Narcose begint bij het gesprek met de anesthesist.
De allereerste keer dat ik onder algehele narcose moest kan ik me niet meer herinneren, toen kwam ik net uit mijn moeders buik en toen wilde ze direct een bijoortje laten wegsnijden. Mijn moeder stond huilend onder de douche want ik was pas enkele uren oud en kon ik het wel aan om onder algehele narcose te gaan? De artsen zouden niet opereren als ze ook maar enigszins twijfelen en zeker niet bij zo’n operatie. Het had immers ook niet weggehaald hoeve worden. Bij mijn moeder zit hij er namelijk nog.
Ik heb verschillende darmonderzoeken gehad onder Propofol. Dit voelt voor mij hetzelfde als een narcose want ik weet daarna niks meer. Het is geen roesje, zoals Doricum. Het is sterker, je slaapt diep. Ik heb na Propofol nauwelijks last van misselijkheid terwijl ik dit wel heb na een algehele narcose.
Bij de tandarts was het de eerste keer onder algehele narcose. Als je wil weten waarom ik onder narcose ga bij de tandarts kun je het beste dit artikel lezen of deze video bekijken. Je ziet ook hoe ik dan wakker word uit de narcose, niet fit. Het begint bij het gesprek met de anesthesist. Hij bekijkt of je gezond genoeg bent om een algehele narcose te ondergaan en of er wellicht middelen zijn waar je niet tegen kan.
Een operatiepakje aantrekken en het infuus kan geprikt worden.
In mijn geval is het altijd even overleggen met de artsen in het ziekenhuis. De tandarts weet meestal nog niks af van de werking van mijn medicijnen aangezien deze op dat moment de nieuwste van de nieuwste zijn. Ik ben er tot nu toe alle keren doorheen gekomen. De ziekte van Crohn heeft geen negatieve gevolgen voor algehele narcose het is wel zo dat je darmen stil liggen bij een algehele narcose sessie en je daarna wat meer last kunt hebben van krampen en moeilijker naar het toilet kunt gaan.
Ik probeer het iedere keer opnieuw maar het lukt mij nooit. Je moet je kleding uittrekken en inruilen voor een operatiepakje inclusief smurvenmuts. Ik voel mezelf dan altijd direct tien keer zieker terwijl dat uiteraard nergens op slaat. Samen met de verpleegkundige loop ik naar de O.K en ga ik zelf op de operatietafel liggen. De anesthesist sluit mij vervolgens aan op allerlei medische apparatuur die kan meten hoe het met mij gaat als ik straks in een diepe slaap val.
Een infuus wordt geprikt. Meestal in mij hand, dit vind ik zelf het fijnst maar de makkelijkste plek is aan de binnenkant van je elleboog. Dit is geloof ik ook het minst pijnlijkste dus als je hier bang voor bent, geef aan dat het je liefst daar geprikt wil worden.
Kinderen worden meestal doormiddel van een kapje onder algehele narcose gebracht.
Ik ben standaard zenuwachtig als ik onder algehele narcose moet. Ik ben überhaupt zenuwachtig voor ieder onderzoek in het ziekenhuis maar goed, dat is een ander verhaal. De tandarts of chirurg komt altijd even kijken hoe het met je gaat en vraagt je nog minstens 100x of je weet op welke datum je bent geboren en de reden dat je dat je geopereerd moet worden.
Het standaard praatje van mij is: ‘Spuit er maar wat extra verdoving in zodat ik diep slaap’ en ‘Dit keer gaat het je niet lukken om mij in slaap te krijgen’. Ik verzet heel mijn lichaam tegen de narcose zodat ik zeker weet dat ik diep zal slapen. Ik zorg altijd voor een leuke herinnering in mijn hoofd als de anesthesist de narcose door mijn infuus spuit en als ik later wakker wordt dan probeer ik die leuke herinnering weer te herinneren zodat ik weet dat ik mijn geheugen het nog doet! 😉
De verpleging helpt je vaak om aan leuke dingen te denken zodat je op een fijne manier kunt gaan slapen. Ik doe er alles aan om wakker te blijven maar dat lukt nooit. Je voelt jezelf afglijden en wegzakken. Dit kun je ervaren als een vervelend gevoel. Lisa heeft hier een hekel aan terwijl het mij niet zoveel uitmaakt.
Kinderen en Lisa 😉 worden vaak met een kapje onder algehele narcose gebracht. Dit schijnt minder akelig te zijn voor kinderen en sneller te verlopen. Bij het infuus kun je namelijk nog best tot vijf tellen terwijl dit met een kapje niet lukt.
Mijn ervaring met algehele narcose.
Mijn vader is ooit mee geweest toen ik onder algehele narcose werd gebracht. Hij vertelde dat ik met mijn ogen open lag en ze deze dicht plakken. Hij vond het een akelig gevoel en ik denk dat de meeste ouders dit wel zullen herkennen van hen kind.
En de operatie kan beginnen terwijl jij heerlijk ligt te slapen! Het aparte is dat je nooit droomt. Althans, dat heb ik nog nooit ervaren. Ik weet daarna helemaal niks meer van de uren dat ik ben weggeweest. Als ik wakker word ben ik standaard misselijk. Het ligt wel aan de uren dat je weg bent geweest voor de operatie maar meestal ben ik intens wit en misselijk wat over het algemeen redelijk snel wegtrekt.
Dat je bang bent om niet meer uit de narcose te ontwaken is uiterst klein. In deze tijd kunnen ze met allerlei apparatuur meten hoe diep je in narcose bent. Het kan zijn dat je allergisch bent voor de middelen die worden gebruikt tijdens de narcose. Dit is niet altijd te voorspellen maar dan nog is de kans extreem klein dat het fataal afloopt. Als dit wel gebeurd dan is het ter gevolgen van de in greep zelf of de onderliggende gezondheidsproblemen.
Heb jij ervaring met narcose? Laat het weten in de reacties dan kunnen we ervaringen wisselen.
