Mijn moeder is de allerliefste!

Er zijn veel mensen die zeggen dat hun moeder de allerliefste moeder is van de hele wereld. Nou, die liegen allemaal want ik heb die liefste moeder al. Nee, zonder gekkigheid. Mijn moeder is echt een held, mijn held en voor mij écht een groot voorbeeld. Ik zou er alles voor over hebben om zo’n zelfde goede moeder te worden als zij is voor ons. 

Dit artikel is geschreven in samenwerking met kaartenwereld. 

Ik krijg vaak berichtjes over mensen die vinden dat ik zo’n lieve moeder heb en dat kan ik 100% beamen. Wij hebben altijd al een goede band gehad maar dit is wel degelijk versterkt door mijn hele ziekteproces. Aan één blik hebben we genoeg, we liggen vaak op één lijn samen en het is bijna angstig hoe vaak wij hetzelfde zeggen op hetzelfde moment.

Mijn moeder verdiend het dan ook zeker om in het zonnetje gezet te worden. Ik kan mijn moeder nooit bedanken met woorden of een cadeautje voor alles wat zij voor mij/ons gedaan heeft de afgelopen jaren en nog steeds doet. Ik heb zelfs een tijd gehad dat ik haar bedankte als ik weer naar huis ging nadat ik bij haar had overnacht omdat het mezelf weer eens niet lukte thuis. Op een gegeven moment zei ze: ‘Lon, stop daar nou eens mee. Ik doe het graag en ik wil geen bedankje meer horen!’ Nou, daar kan ik natuurlijk niet mee stoppen omdat ze gewoonweg super veel voor me doet maar ik probeer het nu te matige! 😉

Als ik mezelf verplaats in haar, zou ik precies hetzelfde doen voor James mocht hij die zorg ooit nodig hebben en trouwens, op welk vlak dan ook.. ik zal er alles voor doen om hem te laten lachen of zorg te bieden als dat nodig is. Ondanks dat vraagt dit natuurlijk ook veel energie van haar en ligt ze ’s avonds vaak uitgeteld op de bank.. ik ben het immers niet alleen, er zijn nog drie kinderen waar zij haar ‘zorgen’ over heeft en ieder op een ander vlak!

We koesteren de goede en leuke momenten maar er wordt bovenal flink gelachen met elkaar. Als zij mij moet helpen met douche of aankleden kunnen we daar heel zielig en treurig over doen maar dit is de situatie en daar is helaas niks aan te veranderen en als het dan toch moet, laten we het dan zo leuk mogelijk maken. Lachen, gieren, brullen.. dat is het altijd als we elkaar zien. Oke, met af en toe een traan dan!

Het is wel ontzettend moeilijk geweest hoor en vooral in het begin. Ik werd chronisch ziek maar hun hadden daar ook niet bepaald ervaring mee. Ik was immers altijd sportief en gezond en dit was in een klap voorbij. Ik lag daar op hun bank als een zielig vogeltje wat veel zorg nodig had en niet te lang alleen kon zijn. Super moeilijk voor een beginnende puber maar dit is natuurlijk minstens zo moeilijk mijn ouders.

Hoe moet je reageren? wat moet je zeggen? In het begin werd ik dood gegooid met de zin: ‘Het komt goed Lon’ of ‘Alles komt goed’ en ik kan je vertellen dat als je al minstens 6 jaar ziek bent, je niet meer zo in die term gelooft. Je krijgt ieder ziekenhuisbezoek negatief bericht dus HOEZO komt alles goed? HOE DAN?! En daar kunnen hun ook geen antwoord op geven maar ja, wat moeten ze dan zeggen?

Ik heb toen verteld dat ze niet altijd een antwoord hoeve te hebben, er is namelijk ook niet altijd een antwoord, soms en eigenlijk best vaak in mijn situatie is het zoals het is en kunnen we daar weinig aan veranderen. Het komt niet goed, nooit meer. Ik word namelijk nooit meer beter. Ik blijf altijd ziek. Harde woorden maar het is de waarheid. Dat betekend overigens niet dat ik er niet kom, ik ben er eigenlijk al want ik ben dolgelukkig met Merijn, James en de rest van mijn familie en vrienden! Maar ‘Het komt goed’ is een verboden zin geworden.

Even knuffelen, lachen, huilen, praten of het juist gewoon even ‘laten’ voor wat het is. Is ook goed. Er zijn helaas niet altijd geruststellende woorden voor de situatie. Soms is het gewoon even allemaal rot, niet leuk en stom maar daar kunnen we allemaal niks aan veranderen.

Ik heb super veel respect voor allebei mijn ouders. Zij zijn er werkelijk ALTIJD voor mij, James maar ook zeker voor Merijn. Als een soort bedankje en natuurlijk in teken van moederdag, gaf ik mijn moeder een kleinigheidje. Het zijn namelijk de kleine dingen die het doen in het leven en dat zegt vaak veel meer dan een groot cadeau.

Op de website kaartenwereld kocht ik een leuk kaartje met heerlijke chocolade blokjes waarop staat: ‘De allerliefste moeder’. Super leuk en chocolade is in de meeste gevallen en zeker voor vrouwen een heel goed cadeau! Het kaartje heeft voor mij een bijzondere betekenis. ‘Ik hou van jou, tot de maan en terug!’ is een zin die ik sinds de geboorte van James heel vaak zeg. Het is een soort van ‘mijn zinnetje’ geworden en deze is zeker toepasselijk in deze situatie en op mijn moeder.

Ik weet dat ik mijn ouders nooit meer hoef te bedanken maar dat ga ik toch doen, ik weet dat jullie dit lezen en super bedankt voor alles wat jullie voor ons doen. Het is cliché maar ik had me geen betere ouders kunnen wensen. Nu komt het over alsof ik mijn moeder de hemel in prijs en wat minder vertel over mijn vader maar zij zijn het natuurlijk samen die ervoor hebben gezorgd dat ik ben wie ik nu ben!

Sorry pap, je moet nog even wachten.. moederdag komt eerst! 😉

Heb jij al iets leuks gekocht voor moederdag? Neem zeker even een kijkje op kaartenwereld voor de leukste acties rondom moederdag!

Wat is jullie band met je ouders? Is deze ook zó hecht? Of juist helemaal niet? Heb je daar vrede mee of zou je het liever anders zien?