Browsing Tag

Leven met Lon

Sporten en de ziekte van Crohn
Persoonlijk

Het zijn niet alleen kinderen die worden gepest!

Zal ‘pesten’ ooit stoppen?

Ik hoor het veel in mijn omgeving. Pesten is nog altijd een groot probleem ondanks alle pestprotocollen. Is het wel haalbaar om pesten uit het woordenboek te halen omdat het niet meer wordt gedaan? Ik denk het niet. Het is te vergelijken met het feit dat er altijd wel ergens oorlog is in de wereld. Pesters zullen altijd bestaan maar goed, we kunnen natuurlijk wel proberen om die pesters te laten inzien dat ze moeten stoppen.

Mijn ervaring met pesten.

Mijn ervaring met pesten is eigenlijk niet zo spannend. Ik heb in ieder geval nooit gepest dus ik kan iedereen van eerdere scholen recht in de ogen aankijken. Ik was juist iemand die optrok met de kinderen die minder populair waren in de klas. Ik zat er een beetje tussen in en probeerde met iedereen vrienden te zijn. Dat lukte aardig moet ik zeggen!

In de eerste klas van de middelbare school werd ik gepest. Ik vind ‘gepest’ een wat zwaarder woord.. maar ze waren wel flink aan het treiteren. Tja waar dan het verschil ligt weet ik eigenlijk ook niet maar leuk was anders.

Ik was namelijk een meisje die deed waar ze zelf zin in had. Mijn haren waren niet alleen zo kort als de meeste jongens uit mijn klas maar ook knal paars en ik had een beugel in allerlei verschillende kleuren.
Eerder zou ik zeggen dat ik hierdoor vroeg om gepest te worden. Het is namelijk makkelijk om iemand te pesten die opvalt of anders is dan de andere uit de klas. Maar waarom zijn er zoveel hokjes in deze maatschappij? Als je mensen zo graag in hokjes wil plaatsen, waarom maken we de hokjes dan niet groter? Waarom is er nooit een reclame spot met iemand die maatje 50 heeft inclusief korte roze haren en een blauwe bril? Waarom moet het allemaal zo ‘standaard’ zijn en val je anders buiten de boot?

In de leswissel werd ik door jongens uit hogere klassen gepest. Ze riepen nare woorden die ik hier liever niet typ, lachte me uit en lieten me struikelen. Gek genoeg heb ik dat toen der tijd helemaal niet ervaren als pesten. Ik vond het niet leuk maar ik negeerde het of lachte mee zodat het voor hen saai werd. Dit deed ik totdat mijn haren langer waren gegroeid. Los van het pesten natuurlijk want als ik mijn haren op dat moment kort wilde houden dan had ik dat zeker gedaan. Onzeker was ik niet.

Kinderen die pesten.

Kinderen voelen zich stoer of beter dan de rest. Ik denk dat het de taak is van de ouder om daar al vroeg bewust mee bezig te zijn. Je kind duidelijk maken dat pesten helemaal niet leuk is omdat iemand zich hier enorm verdrietig door kan voelen. Ik zal nooit zeggen dat James nooit iemand zal pesten, ik zal geen moeder zijn die zegt: ‘Nee, mijn kind doet dat niet!’ maar ik zal dit wel ten alle tijden proberen te voorkomen door het onderwerp te blijven aanhalen.

De anderekant van het verhaal is een stuk lastiger. Want wat doe je als je kind gepest wordt en niet meer met plezier naar school gaat? Het lijkt me verschrikkelijk. Je voelt je machteloos en eigenlijk ben je ook een beetje machteloos. Heeft het in deze tijd zin om naar ouders toe te gaan om te vertellen hun kind pest? Of krijg je dan direct een dreun voor je bakkes?

Het is een soort van ongeschreven regel dat je als kind nooit naar de juffrouw mag om te vertellen dat je wordt gepest. Als je dat doet, wordt het erger. Althans, dat was ‘vroeger’ zo. Niemand vertelde iets want als je het vertelde dan was dat juist weer een reden om door te gaan met pesten.

Ik zou het verschrikkelijk vinden als James later wordt gepest. Wat geef je je kind dan mee? Erop los slaan? toch maar naar de juffrouw gaan? Je kind van school halen? Wat is ‘goed’?

Het zijn niet alleen kinderen die elkaar pesten..

Het zijn absoluut niet alleen maar kinderen die elkaar pesten. Ik kom geregeld verhalen tegen waarin volwassenen worden gepest. In de sportschool bijvoorbeeld maar ook op het werk lijkt het soms een normale zaak te zijn om elkaar weg te pesten of het in ieder geval zo moeilijk mogelijk te maken.

Je zou denken dat wij als volwassenen toch een voorbeeld moeten zijn voor onze kinderen en ons in ieder geval gedragen en andere met respect behandelen. Het tegendeel is waar! Zo werd Merijn bijvoorbeeld gepest op zijn werk waar allemaal mensen werken die al bijna oma hadden kunnen zijn. Heel triest en je kunt er zo weinig aan doen. Waar moet je heen als je als volwassene word gepest?

Ik kan er niet met mijn verstand bij dat er volwassen mensen bestaan die het op een of andere manier leuk vinden om te pesten. Je kunt immers toch een fatsoenlijk gesprek voeren? En wij zijn toch op een leeftijd dat je weet dat je niet met iedereen bevriend hoeft te zijn?

Wat zijn jullie ervaringen met pesten? Ik ben erg benieuwd. Ben jij gepest? of vroeger gepest? of heb je kinderen die zelf pesten of worden gepest? Laat het weten in de comments en anders anoniem via een e-mail.

Anders dan anders op vakantie
Persoonlijk

Anders dan anders op vakantie!

Een soort van droom.

Het is een soort van droom van mij om samen met James en Merijn op vakantie te gaan. Nu zou je zeggen dat dit redelijk simpel is om te realiseren maar doordat we afgelopen jaar een huis hebben gekocht is het tegendeel waar. We hebben veel geïnvesteerd in onze woning en we zouden eigenlijk aankomend jaar overslaan.
Nu ben ik toch stiekem al een aantal weken aan het kijken naar vakanties. Al dan niet in het hoogseizoen, zodat het nog een beetje te betalen is en ik heb wat gevonden!

Het is anders als anders.

