Ohja, ik had voor drie dagen een hartkastje. Gewoon om te checken of alles nog klopt en zo ja, of het nog goed klopt etc. Dit kastje heeft mij zo boos gemaakt dat ik het er vanmorgen drie uur eerde
r dan mocht kei hard heb afgerukt. Ik hoop met heel mijn hart dat het niet mislukt is en ik ’t over moet doen..
Het is weer iets nieuws dat ik ’s nachts/’s morgens om 4:30 wakker word met een knorrende buik. Ik moet dan snel ontbijten voordat ik omval van de honger. In tegenstelling tot de afgelopen drie dagen heb ik vannacht heerlijk kunnen slapen!
Ik word wakker, pak mijn telefoon en check Facebook, Twitter, Nu.nl, Omroep Brabant, Whatsapp, Zwanger app, Instagram, Snapchat en mijn agenda.
‘Welke arts staat er vandaag op de planning?’ vraagt Merijn slaperig.
‘De reumatoloog is aan de beurt!’ antwoord ik terug.
Sommige mensen zullen het wel herkennen. Je hebt klachten, maakt om die reden een afspraak bij de huisarts en op het moment dat je voor die beste man zit lijkt het opeens een stuk minder te zijn. Nou, dat heb ik vaak als het gaat om mijn reuma- klachten. Als ik een ontstoken gewricht heb, bel ik de reuma poli en als ik dan na drie/vier dagen op consult kan komen is het ergste alweer voorbij..
We rijden al om 6:45 aan zodat we nét op tijd aankomen in het UMC. Merijn loopt naar de hartfunctie om dat k-kastje in te leveren en ik wandel naar de reuma poli.
Als ik in de wachtkamer zit voel ik dat mijn pols pijn doet. Hij is flink rood en wat dikker
dan mijn andere pols. ‘hmm fijn, eindelijk zit ik op het juiste moment bij de juiste arts’ mompel ik in mezelf.
‘Hoe gaat het met je?’
Deze vragen zijn natuurlijk protocol maar bij haar heb ik het gevoel alsof ze het echt meent. Het is een fijne arts. We begrijpen elkaar.
‘Ja met de darmen gaat het iets beter. Ik heb het gevoel alsof het medicijn nu begint te werken en dat hoop ik zo, ik wil liever niet aan de prednison!’
‘Dat begrijp ik, maar als het niet gaat dan moet je aan de bel trekken!’ zegt T.
‘Ik kan wel wat hebben en voor nu is het uit te houden’ Ik laat ondertussen mijn pols zien.
‘Oei, dat is sowieso ontstoken’ constateert T.
‘Hoe gaat het met je ogen?’ T.
‘Nog niet best, ik heb in april een uitgebreid onderzoek’
‘Hoe gaat het met de cardioloog?’ T.
‘Ik moet de uitslagen even afwachten van het hart kastje en dan zien we wel weer verder’
‘Heb je verder nog huidklachten?’ T.
‘Nou, ik al een tijdje bij de dermatoloog maar het heeft nog niet geholpen’ Ik doe mijn vest uit zodat zij de plekken op mijn armen kan bekijken.
‘Ik wil er toch graag een dermatoloog voor laten komen, heb je daar nu tijd voor? ik vertrouw het niet helemaal en wil het even bespreken.’ T.
‘Prima’ ik vertel haar dat ik aan de binnenkant van mijn dijbenen ook zulke plekken heb.
Ik kruip half naakt op de onderzoekstafel. Heel charmant dit. De dermatoloog komt binnen en bestudeerd mijn plekken.
‘Dit hoort duidelijk bij de ziekte van Crohn. We hebben hier wel een medicijn voor maar dit mag je niet gebruiken tijdens de zwangerschap dus laten we daar pas mee beginnen als je bent bevallen en dan geef ik je voor nu een crème die je vast kunt proberen’ zegt de dermatoloog.
Ik voel me totaal niet op mijn gemak, ik krijg het er enorm warm van en iedereen zit aan mij te plukken. Merijn zal zich wel afvragen waar ik blijf, ik ben al zeker 45 minuten binnen!
‘Ik wil wel dat er een biopt wordt genomen van je armen en liezen zodat we dat even kunnen natrekken’ zegt de dermatoloog.
‘Prima, maar wel na mijn bevalling. Ik vind het zo wel weer even genoeg voor vandaag!’ zeg ik stelling terug.
Ik loop richting de uitgang. ‘Jij hebt echt de jackpot’ zegt T. ongeloofwaardig
Helaas weet ik dat ze iets anders bedoelt dan dat ik hoop. ‘Hoe bedoel je?’ vraag ik.
‘Het is echt uniek dat jij werkelijk alles hebt wat bij de Crohn hoort’ T.
‘Tja, veel mensen denken dat het alleen de darmen zijn maar dat is in mijn geval nooit geweest. Ik had direct last van mijn gewrichten, langzaam kwamen mijn ogen daarbij, door de medicatie wordt mijn hart in de gaten gehouden en nu is mijn huid aan de beurt’
‘Gaat het?’ vraagt Merijn.
‘Ja hoor, maar ik wil nu naar huis. ik heb geen zin meer.’ zeg ik en met een volle tas medicijnen vertrekken we weer naar de auto.
Ik bedenk nu dat ik nu officieel het lijstje kan van de Crohn bijwerkingen kan afstrepen. ja, ik heb de jackpot!
Geen reacties