Bedrijven moeten het voordeel zien van een chronisch zieke kandidaat!
De meeste van jullie zullen weten dat ik al een langere tijd een uitkering heb. Ik ben afgekeurd doordat mijn zicht verminderd is en door de bijkomende klachten van de ziekte van Crohn.
Het heeft mij op een bepaalde manier rust gegeven maar tegelijkertijd ook een gevoel van falen. Ik kan in mijn ogen niet meedraaien met de Maatschappij doordat ik ziek ben. Het is überhaupt moeilijk om een baas te vinden die accepteert dat er momenten zijn dat je, hoe graag je het ook wil, niet kan komen.
Bedrijven zien de voordelen van een chronisch ziek persoon ook niet. Het is immers zo dat ik niet ‘zomaar’ thuis blijf met een griepje of wat hoofdpijn. In mijn laatste baan sloeg ik een tikkeltje door en zat ik met een longontsteking klanten te bellen maar dat zegt wel iets over mijn doorzettingsvermogen.
Ik weet hoe het ‘spelletje’ werkt.
Ik schreef al eerder over onze ondernemingsfamilie. Dit is om deze reden voor mij ook een stuk moeilijker. Ik weet, dat als een bedrijf de keuze heeft uit een gezonde kandidaat en een iemand die chronisch ziek is dat dit een gemakkelijk keuze is voor een bedrijf. Terwijl de gezonde kandidaat net zo goed ziek kan worden en het is niet per definitie zo dat een chronisch ziek alleen maar ziek in bed ligt.
Het blijft moeilijk voor mij om te beseffen dat ik niet meer fulltime kan werken. Ik wil graag meedraaien in de maatschappij. Ik wil mijn steentje bijdragen. Het verschil kunnen maken om iemand zich weer even fijn te laten voelen of te kunnen helpen. Ik ben selectief geweest in wat ik wilde doen maar uiteindelijk heb ik gekozen voor vrijwilligerswerk.
Ik wil meedraaien in de maatschappij
Ik denk dat ik mezelf hierdoor een stuk beter ga voelen. Ik zal weer meedraaien in de maatschappij en het belangrijkste, ik voel mezelf weer nuttig. Dit is echt belangrijk voor mijn psychische toestand. Het gevoel hebben alsof je er echt toe doet. Dat voelt fijn en dat gevoel heb ik jaren gemist!
Een beetje gezocht op het web en uiteindelijk heb ik iets gevonden wat bij mij past. Ik denk dat ik hier mezelf goed in kan ontplooien en echt hart voor de zaak krijg. Dit moet uiteraard groeien maar dit is ook iets wat ik altijd heb geleerd vanuit mijn familie. Hart voor de zaak, dat ontwikkel ik heel snel als ik het naar mijn zin heb, altijd iets ‘meer’ willen doen dan nodig. Niet omdat het moet maar omdat je het zo voelt.
Het mooiste aan vrijwilligerswerk is, naast het feit dat je andere hiermee kunt helpen en je meedraait in de maatschappij dat je nieuwe mensen leert kennen, je ervaring op doet, je kunt je talenten benutten en je krijgt vaak waardering!
Ik zal het wel moeilijk vinden om James achter te laten. Het is maar voor een paar uurtjes maar dan nog. Ik ben het in tegenstelling tot veel andere moeders niet gewend om hem ‘uit handen te geven’. Het voordeel is dat Merijn kan schuiven met zijn diensten of het zo kan inplannen dat hij kan oppassen.
Op deze manier kan ik in ieder geval alvast oefenen met het ‘loslaten’ voor als hij straks naar de peuterspeelzaal gaat 😉
Er zijn genoeg chronisch zieke mensen die mijn blog lezen. Ik ben benieuwd hoe jullie dit voelen. Zit jij ook thuis en voel je jezelf vaak nutteloos? Of heb je hier geen last? Laat weten in de comments hoe jullie je dag indelen. Er zijn trouwens ook genoeg chronisch zieke mensen die wel kunnen werken, heb je hier moeite mee?
1 reactie
Hai Lonneke, met veel plezier lees ik de berichten op je website. Soms met een minder leuk onderwerp maar ook leuk om te zien hoe mooi je leven eruit kan zien ondanks alle beperkingen. Ik kan me voorstellen dat het soms als falen voelt als je niet werkt maar zo moet je het echt niet zien. Zie het als een mogelijkheid om andere dingen te kunnen doen die je wel goed afgaan. Vrijwilligerswerk is daar een enorm mooi voorbeeld van. En het feit dat je veel bij James kan zijn is ook veel waard lijkt mij. Ik ben zelf ook belast met crohn die de laatste maanden flink opvlamt 🙁 ik werkte fulltime maar dat is momenteel lastig en moet het nu doen met halve dagen, waar ik nu ook al erg dankbaar voor ben. Het blijft door modderen en inderdaad om een hoofdpijntje blijven we niet thuis. Fijn met je mee te kunnen lezen. Ik wens je het beste 🙂 xx