Het is totaal iets anders dan wat we ‘normaal gesproken’ doen. Spanje is eigenlijk standaard het land waar wij opzoeken. Meestal in een hotel aan het strand inclusief een boulevard vol leuke winkeltjes en terrassen.
Dit keer gaan we het anders doen!
Ik heb een hele leuke camping gevonden in Frankrijk met een prachtige omgeving en genoeg te doen voor James. Op vakantie met een kind is natuurlijk anders dan dat je samen met z’n tweetjes weggaat. De eerste filteroptie die ik nu aanklik is: ‘Kindvriendelijk’ en ‘speeltuinen’. Iets waar we normaal gesproken niet op zouden zoeken of juist wilde vermijden.

Een tent is een beetje ‘te’ back to basic voor ons. Daar zijn we allebei niet zo dol. Nooit geweest ook.
Gelukkig is een camping niet met standaardbeeld van vroeger: ‘Met je wc-rol over de camping!’.
We hebben namelijk een stacaravan gevonden waarin een eigen douche, toilet en keuken in zit. Een eigen toilet is wel prioriteit als Crohnpatient dus gelukkig hoeft dat geen probleem te zijn.
Voor de stacaravan is een mooie houten veranda zodat James toch redelijk op tijd naar bed kan terwijl wij voor de stacaravan nog een potje badminton spelen en gezellig kunnen borrelen.

Met de auto op vakantie?

Deze keer zullen we met de auto op vakantie gaan. Dit is ook anders als anders want dat hebben we beide nog nooit gedaan. De camping ligt iets verder dan Parijs dus het is in principe prima te rijden. Je kunt met de auto natuurlijk veel meer meenemen dan als je met het vliegtuig gaat. Best handig en zeker met een dreumes en crohnpatient die het toch fijn vinden om wat Nederlandse producten mee te kunnen nemen!

Ik heb zelf leuke herinneringen om met de auto op vakantie te gaan. Mijn ouders hadden een bus waar we dan met z’n vieren achterin zaten met een koelbox onder mijn benen met allerlei lekkers daarin. De hele sfeer was perfect!

Een dreumes de hele dag op het strand? Nahh.. werkt niet!

Ik ben heel enthousiast over deze aankomende vakantie. Het is iets wat we nog nooit hebben gedaan en ik ben benieuwd of het ons bevalt. Hoewel ik echt een strandmens ben besef ik nu ook wel dat dit met James erbij een beetje lastig wordt. Je gaat niet de hele dag op het strand liggen met zo’n kleine ondernemen, tegen die tijd, peuter. Een camping is dan toch zo gek nog niet. Ondanks hij nog te jong is om vriendjes te maken vindt hij kinderen wel erg leuk! Kinderen zijn er genoeg aangezien deze camping speciaal is voor jongen gezinnen.

Wellicht vinden we het zo leuk dat we ieder jaar naar een camping gaan. Het gaat er immers ook om dat de kids het naar hen zin hebben, toch?

nooit verteld over onze ontmoeting
Persoonlijk

Altijd gelogen over onze ontmoeting, tot nu

Ik heb het nooit verteld, tot nu.

Merijn en ik hebben jarenlang volgehouden dat we elkaar hebben ontmoet via gezamenlijke vrienden. We hebben dit zelfs zo op onze trouwdag laten voorlezen omdat we ons schaamde voor hoe het werkelijk is gegaan. Daarbij, als mijn ouders toen der tijd wisten wat ze nu weten (nadat ze deze blog hebben gelezen dus) dan waren ze er nooit mee ingestemd dat ik ging afspreken met Merijn.

Ik heb Merijn namelijk leren kennen via Superdudes/babes. Ik heb zojuist even gekeken en tot mijn grote schok bestaat dit nog steeds. Ik heb geen idee wat de website nu precies inhoudt maar toen was het gewoon een persoonlijke page waar je je vrienden, die je al de hele dag zag op school, berichten kon sturen.

Er was een zoekfunctie ingebouwd en zo heb ik Merijn als eerst een berichtje gestuurd. Al snel kregen we elkaar op MSN, nu ook wel Skype genoemd en begonnen we te kletsen. Dit gesprek liep al snel dood en we hadden nauwelijks contact. Ik was slecht in Engels en het enige wat ik weleens vroeg waren zinnetjes die hij dan kon vertalen.

Hij was al bezet.

Merijn kreeg al vrij snel een vriendin die in het buitenland woonde. Dit vertelde hij mij trouwens niet hoor, zo slecht was het contact tussen ons maar dit zag ik dan in zijn MSN- naam staan. Ik begreep daar helemaal niks aan want ik kon me niet voorstellen hoe een relatie op afstand stand hield. We gingen weer af en toe te kletsen, puur omdat ik het interessant vond hoe dat ging tussen hen.

Een dik half jaar later zag ik plotseling geen hartje meer in zijn MSN- naam staan. Het was uit met zijn toenmalige vriendinnetje en ik probeerde hem op te vrolijke. Dit keer gingen we wat dieper in gesprek. Het was heel gezellig en raakte niet uitgepraat. We deden onze webcams aan en nadat we urenlang hebben gekletst zijn we verder gegaan via de SMS en kwamen we tot de conclusie dat we elkaar weleens wilde zien.

De dag daarna zou Merijn mij op het Station opwachten als ik klaar was met school. Ik vond dit wel een veilige plek om voor het eerst af te spreken. Ik had hem immers op de webcam al gezien dus ik wist dat het geen enge creep was. En ik wist heus wel dat mijn ouders dat om die reden nooit hadden geaccepteerd. Hoe kon ik dat verkopen? Met iemand afspreken die je nog nooit hebt gezien… dat kan echt niet! (Of dus wel) Maar goed, ik was me hier bewust van en daarom koos ik het Station uit om elkaar te meeten.

Na een ongemakkelijke kennismaking op het Station doken we La Place in om elkaar beter te leren kennen. Ik was altijd redelijk nuchter met dit soort dingen maar nu was ik toch lichtelijk gespannen. Ik weet nog goed dat ik heel veel honger had en ondanks dat Merijn meerdere malen vroeg of ik ook iets wilde eten, weigerde en zei dat ik geen honger had. Like wtf?

Onze eerste zoen!

