Verslaafd aan Nederlandse series
Ik ben al sinds ik het me kan herinneren fan van Nederlandse series. In tegenstelling tot vele andere vind ik het heerlijk om een serie te volgen in mijn eigen taal. Het begon allemaal, heel vroeger, met Costa. Ik ken bijna iedere scène van die serie uit mijn hoofd. En soms nog weleens als ik ziek ben en de kans heb om op bed te liggen. Kijk ik deze serie. Zon, zee strand en.. naja kijk zelf maar!
De series die daarna volgde waren Kees en Co, het Zonnetje in huis en natuurlijk Baantjer. Oh ja en Goede tijden staat hier iedere avond op dezelfde tijd aan. Hebben jullie al medelijden met Merijn of valt het mee? Ik zal het nog een tandje erger maken, Utopia is ook een ‘favoriet’. Ik vind het een ‘lekker flauw’ programma en ik houd wel van een beetje sensatie. 15 man in èèn huis kan gewoon niet goed gaan.. relaties gaan aan en uit, zalig. Tja, ik ben en blijf een vrouw natuurlijk.
Deze programma’s zijn gewoon heerlijk om te kijken zonder ergens bij na te denken. Nu ben ik al een paar jaar fan van Nederlandse politie series. Er zijn er meer dan je denkt! We kennen natuurlijk allemaal wel Penoza, heel Nederland kijkt volgens mij wel uit naar een nieuw seizoen. Moorvrouw, Flikken Maastricht en tegenwoordig vind ik Smeris ook ontzettend leuk.
Ik kan het niet meer aan zien!
Nu gebeuren er in die series natuurlijk allerlei spannende dingen en daar heb ik verder eigenlijk nooit last van of van gehad. Ik ben te nieuwsgierig naar wat de volgende aflevering brengt dat ik blijf kijken. Maar laatst, bij Smeris, stopte ‘zij’ haar kind tijdelijk in de koelkast (of een ander kastje) om haar kind te beschermen. Dit soort scenes vind ik verschrikkelijk. Ik kan het niet meer aan zien!
Voorheen, toen James er nog niet was, had ik hier nooit zoveel problemen mee. Ik dacht er eigenlijk nooit zo over na. Maar nu ik zelf een kind heb vind ik zulke scenes zo verschrikkelijk dat ik hierdoor gewoon stop met kijken. ‘Ja maar halloooooo, het is toch nep?!’ Ja dat snap ik ook wel maar het doet gewoon iets met me.
Wie stelt zijn of haar kind daar beschikbaar voor?
Ik zag bijvoorbeeld laatst nog een serie waarbij er ruzie was. Er werd geschreeuwd en gescholden terwijl je een klein babytje of kindje zag liggen in de box of dat zelfs een van de twee ‘nepouders’ het kind vast had. Ik zou James hier nooit aan mee laten doen als ik hem nog niet duidelijk genoeg kan uitleggen dat het allemaal nep is.
Als ik nu vanuit de tuin naar Max schreeuw die aan het blaffen is gaat James al huilen. Schreeuwen is not done, vind ik. Hier in huis wordt ècht nooit geschreeuwd. Ik vraag me weleens af wat men hiermee wil bereiken.. maar goed, dat is een heel ander verhaal.
Ik dacht er nooit bij na..
Ik vind het dus verschrikkelijk om naar zulke scenes te kijken waarin een klein kind midden in een ruzie zit. Ze zullen er vast niks aan overhouden maar het voelt voor mij gewoon niet oke. Hebben jullie dit ook?
Ik had hier voor we James hadden nooit last van. Ik dacht er nooit over na! Maar nu ik zo’n kleine dreumes heb rondlopen, kan ik daar maar slecht tegen. Hetzelfde bij die facebook filmpjes waarin allerlei dieren worden mishandeld en kinderen door elkaar worden geschud. Ik heb me voor alles afgemeld, ik kan het niet meer aan zien!
Geen reacties