Een (te) kleine baby?

James is nu alweer zeven maanden oud en om de zoveel tijd gaan we samen met hem naar de babydokter. ‘Consulatiebureau’ is nog zo’n moeilijk woord dus vandaar deze naam 😉 Ik leg James altijd alles uit en zo zei ik vanmorgen tegen hem: ‘We gaan straks naar de babydokter en die gaat kijken of jij goed bent gegroeid en op het juiste gewicht zit, ze luistert naar jouw hartje, dat is vaak een beetje koud en ze gaat kijken hoe goed jij kan bewegen!’. ‘Oke, mam we gaan!’ Antwoordde James toen 😉 

Ik was stiekem een beetje bang om naar het consultatiebureau te gaan, ik heb nou eenmaal te vaak gehoord dat je jezelf daar vaak moet verantwoorden en aangezien onze kleine man genoeg, stiekem iets te veel, babyvetjes heeft verwachtte ik een hele preek. Ze had het de vorige keer al over ‘Obese baby’s’!!

Iedere baby is anders maar toch kunnen wij als moeders niet anders dan een beetje vergelijken met ‘de rest van de baby’s’ en daaruit had ik opgemerkt dat James toch wel aan de kleine kant was, een kleine baby dus. Ik was erg benieuwd wat de arts hierover te vertellen had.

We waren zoals meestal, iets te laat en mochten hem direct uitkleedde om hem te laten meten & wegen! Beetje vervelend is dat wel, op zo’n koude plaat maar het was al klaar voordat er een pruillipje vormden.

Gewicht: 9365 gram
Lengte: 67,5 cm

Dat gewicht wist ik al, ik had hem namelijk een keer thuis gewogen zodat ik wist op hoeveel die stond en zijn lengte viel me iets wat tegen. Hoewel zijn kledingmaat 74 is en nogal ruim zit dus ik had het kunnen verwachten.

Ik weet van mezelf dat ik er alles aan toe om James zo gezond mogelijk eten te geven. We koken al zijn hapjes vers, hij krijgt biologische melk en af en toe een biologische rijstewafel! Ze adviseren bij het consultatiebureau zelfs om met 4 maanden te beginnen met hapjes en aangezien een baby in het begin niets meer kan dan op zijn rugje liggen kun je verwachten dat hij wat meer aankomt dan verband.

‘Het is gewoon een kleine baby!’ antwoordde de verpleegkundige toen ik vroeg of hij niet te klein was.
‘Moeten we ons zorgen maken?’ vroeg ik een beetje angstig.
‘Nee, zoals je kunt zien *Pakt de curven van James erbij* gaat James met zijn eigen lijntje mee, zijn hoofdje is in verhouding met zijn lengte en we houden het in de gaten. Mocht het lijntje gaan afbuigen dan gaan we verder kijken’. Vertelde de verpleegkundige.

Terwijl James charmant naar haar aan het lachen was, werd hij alle kanten werd in geduwd om alles te controleren en kregen we te horen dat we moesten beginnen met zijn tandjes te poetsen. Nou, tanden kun je het eigenlijk nog niet noemen maar er zitten inderdaad twee witte puntjes.

Wel weer even slikken hoor, er staan nu gewoon drie tandenborstels in onze beker! Onze kleine baby James heeft weer een mijlpaal bereikt. Over twee maanden moeten we weer terug, gelukkig dan ook geen prikjes want daar hebben we een hekel aan!

Trek jij je veel aan wat het consultatiebureau zegt?