Ik vond hem meteen heel gezellig en na urenlang kletsen gingen we weer apart naar huis. De hele avond natuurlijk weer ge-sms’t, we raakte niet uitgepraat. De dag daarna spraken we opnieuw af op het Station maar al snel belde ik mijn ouders op of ik Merijn mee mocht nemen. ‘Ja, ik ken hem via school’ zei ik toen en zo is de leugen daar ook begonnen. Het was natuurlijk prima. Mijn ouders waren de moeilijkste niet.

Ik weet nog precies wat ik aan had en wat hij droeg. We hadden namelijk precies dezelfde all starts aan. Bij mij thuis klikte het eigenlijk meteen met mijn ouders, zij hadden visite en dus na het standaard praatje van ‘Hey hoe is het, wat doe je en hoe oud ben je?’ was het een goed excuus om naar boven te gaan. We hebben de hele avond met elkaar gekletst en vooral gelachen en uiteindelijk bij de poort voor het eerst gezoend!

Aankomend jaar 10 jaar samen..

07-09-2007 kregen wij verkering en vanaf die dag zijn we eigenlijk onafscheidelijk geweest. We hebben maar een moeilijk moment gehad samen, hier heb ik al eens eerder over geschreven: relatieproblemen. Vijf jaar later trouwde wij op dezelfde datum en drie jaar daarna raakte ik zwanger van James. Deze kleine grote jongen heeft onze relatie alleen maar verrijkt.

Aankomend jaar zijn we alweer 10 jaar samen en ik zal nooit vergeten hoe het allemaal is begonnen. Leuk om daar weer eens op terug te blikken. En Merijn? Jij bent nog steeds mijn nummer enigste!

Ik ben benieuwd naar jullie verhaal, durf je het achter te laten? Vieren jullie Valentijnsdag?

ik kan het niet meer aan zien
Persoonlijk

Ik kan het niet meer aan zien!

Verslaafd aan Nederlandse series

Ik ben al sinds ik het me kan herinneren fan van Nederlandse series. In tegenstelling tot vele andere vind ik het heerlijk om een serie te volgen in mijn eigen taal. Het begon allemaal, heel vroeger, met Costa. Ik ken bijna iedere scène van die serie uit mijn hoofd. En soms nog weleens als ik ziek ben en de kans heb om op bed te liggen. Kijk ik deze serie. Zon, zee strand en.. naja kijk zelf maar!

De series die daarna volgde waren Kees en Co, het Zonnetje in huis en natuurlijk Baantjer. Oh ja en Goede tijden staat hier iedere avond op dezelfde tijd aan. Hebben jullie al medelijden met Merijn of valt het mee? Ik zal het nog een tandje erger maken, Utopia is ook een ‘favoriet’. Ik vind het een ‘lekker flauw’ programma en ik houd wel van een beetje sensatie. 15 man in èèn huis kan gewoon niet goed gaan.. relaties gaan aan en uit, zalig. Tja, ik ben en blijf een vrouw natuurlijk.

Deze programma’s zijn gewoon heerlijk om te kijken zonder ergens bij na te denken. Nu ben ik al een paar jaar fan van Nederlandse politie series. Er  zijn er meer dan je denkt! We kennen natuurlijk allemaal wel Penoza, heel Nederland kijkt volgens mij wel uit naar een nieuw seizoen. Moorvrouw, Flikken Maastricht en tegenwoordig vind ik Smeris ook ontzettend leuk.

Ik kan het niet meer aan zien!

Nu gebeuren er in die series natuurlijk allerlei spannende dingen en daar heb ik verder eigenlijk nooit last van of van gehad. Ik ben te nieuwsgierig naar wat de volgende aflevering brengt dat ik blijf kijken. Maar laatst, bij Smeris, stopte ‘zij’ haar kind tijdelijk in de koelkast (of een ander kastje) om haar kind te beschermen. Dit soort scenes vind ik verschrikkelijk. Ik kan het niet meer aan zien!

Voorheen, toen James er nog niet was, had ik hier nooit zoveel problemen mee. Ik dacht er eigenlijk nooit zo over na. Maar nu ik zelf een kind heb vind ik zulke scenes zo verschrikkelijk dat ik hierdoor gewoon stop met kijken. ‘Ja maar halloooooo, het is toch nep?!’ Ja dat snap ik ook wel maar het doet gewoon iets met me.

Wie stelt zijn of haar kind daar beschikbaar voor?

Ik zag bijvoorbeeld laatst nog een serie waarbij er ruzie was. Er werd geschreeuwd en gescholden terwijl je een klein babytje of kindje zag liggen in de box of dat zelfs een van de twee ‘nepouders’ het kind vast had. Ik zou James hier nooit aan mee laten doen als ik hem nog niet duidelijk genoeg kan uitleggen dat het allemaal nep is.

Als ik nu vanuit de tuin naar Max schreeuw die aan het blaffen is gaat James al huilen. Schreeuwen is not done, vind ik. Hier in huis wordt ècht nooit geschreeuwd. Ik vraag me weleens af wat men hiermee wil bereiken.. maar goed, dat is een heel ander verhaal.

Ik dacht er nooit bij na..

Ik vind het dus verschrikkelijk om naar zulke scenes te kijken waarin een klein kind midden in een ruzie zit. Ze zullen er vast niks aan overhouden maar het voelt voor mij gewoon niet oke. Hebben jullie dit ook?

Ik had hier voor we James hadden nooit last van. Ik dacht er nooit over na! Maar nu ik zo’n kleine dreumes heb rondlopen, kan ik daar maar slecht tegen. Hetzelfde bij die facebook filmpjes waarin allerlei dieren worden mishandeld en kinderen door elkaar worden geschud. Ik heb me voor alles afgemeld, ik kan het niet meer aan zien!

Bewust leven
Persoonlijk

Bewust leven is belangrijk, juist als je niet ziek bent!

 

Programma’s die mij inspireren.

Een bucket- list opstellen. Een lijst maken met dingen die je sowieso wil ondernemen voordat je sterft. Je hoort vaak dat mensen een bucket- list maken als ze ziek zijn. In de zin van ongeneeslijk ziek en uitbehandeld. Ik ben iemand die graag kijkt naar de programma’s ‘Overmijnlijk’ en ‘voorikdoodga’. Ik had natuurlijk liever gehad dat deze mensen helemaal niet ziek waren en dat zo’n programma helemaal niet nodig is maar dat is niet de realiteit.

