kan ik direct langskomen voor een controle. Ik zeg; topsysteem!

Het darmonderzoek komt dichterbij en mijn oog raakt weer ontstoken.

Mijn MDL- arts heeft beloofd dat ik er niks van zal voelen. Ondanks dat ben ik ontzettend zenuwachtig voor het darmonderzoek. Dit wordt mijn vierde darmonderzoek en zoals ik al eerder heb verteld waren de vorige drie darmonderzoeken geen succes en dan druk ik dat nog zachtjes uit.

Ik heb de afgelopen weken veel overgegeven waardoor mijn medicatie niet goed genoeg wordt opgenomen in mijn bloed. Daardoor heb ik nu weer meer last van de ontsteking aan mijn oog. Gelukkig is de pijn nog makkelijk te verdragen maar toch voel ik dat de onsteking langzaam terug komt.
De oogarts is gebeld en maandag voor het darmonderzoek kan ik even mijn oog laten controleren. Ook moest ik de MDL- arts bellen voor medicatie tegen de misselijkheid aangezien dat dus essensieel is!

Colofort/macrogol 4000! Hmm, lekker..

Bij de appotheek mocht ik het laxeermiddel alvast ophalen. Dit is officieel het ranzigste drankje wat ik ooit heb moeten drinken.
Iedereen heeft wel eens in de zee gezwommen en per ongeluk een scheutje zeewater binnengekregen, toch? Nou, daar kun je het mee vergelijken! Ze hebebn door dit drankje alleen nog wat citroen gedaan waardoor zeewater nog lekkerder is dan dit drankje.

De Colofort is belangrijk om mijn darmen zo goed mogelijk schoon te spoelen. Het zijn 4 zakjes en ieder zakje moest opgelost worden in 1 liter water. Ik moet dus in totaal 4 liter zeewier drinken en dan pas zijn mijn darmen schoon genoeg.

Zondagavond na 18:30 mag ik niks meer eten of drinken. Die avond moet ik alvast 2 liter naar binnenwerken en maandagochtend vroeg de andere twee liter. Vervolgens kan ik de hele ochtend op hikken tegen het darmonderzoek wat was in de middag gepland staat.

Ik zie echt op tegen het darmonderzoek maar ik zie nog meer op tegen de uitslag. Zal de Crohn toch weer actief zijn? Wat wordt mijn behandelplan? Het is voor nu afwachten en samen met mijn ouders en Merijn maken we er weer het beste van.

operatie stoma
De ziekte van crohn &zo

Gastroscopie en nare onderzoeken!

Vervolg op de blog van gisteren. Deze kun je hier bekijken!

Mijn MDL- arts kon niks meer voor mij doen.

‘Mijn’ toenmalige MDL-arts in Geldrop kon helaas niks meer voor mij betekenen wat betreft de ziekte van Crohn. Humira was het laatste medicijn wat mijn Crohn redelijk ondercontrole hield. In een academisch ziekenhuis zouden er meer mogelijkheden voor mij zijn, hier zijn nog wat ‘mapjes’ beschikbaar. Infliximab heb ik al gehad en daarbij hield het in mijn plaatselijke ziekenhuis op.

Inmiddels heb ik de reumatoloog, MDL- arts, oogarts, dermatoloog, KNO- arts allemaal in het UMC zitten. In Helmond zit nog een oogarts waar ik terecht kan met acute pijnen.

Gênante bedoeling in het ziekenhuis!

We zaten in de wachtruimte van de maag- darm en liever ziektes de uitslag van het gezichtsveld nog te verwerken.
Het UMC is groot en ik geloof dat ze voor iedere ziekte een apart loket hebben, handig maar ook gênant. Achter ons stond een bord, zó groot dat zelfs ik het goed kon lezen: GESLACHTSZIEKTE.

Iedereen die zich daar kwam meldde moest dus een geslachtsziekte hebben? Apart zeg, iets wordt toch gewoon ‘gefixt’ bij de huisarts? maar goed, blijkbaar weet ik daar gelukkig het fijne niet van! Uiteraard kregen we de slappe lag toen er een oudere vrouw zich meldde aan het loket voor een afspraak. En als klap op de vuurpijl reden er verschillende witte jassen op een step door de UMC gangen, nou toen kwam ik natuurlijk helemaal niet meer bij.

