Categorie

Mama &zo

Mama &zo

Wat doen wij met onze kinderbijslag?

Kinderbijslag is een bijdrage.

Het is oktober en dat betekent dat we allemaal kinderbijslag hebben ontvangen. Met de kinderbijslag betaalt de overheid mee aan de kosten die horen bij de opvoeding van je kind. De hoogte van de kinderbijslag is afhankelijk van de leeftijd van je kind. James krijgt tot zijn vijfde levensjaar 200,59 euro per kwartaal.

Als je een kind hebt met een handicap is het zelfs mogelijk om dubbele kinderbijslag aan te vragen omdat je meer kosten kwijt bent aan de verzorging van je kind.

De kinderbijslag is een bijdrage. Het is als je het mij vraagt, onmogelijk om van dat geld je kind te onderhouden. Dat is ook niet de bedoeling van de kinderbijslag. Dit ontvang je puur als bijdrage om het ons als ouder wat gemakkelijker te maken.

De kinderbijslag komt op de grote hoop.

Wij sparen iedere maand een bepaald bedrag voor op James zijn spaarrekening. Als we kinderbijslag krijgen beland dit meestal op de grote hoop waar de rest van de rekeningen worden afgehouden. De maanden oktober en mei besteed ik echter wel helemaal aan de verzorging voor James.

Het werkt voor ons veel fijner om James zijn verzorging, kleding en schoenen en dergelijke aan te vullen als dat nodig is. Dat is niet altijd per kwartaal nodig. Ik merk dit in de maanden oktober en mei wel nodig is. In oktober schaf ik zijn nieuwe winterkleding aan en in de maand mei, zijn nieuwe zomerkleding.

Het wordt steeds gemakkelijker.

De kinderbijslag gaat hier dan volledig aan uit zodat James er weer even tegenaan kan. Het is allemaal al duur genoeg. Hoewel ik nu steeds vaker naar kinderkleding markten ga om te kijken of er nog wat leuke kledingstukken liggen voor minder geld dan in de winkels.

Ik vind het steeds gemakkelijker worden om de kinderbijslag uit te geven. Niet dat ik hier ooit moeite mee heb gehad maar de verdeling loopt wel soepeler. Ik merk dat James nu niet meer om de drie maanden een nieuwe maat nodig heeft of uit zijn kleding groeit. Dit verloopt iets langzamer waardoor de kinderbijslag beter tot zijn recht komt.

Het verschilt per gezin wat er gebeurd met de kinderbijslag. De een besteed het puur en alleen aan de kinderen terwijl de andere hier anders mee omgaat. Ik ben benieuwd hoe wat jullie doen met kinderbijslag? Laat het weten in de comments!

21 oktober 2017 door Lonnekedewin

Mama &zo

Activiteiten met je peuter! Hoe doen wij dat?

De ochtend staat in het teken om het huis ‘dag’ klaar te maken.

Ik vind het belangrijk om met James samen te spelen en dat merken ze bij de peuterspeelzaal. Hij vindt het soms moeilijk om zelf iets te verzinnen om mee te spelen en mijn ideeën zijn ook niet eindeloos.

James is een peuter van dik twee jaar oud. Hij kan zich redelijk goed zelfvermaken maar James speelt liever samen met mij, papa of Lisa. Het liefst met alle drie zodat hij lekker kan dollen maar dat is niet altijd mogelijk. Een huis met drie volwassenen en een kind vergt nogal wat tijd wat we in het huishouden moeten steken.

In het begin moest ik hier mijn weg in vinden en dan praat ik over 1,5 jaar geleden maar inmiddels gaat dit prima. James heeft wat dat betreft een makkelijke leeftijd. Je bent niet meer de hele dag bezig met flesjes en voedingen. We kunnen hem nu het een en ander uitleggen en hem hierbij betrekken.

De ochtend staat meestal in het teken van de dag opstarten en het huis ‘dag’ klaarmaken. De ramen worden open gezet, de bedden laan we open, de vaatwasser wordt leeggeruimd en de eerste was wordt gedraaid. Als ik benenden bezig ben, speelt James zelf met zijn speelgoed.

Wij betrekken James bij het huishouden.

Als ik naar boven ga, neem ik hem gezellig mee en doen we samen de was. James gaat de ene keer spelen met het speelgoed wat op zolder staat en de andere keer helpt hij mij om de kleding in de wasmachine te stoppen. Super leuk. Wel etxtra opletten geblazen want het kan zomaar zijn dat er ineens een auto in de droger ligt.

Je kind spelenderwijs betrekken bij het huishouden gaat prima en op deze manier heb je een opgeruimd / schoon huis voor zover dat dit kan met een peuter én ze leren er een hoop van. James vindt het bijvoorbeeld hartstikke leuk als ik hem laat afwassen. Ik zet een bak met een laagje water op zijn speeltafel met wat bordjes en pannetjes uit zijn keuken, sopje erbij én afwassen maar!

Het is even iets anders dan al zijn politiewagens, brandweerauto’s en zijn ambulance waarvan het geluid het liefst de hele dag aan staat. Lucky me! James trapt er nu nog af en toe in als wij zeggen dat de auto’s even slapen, dat ze moe zijn van de stukken rijden maar binnenkort vindt hij zelf het aan en uit knopje! 😉

Modder maken en een wandeling in het bos is favoriet.

James helpt ook altijd met het avondeten voorbereiden. Hij vindt het leuk om de aardappelen aan te geven, de groente te wassen onder de kraan en de borden klaar te zetten op tafel. Als het even kan ga ik samen met hem naar buiten, pak in een grote pan of bak waar ik water bij doe, hier doe ik wat zand bij en roeren maar!

Hij vindt het geweldig want het is na zijn idee eten wat hij aan het maken is, net zoals mama, ehm Lisa altijd doet. Je bent zeker weer een half uur verder en James vindt het fantastisch om, letterlijk, wat aan te ‘modderen’.

Goed, het feit dat de herfst is aangebroken en de winter voor de deur staat wil nog niet zeggen dat we niet meer naar buiten kunnen. Weliswaar met een jas aan maar dit houdt ons niet tegen om even een frisse neus te halen buiten. Een wandeling in het bos is momenteel favoriet. James geniet van de gekleurde bladeren aan de boom en de paddestoelen in het bos.

Activiteiten met je peuter, hoe doen jullie het?

De normale activiteiten wat je met je peuter kunt doen zoals verven, tekenen, knutselen, zingen of dansen kun je natuurlijk ook wat aanpassen. We hebben laatst een grote denneappel uit het bos gehaald om die vervolgens samen te verven. Het wordt dan een heel proces en een leuke activiteit!

James leert op de peuterspeelzaal stapje voor stapje om zichzelf te vermaken. Hierin hebben wij natuurlijk ook een aandeel maar dat valt niet mee. Als hij even zelf speelt komt hij naar ons toegelopen en neemt hij ons aan de hand mee. Het ziek zijn heeft hierin ook een groot aandeel. Hij was toen gewend om extra veel te knuffelen en aandacht te krijgen waardoor het nu lastiger wordt om dat af te bouwen.

Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen en activiteiten met je peuter! Laat het weten in de comments. Zo kunnen we ervaringen uitdelen.

20 oktober 2017 door Lonnekedewin

Nadelen samenwonen drie volwassenen en een peuter

Mama &zo

De nadelen van met drie volwassene en een peuter samenwonen.

Je kunt het zien als een (extra) oppas.

In een vorig artikel schreef ik bizarre situaties die we tegenkomen omdat ik samenwoon met mijn nieuwe partner Lisa en ex-man. Dit artikel was populair. Het haalde de Telegraaf met positieve en negatieve reacties waar ik later op heb gereageerd middels dit artikel.

De situatie is onveranderd. Het gaat hetzelfde als toen. We wonen met drie volwassenen en één puberpeuter samen. Het verloopt nog steeds prima. We zijn gelukkig voor zover je dat kunt zijn in een scheiding, kunnen goed met elkaar praten, hebben iets minder tijd voor bordspelletjes maar er wordt geregeld gelachen met elkaar.

Natuurlijk zijn er ook nadelen van het samenwonen met drie volwassenen en dan heb ik het vooral over de opvoeding en omgang met James. We hebben allemaal onze eigen verplichtingen. Nu hebben we iets meer mogelijkheden om af en toe te kunnen schuiven. Je kunt het zien als een (extra) oppas. Het verschil is dat Lisa ’s avonds naast mij in slaap valt en een oppas weer naar huis vertrekt.

James werd boos omdat hij ’s ochtends geen koekje kreeg.

James vindt het hartstikke gezellig. Soms net iets té gezellig. Ik had een aantal dagen tot laat in de avond gewerkt waardoor ik de ochtend daarna met Lisa of Merijn afwissel. Het is simpel. Ik houd het niet vol om na een avond tot laat werken, in de ochtend vroeg op te staan. Het afwisselen van de ochtend kan prettig zijn als het noodzakelijk is. Het liefst doe ik het uiteraard zelf!

Het verloop ging altijd prima tot dat ik James in de ochtend uit bed haalde om gezellig met z’n tweeën de dag te starten. Lisa en Merijn waren aan het werk. James werd boos omdat hij van mij geen koek kreeg. Hij wilde zijn fruit eerder, ruimde zijn speelgoed niet op zoals ik dat hem had geleerd en hij wilde absoluut niet zelfspelen.

Ik heb James die ochtend voor het eerst op de gang gezet. Zijn gedrag was onacceptabel. Dit had indruk gemaakt en uiteindelijk hebben we alsnog een fijne dag gehad samen. Echter komt zijn gedrag niet uit de lucht vallen. Ik besloot het nog even voor mezelf te houden en te kijken waar het aan kon liggen dat James zich nu anders ging gedragen.

James was aan het uitproberen en het heeft gewerkt.

Een dag later was iedereen thuis. Lisa was aan het koken. Merijn was zijn spullen aan het pakken om naar zijn werk te gaan en ik was samen met James aan het kleuren. James vroeg, zoals wel vaker, om een snoepje. Het was etenstijd en ik kon mezelf voorstellen dat hij trek begon te krijgen. Ik vind het niet nodig omdat het avondeten bijna klaar was.

James nam hier geen genoegen mee en ging naar papa met dezelfde vraag. Hij antwoordde gelukkig hetzelfde als ik maar toen James uiteindelijk ook aan Lisa vroeg om een snoepje, begon er bij mij een belletje te rinkelen. We hebben allemaal onze eigen gewoontjes als het gaat om de verzorging van James. Dat is prima. Er zitten altijd verschillen tussen papa en mama.

Het is echter niet de bedoeling dat James bij iedereen gaat uitproberen. Dit is iets wat James niet uit zichzelf bedenkt. Hiervoor moeten wij een steekje hebben laten vallen en hem op die manier op dat idee hebben gebracht. Het is ongetwijfeld weleens voorgekomen dat hij van mij geen snoepje mocht terwijl Lisa of papa dat op dat moment geen probleem vonden.

De nadelen van met drie volwassene en een peuter samenwonen.

Merijn en ik doen de opvoeding zoals wij denken dat we het goed doen. Lisa volgt hierin. Dat lijkt me vanzelfsprekend. Het is ons kind. Wij zijn en blijven de ouders. Ik wil niet dat als ik de ochtend opstart samen met James, de boosdoener zijn.

Het was tijd om met z’n alle rond de tafel te gaan om de ogen weer dezelfde kant op te laten wijzen. James krijgt twee boterhammen in de ochtend, melk en daarna water. Hij moet meehelpen om zijn speelgoed op te ruimen en er wordt niet gegooid. Geen snoepjes tot na zijn middagslaapje en een cracker, fruit of rauwkost als hij honger lijkt te hebben.

Dit was op het moment dat James net ziek was geweest. De huisarts had ons verteld dat hij nu een inhaalslag kon maken en we James best wat extra’s mochten geven. Mits het gezond is natuurlijk.

Iedereen bleek op een andere manier de ochtend op te starten. Dit veroorzaakte voor James de gelegenheid om hier flink gebruik van te maken. Na een goed gesprek weet James precies waar hij aan toe is. Zeg ik nee, zeggen zij dat en zeggen zij nee, zeg ik dat.

Lees ook: Samenwonen met je partner en ex- man – Bizarre situaties!

Lees ook: Gescheiden en de feestdagen? Hoe vieren wij het?

Consequent zijn vinden wij belangrijk. Dit wordt moeilijker als je met meerdere volwassenen bent. Gelukkig is het nu weer rechtgetrokken maar dat is wel eens van de nadelen!

12 oktober 2017 door Lonnekedewin

Mama &zo

Hoe je kind zelfvertrouwen geven als je dit zelf niet hebt?

Iedereen wil aardig gevonden worden.

Een zelfbeeld is de manier waarop je over jezelf denkt. een peuter kan nog niet bewust nadenken over zichzelf. Het zelfbeeld heeft invloed op je zelfvertrouwen en dat is wel iets wat je jouw peuter of kind kunt meegeven.

Mensen die van zichzelf onzeker zijn hebben vaak de angst om te falen. Het niet kunnen voldoen aan de hoge eisen die zij aan zichzelf stellen. Of eisen die je van andere krijgt opgelegt. Je kunt over verschillende dingen onzeker zijn, uiterlijk, afkomst, geaardheid of dagelijkse bezigheden.

Het gebrek aan zelfvertrouwen kunnen wij als mensen vaak prima verbloemen. Je vertoont vaak stoer, druk en sociaal wenselijk gedrag om andere niets te laten vermoeden van jouw onzekerheid. Ik kan dit als geen ander beamen.

Iedereen wil aardig gevonden worden voor de mensen in je omgeving. Dit is vooral als kind belangrijk want je wil niet gepest worden maar voor een volwassene is dit exact hetzelfde. Je kunt het alleen beter relativeren. Het is logisch dat niet iedereen op de wereld je aardig kan vinden. Er zijn immers zoveel verschillende mensen die over alles anders denken.