Wat mij inspireert uit deze programma’s is dat iedereen die ongeneeslijk ziek is aangeeft dat je ècht moet genieten van de kleine dingen in het leven. Nu heeft mijn ziekte, ondanks het in mijn geval niet dodelijk is, mij ook geleerd dat je de kleine dingetjes in het leven meer moet waarderen en eigenlijk is het best jammer dat je ziek moet zijn om dit te kunnen beseffen. De kleine dingen in het leven zijn echt essentieel.

Bewust zijn van het feit dat je leeft.

Zo kan ik bijvoorbeeld ontzettend genieten van een avondje met Merijn op de bank zonder pijn, de maan die mooi aan de hemel staat, de zon die schijnt, de sneeuw die er ligt, de vogels die fluiten en James die de hele dag ‘mam’ roept. Ik probeer bewust te leven. Bewust te zijn van het feit dat het zo voorbij kan zijn en je dus moet genieten van het feit dat je leeft.

Ik dacht, waarom een bucket- list opstellen als je weet dat je dood gaat? Ben je dan niet al te laat? Hoe gaaf is het om een bucket- list op te stellen terwijl je nog midden in het leven staat? Het kan nooit kwaad om eens goed na te denken over wat je nog weleens zou willen doen. Dus, dat heb ik gedaan en daaruit is de volgende bucket- list gekomen:

Mijn Bucket- list.

  • Verliefdheid voelen 
  • Samenwonen 
  • Ons vermenigvuldigen 
  • Een goede moeder zijn en blijven
  • 10 jaar getrouwd zijn
  • 25 jaar getrouwd zijn
  • 50 jaar getrouwd zijn
  • Een boek schrijven en uitbrengen
  • Een eigen tijdschrift produceren
  • 30 kilo afvallen
  • Zon- vakantie met Merijn en James
  • Een dag sport leraar zijn
  • Zwemmen met dolfijnen
  • Minstens een keer passievol zoenen in de regen
  • In een speelfilm spelen
  • Sky dive
  • Bij RTL- late night aantafel zitten
  • In de Efteling achter iedere attractie kijken
  • In bosjes neuzen langs de snelweg
  • Vloeiend Spaans leren spreken
  • Piano kunnen spelen, meer dan vader Jacob
  • Een succesvol bedrijf starten en behouden
  • Een staande ovatie krijgen in een overvolle Arena
  • Alle hoofdsteden van Nederland bezoeken
  • Alpe d’hures beklimmen
  • Een diploma halen, buiten mijn zwemdiploma’s
  • Een ritje in een limousine 
  • Op Ski vakantie, dus ook goed kunnen snowboarden of skiën
  • Champagne drinken van minimaal 1000,- euro
  • Een totale make- over krijgen
  • New York bezoeken 
  • Jungle toch maken
  • In een kapel in Lourdeswater dompelen
  • Duiken, in de zin van in de zee enz. √ 

Gezonde mensen moeten mijn blogs lezen!

Zoals je ziet heb ik al een aantal dingen uit mijn Bucket- list afgerond en dat voelt top! Je beseft jezelf tijdens het maken van zo’n lijst wat je allemaal al hebt gedaan en hoe bijzonder dat eigenlijk is.

De meeste mensen die mijn blogs lezen zijn zelf ook ziek, ze halen kracht uit mijn artikelen en vinden het fijn om ervaringen te lezen van verschillende onderzoeken. Best logisch, waarom zou je op de ziekte van Crohn zoeken als je er zelf helemaal niks mee te maken hebt? Je moet zelf ook helemaal niet ziek praten maar ik zou willen dat mensen die niet ziek zijn, mijn blogs ook lezen. Mensen ‘moeten’ inzien dat je bewust moet leven en dat het liefst voordat je ziek wordt/bent!

Draai het plaatje eens om!

Bijna iedereen heeft wel iets te maken met die verschrikkelijke ziekte, kanker. Ze gaan bijvoorbeeld de Alpe d’huzes beklimmen omdat ze zelf kanker hebben, hebben gehad of er iemand aan verloren zijn. Hoe mooi is het om die berg te beklimmen als je nog niks te maken hebt met kanker? Die berg beklimmen, juist omdat je het niet hebt en daar dankbaar voor bent.

Ik ben benieuwd hoe jullie hierover denken en vooral wat jullie Bucket- list is. Op deze manier kunnen we elkaars wensen misschien wel vervullen door Bucket- listen te maken en die met elkaar te delen. Tag mij vooral in jullie Bucket- list en lees jij iets in mijn Bucket- list waar jij mij mee wil helpen? Laat het dan ook vooral weten!

 

ons huis
Persoonlijk

Ons huis, onze plek, onze veilige basis!

Een koopwoning is nóóit helemaal klaar!

We wonen inmiddels al een paar maanden in onze nieuwe woning. Er moeten nog een paar kleine dingetjes gebeuren maar dan is het ook ècht helemaal af. Hoewel, we hebben nu al gemerkt dat je eigenlijk nooit klaar bent in een koopwoning. Je kunt altijd investeren in je huis, het is immers van jezelf en dat doe je minder snel als je in een huurwoning woont.
Zo willen we nog eens de kozijnen vervangen & een nieuwe keuken en over een paar jaar een keer uitbouwen en de woning volledig van dubbelglas voorzien. Je bent dus nooit klaar!

De zolder bijvoorbeeld, daar hebben we niks aan gedaan en ziet er nog precies hetzelfde uit als bij de vorige bewoners. op zich niet verkeerd met het behang wat er op de muren zit is niet van al te beste kwaliteit en bladdert er op sommige plekken gewoon vanaf.
Gelukkig hebben we op de eerste verdieping voldoende kamers! James zijn peuterkamer, een kantoor en onze slaapkamer. De zolder is momenteel een soort van speelzolder geworden. Hier staat maar èèn logeerbed, een tafel die de vorige bewoners hadden laten staan en voor de rest ligt er allemaal speelgoed van James. Ideaal als je het mij vraagt, zo kan hij lekker spelen als ik bezig ben met de was!

Onze slaapkamer, clean maar toch gezellig.

Ik ben vooral heel erg blij met onze slaapkamer, deze is lekker strak in de kleuren wit, grijs en zwart. De tv hangt aan de muur en de draden zijn hiervan helemaal weggewerkt waardoor je geen enkele snoer ziet. Heel strak & ruimtelijk als je het mij vraagt!
We houden niet zo van allerlei verschillende kleuren, rommeltjes en schilderijen aan de muren maar om het wat op te ‘leuke’ hebben we een magneetbord gekocht met onze herinneringen, foto’s dus. incombicatie met een mooi dekbed + dekbedhoes ziet het er al een stuk warmer uit!

