Hoe gaan wij om met de peuterpubertijd?

James heeft het woordje ‘Nee’ lang niet kunnen uitspreken…

Het heeft lang op zich laten wachten maar momenteel zitten we er middenin. De peuterpuberteit. Ik wist dat er een fase bestond die de peuterpuberteit heet maar ik had geen idee wat ik kon verwachten. De moeders die met een krijsend kind in de supermarkt staan kan ik nog met een grijns voorbijlopen. * afkloppen *.

Ik denk niet voorlang als ik het peutergedrag meemaak van James maar tot nu toe gaat boodschappen doen prima. Hij vindt het leuk om tegen iedereen aan te kletsen en te sjansen met de meiden achter de kassa. Hij fixt altijd wel een snoepje van iemand. Ik weet niet zo goed van wie hij dit heeft… 😉

James heeft het woordje ‘nee lang niet kunnen of willen zeggen. Ik dacht naïef dat hij dit woordje zou overslaan en dat daarmee de peuterpuberteit een stuk minder heftiger zou zijn als bij andere gezinnen. Het tegendeel is waar. James kent sinds hij naar de peuterspeelzaal gaat ook het woordje: ‘nee’, ik bedoel: ‘NEE’ en stelt ons vaak op de proef.

De tip: ‘Stel openvragen aan je kind!’ slaat nergens op!

Ik heb gelezen dat je jouw kind het beste open vragen kunt stellen. Een gesloten vraag waarin je peuter wel ja of nee moet zeggen kan frustrerend worden. Ik wens je veel succes en ik kan alvast vertellen dat deze tip bij ons absoluut niet werkt. Een open of gesloten vraag, het maakt voor James geen bal uit.

‘Wil jij met de blokken spelen of wil jij met mama samen tekenen?’ Een leuke open vraag toch? James schreeuwt hier net zo goed ‘NEE!’ op dan op de vraag: ‘Kom, dan gaan we samenspelen!’.

Peuter zijn ongeremd en moeten zich leren beheersen.

Dat James nu in de peuterpubertijd zit is logisch. Hij gaat naar de peuterspeelzaal waar hij kinderen ziet die zich verschillend kunnen gedragen. Als peuters denk je nou eenmaal dat je al ontzettend groot en zelfstandig bent. Althans, dat proberen ze te worden en net zoals de échte pubertijd gaat dit gepaard met verschillende (heftige) emoties!

Het probleem met peuters is dat ze relatief weinig zelfstandig kunnen doen. Dit veroorzaakt vaak grote frustraties. Stemmingswisselingen ten top! Het komt regelmatig voor dat James met een vrolijk gezicht naar bed gaat en onwijs boos en verdrietig is als hij wakker wordt.

Peuters zijn ongeremd en moeten zich nog leren beheersen. Dit kan driftbuien veroorzaken. Huilen, schreeuwen, stampvoeten, zich laten vallen, armen over elkaar. Ik heb inmiddels alles al voorbij zien komen. Ik las op internet dat de meeste driftbuien na vijfminuten over zijn. Dit is bij onze peuter niet het geval. Het kan zomaar zijn dat James 20 minuten boos staat te stampvoeten!

Afleiden helpt inmiddels niet meer.

Het frustreerde aan dit alles is dat peuters nog niet goed genoeg kunnen praten om alles precies uit te leggen. James is voornamelijk geïrriteerd als hij vraagt; ‘broek aan?’. Als ik dan zijn broek aan wil doen zegt hij: ‘Nee broek uit’. Het lijkt op een spelletje maar James is bloedserieus. Ik geef hem twee kansen en daarna is het klaar. James wordt dan boos.

In de voorgaande maanden was dit nog een simpel onderwerp. Ik kon James op ieder moment afleiden. Als ik vroeg of hij wilde kijken naar de hond in de tuin, de vogels in de lucht of de auto in de hoek van de kamer dan was hij alweer vergeten dat hij boos of verdrietig was.

Dit lukt nu minder goed. Niet goed. Niet meer kan ik beter zeggen. Ik ga met hem praten als hij een driftbui krijgt door een ja/nee verhaal. Als hij op dat moment niet luistert dan is voor ons de beste manier om hem te negeren.

Hoe gaan wij om met de peuterpubertijd?

Ik blijf bij hem in de buurt. Ik doe mijn eigen ding en ik wacht tot hij rustiger wordt. Als ik met hem ga praten terwijl hij staat te stampvoeten heeft het geen enkele zin. Ik laat hem tot rust komen voordat ik met hem ga kletsen. Dit werkt voor James prima. Als hij eenmaal rustiger is benoem ik zijn emotie en vertel ik hem dat hij ook boos, verdrietig of bang mag zijn.

Dit zijn de relatief makkelijke dingen. Het gaat er anders aan toe als hij niet luistert en of iets doet wat niet mag. James heeft er een handje van om met zijn speelgoed te gooien. Dit vinden wij niet goed. Het probleem komt als hij het moet oprapen. Als hij niet luistert en lelijk doet moet hij na drie keer waarschuwen op de gang.

James staat de stampvoeten op de gang voor ongeveer een kleine twee minuten. Als hij dan weer naar binnen mag om het op te rapen, wil hij zelf graag op de gang blijven. ‘Nee, jij gang!’ zegt James dan. (Hij noemt zichzelf jij’.

Als het eenmaal is gezakt komt hij met een ondeugend en lachend gezicht naar binnen, raapt zijn speelgoed op en komt bij mij op schoot een knuffel halen.

Je bent geen slechte ouder!

De peuterpuberteit vergt een hoop van energie van de ouders. Je bent absoluut geen slechte ouder als je kind een driftbui heeft. Dit alles heeft te maken met een normaal proces en hoe je ook met je kind omgaat, de driftbuien zullen ongetwijfeld komen.

Het is zaak om zo duidelijk en consequent mogelijk te zijn. Hier heeft het kind veel baadt bij.

Hoe gaan jullie om met de peuterpubertijd? Laat het weten in de comments dan kunnen we ervaringen uitwisselen.