Namate je ouder wordt kom je erachter dat het ook niet belangrijk is om aardig gevonden te worden door iedereen, zolang je maar respect hebt voor de denkwijze van een ander, die anders is dan jezelf hebt. Een masker werkt dan vaak prima. Als ik ‘vroeger’ ergens onzeker over werd, deed ik mijn masker op waardoor dat mezelf hielp om iets wel te durven of te doen.

De persoonlijkheid van een kind speelt mee maar ook de ouders spelen een belangrijke rol!

Onzekerheid is naast een irritant gevoel ook waardevol. Iedereen heeft onzekerheden, ook mensen die beweren dit niet te hebben. Het is menselijk, iets waar iedereen mee te maken heeft, wellicht op een ander vlak en het is iets wat je best af en toe mag laten blijken. Je zult merken vaak meer begrip te krijgen van mensen uit je omgeving als je jouw masker thuis laat, jezelf bent en vertelt waarom je iets niet durft of bang bent.

In mijn kinderjaren was ik een vrolijk, zeker meisje, die voor haar gevoel de hele wereld aan kon. Dit is veranderd op het moment dat ik ziek werd. Ik werd onzeker over mijn lichaam wat veranderde en bang voor de reacties van andere als ze het over werk en opleidingen ging. Het feit dat ik door mijn ziekenjaren niet de kans heb gekregen om mijn diploma te halen, veroorzaakt een onzekerheid, inmiddels heb ik geleerd dat er soms dingen gebeuren die buiten waar je geen invloed op hebt. Zoals dit, in mijn geval.

Kinderen ontwikkelen eerst vertrouwen in hun omgeving en een beeld over zichzelf. zodra de wereld om hen heen groter wordt, gaan ze ook merken zelf invloed te hebben en zo ontwikkelt er een zelfvertrouwen (of niet). De persoonlijkheid van een kind speelt mee maar de ouders en de omgeving van een kind speelt hierin ook een belangrijke rol.

Het is logisch dat een kind veel waarde hecht aan de woorden van de ouders omdat de relatie vaak intensief is tussen ouder en kind. Het is onze taak om hier zo goed mogelijk mee om te gaan en het onze kinderen te laten voelen dat wij positief over ze denken.

Ik keek naar mezelf en stond daar net zo onzeker als James.

Een tijdje geleden ging ik samen met James naar een kinderplaza waar hij lekker een middag heeft gespeeld. Dit was in de tijd ver voor de peuterspeelzaal, James is enig kind waardoor hij op dat moment overspoeld werd door alle kinderen die daar door elkaar aan het rennen waren. Hij stond onzeker in het midden van de peuterplek te kijken naar wat de andere kinderen aan het doen waren maar durfde zelf niets.

Ik keek naar mezelf en ik stond daar eigenlijk precies hetzelfde als James. Spiegelen is belangrijk, zo kun je het gedrag van je kind soms beter begrijpen. Als je hier bewust naar durft te kijken kun je er wellicht iets aan doen. Terwijl alle moeders met elkaar aan het praten waren, zat ik daar in mijn eentje te kijken naar mijn onzeker mannetje die heel graag mee wilde doen maar niet wist hoe hij moest beginnen.

Het is logisch dat een dreumes of peuter van die leeftijd, zonder ervaring met andere kinderen, op deze manier reageert maar dit liet mij wel beseffen dat ik daar iets mee moest. Ik voelde mezelf opgelaten, onzeker en niet prettig in die situatie. Ik zag daar alleen en wist niet goed wat ik moest doen. James stond er precies hetzelfde bij en ik ben toen samen met James gaan klimmen en klauteren in de speeltoestellen om zo wat losser te komen.

Dit deed James goed, de tweede keer dat ik samen met hem naar een kinderplaza ging, durfde hij al wat verder te spelen zonder mij in zijn buurt. Hij probeerde wat contacten te leggen met andere kindjes voor zover hij dat op die leeftijd kan doen en dat deed hem goed.

Hoe een kind zelfvertrouwen geven als je dit zelf niet hebt?

James is niet gewend aan kinderen die schreeuwen en gillen, niet persé omdat ze boos of verdrietig zijn maar vanuit hen spel. Hij hoort dit nooit en kwam iedere keer met een pruilende lip naar mij toegerend als een kindje iets te hard naar zijn zin begon te schreeuwen. James werd hier onzeker en verdrietig van. Inmiddels is hij heel wat gewend en merk ik dat de peuterspeelzaal een grote positieve rol speelt in zijn ontwikkeling.

Het bos is momenteel favoriet. James is geïnteresseerd in alles wat er in het bos is te vinden. Hij vindt het geweldig om hier samen met ons doorheen te wandelen en over eikels en paddestoelen te praten. Dit doen we dan ook vaak, zo gingen wij laatst naar een speelbos. Dit is een speeltuin midden in het bos waar kinderen lekker kunnen spelen terwijl de hond uitraast.

In dit speeltuintje was een kindje van dezelfde leeftijd als James die constant van de kabelbaan afging. James vond dit ontzettend interessant maar als ik vroeg of het ook wilde proberen, knikte hij nee. Ik zag aan hem dat hij het graag wilde maar het spannend vond. In tegenstelling tot een aantal maanden geleden, nam ik het voortouw. Ik stapte op de andere moeder af om te vragen of wij ook een poging mochten wagen op de kabelbaan. Alleen durfde James het nog niet maar samen met mama vond hij het geweldig!

Ik heb misschien iets minder zelfvertrouwen dan dat ik zelf had gehoopt. Ik ben mezelf hiervan bewust en probeer daar aan te werken, voor mezelf maar vooral voor James. Ik merk dat hij losser komt, meer gaat durven en zelfvertrouwen krijgt als hij merkt dat hij iets goed kan.

9 oktober 2017 door Lonnekedewin

Mama &zo

Volg je hart, want dat klopt!

Ik werd aan het denken gezet.

De quote van mijn blog is ‘Volg je hart, want dat klopt!’ en ik heb hier eigenlijk nog nooit een artikel over geschreven. Tot nu.

Ik had gisteren een gisteren van mijn vrijwilligerswerk. het ging over kinderen & jongeren. De eerste dag voornamelijk over kinderen en de tweede dag die nog moet volgen, gaat het over jongeren. We gaan wat dieper in op de stof over een delict waarin een kind is betrokken ófwel het delict mee heeft gekregen in zijn of haar omgeving en hen gedrag wat daaruit vloeit.

Op zo’n cursus dag leer ik nieuwe mensen kennen die hetzelfde werk doen als jij, dit schept uiteraard al een band. Je zit daar immers voor precies hetzelfde. Het mooie aan dit alles is, is dat je op een dag als gisteren erachter komt dat iedereen anders denkt. Iedereen heeft zijn of haar idee over de aanpak van bijvoorbeeld de opvoeding.

Je leert van elkaar want bij een cursus zoals deze ben je genoodzaakt iets verder te kijken dan je neus lang is. Een vrouw die gisteren aanwezig was op de cursusdag heeft mij aan het denken gezet. Hoe mooi is dat? Zij vertelde dat dochter van drie jaar nog steeds borstvoeding krijgt en zij vanaf de geboorte met haar kind en man samen slaapt.