Op zich is onze slaapkamer niet heel veel veranderd vergeleken met onze vorige woning. Behalve dan het dekbed. Aangezien we altijd aan het touwtrekken waren midden in de nacht, ik een beetje meer als hij, hebben we een groter dekbed hebben gekregen van dekbed discounter Ik denk dat heel veel mensen dit zullen herkennen. Wil jij ook zo’n heerlijk dekbed of je slaapkamer upgrade dan kun je een kijkje nemen op deze link.

Wat kan een mens snel van gedachte veranderen he?

James heeft sinds kort een nieuwe peuterkamer, die overigens veel meer tot zijn recht komt dan de babykamer die erin stond. We hebben de babykamer goed kunnen verkopen waardoor we opzoek gingen naar losse meubels die we zouden opknappen. Wat kan een mens toch snel van gedachte veranderen he? Of zijn dat alleen de vrouwen? 😉 Ik wilde namelijk perse een babykamer die helemaal compleet was en bij elkaar paste in dezelfde kleuren. Nog geen twee jaar later wil ik een peuterkamer met allemaal losse meubels die ik zelf bij elkaar wil laten passen.

De woonkamer is trouwens het meeste veranderd. Ik heb eindelijk een witte vloer, we hebben een deur dicht gestuukt en een nieuwe opening gemaakt. Ik kan het hier wel allemaal vertellen in deze blog maar weet je wat je beter kunt doen? hier even de video bekijken van de home tour!

Dit artikel is geschreven in samenwerking met Dekbed-discouter.

kind biedt meer mogelijkheden
Mama &zo

Een kind biedt meer mogelijkheden?

Laat de zomer maar komen!

Ik heb nooit echt een voorkeur gehad voor een seizoen. Zowel de zomer als de winter vond ik leuk en gezellig. Ik vermaakte mezelf toch wel met vrienden of familie het het weer had daar weinig invloed op.
Nu we een zomer hebben meegemaakt waarin James al volop kon lopen en spelen gaat mijn voorkeur echt uit naar de zomer. In den ochtend alle deuren open zetten, niet teveel kleding aan en spelen maar. Een wandeling maken terwijl je zeker weet dat het niet gaat regenen is toch wel een stuk prettiger!

James speelde de hele zomer met water, bakjes en spetteren in het zwembad was favoriet. Dikke tranen als hij eruit moest van mama! Nu is hij weer een jaartje ouder dus ik ben benieuwd hoe de aankomende zomer gaat verlopen. Ik kijk er stiekem wel naar uit nu alle feestdagen voorbij zijn en gezellige kerstverlichting allemaal weer op zolder is opgeborgen. Laat de zomer maar komen!

Een kind biedt meer mogelijkheden?

Toch nog niet! We moeten nog even wachten en hoe hekel ik vroeger had aan de sneeuw vind ik het nu fantastisch. Wederom door James. Op een of andere manier biedt een kind meer mogelijkheden ofzo? Ik vond de sneeuw altijd erg mooi zolang je er maar de hele dag vanuit je raam naar kunt kijken en niet perse de deur uit hoeft!

Het was überhaupt de eerste keer voor James dat hij sneeuw zag. Toen hij wakker werd en de hele tijd wit was, zei James: ‘Waaauw’ ‘Waauw, ook ook’.
Gisteren kocht ik samen met mijn moeder en James een slee. Het duurde even voordat hij in elkaar zat, vreselijk! Maar uiteindelijk is het gelukt. We hadden James extra goed en warm ingepakt en we konden gaan. Op naar buiten & sleeën maar!

Genieten van je kind!

James vond het geweldig en vooral als we gingen rennen met de slee. Hij had dolle pret en die stralende ogen van dat prachtige jongetje die voor het eerst op een slee zit, is geweldig! Dat soort momenten zijn echt een kroontje op de dag en in dit geval, een goude grote kroon! Thuis aangekomen een lekkere warm kop thee drinken, beter kan James zijn dag niet verlopen en dus die van mij ook niet.

Goed, de sneeuw is dus wel leuk maar die verrekte regen hier toch altijd. Ik heb er zelf echt een hekel aan. James vindt het daarentegen hartstikke leuk om mijn zijn nieuwe laarzen in de plassen te springen! Ieder seizoen heeft zo zijn voor en nadelen, al blijft voor mij de zomer favoriet!

Wat doen jullie allemaal met je dreumes?

James is niet zo’n knutselkont, mama trouwens ook niet en we komen niet verder dan een beetje kleuren en kleien. Hebben jullie nog tips? We maken tenten, spelen pakketje of verstoppertje maar toch mis ik het om met James de hele dag buiten te spelen. we gaan weleens naar een kinderspeelparadijs of binnen zwemmen maar verder raakt mijn inspiratie een beetje op dus laat zeker weten wat jullie allemaal doen op een dag met je dreumes!

Oh ja, ben jij benieuwd hoe James zat te genieten op de slee? Binnenkort een video op LonnekeFilmt, abonneer en mis niks!

Leven met Lon in een fotodagboek
De ziekte van crohn &zo

Waarom water drinken zo belangrijk is?!

Hoeveel water moet je drinken?

Het is algemeen bekent. Wij als mensen kunnen een aantal dagen zonder eten als we maar genoeg water drinken. We moeten het liefst twee liter water per dag naar binnen werken. Ik heb zelfs gehoord dat mensen met overgewicht nóg meer water moeten drinken. Dit hangt af van je leeftijd, lengte, gewicht, klimaat waarin je leeft en hoeveel je beweegt op een dag. Per dag tussen de 2 en 4 liter water, dat is nogal wat! Mocht jij willen afvallen door alleen maar water te drinken zou ik je huisarts raadplegen voor advies!

Het wordt ons wel moeilijk gemaakt om het alleen maar bij water te houden. Er zijn zulke slechte maar lekkere producten te koop in supermarkten waardoor we de Cola kiezen boven het water want dat smaakt toch veel beter? Thee is dan wel een goede oplossing, mits je er geen suiker in doet en het ligt ook aan de merk/smaak thee wat je gebruikt.

Waarom is water drinken zo belangrijk?

