Mijn ervaring met een spoed keizersnee – deel 1

Mijn ervaring met een keizersnee. Laat ik vooropstellen dat ik slechts mijn ervaring deel. Dit hoeft niet jouw ervaring te zijn. 

Mijn ervaring met een spoed keizersnee!

Ik denk dat iedere vrouw die zwanger is, op internet rondneust naar ervaringen over bevallingen. Degene die beweren dit niet te doen zijn enorm sterk of liegen gewoon..

Het is beter om geen ervaringen te lezen. Ik heb het ook gedaan. Ik zocht zelfs op: ‘Doet een bevalling pijn?’. Geen idee wat bij bezielde. Welk antwoord had ik verwacht? dat het een eitje was om te bevallen? Het zullen de hormonen wel zijn geweest zal ik maar zeggen!

 

Mijn moeder heeft vier keer een geplande keizersnee ondergaan en daarom kon ik bij haar geen antwoord krijgen op mijn brandende vragen over de bevalling. Ik zag in tegenstelling tot veel andere vrouwen niet op tegen een eventuele keizersnee. Dit komt doordat mijn moeder dit ook vier keer is ondergaan en ze nog altijd een hele sterke energie vrouw is.

Om eerlijk te zijn leek het mij ergens ook wel makkelijk. Geen gepuf en gezweet, gewoon een operatie en met een uurtje een kind op je borst heben liggen. Dat klinkt opzich best aantrekkelijk, toch? In ieder geval aantrekkelijker dan minimaal 8 uur puffen, persen en dan hebben we het nog niet gehad over het hele inscheuren gebeuren.

Lees ook: Mijn bevallingsverhaal deel 1.

Voel je je kind nog bewegen tijdens de operatie?

Stiekem had ik altijd al het gevoel gehad dat ik een keizersnee zou krijgen. Dit vertelde ik ook aan iedereen die vroeg of ik bang was voor de bevalling. Ik vroeg bijvoorbeeld aan mijn moeder of je het kindje nog voelt bewegen als ze bezig zijn met de operatie. Dat leek me namelijk zeer onprettig. Het is voor haar natuurlijk 23 jaar geleden dus dat wist ze niet meer. Spoiler? Ik voelde James toen niet meer bewegen. Logisch natuurlijk, alles is verdoofd!

Ik lag al een week in het ziekenhuis en was inmiddels 24 uur bezig om mijn gigantische rug- weeën weg te puffen. Ik was dan ook opgelucht toen de artsen mij kwamen vertellen dat het een keizersnee werd.

Het ging vanaf toen ook allemaal enorm snel. James zijn hartje ging onregelmatig waardoor wij direct naar de OK moesten. Mijn moeder hield zich sterk maar achteraf heb ik gehoord dat ze bang was hoe het zou gaan. Dit door mijn de ziekte van Crohn. Ze heeft een uur lang gehuild op de gang. De lieverd!

Een blaaskatheter inbrengen en een ruggenprik zetten!

Ik had inmiddels een katheter. Dit is hetzelfde als bij een geplande keizersnee. Je kunt na de operatie natuurlijk niet direct lopen dus dit is wel zo handig. Ik vond het overigens geen pijn doen om de kather te laten inbrengen. Fijn is anders maar pijn? Nee.

Wij kregen een sexy operatiepakje aan en we konden naar de OK. Hier kreeg ik helaas opnieuw een ruggenprik. Maar bij een geplande keizersnee zal dit je eerste zijn.

Gelukkig ging dit goed en ook dit kan ik niet ‘pijnlijk’ noemen. Het is vervelend en soms krijg je een klein schokje in je lichaam. Eigenlijk is ‘ontspannen’ de sleutel. Zolang je dit goed kunt op het moment suprè verloopt het allemaal soepel.

Vrij snel na de ruggenprik gaan ze beginnen. Er wordt een schot voor je buik gehouden zodat je niet kun zien hoeveel bloed er eigenlijk wel niet in je buik zit. Je hangt aan allerlei monitoren om alles in de gate te houden. En je probeert afleiding te zoeken bij je partner.

Ik moest nog wel veel overgeven. Dit was natuurlijk vervelend want je kunt geen kant op maar gelukkig waren er genoeg mensen om mij heen om het op te vangen. Dit komt natuurlijk omdat het een spoedkeizersnee was want bij een geplande keizersnee mag je geloof ik zoveel uur voor de bevalling niet meer eten of drinken.

Mijn ervaring met een spoed keizersnee!

Ik voelde mezelf een beetje licht in mijn hoofd worden. Alsof ik weg ging zakken. Dit was een naar gevoel maar door te blijven praten over leuke onderwerpen is het best uit te houden.

Er stonden trouwens verbazendwekkend veel artsen in die operatiekamer. Ik kan er nog minimaal 6 mensen herinneren en wat ze allemaal doen? Geen flauw idee!

Binnen een halfuur kwam James tevoorschijn. Ik hoefde het niet persè via het doek te zien. Tegenwoordig hebben ze een gat in dat doek zitten waardoor je mee kunt kijken. James huilde niet meteen en nadat ik hem 10 seconde had gezien werd hij meegenomen door de kinderarts. Dit is nou eenmaal protocol!

Ik bleef vragen waarom hij niet huilde. Vijf minuten duren dan natuurlijk super lang maar toen opeens hoorde ik een zacht stemmetje. Achteraf kreeg ik te horen dat een baby na een geboorte bij een keizersnee niet perse meteen hoeft te huilen. Dit is anders dan bij een normale bevalling.

Het duurt langer om de buik naderhand weer dicht te maken dan dat de geboorte plaats vond maar dat maakte op dat moment niks meer uit. James lag heerlijk op mijn borst terwijl ze mij aan het dichtnaaien waren. Ik kreeg trouwens achteraf te horen dat mijn buik aan de binnenkant is dicht gehecht. Geen idee hoe ze dat doen. Misschien hebben ze een paar kleine mannetjes naar binnen gestuurd om dat te fixen. Vreemd right?

Ik vond de operatie zelf dus wel meevallen. Het is inmiddels een langverhaal geworden dus binnenkort schrijf ik een artikel over mijn herstel. Ben je benieuwd? Houd zeker mijn blog in de gaten! En laat vooral weten wat jouw ervaring was met een keizersnee!

Lees hier deel 2.