Soms moet je een stapje terug doen..

Ik moest voor mezelf kiezen.

Vrijwilligerswerk drie keer in de week. De scheiding die inmiddels officieel is. Het verhuizen van mijn ex-partner waar we midden in zitten. Mezelf verdiepen in toeslagen, werk en dus veel telefoneren. Dagen achter de computer om van alles uit te zoeken. Een begroting maken van mijn nieuwe leven waar ik nu met een been in sta en al het ‘oude’ nog moet afsluiten zodat ik met frisse moed aan het ‘nieuwe’ kan beginnen. James ondertussen brengen en ophalen van de peuterspeelzaal, tekeningen maken over de nieuwe situatie en veel tijd met hem doorbrengen zodat hij het naar zijn zin heeft en toen.. toen was het stil op Lonneke Schrijft.

Ik wist niet meer hoe ik al het bovenstaande moest bolwerken en de druk om iedere dag een artikel te plaatsen hielp niet mee. Ik moest voor mezelf kiezen en alles even laten voor wat het was. Dat heb ik gedaan, met pijn en moeite want LonnekeSchrijft is een groot deel van mijn leven. Mijn werk en mijn passie. Ik ben hier het liefst de hele dag mee bezig maar soms, heel soms moet je een stapje terug doen voordat je weer keihard kan knallen en daar hang ik nu tussenin.

De ziekte van Crohn en stress. 

Jullie hebben op mijn Facebookpagina kunnen zien dat het momenteel niet goed gaat met mijn gezondheid waardoor ik ook even een stapje terug moest doen. Het begon met flinke gewrichtsklachten en uiteindelijk had ik zoveel buikpijn dat ik, nu nog steeds, bezig ben met allerlei testen om te kijken wat er nu precies aan de hand is met mijn lichaam.

De stress die ik heb door de eerste alinea van dit artikel is het uiteraard verergerd of zelfs de oorzaak. Stress is funest voor de ziekte van Crohn maar je kunt ook stress krijgen DOOR de ziekte van Crohn.

Mijn lichaam snakte naar het infuus.

Ik ben gisteren naar het ziekenhuis geweest voor mijn Entyvio infuus. Mijn lichaam snakte naar het infuus. Ik voelde de vloeistof direct naar mijn buik verplaatsen, heb jij dat ook weleens gehad? Het doet geen pijn, het is juist een prettig gevoel maar dat zal wel iets psychologisch zijn dat je voelt dat er ‘iets’ naar de pijnlijke plek gaat en het dus helpt.

We kijken nu per dag hoe het gaat. Ik doe rustig aan en hopelijk gaat ik mezelf beter voelen. Ik heb het nu wel weer gehad met bedlegerige dagen!

De ziekte van Crohn & stress hoe ga jij hiermee om? Laat het weten in de comments dan kunnen we hierover kletsen.