Misschien lukt het ons beter als we weten wáárom water drinken nou zo belangrijk is? Water is belangrijk voor je nieren. Je nieren zorgen er onder andere voor dat alle ongewenste stoffen die je lichaam heeft opgenomen doormiddel van voedsel wat je tot je hebt genomen, verwijderd worden uit je bloed. Je nieren zijn dus een baas in het zuiveren van je bloed en dat is dan weer belangrijk voor je hart- en bloedvaten.

Water verbetert je stoelgang. Mensen die last hebben van obstipatie worden vaak geadviseerd om meer water te drinken. Je lichaam heeft vocht nodig om de voedingsstoffen die je tot je neemt goed te kunnen verwerken.

Het schijnt zelfs zo te zijn dat water je hersenactiviteit stimuleert. Je zou dus energieker, productiever en alerter zijn als je genoeg water drinkt. Bizar toch?

Lichamelijke klachten door te weinig water drinken?

Ons lichaam bestaat voor 70%  uit water, onze hersenen zelfs voor 90%. Dit zegt al genoeg over het feit dat water op zuurstof na de belangrijkste substantie is om ons lichaam goed te laten functioneren. Uit meerdere onderzoek is gebleken dat we allerlei kwalen kunnen krijgen als we te weinig water drinken.

  • Vermoeidheid
  • Slechte bloedcirculatie
  • Vaker blaasontsteking
  • Hoge bloeddruk
  • Hoofdpijn
  • Spierpijnen
  • Maag- en darmstoornissen
  • gewichtstoename

Dit zijn nog niet de helft van de klachten die je kunt krijgen als je te weinig water drinkt maar dan zou dit wel een hele lange blogpost worden. Altijd als ik ziek ben en dat ben ik nogal vaak, word er gezegd: Goed drinken!’ Dit liet mij inspireren om deze blog te schrijven. Waar water wel niet allemaal goed voor kan zijn..

James lust niks anders dan water.

James heb ik vanaf het begin af aan alleen maar water laten drinken. Als we uit eten gaan dan wil hij nog wel eens een glaasje Fristi krijgen van ons maar thuis krijgt hij nooit iets anders dan water of melk. Toevallig zat ik laatst te denken dat het wel heel sneu is dat hij alleen maar water van ons moet drinken. Ik besloot biologische Appelsap te kopen zodat hij in het weekend wat extra’s heeft. James vond het geloof ik niet zo spannend. Als hij een glaasje Fristi krijgt dan zie je aan zijn gezicht dat hij zit te genieten. Met de Appelsap merkte ik geen verschil en dus zijn we daar maar mee gestopt. Water drinkt hij het liefst.

Tips om meer water te drinken! 

  1. Ik drink het liefst uit flesjes. Nu blijkt dat plastic flesjes ook niet zo gezond zijn om uit te drinken maar goed, ik vind het fijner en lekkerder om uit een flesje te drinken. Dat zal ook wel psychisch zijn ofzo!
  2. Voeg fruit toe aan je water! Zo blijft het gezond, komen er zelfs vitamines bij en is het lekkerder door het smaakje wat erbij komt!
  3. Iedereen heeft tegenwoordig een wekker op zijn of haar telefoon. Zet gewoon je wekker en schrijf: ‘Water drinken!’. Zo kun je het onmogelijk vergeten!
  4. Begin de dag met een glas water. Je lichaam heeft urenlang geen vocht binnen gehad. Wel is er water uit je lichaam onttrokken door bijvoorbeeld zweet. Als je dit iedere morgen doet wordt het een gewoonte om water te drinken en dat is de bedoeling!
  5. Doe je je best maar lukt het niet om de juiste hoeveelheid water per dag in te nemen? Zoek het dan in voeding. Je kunt bijvoorbeeld komkommer, watermeloen en grapefruit eten. Dit zit bomvol water en vitamine!

Ik blijf het ook moeilijk vinden om zoveel water te drinken op een dag. Dit artikel motiveert me weer even om er bij stil te staan dat water ècht belangrijk is! Heb jij veel moeite met water drinken? Wist jij dat het zo belangrijk was?

Leren plannen en vooruitdenken
Persoonlijk

Leren plannen en vooruitdenken!

Mijn moeder is een ster in het plannen en vooruitdenken!

De afgelopen maanden heb ik samen met het hele gezin bij mijn ouders gewoond. Ik heb hier al eerder een artikel over geschreven dus mocht jij dit hebben gemist, klik dan even op deze link.

Het was een gezellige tijd, we deden alles samen en we hoefde nauwelijks tegen elkaar te zeggen welke klusjes er in het huishouden gedaan moest worden. Het ging vanzelf. Mijn moeder verzorgde het eten, daar zeiden wij ook niks van want dan wisten we zeker dat het goed zou smaken.

Mijn vader kan nog net een ei bakken en Merijn en ik kunnen er slechts voor zorgen dat het gaar wordt maar daar is alles mee gezegd. Mama is geen kookprinses maar toch smaken de aardappelen, groente en het vlees lekkerder dan dat wij het doen. Ik hield de was bij en Merijn zorgde voor de honden.

Mijn moeder is echt een ster in het vooruitdenken. Ik denk dat ze dit van oma heeft geleerd. Zij had 7 kinderen en dus was een beetje ‘organisatie’ wel op zijn plaats om alles in goede banen te leiden. Ons gezin bestaat ook uit 6 personen (inclusief mijn ouders zelf) en dan moet je is vooruitdenken wel een prè anders kom je in de knoei met je planning.

Mijn dag planning is om te janken…

Ik ben iemand die totaal niet vooruit kan denken en dus in de knoei kom met mijn planning aan het einde van de dag. Als het om James gaat zorg ik altijd dat ik alles goed geregeld heb. Als we weggaan check ik de tas dubbel na of alles erin zit wat hij nodig heeft.

Mijn dag planning is echter om te janken. Het houdhouden, voor James zorgen, eten koken, afwassen, was erin eruit en oppassen dat ik niet omval van vermoeidheid. Ik denk vaak: Oh dat doe ik straks wel, dat haal ik makkelijk!’ Maar in de praktijk loopt het altijd anders dan dat ik in mijn hoofd heb.

