De regels van je ouders!
Als je nog in de puberteit zit en nog thuis woont dan heb je jezelf te houden aan regels van je ouders. Althans, dat is wel de bedoeling. We gaan ervan uit dat je deze regels volgt en zoals een normale puber af en toe de regels verbreekt om daarvan te leren.
Op het moment dat je het niet eens bent met je ouders roep je weleens: ‘Nou, dat ga ik later anders doen!’ of ‘Als ik een kind heb, zou die dat wel mogen!’ Maar als je ouder wordt en daar mee overgaat nadenken kom je er vaak achter dat die regels er niet voor niks waren. Je begrijpt meer waarom dingen niet mochten toen je jonger was. Niet altijd natuurlijk maar je wordt meestal ouder, wijzer en je gaat zelf nadenken wat je wel of niet goed vindt.
Je begrijpt beter waarom die regels er waren..
Bij mij ging dat precies hetzelfde. Ik ben het nog steeds niet eens met de regel ‘Als je rookt voor je 18e krijg je geen rijbewijs’. Maar ik begrijp nu wel wat mijn ouders daarmee wilde bereiken ondanks ik dit niet zou voorleggen aan James.
Wat ik dan wel weer goed vind, is je kind bewust maken van het feit dat er niet eindeloos geld uit je portemonnee komt. Ik zou dan ook vroeg beginnen met zakgeld en ze dan een keer meenemen naar een winkel om te laten zien dat je niet alles zomaar kunt kopen. Alles wat je wil kost geld en als je de leeftijd hebt, moet je werken voor je geld. Wil je dat niet? Prima maar dan kun je dus ook niks kopen.
Natuurlijk zal ik, zoals vele moeders, af en toe bijleggen aan het geen wat hij op dat moment graag wil hebben. De basis blijft echter dat ik hem bewust wil maken van de waarde van geld.
Er zijn nog heel veel dingen waar ik nu een mening over heb en weet hoe ik het precies wil als het om de opvoeding gaat. Hoewel ik nu al merk dat het niet altijd gaat zoals je voor ogen hebt.
Het gaat niet altijd zoals je van tevoren in gedachte had.
Ik wilde graag tot minimaal zes maanden borstvoeding geven. Door mijn medicijngebruik mocht ik dit sowieso niet en heb ik uiteindelijk drie maanden donormelk gegeven. Ik baalde toen ik erachter kwam dat hij meer voeding nodig had. We zaten onderhand ieder uur te voeden en daar werden we allemaal niet vrolijk van. Wat doe je dan? Je stelt je mening bij, je komt erachter dat de gedachtes die je had niet helemaal matchen met hoe het werkelijk gaat.
Ik wilde James gewent maken om in zijn eigen bed te slapen. Niet omdat ik hem niet bij me wil hebben want ik heb tranen met tuiten gehuild toen hij daadwerkelijk zijn eerste nacht in zijn eigen bed sliep. Ik was in staat om hem eruit te halen en hem veilig naast mij in de wieg te leggen. Gelukkig hielt Merijn mij tegen! 😉
Het is niet erg om je gedachtes, gevoelens en regels bij te stellen.
Als je plots ouder wordt kom je ècht tijd te kort. Je bent de hele dag bezig met zorgen voor het mooiste wat er op de wereld bestaat. Jouw kindje. Maar je hebt natuurlijk ook nog een partner waar je moeite voor moet blijven doen. Dit was ook een van de redenen om James lekker in zijn eigen kamer te laten slapen. Op deze manier hebben papa en mama ’s avonds nog wat tijd over om de dag door te nemen, wat overigens 9 van de 10 keer over de opvoeding van James gaat. Maar het gaat om het idee! Het praat een stuk makkelijker dan wanneer hij naast je in de wieg ligt natuurlijk.
Ik heb ook veel moeite gehad om het bekende johannesbroodpitmiddel door zijn melk te doen. James spuugt veel en daarom was dit nodig. Ik heb hier een lange tijd mee gewacht en alles over dat pitmiddel onderzocht.
Het is niet wetenschappelijk bewezen dat het zou helpen tegen het spugen. Dat zou betekenen dat ik iets in zijn melk doe waarvan eigenlijk niemand weet dat het ècht helpt. Maar ik vond het ook sneu dat hij zoveel spuugde en daar ook last van had. Ik heb mezelf hier uiteindelijk overheen gezet en het pitmiddel door zijn melk gedaan. Hij spuugt inderdaad al een stuk minder dan voorheen.
Allerlei gedachtes en gevoelens die je moeder bijstellen.
Nu wordt hij steeds vaker wakker ’s nachts. We knuffelen met hem, kijken of er een boertje dwars zit, checken zijn pamperkont en of hij wellicht ergens anders last van heeft. Maar wat als dat allemaal niet het geval is?
We hebben het al met het consultatiebureau gehad over bijvoeding. Hij zou in principe nu al een hapje groente mogen maar dat gaat eigenlijk tegen mijn gevoel in. Hij is nog maar nèt vier maanden en zou het nog niet nodig moeten hebben. Het is dan puur om te oefenen met een lepel.
Wat ik hiermee wil zeggen is, dat je vooraf altijd allerlei gedachtes en gevoelens hebt over de opvoeding, wat je vaak toch moet bijstellen. Als hij nu toe is aan een hapje, wie ben ik dan om te zeggen dat hij dat niet mag? Als hij ons ’s nachts toch nog nodig heeft om te knuffelen, doen we dat. Als hij nog niet alleen in slaap kan vallen, dan gaan wij er nog even bij zitten. Graag zelfs!
Luister naar je moedergevoel en vertrouw hierop!
Alles tot op zekere hoogte natuurlijk maar hij is pas nèt vier maanden oud. Het gaat om zijn welzijn, zijn geluk! Het is belangrijk om je ideeën en gedachtes over de opvoeding samen met je partner te bespreken. Maar het is minstens belangrijker om te kijken naar je kind.
De ene zegt dat die nu al mag doorslapen, de andere geeft hem ’s nachts nog een fles en de ene moeder geeft haar kind pas met 6 maanden een eerste hapje terwijl een andere moeder het meteen bij vier maanden geeft.
Luister naar je moedergevoel en vertrouw hier ook op. Kijk naar je eigen kind en het is niet erg om af en toe je gedachtes, gevoelens en regels bij te stellen! Hoe hebben jullie dit ervaren? Herken je wat ik schrijf of liep het bij jullie totaal anders? Ik ben benieuwd!
Geen reacties