Dit is volgends de boekjes tegen de regels in én dat is precies de boodschap van dit artikel. Je kind zou afhankelijker worden. Hier op latere leeftijd last van kunnen krijgen. Het is minder veilig om met je kind in één bed te slapen en zo kan ik nog wel even doorgaan met de nadelige gevolgen aldus de boeken.

De opvoeding en het ouderschap heeft alles te maken met gevoel.

Het is eigenlijk bizar dat er ooit regels zijn verzonnen die laten blijken dat het goed is voor een kind om als ouder op een bepaalde manier te handelen. Op welk soort kind is dat gebaseerd? Iedereen is anders dus bij iedereen werkt het ook op een verschillende manier.

De opvoeding en het ouderschap heeft alles te maken gevoel, vandaar mijn quote in de titel. Er kunnen nog zoveel onderzoeken zijn geweest of nog gaan komen maar het gaat vooral om jouw gevoel als ouder zijnde. Niemand precies kan weten wat goed is voor jouw kind en op welke manier je moet handelen. Het komt erop neer dat niemand weet hoe je precies moet handelen maar hoe je handel, altijd goed is als je dit vanuit je hart zo voelt.

Ik heb in mijn zwangerschap meerdere boeken versleten over de opvoeding. Adviezen en tips bijwijze van opgeschreven in een een schrift zodat dit mij altijd bij zou blijven en ik een wegwijzer had voor het moederschap. In de praktijk werkt dat niet zoals het in eerste instantie doet blijken.

Alles loopt anders in de praktijk omdat jij en jouw kind anders zijn dan hen.

Je wordt op internet gebombardeerd met tips en tricks maar dit is niet gebaseerd op jouw kind. Mits je jouw kind hebt uitgeleend voor zo’n soort onderzoek of aan een andere moeder die het blijkbaar beter denkt te weten. De opvoeding van mijn ouders was in mijn ogen geweldig. Ik had mezelf voorgenomen een mix te maken tussen de opvoeding die de vader van James heeft gehad, daar de positieve uit te halen en die toe te passen bij James.

Dit loopt ook anders in de praktijk want jij bent een ander persoon dan dat je ouders zijn. Mijn moeder vindt mij bijvoorbeeld consequenter tegen James dan dat zij ooit tegen ons heeft gedaan. Dit is iets waar ik mezelf prettig bij voel en waarbij ik merk dat dit voor James en mezelf, het beste is. Je leest overal dat consequent zijn belangrijk is maar iedereen doet het op een andere manier en op een ander moment.

In tegenstelling tot de vrouw van mijn cursus, vond ik het juist belangrijk om James aan zijn eigen kamer te laten wennen, om hem een plekje te geven waar hij zichzelf veilig kan voelen. Een plekje, waar wat van hem is en waar ik niet altijd ben. Ik wil hem hiermee een stukje zelfvertrouwen geven en ik voel mezelf hier fijn bij. James overigens ook, die slaapt iedere nacht als een roosje in zijn eigen stoere kisten- bed.

Volg je hart, want dit klopt!

Moeders, ouders, mensen, denk zelf na over wat je prettig vindt of niet. Kijk niet na alle artikelen die op het web te vinden zijn over hoe je het beter kunt doen. Als jij je hart volgt, klopt dat en maak jij goede keuzes die voor jou op dat moment zo voelen. Het kan dat je hier later anders overdenkt. Dit pas je toe zodra dit voor jou goed voelt.

De meningen van andere doen er niet toe zolang jij je prettig voelt. Ik vind het interessant om met mensen te praten die juist anders denken zoals ik. Het filosoferen over onderwerpen en de andere denkwijze fascineert mij. Hoe zit dat bij jou? Loop jij een kudde achterna of bewandel jij je eigen weg met vallen en opstaan?

8 oktober 2017 door Lonnekedewin

Mama &zo

Mijn peuter heeft huiswerk!

James vindt kinderen interessant.

James zit enkele weken op de peuterspeelzaal. Ik schreef hem een half jaar geleden in omdat ik bang was voor wachttijden. Dit viel gelukkig mee. James kon meteen van start toen hij twee jaar werd. James is nét voor de zomervakantie jarig hierdoor leek het ons geen goed plan om hem hiervoor al te laten wennen. Als we dit wel hadden gedaan, moest hij twee keer wennen en dat vond ik sneu. De stap om naar de peuterspeelzaal te gaan is al groot genoeg.

Alles vertelde ons dat James toe was aan ‘schooltje’. Een nieuwe uitdaging en kinderen om zich heen. Het is voor James belangrijk om met andere kinderen te spelen. Hij heeft één neef van zijn eigen leeftijd maar verder is iedereen een stuk ouder in onze familie en vriendenkring.

Kinderen vindt James geweldig. Hij kan uren kijken naar hoe andere kinderen spelen. Hij leert hiervan en later zien wij dat hij het toepast als hij alleen is. Een glijbaan waar James over twijfelt, probeert hij eerder als hij ziet dat andere kinderen het ook doen.

Intense zielige krokodillen tranen.

De eerste keer naar ‘schooltje’ was spannend voor zowel mama als James kan ik je vertellen. Het verliep prima want James ging, iets wat onzeker, maar meteen spelen. Hij stond zwaaiend voor het raam toen ik wegliep. Ik was gewaarschuwd door moeders in mijn omgeving dus ik was voorbereid op een drama- afscheid met dikke krokodillen tranen en een pruillip. Dit bleef uit en dus was het voor mij gemakkelijker om de uren door te komen.

James was gesloopt toen ik hem kwam ophalen. De indrukken voor een kind van die leeftijd is gigantisch. Je kunt het vergelijken met een volwassenen die start bij een nieuwe baan. Je krijgt zoveel informatie, prikkels en nieuwe indrukken dat je vaak blij bent als je ’s avonds op de bank ligt. Wij kunnen dit beter relativeren dan een peuter van twee.

Hij had moeite met slapen die middag. De tweede keer naar school ging het dan ook moeilijker. James liep vrolijk naar binnen en ging meteen spelen terwijl hij mij goed in de gaten hield. Ik heb een kwartier met hem mee gekeken en gespeeld en toen ik James vertelde dat mama naar huis ging en hem straks weer kom ophalen, kwamen die intense zielige krokodillen tranen. Vreselijk!

James zit met alle kinderen in de kring.

Het is een normaal proces. Er zijn nauwelijks kinderen van die leeftijd die geen moeite hebben met het afscheid op schooltje. James moet wennen aan het feit dat mama er even niet is en hij moet leren beseffen dat ik hem altijd weer kom ophalen. Ik zie genoeg kinderen voor het raam staan met dezelfde krokodillen tranen, ook kinderen die wat ouder zijn dan James.

De laatste keer ben ik om het hoekje blijven kijken. Ik zag dat hij na vijf minuten alweer ging spelen met zijn auto’s. De juffrouw van James stak haar duim op en op deze manier kon ik met een gerust hart vertrekken. In de uren dat ik alleen ben gaan ook steeds beter. De eerste paar keer heb ik na een uur even gebeld naar zijn schooltje om te vragen hoe het ging met James. Dit is nu niet meer nodig.