Neem nou gisteren. Het huis stond op zijn kop en Merijn had een lange scholdag. Ik wilde het hele huis stofzuigen, beneden dweilen, de afwas doen, de kerstboom op tuigen en zorgen dat het eten klaar was als Merijn binnen kwam wandelen. Om 3 uur in de middag had ik voor mijn gevoel nog helemaal niks gedaan. Ik lag al een uur met de kerstboom te vechten (kunstboom) en ondertussen was ik James aan het bezighouden. Eenmaal klampjes in de boom, besloot ik dat de andere lampjes (die natuurlijk compleet in de knoop lagen) toch mooier waren en kon ik overnieuw beginnen.

Gelukkig heb ik James toen in bed kunnen leggen en ging ik als een achterlijke door het huis heen om zoveel mogelijk van mijn lijstje af te werken. Merijn kwam thuis en het leek allemaal onder controle. Het eten stond op tafel, kaarsjes waren aan en de boom inclusief lampjes stond op zijn plek. Hij moest eens weten. Maar goed, dan heb ik zelf geen rust genomen, ben ik ’s avonds niks waard en moest ik vroeg naar bed..

Ik moet oppassen dat ik niet omval van vermoeidheid.

James slaapt soms nog twee keer op een dag. Ik wil het liefst de ochtend alles doen zodat ik in de middag, tijdens zijn slaapje, ook kan rusten. Het streven is ook om iedere dag naar buiten te gaan om te wandelen en dat allemaal past niet in mijn dag planning.

Ik vind het gezellig om met z’n drieën te eten en aangezien Merijn altijd rond 17:30 thuis is, wil ik graag het eten klaar hebben staan. Merijn en James kunnen na het eten nog even samen spelen terwijl ik de tafel afruim, Max eten geef en dan is het alweer tijd om James naar bed te brengen. We douche meestal samen zodat ik dat ook weer achter de rug heb. Lekker uitgebreid douche in de ochtend is geen optie meer sinds er een kind rondwandelt. Dat heb ik allang opgegeven!

James ligt altijd om 19:00 uur in bed. Het is dan tijd om het speelgoed op te ruimen, de was op te vouwen en of te strijken en dan mag ik blij zijn als ik om 20:00 uur op de bank zit om vervolgens om 21:30 zelf naar bed te gaan zodat ik de volgende dag hetzelfde riedeltje kan afgaan zonder om te vallen van vermoeidheid.

Leren plannen en vooruitdenken!

Met een goede dag planning ben ik er zeker van dat ik de dagen makkelijker door kan komen. Inclusief genoeg aandacht voor James. We hebben nu op iedere verdieping van ons huis wat speelgoed staan zodat hij kan spelen als ik boven bezig ben met de was. Hey, goed vooruitgedacht he?!

Iedereen met kinderen zal de cream tijdens etenstijd wel herkennen. Het is een lastig moment. Gelukkig gaat dat deel nu wat beter omdat hij ouder wordt maar het vergt wel wat organisatie. Ik snijd het liefst de aardappelen in de ochtend zodat het alvast klaar staat. Dat scheelt weer als het moment aanbreekt om te koken! Bedankt mam, voor de tip.

Help! Ben ik de enige die niet goed is om een dag planning te volgen? Tips zijn welkom en ik ben benieuwd hoe dit bij jullie zit. James heeft wel zijn vaste tijden als het gaat om zijn eet en slaapmomenten maar ik zelf bungel daar wat omheen…

Sinterklaascadeautjes
Persoonlijk

Is een zak vol Sinterklaascadeautjes nou nodig?

De duurste maan van het jaar!

De duurste maand van het jaar is aangebroken! Sinterklaas, kerst & oudjaar staat weer voor de stoep en dat betekent vaak, een hoop cadeautjes. Wij vieren dit jaar Sinterklaas in ons nieuwe huisje. Jep, het is ons gelukt! We wonen er pas een week maar we hebben de deadline gehaald. Merijn zijn ouders, zusje & mijn ouders komen langs om er een gezellige middag en avond van te maken. We hebben morgenochtend nog genoeg tijd om ons huisje zo gezellig mogelijk aan te kleden en kan ik samen met James tussen al die leuke sinterklaasliedjes, een stoel versieren! Wie weet komt de Sint met zijn pieten wel een zak vol Sinterklaascadeautjes brengen. Ik heb ons nieuwe adres doorgegeven dus het moet vast lukken!

Ik heb er super veel zin in en ook al is James nog maar 1,5 merk ik aan hem dat hij deze hele sfeer wel gezellig vindt. Het is toch onwijs kicken dat er af en toe gewoon snoep in je schoen zit? De functie van Sinterklaas ziet hij nog niet zo, ik bedoel; een man met best wel leuke kleren en een hoed met een super lange baard die alleen maar lacht en uit zijn boek leest hoe goed hij wel niet kan kletsen, klimmen en spelen. Dat weet hij ‘zelluf’ ook wel! Nee, geef James maar pieten en het liefst zoveel mogelijk. Die hebben namelijk altijd pepernoten bij! Jammie.

Sinterklaas is voor ons speciaal omdat..

Wij als familie hebben altijd iets speciaals gehad met het Sinterklaasfeest. Toen mij het grote geheim verteld werd, liep ik mee naar de zolder en kreeg ik allerlei pakken, zakken en snoepgoed te zien. Ieder jaar maakte en maken we een film voor een basisschool en komen we daar langs met leuke trucs. Het vaste team gaat ieder jaar de geboekte bezoeken langs en daar zijn wij er hopelijk morgen een van!

In de jaren dat ik nog geloofde in dit geweldige sprookje kan ik me immens veel cadeautjes herinneren. Zakken vol! Geen paard, auto, skelter of andere grote cadeaus maar playmobile, lego, slijmie en Sinterklaas probeerde me ieder jaar een pop te geven in de hoop dat ik er leuk mee zou spelen. Helaas voor Sinterklaas, ik was niet zo’n meisjesmeisje!
Ik gun James natuurlijk dezelfde ervaring maar ik besef nu pas heel goed hoeveel geld dat wel niet heeft gekost en dan te bedenken dat wij er nog maar eentje hebben en mijn ouders voor 4 kinderen moesten inkopen. Ja wij werden wel verwend wat het Sinterklaasfeest betreft en pas nu ik zelf een kind heb zie ik dat het eigenlijk helemaal niet zo ‘normaal’ is een zak vol Sinterklaascadeautjes te krijgen.

Is een zak vol Sinterklaascadeautjes nou nodig?