Flashback gastroscopie onderzoek!

We werden binnen geroepen door mijn nieuwe MDL-arts. Er moeten een aantal onderzoeken gebeuren: Bloedprikken, Botdichtheidsmeting, ontlasting onderzoek, een Coloscopie en misschien nog een Gastroscopie.

Ik kreeg gelijk een flash back van de allereerste gastroscopie. Zie hieronder een stuk uit mijn boek: (Piep = de naam van mijn arts ivm privacy)
Helaas bleven de klachten aanhouden en wilde Piep een Gastroscopie uitvoeren. Je weet wel, met een endoscoop. Een dunne flexibele slang die ongeveer de doorsnede heeft van een vinger. Ik kon alleen maar hopen dat de slang een doorsnede had van mijn vinger ipv zijn vinger. Gelukkig werd het onderzoek direct dezelfde dag uitgevoerd én had ik geen kans om te google.

Ik lag licht gespannen op de onderzoekstafel te kijken naar allerlei ziekenhuis instrumenten toen de assistente van dokter PIEP vroeg: ‘Lonneke heb jij een kokhalsreflex?’  

‘Nou, niet perse, maar ik denk dat iedereen dat wel heeft als er een dikke slang via je keel naar je maag word geduwd, niet?’ zei ik sinies. Achteraf kwam ik erachter dat ik beter ‘ja’ had kunnen antwoordde omdat ik dan een verdovingsdrankje had kunnen drinken.

‘Het onderzoek kan beginnen’

Goed, het onderzoek kon beginnen én de slang ging langzaam door mijn keel via mijn slokdarm naar mijn maag en taalfvingerige darm. Als ik nog geen kokhalsreflex had, dan had ik dat nu wel, zoals ik al dacht. ‘Rustig ademen via je mond, Lonneke’ zei dokter Piep die het onderzoek zelf uitvoerde. 

Jij hebt makkelijk praten dacht ik, ik, die al last had van een asprientje doorslikken moest nu een slang van zijn doorsnee vinger wegslikken! Via de gastroscoop moesten ze lucht blazen, zo zagen zij mijn organen beter maar daardoor ging ik boeren, én flink. Ik heb in mijn opvoeding geleerd om ‘sorry’ of ‘pardon’ te zeggen als ik een boer liet, dit heb ik een paar keer geprobeerd tijdens het onderzoek maar dát heb ik uiteindelijk maar opgegeven! 

‘We zijn al klaar!’ riep de assistente enthousiast. Langzaam zag ik de endoscoop uit mijn keel glijden én kwamen er tranen van opluchting.

De onderzoeken zijn een eitje maar een darmonderzoek? Nope!

Broedprikken, botdichtheidsmeting en een ontlasting onderzoek is natuurlijk een eitje. Een darmonderzoek wordt bij mij absoluut NIET NOOIT meer gedaan zonder narcose. Dit is namelijk onmenselijk als je darm vol zit met littekens of ontstekingen. Gelukkig kon de arts mij gelijk geruststellen, het onderzoek zou alleen uitgevoerd worden als ik helemaal knock out ben. Dit was een grote opluchting!

In 2013 heb ik meer dan 50 onderzoeken, uitslagen en afspraken gehad. Het darmonderzoek wil ik hier niet meer bij hebben. 2013 is genoeg ellende geweest. Gelukkig begreep hij niet en wordt het verzet naar 2014.

Een stoma operatie?

Ik begin hem steeds aardiger te vinden. We praten nog even door over de nieuwe medicatie mogelijkheden en toen kwam al snel het onderwerp ‘Stoma’ ter sprake. Ik heb voor mezelf besloten dat ik nog èèn medicijn wil proberen om mijn Crohn rustig te houden. Als dit niet lukt dan zit er niks anders op dan een stoma operatie.

Dit klinkt nu super stoer maar dat is het natuurlijk niet. Ik moet er nog over nadenken maar het is nu eenmaal de realiteit. Niet vooruitlopend op de feiten gaan we met de bovenstaande onderzoeken aan de slag. Ook gaat mijn MDL- arts met de rest van mijn artsen overleggen zodat ze samen een plan kunnen opstellen. Wellicht kunnen ze mij helpen met èèn medicijn!