Het is heerlijk om te zien dat je kind het naar zijn zin heeft. Als ik hem ga ophalen sta ik altijd even om het hoekje te kijken wat hij aan het doen is. James zit gezellig in de kring net zoals de andere kinderen. Heel schattig om te zien. James laat vol trots zijn tekening zien en de inhoud van zijn broodtrommel die helemaal leeg is.

Mijn peuter heeft huiswerk meegekregen!

Deze keer kreeg hij ook een brief mee met huiswerk. Het thema is ‘Herfst’. Hij moest verschillende spullen uit het bos meenemen naar schooltje om hier uiteindelijk iets moois van te kunnen maken met de andere kinderen. James kreeg ook een formulier woorden: Eikel, dennenappel, egel, laarzen, kastanje etc. We kregen als tip mee om dit te oefenen thuis zodat hij op schooltje hierover kan vertellen.

Onze peuter krijgt huiswerk mee. Op deze manier worden wij als ouders betrokken bij wat er precies op school gebeurd. Het voelt voor ons prettig om James te kunnen helpen zodat hij zich zekerder voelt als hij op school is. Hij kent de plaatjes en de woorden en het is altijd fijn om mee te kunnen praten.

James is helaas de afgelopen twee keer niet kunnen gaan omdat hij als een dood vogeltje bij ons op de bank lag. Jeetje, wat is ons mannetje ziek geweest. Gelukkig is hij inmiddels opgeknapt en is de eerste schooldag voor James achter de rug.

De juffrouw vertelde ons dat James, voordat hij ziek werd, bezig was om met andere kinderen te spelen. Nu hij ziek is geweest is moet hij weer van vooraf aan beginnen. Dat is sneu want hij was op de goede weg. James is wat onzekerder nu hij een tijdje uit de running was maar dat komt vast weer goed!

Hoe vindt jij het dat je kind al zo vroeg huiswerk krijgt? Goed of vindt je ze hiervoor nog te jong?

2 oktober 2017 door Lonnekedewin

Mama &zo

Is muziek belangrijk in de opvoeding?

Klassiek was niet stoer om te luisteren.

In deze tijd kun je nauwelijks nog zonder muziek. Je hoort het overal op de radio, tv en eventueel op je werk. Er zijn zelfs verschillende programma’s te zien die draaien om muziek, dans en zang. Ik vind het heerlijk om af en toe naar muziek te luisteren maar het is wel veranderd namate ik ouder ben geworden.

In mijn jeugdjaren heb ik heel wat uren doorgebracht met het openbaar vervoer. Het was voor mij absoluut geen optie om zonder muziek in de bus of trein te zitten. Muziek had ik altijd bij en in mijn oren, waar ik ook was. Er was geen specifieke muziek waar ik van hield, nou ja, het was alles behalve klassiek en rock maar verder kon ik overal naar luisteren.

Ik moet hier bij vermelden dat klassiek gewoon absoluut niet stoer was om te luisteren. Je bent dan op een leeftijd waarin je beïnvloedbaar bent door de mensen om je heen, klasgenoten bijvoorbeeld. Als jouw muzieksmaak anders was of je kende het nummer niet, viel je buiten de groep. Ik trok mezelf dat kennelijk aan en vond klassieke muziek dus ook stom, net zoals de rest, lekker veilig!

Mijn ‘muzikale’ opvoeding.

Mijn wilde haren lijken wat te zijn verdwenen want inmiddels leef ik best een burgerlijk bestaan. Het komt nu steeds vaker voor dat ik de radio uitzet in de auto en even geniet van de stilte. Burgerlijk en ouderwets he? Lisa luistert het liefst overal en altijd muziek en ik vind het gezellig om mee te zingen, ehm blèren en daarvan te genieten maar af en toe de radio uit vind ik ook prettig.

Een muzikale opvoeding heb ik totaal niet gehad, hoewel ik vroeger wel in een koor heb gezongen. Het is onvoorstelbaar maar waar. Ik zat op muziekles samen met een vriendinnetje. Ik kon geen noot raken maar het was altijd erg gezellig. Je moet samen werken om er een mooi geheel van te maken en dat is goed voor je ontwikkeling.

Je kreeg op het einde van de muziekles een instrument en als de ouders binnenkwamen lopen om ons op te halen, lieten wij nog een nummer horen wat we dat uur hadden geleerd. Het heeft niet lang geduurd hoor, die muziekles. Ik was een meisje die graag met sporten bezig was maar ik wilde alles proberen. Ik was nieuwsgierig naar wat er allemaal nog meer was buiten sport!

Mariorette, atletiek, muziekles, voetbal, tennis, streetdance, ik heb alles geprobeerd. Mijn hart lag uiteindelijk bij sporten maar dat betekent niet dat ik muziekles saai vond. Ik had het gewoon te druk, ik moest keuzes maken omdat ik alles leuk vond en uiteindelijk heb ik muziek geskipt.

Muziek draagt bij voor de taalontwikkeling van je kind!

Mijn broer kon wel goed pianospelen, ook hij heeft onder muziekles gezeten en dat ging verder dan wat ik deed. Hij speelde echt een instrument en leerde noten te lezen. Een lange tijd heeft er een groot Orgel gestaan in onze woonkamer. Dit bracht een hele hoop gezelligheid want met Sinterklaas werd er op het Orgel een liedje gespeeld in plaats van een standaard CD.

Hoe je kind zich muzikaal ontwikkeld, ligt voornamelijk aan de ouders. Iedereen wordt geboren met een gevoel voor muziek. Door vroeg te beginnen met muziek, door het zingen van kinderliedjes, rijmen of ritmes slaan, stimuleer je zijn muzikaliteit.

Door de dagelijkse sleur en gebrek aan tijd komt het vaak voor dat ouders minder zingen voor hen kind van vroeger. Bij mij is dat niet anders. Toen James nog een baby was, zong ik ontzettend veel voor hem, het klonk niet mooi maar hij viel daardoor in slaap. Daarna is dat een beetje afgezwakt tot nu. Op de peuterspeelzaal hoort hij nu verschillende liedjes waardoor ik probeer om dit thuis ook voort te zetten.

Dansen doet hij af en toe maar daar ligt zijn interesse niet, of nog niet, want wat niet is kan natuurlijk nog komen maar liedjes luisteren vind hij geweldig. Het is een bijdrage aan zijn taalontwikkeling en het stimuleert het gehoor. Muziek heeft alles te maken met een bepaald gevoel en een kind leert op deze manier beter zijn of haar gevoelens te uiten.

Vind jij muziek belangrijk in de opvoeding? Wil je er meer aan doen dan dat je nu doet? Of ben je er juist heel veel mee bezig? Ik ben benieuwd!

30 september 2017 door Lonnekedewin

Mama &zo

Duidelijkheid over de gezondheid van onze peuter!

Je wil dat je kind lekker speelt en fijn in zijn vel zit.

In dit artikel heb ik verteld hoe het gaat met onze peuter James. Hij is ontzettend ziek geweest de afgelopen week. We zijn verschillende keren naar de huisarts geweest om een eventuele uitdroging op tijd te signaleren. James heeft de hele week als een dood vogeltje bij ons op schoot gezeten en zelfs het spelen met zijn auto’s zat er niet meer in.