Toch heb ik mijn best gedaan om dit jaar ook voor James een zak vol cadeautjes te kopen. Ik ben in de zomer al begonnen met het inslaan van goedkope cadeautjes die bij zijn leeftijd horen. We hebben afgelopen week een routeplanning gemaakt en zijn zo twee dagen onderweg geweest om leuke cadeautjes op te halen via Marktplaats. Ik denk dat die volle zak cadeautjes nog geen 100,- euro heeft gekost en nu besef ik ook dat dit voor heel veel mensen nog steeds enorm veel geld is (inclusief mezelf) maar als je het verdeeld over een heel jaar is het voor ons te doen en blijft het leuk voor zowel James als voor ons!

Ohja mijn ouders gaven ons ook altijd een pyjama, dekbed overtrek of bijvoorbeeld een badjas, iets wat we toentertijd ook daadwerkelijk nodig hadden. Dit heb ik voor James ook gedaan! Zijn winterschoenen zitten in een leuke verpakking, een potje voor de toekomst & een leuke pyjama.

Een zak vol Sinterklaascadeautjes, is dat nou echt nodig? Nee! (maar het is wel leuk!) Het is maar net wat je bent gewend, wat je kunt en waar waarde aan hecht. Ik vind het een heerlijk gevoel dat we James morgen, op onze manier, een zak vol leuke cadeautjes kunnen geven. Als we naar de speelgoedwinkel waren geweest mag je blij zijn als je een cadeautje kunt vinden voor 30,- euro, nee laat mij het maar verdelen over het gehele jaar. Het is leuk & de cadeautjes zijn er zeker niet minder om.

Ik besef me ontzettend goed dat er heel veel ouders zijn die dit niet kunnen doen voor hun kind. Hoe ga jij om met deze feestdagen? Hoe koop jij je speelgoed in? Ik ben benieuwd!

Let op, ik wil niemand voor zijn of haar hoofd stoten met dit artikel. Dit is onze aanpak en hier voelen wij ons prettig bij. Jij kan dit wellicht anders zien, dat mag en kan! Ik ben juist benieuwd naar jullie aanpak/mening. 

 

Ik heb de drang om mezelf te bewijzen
De ziekte van crohn &zo

Ik heb de drang om mezelf te bewijzen

Ik was altijd al fanatiek.

Ik ben altijd al een fanatiek meisje geweest, een doorzetter. Ik ging net zo lang door dat het lukte, eerder stopte ik niet en dit is alleen nog maar versterkt toen ik ziek werd en James kreeg. Ik moet doorzetten en vervelende onderzoeken doorstaan voor mijn zoon. Hij moet opgroeien met een moeder en dus moet ik gezond eten en leven. Ik heb moeite om binnen mijn grenzen te blijven en ga er eigenlijk altijd overheen.

Dit is lastig want ik eis om die reden veel van mezelf. Ik wil niet ‘zomaar of te snel’ naar te dokter en dus eis ik van mijn lichaam om de klacht in kwestie langer uit te houden tot dat het echt niet meer gaat en dan is het vaak lastiger om er snel iets aan te doen.

In mijn jeugd en eigenlijk stiekem nog steeds ben ik erg fanatiek met welk spelletje dan ook. Was jij degene die vroeger op school bij gym nooit mee deed? En als je mee deed nooit echt bezig was met het spel en  slechts bezig was met je nagels of je haren? Dan had ik me hoogstwaarschijnlijk groen geïrriteerd aan jou. Jep, sorry! Ik was degene die altijd in alles fanatiek was.

Een knop die je moet omzetten.

Jullie hebben mijn vorige artikelen kunnen lezen over mijn ervaring met sporten. Al het begin is moeilijk maar inmiddels gaat het een stuk beter. Mijn personal trainer ging op vakantie en dus moest ik het een aantal weken zelf doen. Ik wilde graag laten zien dat ik het heus wel alleen kon en was iedere dag zo’n 1,5 uur in de sportschool. Op zich niks mis mee maar voor mijn lichaam veel te zwaar. Wederom te fanatiek.

Het is best lastig omdat ik vroeger alles kon wat ik wilde. De hele dag werken en ’s avonds sporten & daarna opstap gaan was echt geen enkel probleem. Nu mag ik blij zijn als ik de avond haal zonder ’s middags te gaan slapen. Het is best wel een knop die je moet omzetten als je plots chronisch ziek wordt en dat is mij op dit vlak na 8 jaar nog steeds niet gelukt. Je lichaam veranderd en je geest op bepaalde vlakken natuurlijk ook wel maar je blijft wel dezelfde persoon als voorheen. In mijn hoofd kan ik dus nog veel meer dan ik fysiek aankan.

Alles waar ’te’ voor staat is niet goed..

Ik raak hiervan vaak de klus kwijt en daarom heb ik sinds kort hulp van een ergotherapeut, zij helpt mij met een dagplanning en het opbouwen van bepaalde activiteiten. Als ik eindelijk een dag heb waar ik mezelf helemaal top voel dan ben ik geneigd om alles wat ik normaal gesproken in een week doe nu in een dag te doen. Te fanatiek dus en alles waar ’te’ voor staat is niet goed.. behalve teveel geld, daar zie ik het nadeel niet van.

Ik heb de drang om mezelf te bewijzen

Op een of andere manier wil ik dan bewijzen en dan vooral tegenover mezelf dat ik nog steeds alles kan wat ik vroeger ook kon en dat terwijl ik heus wel weet dat dat het geval niet meer is. Het lijkt wel alsof dit gevoel van ‘falen’ nooit helemaal over zal gaan. Ik weet dondersgoed dat het nooit meer wordt zoals het was maar toch blijft er een klein stemmetje in mijn hoofd schreeuwen ‘Lon, jij kan dat gewoon hoor, kom op!’. Helaas is het tegendeel waar en is het vooral nu met de verbouwing/verhuizing passen en meten met mijn energie. In mijn hoofd vind ik de rust niet om te gaan slapen omdat ik nog zoveel ‘moet’ doen maar tegelijkertijd heeft mijn lichaam die slaapjes tussendoor zó hard nodig!

Zal dit ooit anders worden? Ik weet het niet! Ik denk dat dit altijd mijn strijd (tegen beter weten in) zal blijven en wellicht slijten deze gevoelens met de jaren.. herkennen jullie dit?