Als je besluit om aan kinderen te beginnen en een poging gaat doen om zwanger te worden, sta je nog niet stil bij deze dingen. Je hebt de leuke dingen in je hoofd zitten en de minder leuke neem je voorlief en verdwijnen naar de achtergrond tot het moment dat het zo ver is.

De minder leuke dingen van het ouderschap is dat je kind ziek wordt. Iedereen kan weleens ziek worden maar je neemt dit graag van je kind over. Je wil dat je kind lekker speelt en fijn in zijn vel zit. Niet dat je kind te ziek is om te spelen en niet kan slapen van de pijn.

Bloedprikken bij zo’n klein persoon, doen ze liever niet!

Je weet ergens in je achterhoofd dat ziek zijn er allemaal bij hoort maar je beseft dan nog niet wat het precies inhoud en dat is maar goed ook. Het gaat door merg en been om je kind letterlijk te zien lijden van de pijn. Je kunt niet voldoende doen want je wil alles wegnemen maar zo werkt het niet. Het enige wat je kunt doen is er zijn voor je kind waneer hij of zij erom vraagt.

James begint steeds meer te kletsen maar echt hele zinnen vertellen over wat hij voelt, lukt hem nog niet. De taak van jou als ouder is om hierachter te komen en dat gaat vaak gepaard aan een bezoek aan de huisarts. James bleek een fixen keelontsteking te hebben en wellicht Pfeifer. Een antibiotica zou niet goed zijn omdat dit de klachten van Pfeifer verergerd. Bloedprikken bij zo’n klein persoon, doen de artsen liever niet als het niet nodig is.

Geen Pfeifer maar de zesde kinderziekte?

Het is ook belangrijk te kijken wat het lichaam doet. Lukt het zijn lichaam om het zelf op te lossen of zijn er medicijnen of een ziekenhuisopname nodig om hem beter te maken? Gelukkig is dat laatste niet van toepassing geweest bij James maar hij is wel flink afgezwakt. Met hele kleine muizenstapjes gaat hij voorruit. Nu een week nadat de eerste hoge koorts begon, heeft hij even gespeeld met zijn auto’s.

We weten het nog niet 100% zeker maar volgens ons heeft hij nu geen Pfeifer. James heeft namelijk eergisteren uitslag gekregen op zijn rug, wat inmiddels ook op zijn buik en gezicht zit. Dit staat bekend om de zesde kinderziekte en dat is niks om jezelf zorgen over te maken. Je kunt er weinig aan doen dan accepteren wat er gaande is en je kind vooral laten eten en drinken waar hij of zij trek in heeft.

De situatie van James werd zorgelijk toen hij enkele dagen minder dan de helft dronk. Dit is nog steeds niet wat het moet zijn maar hij komt inmiddels over de helft heen. Dat veranderd de situatie want uitdrogen is nu zeer onwaarschijnlijk. De koorts is gezakt waardoor hij ook niet meer extra hoeft te drinken om zijn vochtgehalte bij te vullen.

Morgen naar de huisarts om Pfeifer uit te sluiten.

Jeetje, wat is dat kleine vriendje van mij ziek geweest. Dit was de eerste keer dat James echt ziek was. Je leert je kind op een andere manier kennen en iedereen is op een andere manier ziek. Het zit bij ons in de familie dat als we ziek zijn, we ook goed ziek zijn met hoge koorts, ijlen en bijwerkingen waardoor een zorgelijke situatie ontstaat.

Ik had gehoopt dat hij dit van zijn vader had geërfd want hij is bijna nooit ziek maar helaas. Ik ga morgen voor de zekerheid naar de huisarts om te laten vaststellen dat het gaat om de zesde kinderziekte dan kunnen we dit in zijn papieren vermelden én Pfeiffer wellicht officieel uitsluiten. James heeft waarschijnlijk pure pech gehad om én een fixen keelontsteking en de zesde ziekte onder de leden te hebben.

Gelukkig heeft zijn lichaam het voor zover zelf opgelost zonder medicijnen. Dat is goed voor zijn afweersysteem en immuunsysteem. Hij wordt hier sterker van, daar ben ik van overtuigd!

Wordt vervolgt.

Waarom is een knuffel belangrijk voor je kind?

James had nooit interesse in een knuffel.

James is dikke vrienden met zijn knuffels: Aap en Konijn. Zij zijn een onafscheidelijk trio en het liefst de hele dag samen maar waarom is een knuffel belangrijk voor je kind?

In mijn zwangerschap kocht ik zoals vele moeders een knuffel voor James. Dit was een schattig gezicht en hier zat verder niets achter. Het zag er leuk uit als hij in bed lag met zijn knuffels, mooi voor de foto!

Ik heb verschillende keren een knuffel bij hem gelegd maar het leek James niets te interesseren tot het moment dat hij bang werd in het donker. Wij woonde destijds bij mijn ouders waar zijn kamer een stuk donker was dan in ons ouderlijk huis. James had altijd een prima slaapritme maar door de welbekende verlatingsangst, iets waar de meeste kinderen last van krijgen, veranderde dit en wilde hij niet meer slapen.

Kinderen met knuffels hebben een moeizame hechting gehad met zijn of haar ouders?

Het internet was afgestruind voor tips en het werd al snel duidelijk dat dit een fase was. Kinderen lopen ontelbare fases door in de kinderjaren. Als ik James naar bed bracht, ging hij lief liggen terwijl ik een liedje voor hem zong. Als ik wegliep dan was het huilen geblazen terwijl dit voorheen geen probleem was. Op dat moment dat ik dacht het dat het een goed idee was om een knuffel aan te schaffen. In de hoop dat het zijn vriendje wordt waardoor hij gemakkelijker in slaap valt.

Knuffels hebben altijd tijd, zijn nooit boos en alleen van je kind. Je hoeft je knuffel niet te delen met andere zoals je het speelgoed vaak wel moet delen. Sommige mensen denken dat kinderen knuffels nodig hebben omdat de hechting met de ouders moeizaam is verlopen. Onderzoek heeft uitgewezen dat dit niet het probleem hoeft te zijn.

Een knuffel zorgt voor veiligheid.

Het gebruik van een knuffel hangt samen met het slaapritueel. Kinderen met een knuffel zijn niet perse angstiger dan een kinderen zonder knuffel. De functie van de knuffel veranderd namate het kind ouder wordt. Hij of zij gaat het dan gebruiken als iets dierbaars. De knuffel is niet meer nodig om je veilig bij te voelen.

Een knuffel kun je niet uitzoeken voor je kind. Je kind maakt deze keuze zelf en hoe en waarom je kind een bepaalde knuffel leuker vindt als de ander, weet niemand. Ik had bijvoorbeeld een grote beer met een leuk pakje aan en een slaapmuts. Het pakje is al snel uitgegaan en ook zijn slaapmuts is niet van origineel te herkennen. Dit stukje muts had ik dan in mijn hand als ik ging slapen.

Het ergste van alles is dat ik mijn beer ‘Sukkel’ noemde. Serieus waar! Ik heb geen idee waar ik deze naam van heb verzonnen maar ik liep de hele dag met Sukkel in mijn armen. Bij de verhuizing heb ik overwogen om hem weg te gooien maar dat kon ik niet over mijn hart verkrijgen. Inmiddels ligt hij op zolder, onder het stof in het een doos en dat voelt prima!

James kon niet kiezen en heeft nu twee knuffels!

James heeft in deze tijd zijn Konijn beschouwt als vriend maar van dezelfde versie lag er in ons huis ook een Aap. Hij kon waarschijnlijk geen keuze maken en heeft ze allebei toegang gegeven tot zijn bed. Hij slaapt in zijn ene hand met Aap en in de andere hand ligt Konijn. James is vanaf dat moment weer heerlijk gaan slapen. Hij voelt zich kennelijk veilig bij zijn knuffel en zijn verlatingsangst wat betreft het slaapritueel, verdween.

Het blijft een mooi gezicht om James te zien liggen met zijn knuffels in zijn handen. De bedoeling is dat de knuffels in zijn bed blijven liggen tot dat hij zelf naar bed gaat maar dat verloopt niet altijd volgens plan. Afgelopen week was James ontzettend ziek en er was geen twijfel over mogelijk dat hij zijn Aap en Konijn dicht bij hem wilde hebben. Als een doodvogeltje zat hij met zijn knuffels op de bank. James vindt het fijn om met het labeltje van zijn knuffels te spelen. Hij wrijft en kriebelt zichzelf daarmee in slaap.

Heeft jouw kind ook een of twee knuffels waarmee hij onafscheidelijk lijkt? En hoe is dat verlopen? Heb jij in de kast nog een dezelfde knuffel voor als hij kwijt raakt?!

25 september 2017 door Lonnekedewin

Mama &zo

Chronisch ziek en het moederschap!

Wij kozen bewust voor het jonge ouderschap.

Wij kozen bewust voor het jonge ouderschap. Dit kwam mede door mijn gezondheid. Mijn ziekte van Crohn is een ernstige vorm waardoor ik steeds nét achter de feiten van de nieuwste medicijnen aanliep. Een stoma- operatie was aan de orde net voordat ik zwanger werd van James. De kans is groot dat ik dit ooit moet ondergaan en mede daarom vond ik het een fijn idee om eerst kinderen te krijgen voor ik een heftige buikoperatie moet doorstaan.

Dit is uiteindelijk gelukt. Het zwanger worden was voor ons absoluut niet vanzelfsprekend. Sterker nog, het was een lange weg die jaren heeft gestuurd voordat wij een positieve zwangerschapstest in handen hadden. James is via de natuurlijke manier verwekt. Hier is gelukkig geen medisch traject vooraf gegaan.

Lees ook: Waarom worden wij niet zwanger?

De eerste periode van James heb ik overleefd.

In de eerste weken na de bevalling leef je op adrenaline. Je wordt geleefd door alles wat er in je leven veranderd. De verantwoordelijkheid voelde ik vanaf het eerste moment sterk aanwezig. In mijn zwangerschap zag ik op tegen de kraamhulp die zou komen maar achteraf had ik niet zonder gekund. Het is een hectische tijd weerzin het geweldig is dat iemand je hierbij ondersteunt.

De eerste periode na de bevalling heb ik overleefd. Dit klinkt negatiever dan ik het bedoel want ik vond het heerlijk om voor James te zorgen. Het was voor mij alleen zwaar omdat ik chronisch ziek ben. Dit is soms lastig of niet, te combineren. Als je moeder bent mag je eigenlijk nooit ziek zijn. Je hebt hier gewoonweg geen tijd voor!

Het eerste jaar heb ik genoten van iedere stap die James heeft doorlopen. Ik voel me gezegend over het feit dat ik alles heb mogen meemaken van dichtbij. James en ik waren iedere dag samen thuis en deden van alles om het leuk te hebben. In de avond kwam papa thuis en nam het over zodat ik éven kon rusten voordat James naar bed moest.

Lees ook: Mijn ervaring met de welbekende tropenjaren!

Vanaf het eerste jaar werd alles gemakkelijker.

Ik weet nog goed dat ik, samen met James in de maxicosi, in de supermarkt stond om boodschappen te doen. Er stond geen enkel boodschappenwagentje waar je de maxicosi in kon klikken. Daar sta je dan met je goede gedrag samen met je kind. Je hebt de weekboodschappen hard nodig, je gaat tussen de voedingen ‘even’ een boodschap doen, nou vergeet het maar!

De boodschappen waren teveel om een mandje te gebruiken. Een wagentje was geen optie want deze was er niet. Ik ben omgedraaid en naar huis gegaan, mijn moeder heeft boodschappen gebracht en ik heb vanaf toen de eerste periode boodschappen besteld en thuis laten bezorgen. Het zweet brak me uit aan de gedachte om een boodschap te doen met die zware maxicosi.

Vanaf zijn eerste verjaardag werd alles een stuk gemakkelijker. De boodschappen was het probleem niet meer want James kon nu in het wagentje zitten. Yes, een probleem minder. Het ritme van James veranderde van een onregelmatige ritme wat iedere week anders was naar een vast ritme.

Ik kon op deze manier slapen in de tijd dat James sliep. Dat had ik hard nodig. De jaren daarvoor, toen James er nog niet was, sliep ik iedere middag omdat ik anders het einde van de dag niet zou halen.

Als je moeder bent heb je geen tijd om ziek te zijn.

Dit veranderd als je kind ziek wordt. De moederknop wordt geactiveerd en chronisch ziek of niet, je moet er dan voor je kind zijn. Het is jouw verantwoordelijkheid. Papa en Lisa kunnen prima inspringen maar James is het liefst bij zijn moeder. Logisch, dat was ik vroeger ook toen ik ziek was. Lekker met mama op de bank en vertroeteld worden met alles wat ik lekker vond!

Ik haal vooral energie uit het opvoeden van James. Het tussen de middag slapen heb ik nog steeds hard nodig. Dit zal ik altijd blijven doen als ik hier de kans voor heb. Dit is niet altijd want er is ook nog een huishouden dat moet blijven draaien. Soms moet je keuzes maken. Het opvoeden van een kind heeft mij wel laten beseffen dat je niet iedere dag in een spin en span huis hoeft te leven.

Lees ook: Mijn ervaring met een spoedkeizersnede!

Het gaat niet allemaal even soepel als je chronisch ziek bent. Je moet veel verdelen over de dag en het wordt niet allemaal even schoon en helemaal opgeruimd aan het einde van de dag zoals ik dit graag zie.

Laatst kreeg ik een reactie op mijn artikel dat het egoïstisch was om een kind te hebben omdat ik ziek ben. Ik wist niet wat ik las. Als je chronisch ziek bent betekent dit toch niet dat je geen goede moeder kunt zijn? Ik zet alles in om mijn kind goed op te voeden en met James te spelen en leuke dingen te ondernemen.

Het is niet altijd even gemakkelijk en het is passen en meten maar ik doe het wel, allemaal voor hem!

24 september 2017 door Lonnekedewin

Mama &zo

Mijn peuter heeft Pfeifer?

Twee is wat dat betreft een lastige leeftijd.

Het begon afgelopen week bij de peuterspeelzaal. James had diaree gehad. Iets wat bij James nauwelijks voorkomt maar het kan gebeuren. Later op de dag werd hij steeds zieker. James had geen honger en ging steeds minder drinken. Uitgeput en lusteloos.

Bij het meten van zijn temperatuur kwamen wij erachter dat James zieker was dan wij hadden verwacht. Hij had 39 graden koorts maar koorts is op zichzelf geen ziekte. Het geeft aan dat er ergens in het lichaam iets mis is waardoor de temperatuur stijgt.

Twee jaar is wat dat betreft een lastige leeftijd. James kan veel duidelijk maken maar het is moeilijk voor hem om aan te geven waar hij last van heeft. Het is gissen en dingen uitproberen om hierachter te komen. De diarree was eenmalig dus zijn buik was het probleem niet.

James zijn amandelen zijn vergroot.

De koorts liep op tot 39,9 graden en James dronk liever niet dan wel. Het waren korte momenten op de dag waarop hij even wilde spelen maar het liefst lag hij de hele dag op de bank met zijn knuffels en zijn fiep. Musti kijken.

Het is algemeen bekend dat veel drinken belangrijk is als je koorts hebt. Als je koorts hebt verlies je meer vocht, je gaat dan zweten en voelt klam aan. Het is zaak om ervoor te zorgen dat je dan genoeg vocht binnenkrijgt om dit aan te vullen. Maar ja, leg dat maar eens uit aan een kind van twee jaar!

Ik besloot de huisarts te bellen voor advies. Zij wilde graag dat wij langs kwamen. Je kent het wel, eenmaal aangekomen bij de huisarts, leek James topfit en ging met iets wat waterige oogjes, spelen in de wachtkamer. Onvoorstelbaar. De dokter ziet mij aankomen, dacht ik nog.

James huppelde nog net niet vrolijk naar binnen. De dokter heeft James helemaal nagekeken. Alles was prima. Het viel haar op dat zijn amandelen wat waren vergroot maar zij zag hier nu niks vreemds aan. Ik werd naar huis gestuurd met het advies om hem zonodig een zetpil te geven en ik moest zijn plas- luiers in de gaten houden. Het bekende zinnetje: ‘Vertrouw je het niet, ook al is het ’s nachts, gewoon bellen!’.

Zijn gezicht verkleurde en veranderde in een ijskoud blauw gelaat.

De volgende ochtend zat er iets meer leven in James. We hebben samen een kleuren- spelletje gedaan en hij begon enthousiast met zijn auto’s te spelen. Helaas was dit voor korte duur en wilde hij weer samen op de bank zitten. Ik ben later op de dag samen met James een stuk gaan wandelen. De dokter had verteld dat hij écht meer moest drinken en dat het even niet uitmaakt of het gezond is of niet.

Hij krijgt normaal gesproken altijd water overdag en als wij weggaan een Fristi als uitzondering. Ik kocht Fristi in de hoop dat hij dan in ieder geval wat meer zou drinken. Een aantal slokken van zijn pakje Fristi waar je James normaal gesproken ’s nachts wakker voor kunt maken. Helaas hielp dat niet.

James begon te trillen van de kou terwijl hij duidelijk hoge koorts had. Zijn gezicht verkleurde. De mooie zachte roze wangen die hij normaalgesproken heeft, veranderde in een ijskoud grauw gelaat. Blauwe lippen, blauwe handen en trillend lag hij bij mij op schoot. ‘oeh koud’ klaagde James.

Ik heb James onder een lauwe douche gezet zodat hij wat warmer kon worden. Dit vond hij heerlijk. James houdt van douchen, hij vindt het geweldig om ondertussen met zijn auto’s te spelen in de douchecabine. Dit keer niet. Hij bleef als een doorvogeltje onder de douche staan. Het was een drama om hem uit de douche te halen want dat is natuurlijk super koud. Het is niet anders. we kunnen niet de hele dag douchen en het moment van naar bed gaan, brak aan.

James is ziek, heel ziek.

Ik was niet gerust op de kleur van zijn gezicht en ik besloot de huisarts te bellen voor advies. Zij wilde dat wij opnieuw langskwamen, ook omdat James nauwelijks had gedronken. Het mannetje opnieuw in de auto en alweer een onbekende vrouw die hem helemaal ging onderzoeken.

Dit keer liep hij iets minder vrolijk de wachtruimte binnen. James wilde vooral bij mij blijven. De onderzoeken wezen niets uit maar zijn mondje, die hij nu een stuk minder graag wilde open doen, was helemaal rood. Hier zit duidelijk het probleem. Een irritatie aan zijn amandelen. Ik kreeg als tip mee ORS te gebruiken zodat het vocht beter wordt opgenomen. ‘Bij twijfel bellen of bij koorts die hoger is dan 40 graden, bellen!’

James is ziek, heel ziek. Dit is de vierde dag en het gaat niets beter. Hij lijkt alleen maar zieker te worden. Een zetpil gezet om hem wat beter te laten voelen maar dat blijkt niks te helpen. De koorts liep op tot 40.2 graden. Opnieuw hang ik aan de lijn met de spoed- post en opnieuw moeten we langskomen in het ziekenhuis.

Mijn peuter heeft Pfeifer of keelontsteking?!

Gelukkig kregen wij een plekje tussendoor en werden wij meteen naar binnengeroepen. Als een suf doorvogeltje lag hij op mijn borst terwijl ik zat te praten met de arts. James moest alweer op de brancard liggen zodat de arts hem goed kon onderzoeken. Alles ging prima tot hij zijn mondje moest open doen.

‘James heeft ongetwijfeld een fixen keelontsteking. Dit mannetje moet ontzettend veel pijn hebben, dat kan niet anders!’. De bikkel, hij geeft geen kick. Het enige wat James wil is bij mama zijn en dat vindt hij alles wel prima. ‘Het kan ook goed zijn dat hij Pfeifer heeft’.

Pfeifer is een virus infectie wat vaak gepaard gaat met vage klachten zoals vermoeidheid, lusteloosheid, hoofdpijn en koorts. Daarbij komt er een keelontsteking aan die in alle heftigheid toeneemt. Erg vervelend dus en vooral bij een peuter. Dit kan enkele weken duren voordat het over gaat. Ik hoop dat het geen Pfeifer is. Het enige voordeel is dat hij levenslange immuniteit heeft als dit nu Pfeifer is. Hij krijgt het dan nooit meer!

Mijn kleine zieke mannetje, ligt met hele hoge koorts het liefst bij mama op schoot. Hij wil amper eten of drinken. We moeten dit nu goed in de gaten houden en iedere dag naar de huisarts om zijn situatie te bekijken. James ligt nu lekker te slapen, ik hoop dat hij zijn roes uitslaapt en snel weer opknapt. Dit wordt vervolgt.

Heb jij ook een peuter gehad met Pfeifer? Laat het weten in de comments. Ik ben benieuwd hoe dit proces bij jullie is verlopen. Wensen jullie hem beterschap in de comments?!

22 september 2017 door Lonnekedewin

Oudere artikelen

Nieuwe artikelen